Καλώς Ήρθατε
Καλώς ήρθατε στο τόπο μας !
Καλώς ήρθατε στον κόσμο μας !
Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Σύμβολο της θυμοσοφίας μας
----------------------
Δεν είναι τα lockdowns και τα περιοριστικά μέτρα που προκάλεσαν την οικονομική ανασφάλεια, αλλά η απο-επισημοποίηση της οικονομίας που ο «πτωχευτικός κώδικας», αντί να την περιορίζει, την ενισχύει.
Αμολούσε σ’ όλο του το βασίλειο πλήθος αυλικούς να μαζεύουνε και να στέλνουνε στο παλάτι όσους ξέρανε παραμύθια, άντρες ή γυναίκες, γέρους ή νέους, ντόπιους ή ξένους. Γιατί δε χόρταινε ν’ ακούει. Όταν τέλειωνε το παραμύθι, έπεφτε σε βαθιά πλήξη και δυστυχία. Γι’ αυτό ήθελε πάντα το ένα παραμύθι ν’ ακολουθάει το άλλο. Ακόμα κι όταν έτρωγε κι έπινε ή έπαιρνε το μπάνιο του στη χαβούζα* του παλατιού, ήθελε ν’ ακούει παραμύθια. Μονάχα αργά πολύ, μετά τα μεσάνυχτα, όταν τον έπαιρνε ο ύπνος, τότε σιωπούσανε κι οι παραμυθάδες και, πατώντας στα νύχια τους απάνω στα παχιά κιλίμια, φεύγανε σιγά σιγά να πάνε να ξεκουραστούνε κι αυτοί, οι βασανισμένοι!
Μία νέα μελέτη ενός διακεκριμένου Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, του καθηγητή Γιάννη Ιωαννίδη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, δημοσιεύθηκε στο «Bulletin of the WHO», το επίσημο επιστημονικό περιοδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).
Συνθέτει δεδομένα από 82 μελέτες σχετικά με τη θνητότητα του κορωναϊού και καταλήγει στην εκτίμηση ότι η διάμεση θνητότητα είναι 0,23% στο γενικό πληθυσμό και 0,05% στα άτομα κάτω των 70 ετών.
Όταν πριν μερικά χρόνια βλέπαμε σε ταινίες επιστημονικής
φαντασίας να μην χρησιμοποιούνται μετρητά, αλλά μόνο κάρτες, λέγαμε πως «αυτά
δεν γίνονται» και πώς μόνο στις
ταινίες είναι εφικτό να μην υπάρχει πραγματικό χρήμα.
Οι κάρτες ωστόσο έχουν μπει στη ζωή μας πλέον για τα καλά και δεν είναι λίγοι αυτοί που χρησιμοποιούν μόνο πλαστικό χρήμα για τις συναλλαγές τους.
«Μισώ τους αδιάφορους.
Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου.
Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και
ενταγμένος.
Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία,
δεν είναι ζωή.
Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας.
Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία.
Δρα παθητικά, αλλά δρα.
Είναι η μοιρολατρία.
Όταν βλέπεις μία τρομακτική ταινία και αφαιρέσεις τον ήχο εντελώς, ο φόβος περιορίζεται. Ένα ξάφνιασμα ίσως και σε κάποιες σκηνές αλλά μέχρι εκεί. Ο ήχος, η μουσική κάνει την ζημιά. Κορυφώνεται σταδιακά, νιώθεις ότι ο δολοφόνος είναι σπίτι σου, ακούς την ανάσα του στο σβέρκο σου και όσο κορυφώνεται αυτή, τόσο κορυφώνεται και ο φόβος σου μέχρι που φτάνει στο ουρλιαχτό, ενδεχομένως.
Απόσταγμα γνώσης και εμπειρίας αιώνων...
Το αμπέλι μαζί με το σταφύλι και τα παράγωγα του ήταν γνωστά
ακόμη από την παλαιολιθική εποχή. Κουκούτσια σταφυλιών έχουν βρεθεί μετά από
ανασκαφές σε κατοικίες που ανάγονται στην εποχή του χαλκού!
Κατά την μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης, και βοσκός του βασιλιά Οινέα. Ο Στάφυλος παρατήρησε ότι όταν έβοσκε τις κατσίκες του, κάποια από αυτές τρώγοντας τον καρπό των αμπελιών «τρελαινόταν»!
Ο Στάφυλος μάζεψε μερικά σταφύλια και τα πήγε στον βασιλιά του. Ο Οινέας παρασκεύασε τότε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε "οίνο", ενώ στον καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι) προς τιμήν του.
Από τότε αυτό το φυτό και ο χυμός από τους καρπούς του πέρασε στην ζωή των ανθρώπων επηρεάζοντάς την καθοριστικά.
Έχει περάσει τόσο καιρός και ίσως δε μπόρεσες να αναρωτηθείς γιατί η σχολική σου εμπειρία ήταν τόσο επιθετική στα όνειρά σου. Ίσως δε σκέφτηκες ποτέ την ποιότητα την γνώσης που αναγκάστηκες να πάρεις. Δε σκέφτηκες τι αντίκτυπο είχε σε σένα η φριχτή διαδικασία του τρόπου που εξετάστηκες και το φτηνό τρόπο που σε σφράγισαν ως επιστήμονα, σε ιδρύματα που η δυσωδία σε έκανε να αισθάνεσαι τόσο μόνος για τα συναισθήματα που σου βιάσανε με σκληρότητα και επίγνωση του τι διαπράττουν.
