Το φως και το σκοτάδι μέσα στο Κόσμο.

“Ο παράδεισος είναι φυλακή για τον άγιο και ο κόσμος φυλακή για τον πιστό” 

Ρητό των Σούφι

  

Έχει ειπωθεί αρκετές φορές, ότι ο κόσμος μας υπόκειται στο νόμο των αντιθέτων. Αυτό που όμως αποσιωπάται ή τουλάχιστον δεν τονίζεται όσο θα έπρεπε, είναι ότι αυτά τα ίδια αντίθετα, είναι εκείνα που τον κάνουν να υφίσταται με την μορφή που τον γνωρίζουμε και μας δίνουν την δυνατότητα να υπάρχουμε μέσα του. Σε διαφορετική περίπτωση θα μιλούσαμε για την τελειότητα. Το γεγονός ότι παραπονιόμαστε για την έλλειψη της τελειότητας, μέσα στο κόσμο των αντιθέτων, οφείλεται στη λανθασμένη αντίληψη για τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος ως δημιουργός της ζωής του. Το κτίσμα του Κόσμου εμπεριέχει την ελαττωματική του όψη αναπόφευκτα, όπως και τα όντα που κατοικούν επάνω του. Διαφορετικά, θα ήταν ανέφικτες και οι όποιες προσπάθειες βελτίωσης του Κόσμου αλλά και των ανθρώπων του.

Διαβάστε τη συνέχεια

Η συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση

Διαβάστε τη συνέχεια

Αυτοδιοίκηση-Κλεισθένης Ι: Τι αλλάζει με την απλή αναλογική

Πλήρη αλλαγή σκηνικού στον τρόπο ανάδειξης τοπικών αρχών έχει φέρει το νέο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κλεισθένης 1». Με την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα αλλάζει ριζικά η κατανομή εδρών στα δημοτικά και στα περιφερειακά συμβούλια, ωθώντας τις παρατάξεις σε συνεργασίες και προγραμματικές συγκλίσεις καθώς καθίσταται πολύ πιο δύσκολη η αυτοδυναμία.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ταξίδι...

            Στέφανος Μαντζαρίδης

 Και τώρα; Τώρα τι κάνουμε; Σκύβουμε το κεφάλι και τα παρατάμε; Ή μένουμε όρθιοι κάνοντας όσες καινούριες αρχές χρειαστεί; Εγώ λοιπόν, επέλεξα το δεύτερο. Θα ξεκινήσω ξανά και ξανά απ' την αρχή, όσες φορές κι αν χρειαστεί... Σιγά μην τους κάνω τη χάρη...

 ----------------------------------------------

Μπήκα στο τρένο με την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά που νόμιζα πως θα σπάσει. Έβαλα ασυναίσθητα το χέρι μου στο στήθος μου μήπως και καταφέρω να την σταματήσω. Τίποτα, λες και το έκανε επίτηδες για να με αποτρελάνει... 

Έσφιξα με το αριστερό μου χέρι, το χέρι της καρδιάς μου, εκείνο της συντρόφου μου. Το ένιωσα ιδρωμένο. Άσε που έτρεμε και εκείνο, λες και πάλευε να συντονιστεί με την καρδιά μου...

Διαβάστε τη συνέχεια

Πυροτέχνημα...

Υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή μας και σκάνε σαν πυροτέχνημα...

Πολύχρωμοι, με ένταση, με παλμό που σε συνεπαίρνουν και θες να ξεχάσεις πως είναι να 'σαι ενήλικας και να προσχεδιάζεις, να τα 'χεις όλα υπό έλεγχο, παρά μόνο θες να κοιτάζεις το πυροτέχνημα με όλες τις μικροσκοπικές του σπίθες μέχρι να πονέσουν τα μάτια σου από την ομορφιά του θεάματος και να αναγκαστείς να τα κλείσεις...

