Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Της ΜΑΝΑΣ το παράπονο



Δέκα παιδιά μεγάλωσα πουλιά μέσ' την αυλή μου
και τώρα μέσ' στο σπίτι μου κοιμάμαι μοναχή μου!
Γέλια χαρές τρεξίματα γεμίζαν την ζωή μου,

τον πιο γλυκό παράδεισο χαιρόταν η ψυχή μου!
Τριγύρω όλοι στο σοφρά τρώγαμε το φαΐ μας
με του πατέρα την σκιά κι'η Παναγιά μαζί μας!
Το βράδυ σαν κοιμόμασταν καθ' ένας στην αράδα
χωρίς κρεβάτια και χαλιά όλοι μας στρωματσάδα
τα' βλεπα και καμάρωνα τον πλούτο του σπιτιού μας
τα ευλογημένα απ'το Θεό βλαστάρια του κορμιού μας!
Όλοι μαζί στην εκκλησιά μαζί και στο χωράφι
με την αγάπη συντροφιά του κόσμου το χρυσάφι!
Κι'όλοι σαν μεγάλωσαν φύγαν από κοντά μου
παντέρημη απόμεινα κι' άδειασε η αγκαλιά μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.