Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

« Η φασολάδα απ’ τα Σελά »

Από το Μαρίνη Πολυχρονόπουλο
Φιλόλογο-Ιστορικό

Η λιτότητα , η πάντα επίκαιρη πραγματικά η ελληνική αυτή λέξη , που συνεχώς ακούγεται στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και γράφεται στον τύπο, με γύρισε πολλά χρόνια πίσω , στη δεκαετία του ’60.
Ήμουν ,θυμάμαι , μαθητής της προτελευταίας τάξης του τότε εξαταξίου Γυμνασίου στο 1ο Γυμνάσιο Τρίπολης και έμενα με τον αδελφό μου Θανάση , συνταξιούχο δάσκαλο τώρα , σ’ ένα ισόγειο δωμάτιο, σε πάροδο της οδού Καλαμών, στο ύψος της βίλας του Τουρκοβασίλη.
Το συνηθισμένο μας καθημερινό φαγητό ήταν το ψωμοτύρι, οι τηγανητές πατάτες με αυγά και σε εξαιρετικές περιπτώσεις τρώγαμε μαγειρεμένο φαγητό που εμείς οι ίδιοι εναλλάξ παρασκευάζαμε με τη βοήθεια μιας γκαζιέρας σε μια πρόχειρη ,εξωτερική κουζινούλα κάτω από μια σκάλα ,που έκλεινε υποτυπωδώς μ’ένα σύρτη.
Θεωρώ « μάννα εξ ουρανού » για μας εκείνη την περίοδο ότι μας είχε στείλει η μάνα μας απ’το χωριό μας , την ειδυλλιακή Μυγδαλιά της Γορτυνίας,μέχρι χθες έδρα και Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Κλείτορος, κάνα τεσσάρι κιλά φασόλια ,μπαρμπούνια ξερά ,λαχταριστά και ψωμομένα απ΄το περιβόλι μας στα Σελά , όπου και η ομώνυμη βρυσούλα, κοντά στους Αγίους Ταξιάρχες.
Έτσι αραιά και που βράζαμε από λίγα στη γκαζιέρα μας και αφού τρίβαμε μέσα στο πιάτο μας και ξερό ψωμί κόβοντάς το απ’ την « πουγανιά » μας, λύναμε μερικώς το πρόβλημα της διατροφής μας με το εθνικό μας φαγητό, για εκείνη τουλάχιστο την εποχή, τη φασολάδα μας.
Μια φορά λοιπόν επιμελήθηκα ο ίδιος προσωπικά του μαγειρέματος της φασολάδας και την είχα πετύχει στο αλάτισμα και στο γιάχνισμα και το μεσημέρι γευματίσαμε « βασιλικά » με τον αδελφό μου. Κάναμε πραγματικό Πάσχα ! !
Μάλιστα είχα παρασκευάσει φαγητό περισσότερο για να μας μείνει και να δειπνήσουμε το βράδυ .
Αφού φάγαμε , αφήσαμε το υπόλοιπο της φασολάδας στην πρόχειρη κουζινούλα μας , την κλείσαμε με το σύρτη και βγήκαμε απ’το δωμάτιο μας. Πήγαμε ,ως συνήθως , στο προαύλιο του Σχολείου μας για να παίξουμε με άλλα παιδιά της περιοχής μπάλα , που ήταν και τότε ,όπως και σήμερα, το πιο αγαπημένο σπορ .
Λίγο αργότερα να’σου και ξαναφαίνουν για να παίξουν μαζί μας και οι συμπατρώτες μας φίλοι και συμμαθητές μας : Ο Κώστας της Ρηνιώς, ( Κώστας Νταρζάνος του Φώτη ), Ο Πίτσιαλας, ( Κώστας Φουρνόδαυλος του Ιωάννη ) και ο Μήτσιος ή Τσιόγκας ( Δημήτριος Βασιλόπουλος του Ιωάννη ) , που όλοι μαζί είχαν νοικιάσει λίγο πιο κάτω από το δικό μας δωμάτιο και κάναμε παρέα σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Μετά από ένα εξαντλητικό δίτερμα άρχισαν να ρωτούν επίμονα τον αδελφό μου τι φαγητό είχαμε για σήμερα.
Εκείνος ανυποψίαστος ,καλόπιστα, μαρτύρησε πως είχαμε μαγειρέψει φασολάδα με φασόλια δικά μας απ’τα Σελά και πως είχαμε αφήσει και αρκετή ποσότητα για το βράδυ.
Αυτοί, αφού εκμαίευσαν την πληροφορία που ήθελαν ,αλληλοκοιτάχθηκαν πονηρά, χαμογέλασαν και έφυγαν δήθεν για το δωμάτιό τους , προφασιζόμενοι διάβασμα για την επομένη.
Εμείς συνεχίσαμε το παιχνίδι με άλλα σχολιαρόπαιδα για κάμποση ακόμη ώρα χωρίς να δώσουμε και πολλή σημασία στα υποχθόνια σχέδιά τους.