Κι ύστερα -πούφ- έχει εξαφανιστεί, υπάρχει μόνο το σκοτάδι, ίσως κανά δυο τρία αστεράκια που φεγγοβολάνε πιο δυνατά απ' τα άλλα λες και θέλουν να ξεχωρίσουν απ'την παρέλαση μα αυτό είναι όλο... Το πυροτέχνημα έχει τελειώσει και βρίσκεσαι κατά μεσής της νύχτας αιτούμενος να ανακτήσεις όλα τα χαμένα χρόνια που σαν Ιούδας εύκολα απαρνήθηκες λίγο πριν... Αιτούμενος να επανέρθεις στη βόλεψή και την ασφάλεια σου ακόμα και ξεχνώντας εντελώς το πως είναι ένα -πυροτέχνημα-..

Διαβάστε τη συνέχεια

Μεγαλόφωνες σκέψεις

Το να σκέφτεσαι μεγαλόφωνα είναι η μεγάλη κατάρα που κουβαλάμε και πληρώνουμε ως αντίτιμο της ελευθερίας (?) έκφρασης των social media... Μιας ελευθερίας που υπονομεύεται από την ευχέρεια του να λέμε ο,τι θέμε όποτε μας καπνίσει...

Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κατάρα πέρασε και στα παραδοσιακά ΜΜΕ (κυρίως στην τηλεόραση) όπου καθείς νομίζει ότι μπορεί να λέει ανέξοδα και χωρίς συναίσθηση των συνεπειών το οτιδήποτε κατεβάσει η κούτρα του...

Ο ανοιχτός, ουσιαστικά απεριόριστος χώρος και το ασύγχρονο της επικοινωνίας στο διαδίκτυο μας έκανε να χάσουμε εντελώς την αίσθηση και του τόπου και του χρόνου. Ολα έγιναν "οικόπεδο". Το τηλεοπτικό πάνελ εξισώνεται με το τραπεζάκι στο τσιπουράδικο. Το Facebook περνιέται είτε για το βήμα της Βουλής είτε για τον καναπέ της καφετέριας. Η ελευθεροφωνία μεταξύ "κολλητών" μεταφράζεται σε "άνεση" μεταξύ αγνώστων. Κανένας εσωτερικός κώδικας, καμιά αίσθηση του ακροατηρίου, κανένα μέτρο: Ο,τι το φανεί του τρελοΣτεφανή!

Διαβάστε τη συνέχεια

Μνημόσυνο 40 ημερών

Το μνημόσυνο των 40 ημερών του Τάγαρη Ιωάννη  σύζυγος της Αντωνίας Γιαννοπούλου Λεγάκη   θα τελεστεί το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στις 9 το πρωί στην εκκλησία του Αγ Δημητρίου του Βύρωνα     

Διαβάστε τη συνέχεια

Η πιο κρύα περιοχή της Ελλάδας βρίσκεται στο Μαίναλο

Άκρως εντυπωσιακές χαμηλές θερμοκρασίες έχουν καταγραφεί στο Μαίναλο Αρκαδίας σύμφωνα με τα στοιχεία από ιδιωτικούς μετεωρολογικούς σταθμούς που έχουν εγκατασταθεί σε δολίνες (μεγάλες κοιλότητες του εδάφους) της περιοχής.

Oι δολίνες είναι φυσικοί σχηματισμοί που δημιουργούνται σε ορεινές περιοχές λόγω καταβύθισης του εδάφους και έχουν το χαρακτηριστικό ότι περικλείονται από υψηλότερες ράχες, οι οποίες τις απομονώνουν από την ατμοσφαιρική κυκλοφορία και τις προστατεύουν από τους ανέμους.

Ενας τέτοιος σχηματισμός υπάρχει και στο Μαίναλο, ανάμεσα στη Βυτίνα και την κορυφή Τζελάτη (1.868 μέτρα). Η δολίνη της Κεχρωτής έχει συνολική επιφάνεια περίπου 400 στρέμματα, και βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1.600 μέτρων και περικλείεται από ράχες ύψους 1.700-1.800 μέτρων.

Διαβάστε τη συνέχεια

ΓΙΑΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Τα Θεοφάνεια ή και Θεοφάνια, είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων).

