Έστηνε το μπαλωματάδικο, μια-δυο φορές το χρόνο, όταν
εζέσταινε ο καιρός, στη μέση του χωριού, κάτου από το θαλερό σφεντάμι, δίπλα
από μια πελώρια ριζιμιά πέτρα, την «Κοτρώνα», όπως την έλεγαν, οι συγχωριανοί
μου. Η γιαγιά Σουσάνα τού παραχωρούσε δωρεάν, για να μένει, ένα ανεξάρτητο
δωμάτιο, τέσσερα-πέντε βήματα από το υπαίθριο μπαλωματάδικο. Τριάντα βήματα από
τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το χωριό του, το Μπουγιάτι ή Λυσσαρέα, ήταν
περίπου τρεις ώρες μακριά, ποδαρόδρομο, από το χωριό μας, το Σταυροδρόμι ή
Αλβάνιτσα Γορτυνίας. Δεν υπήρχε αυτοκινητόδρομος, που να ενώνει τα δυο χωριά.
Στο γαϊδουράκι του, φόρτωνε τα πράματά του και τα μετέφερε. Λίγα
κλινοσκεπάσματα, τα εργαλεία της δουλειάς του, όπως τσαγκαρόσουγλα, σφυριά,
φαλτσέτες, αμόνι, τανάλιες, τσαγκαροβελόνες κλπ, τα απαραίτητα υλικά, όπως λίγα
μαλακά δέρματα σε σχήμα μπούκας μικρού κανονιού, κεροκλωστές, παπουτσόπροκες
(γαρύφαλο), τελάκια διαφόρων διαστάσεων και άλλα....
Διαβάστε τη συνέχεια