Ο αδελφός μου στη συνέχεια πήγε σε κάποιο φίλο του για να λύσουν από κοινού τις ασκήσεις των Μαθηματικών για την άλλη μέρα ,ενώ εγώ, μετά από αρκετή ώρα έχοντας βαρεθεί το παιχνίδι και χωνέψει πια τη μεσημεριανή φασολάδα, γύρισα στο δωμάτιό μας σφυρίζοντας κάποιο δημοτικό σκοπό στο δρόμο μου,όπως το συνήθιζα άλλωστε .
Φθάνοντας σε λίγο στο δωμάτιό μου με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη !
Η υποτυπώδης κουζινούλα μας είχε παραβιαστεί και ήταν μισάνοιχτη και το χειρότερο ανοίγοντας την κατσαρόλα για να ξεμαγειρέψω διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως η φασολάδα μας είχε κάνει φτερά και είχε αντ’ αυτής ως τη μέση της νερό!!!
Περίμενα για λίγο να επιστρέψει ο αδελφός μου Θανάσης και σα γύρισε του φώναξα δυνατά, γιατί έφαγε μόνος του τη φασολάδα και μου άφησε μάλιστα και την κατσαρόλα άπλυτη.
Αυτός κατηγορηματικά αρνιόταν ότι δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο- και με το δίκιο του-αλλά και δεν μπορούσε να εξηγήσει ,πώς βρέθηκε αδειανή η κατσαρόλα. Εγώ πάλι δεν πείστηκα από τις εξηγήσεις που μου έδωσε και είχα τις αμφιβολίες μου .
Πάνω στον καυγά μας το μυστήριο δεν άργησε να λυθεί. Ακούσαμε απ΄το παραθυρό μας γνώριμα χαχανητά ,πειράγματα και γέλια,, που σήκωναν όλη τη γειτονιά στο πόδι.
Διακρίναμε σε λίγο και τους φυσικούς αυτουργούς ! Δεν ήσαν άλλοι παρά οι φίλοι μας και και συμπατριώτες μας ,ο Κώστας της Ρηνιώς, ο Πίτσιαλας, και ο Τσιόγκας . Μπήκαν στο δωμάτιό μας επαναλαμβάνοτας με μια φωνή κάθε τόσο ,όσα έλεγα πιο πριν στον αδελφό μου :
- Θανάση γιατί την έφαγες τη φασολάδα ; Φυσικά έλυσαν συνάμα και τα δικά μας αναπάντητα ερωτηματικά.
Πήραν, όπως μας εξήγησαν ,όταν και οι δύο απουσιάζαμε , την κατσαρόλα με το περιεχόμενό της από την κουζινούλα μας σαν αφεντικά , τη μετέφεραν στο δωμάτιό τους και εκεί με την ησυχία τους την περιποιήθηκαν κατάλληλα, λύνοντας πρόσκαιρα το πρόβλημα της αβάσταχτης πείνας τους . Ύστερα επέστρεψαν αδειανή την κατσαρόλα και τη γέμισαν ως τη μέση με νερό.
Τώρα εξηγούνται όλα , έλεγα από μέσα μου ,όταν μου έλεγαν ειρωνικά πως τα φασόλια απ’τα Σελά είναι τα καλύτερα, καλύτερα κι απ’το κρέας.
Αν και έμεινα εκείνο το βράδυ σχεδόν νηστικός , το χάρηκα ιδιαίτερα κατά βάθος αυτό το χουνέρι , που μου σκάρωσαν οι φίλοι και συμπατριώτες μου.
Ζήτησαν ιπποτικά συγγνώμη για αυτή τους την αποκοτιά και δικαιολογήθηκαν πως εκείνη την ημέρα είχαν εντελώς ξεμείνει και πείναγαν πολύ και θεώρησαν δίκαιο να με απαλλάξουν από τον κόπο του βραδινού σερβιρίσματος . Δεχθήκαμε τη δικαιολογία τους αυτή αδιαμαρτύρητα και αργότερα το διασκεδάζαμε κιόλας από τα καθημερινά πειράγματά τους .
Ακόμη και τώρα , μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν ,κάθε φορά που μας συναντάνε ο Πίτσιαλας και ο Τσιόγκας μας πειράζουν λέγοντάς μας στερεότυπα : Θανάση γιατί την έφαγες τη φασολάδα και ήταν και από τα Σελά;
Τότε πάντα χαμογελάω ενδόμυχα και το απολαμβάνω όσο τίποτε άλλο . Πιστέψτε με το χαίρομαι αυτό πάρα πολύ που με γυρίζει πίσω στα περασμένα , στα μαθητικά μου χρόνια ,στα χρόνια της νιότης.
Οι στιγμές αυτές δε σβήνουν ποτέ από τη μνήμη μου ,όσα χρόνια κι αν περάσουν ,πάντα ξανάρχονται και τις ξαναζώ.
Αβάσταχτη πείνα , πέτρινα χρόνια ,όμορφη νιότη ! Όλα μαζί να’ρχόσαστε πάλι πολύ θα το’θελα , δε θα’λεγα όχι!