Το όνομα Θεοφάνεια προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας, η οποία συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανείων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα ή Εορτή των Φώτων.

Διαβάστε τη συνέχεια

Τραγούδα μέχρι να τελειώσει το τραγούδι

Ο στρατός είναι παράλογος. Αυτό το ξέρουν όσοι υπηρέτησαν έστω για μια μέρα τη Μαμά Πατρίδα.

Όμως εκεί, σε φυλάκια και σε μονάδες, απ’ το Διδυμότειχο ως την Κρήτη, έχουν περάσει ατελείωτες βαρετές ώρες εκατομμύρια παιδιά, άντρες -και «παππούδες» ενίοτε.

(Κάθομαι στο γραφείο μου, στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου και γράφω ένα μικρό κομμάτι, προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, 9 και 36 το βράδυ. Ακούω μια φωνή απ’ την διπλανή πολυκατοικία:

Διαβάστε τη συνέχεια

ΚΟΥΒΕΝΤΟΛΟΪ

Με τον Χρήστο του Γιωργίλα και τον Ξερικό 
Έφυγε ο αιωνόβιος Πάνος Παπαναστασίου. Ναι. Έφυγε όμως, αφού στην εδώ ζωή του, εδημιούργησε πολυμελή οικογένεια, πάντρεψε παιδιά, χάρηκε νυφάδες και γαμπρούς, ευχαριστήθηκε με εγγόνια και δισέγγονα και «πλήρης ημερών» πάει στον «Κάτω Κόσμο» να συναντήσει την καλοκάγαθη Ελένη, τη γυναίκα του, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, να βρει όλους τους συγγενείς, πατριώτες και φίλους, να τους πάει τα νέα από τον «Απάνου Κόσμο» και να τους πει τα χαιρετίσματά μας. Ξερικέ, θυμάσαι, κάποτε που κουβεντιάζαμε για το πανηγύρι τ΄ Αγ-Γεωργιού στον Παλιόπυργο, μου είπες: «Εγώ στο πανηγύρι τ΄Αη-Γιώργη και στον «άλλο κόσμο» που θα πάω θα το γλεντάω» «Μα πώς θα γίνει αυτό;» σε ρωτάω. «Ε, να, θα μαζέψω όλους τους Παλιοπυργήσιους, τον Πόταγα, τον Kαπαλή, τον Αντρίκα, το Μαγγόγιαννη, τον Πανιούρη, τον Τασιουκλή, τον πάτση, το Γούνη, το Φωτιά, το Σαρή, το Ντόκα, το Ρηγοτάσιο, το Γούλα, το Ζορμπά, το Λιά, το Ζάνη, το Σπηλιώτη, τον
Κόλια, κ.α. και θα πάμε….. κάπου εκεί…… να αναπαραστήσουμε το πανηγύρι τ΄ Αη-Γιώργη. Στην αρχή θα φάμε και θα πιούμε και μετά θα αρχίσουμε τα τραγούδια της τάβλας. Θ αρχίσει ο Κόλλιας με το «κάβουν βελάζουν πρόβατα...» και θα συνεχίσει ο Σαρρής, βάζοντας το χέρι στο μάγουλο, με το ««για ΄βγά Γκόλφω, στο βουνό, έχω δυο λόγια να σου πω....» Μετά θα σηκωθούμε για χορό, πρώτος θα σέρνει το χορό ο τερτίπης Ρηγότασιος, ο Πανιούρης θα παίζει φλογέρα, το τραγούδι θα το λέμε όλοι μαζί, τότε θα μπω μπροστά και θα φτάνει το σκαμπίνισμα της φτέρνας…. δεν ξέρω και εγώ που. Θα μας αγναντεύουν οι Κοκκαλιαρίσιοι κει και θα ζηλεύουν», έτσι μου λεγες.... Για να ειδούμε, Ξερικέ, θα τα καταφέρεις να το πραγματοποιήσεις, για να ειδούμε θα παραδεχτεί τη ζήλεια του ο Καριούσης. Συλληπητήρια σ΄όλα τα μέλη των οικογενειών των παιδιών σου.
Καλό ταξίδι σου ταξίδι, Ξερικέ, αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
Ο Κώτσιος του Μαγγόγιαννη

Με τον Χρήστο του Γιωργίλα

 Φίλε Χρήστο, από τότε που, ως μαθητές Γυμνασίου
στα Λαγκάδια,συγκατοικήσαμε για δύο σχολικές χρονιές, αλλά και από τότε που ως νεοσύλλεκτοι στρατιώτες στο Κ.Ε.Ν. Κορίνθου συνυπηρετήσαμε, εσύ στον 7ο λόχο, εγώ στον 8ο και ο Θανάσης τ΄ Αγγελάρα στον 9ο, αν δεν κάνω

Διαβάστε τη συνέχεια

Η "Σοφία" έκανε μια στάση και στο χωριό

Σύμφωνα με τα μετεωρολογικά δελτία οι χιονοπτώσεις θα συνεχιστούν μέχρι την Κυριακή και οι θερμοκρασίες θα φτάσουν ειδικά σήμερα το βράδυ  -7 βαθμούς 

Διαβάστε τη συνέχεια

Ευχές από το ΔΣ του Συλλόγου Αθήνας

 Καλά Χριστούγεννα και ένα ευτυχισμένο, χαρούμενο νέο έτος, με κουράγιο και συμπόνια στη δύσκολη καθημερινότητα αυτής της εποχής

Διαβάστε τη συνέχεια

Eφυγε κι ο Ξερικός ! Τ¨α χρόνια του να φτάσουμε όλοι!

Σε ηλικία πλήρη ημερών έφυγε σήμερα απο την ζωή ο Πάνος Παπαναστασίου (Ξερικός)
Η κηδεία του θα γίνει στο χωριό την Κυριακή 30/12/18 στις 11 το πρωί

                                                       Το αγαπημένο του τραγούδι

Διαβάστε τη συνέχεια

Καλό ταξίδι Χρήστο!

Έφυγε από την ζωή ο Χρήστος Παπαθεοδώρου(του Γιωργήλα) σε ηλικία 79 ετών

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα 28/12/18 στις 3μμ στο Αλιβέρι

Διαβάστε τη συνέχεια

Αποφάσεις σύσκεψης Παγγορτυνιακής Ένωσης για τις κλοπές στα χωριά

 “Θέλουμε να υπάρχουν περιπολίες της Αστυνομίας” Οι κλοπές και οι διαρρήξεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και γίνονται ακόμα και όταν βρίσκονται τα άτομα μέσα στα σπίτια τους, αφού η απουσία της αστυνομίας είναι παντελής.

 Με τη συμμετοχή 40 προέδρων Συλλόγων χωριών της Γορτυνίας  πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 19 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, η σύσκεψη της Παγγορτυνιακής Ένωσης σχετικά με το πρόβλημα των διαρρήξεων και των κλοπών στην περιοχή του Δ.Γορτυνίας.

Διαβάστε τη συνέχεια

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»

Έκανε κρύο φοβερό, έπεφτε χιόνι πυκνό και είχε αρχίσει να νυχτώνει· το βράδυ, το τελευταίο βράδυ του χρόνου, πλησίαζε. Αλλά παρά το κρύο και το σκοτάδι, ένα φτωχό κοριτσάκι, ξεσκούφωτο και ξυπόλυτο, γύριζε στους δρόμους. Όταν έφυγε από το σπίτι της φορούσε παντόφλες, αλλά ήτανε πολύ μεγάλες - αφού ανήκανε στη μητέρα της - και της έφυγαν από τα ποδαράκια κάποια στιγμή που διέσχιζε τρέχοντας το δρόμο για ν' αποφύγει δυο άμαξες. Η μία παντόφλα χάθηκε, την άλλη την άρπαξε ένα παιδί που ήθελε να την κάνει κούνια για την κούκλα του.