11 σχόλια :

  1. Ανώνυμος4/7/11 10:13

    κανονικα μαρινη πρεπει να τους ξαναμαγερεψεις να δουμε αν εμαθες να την φτιανεις καλυτερη απο τοτε αλλα να μου πεις που να βρεις φασολια απο τα σελλα...gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος4/7/11 11:39

    Μαρίνη τους χρωστάς όμως το κρασί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/7/11 12:05

    Και το επιδόρπιο.
    Νις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/7/11 12:16

    Για την ιστορία, νοστιμότερα φασόλια από τα μπαρδαλά Βαλτεσινίκου, δεν έχω ματαφάει. Καλά μεν τα φασόλια Σελών του Μαρίνη, αλλά εξίσου καλά ήσαν και τα της Μαρτίτσας του Μπαζόγιαννη, της Κατωλιάσκοβας του Κωτσιοφλέβαρου, του Κουρπού, της Ρουπακίνας, του Κεφαλόβρυσου, του Αγιοθόδωρου της Θοδωραςκαι πάνω απ΄όλα τα χαρόνια Μπαρμπερίου του Πουλακίδα. Αβαδαίος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/7/11 14:12

    εδω εχουμε αλλαγη της κοσμοθεωριας....τσιριμης πιαστηκε κοροιδο απο ,ακουσον ακουσον,φουρνοδαυλο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΚΟΥΚΟΣ4/7/11 16:05

    ΜΠΟΜΠΟΤΑ,ΤΡΑΧΑΝΑΣ, ΣΥΓΚΑΘΙ, ΚΡΕΜΜΥΔΟΚΑΓΙΑΝΑΣ, ΤΣΙΚΟΥΝΙΔΕΣ,ΜΑΓΚΟΥΝΙΔΕΣ ,ΧΥΛΟΣ,ΒΡΩΜΟΛΑΧΑΝΙΔΑ ΤΟ ΑΛΜΑΝΑΚ ΤΗΣ ΓΛΑΝΙΤΣΙΩΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.ΞΟΡΚΙΣΜΕΝΑ ΓΚΙΟΣΕΣ, ΠΟΥΛΕΓΕ Η ΓΙΑΓΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4/7/11 16:23

    (δη)λαδή, απόγονοι του κολοκοτρώνη, παιστήκανε κοροϊδο από φουρνόδαυλο..

    αθάνατε Γληγόρη, άφησες ψηλά το μπαϊράκ!!!!..., ψηλά τη σημαία.

    Μαρίνη, απλά και όμορφα μας κυμάτισες στις αναμνήσεις, μας νανούρισες και συνάμα μας ξύπνησες τα άγουρά μας χρόνια!!!

    Σ΄ευχαριστώ.

    (ο χωρίς ψευδώνυμο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος4/7/11 17:06

    ΔΗΛΩΣΗ ιντερνετική:
    Για τους τρεις φίλους απ'τα παλιά και όλους τους μερακλήδες και γλετζέδες της Γλανιτσιάς διαθέτω περσινό οικολογικό κρασί παραγωγής μου να πιουν όσο θέλουν ,υπό τον όρο ο Γ.Γραμματέας του Συλλόγου Σόλωνας να βρει μουνούχι τραγί απ'του Πετρούτσου για βραστό της Παναγιάς.Προς το παρόν το απολαμβάνω με τον Παπαγιώρη ,που το βλογάει κιόλας με τους εκλεκτούς μεζέδες της πρεσβυτέρας του.
    Για τους στεγνούς και άμουσους και για να μη μου χολιάσουν διαθέτω οικολογικό ξύδι για τις φακές ,τις ελιές τους και ως φάρμακο για παρηγοριά!!!
    marpolix

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος4/7/11 18:06

    ρε λες ναναι τοσο καλη η ευχη του παπα και να διατηρει το κρασι???αιντε να τον παρω και εγω να το βλοησει γιατι γινεται ξυδιας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος4/7/11 18:50

    Το τραγί θα το πληρώσει σίγουρα, τώρα.. το κρασί το γλίτωσε.
    ο κουκουλοφόρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος4/7/11 23:37

    ρε σεις ουλοι το σολωνα κοινηγατε για κρεας??ειπαμε ...θα θελει ενα μπουλουκι γιδια ο χριστιανος. gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.