Διαβάστε τη συνέχεια

Κανείς δεν πεθαίνει τα Χριστούγεννα

Της είπε χαμογέλασε και αποτύπωσε σ ενα καρέ
 την θλίψη και το δράμα ενός λαού

  23/12/2018 

Περίμενα την αδερφή μου με τη μικρή Λουίζα να έρθουν για τον καθιερωμένο καφέ της Κυριακής. Ήταν η αγαπημένη μου μέρα της εβδομάδας, απολάμβανα το παιχνίδι με τη μικρή, το κους κους με την Άννα.

Τον τελευταίο καιρό όμως, είχαν αλλάξει τα πράγματα. Η Άννα μετά το διαζύγιο ήταν μόνιμα μελαγχολική και αμίλητη. Από ψυχή της παρέας μεταμορφώθηκε σε πουλί που του κλέψαν τη λαλιά. Συνήθως πηγαίνει στο παράθυρο και το βλέμμα της χάσκει σαν κάτι να γυρεύει, σαν να ψάχνει κάποιον γνωστό στους περαστικούς. Δεν έκλαιγε, μα φαινόταν πως είχε κλάψει. Καμιά φορά τα δάκρυα είναι τα λόγια της ψυχής, που στέκει άλαλη.

Η μικρή ευτυχώς με συνήθισε και δε βάζει πια τα κλάματα όποτε την πλησιάζω, όπως παλιότερα. Της αρέσει να της διαβάζω παραμύθια και να μου δείχνει κάθε λογής μπιχλιμπίδια που φέρνει μαζί της. Τα κλειδιά στην πόρτα μ’ έβγαλαν απ’ τις σκέψεις. Από όταν είχα μετακομίσει στο σπίτι πριν 2 χρόνια, της είχα δώσει δικά της κλειδιά.

Διαβάστε τη συνέχεια

Θέλετε κάτι άλλο, παρακαλώ;

Δουλεύει τέσσερις ώρες τη μέρα σε ένα σούπερ μάρκετ. Πίσω απ’ το ψυγείο με τα αλλαντικά, τις ελιές, τα τυριά και τα τουρσιά. Μονίμως πρόσχαρη και χαμογελαστή. Πού και πού κουβαλάει τενεκέδες με φέτα. Χωρίς βεβαίως να παραπονιέται για τη μέση ή για την εγκυμοσύνη της. Τριών μηνών, δεν το έχει πει ακόμη σε κανέναν. 

Στο μεταξύ συνεχίζει να χαμογελάει στους πελάτες, κάθε φορά που τους ζυγίζει τρία τέταρτα μορταδέλα ή μισό κιλό κεφαλογραβιέρα, και τούς ρωτάει αν θέλουν κάτι άλλο. Στις σπάνιες περιπτώσεις που δεν έχει πελατεία, τριγυρνάει στους διαδρόμους με τα γεμάτα ράφια, κάνοντας ότι τακτοποιεί τα προϊόντα.

Διαβάστε τη συνέχεια

Γιατί ζούμε στην «εποχή των κοτόπουλων»;

Σίγουρα οι περισσότεροι γνωρίζουν την εποχή των δεινοσαύρων και την εποχή των μαμούθ, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι σήμερα ζούμε στην «Εποχή των Κοτόπουλων». Κι αυτό γιατί σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πανταχού παρόν πτηνό αποτελεί πλέον το πιο εμβληματικό ζώο. Τα κοτόπουλα σήμερα, αποτελούν το ένα τρίτο των πτηνών του πλανήτη και είναι τα πιο πολυάριθμα είδη σπονδυλωτών (όχι μόνο πτηνών) στην ξηρά, φτάνοντας περίπου τα 23 δισεκατομμύρια. Επίσης σε όλο τον κόσμο, το κοτόπουλο είναι το πιο συχνό κρέας που καταναλώνεται.

Αυτό το κατέστησε και ένα ζωντανό σύμβολο της σύγχρονης γεωλογικής εποχής.

Διαβάστε τη συνέχεια