Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Λακριντί, με τον Κώστα του Τυριρή


Από τον Κώτσιο του Μαγγόγιαννη
ñ                      Αγαπημένε μου ξάδερφε Κώστα,
      βούρκωσαν τα μάτια μου σαν πληροφορήθηκα ότι πήρες την οδυνηρή απόφαση για το μακρινό και χωρίς επιστροφή ταξίδι σου στον άλλο Κόσμο.
ñ               Ξάδερφε, μου λές, δεν ήταν δική μου η απόφαση, θα ήμουν τόσο αφελής, αν ήταν στο χέρι μου, να εγκαταλείψω τις γλύκες και τις ομορφιές της εδώ ζωή κατασκότεινο Άδη, που

....... εκεί βιολιά δεν παίζουνε, κλαρίνα δεν βαρούνε,
που κει συν δυό δεν κάθονται, συν τρείς δεν κουβεντάζουν....
               Το καταλαβαίνω, ξάδερφε, άλλος παίρνει αυτές τις αποφάσεις. Η επιστήμη, ακόμα, δεν μπόρεσε, σταυρώνει τα χέρια, να βρει ποιός είναι. Και έτσι ο άνθρωπος βρισκόμενος σε αναμονή, άλλοτε άλλος από ανάγκη και άλλοτε άλλος με τη θέλησή του αποδέχεται ότι ο Θεός είναι αυτός που διευθετεί αυτά τα θέματα.
Άκουσα και το τραγούδι που σου αφιέρωσαν εκεί στον ιστόστοπο του χωριού μας, που μιλάει για την ξενιτειά, και συγκινήθηκα γιατί αναλογίστηκα ότι σου «έπεφτε ασορτί» ήταν «κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου». Γιατί μου ήρθε η σκέψη τότε, που, ακολουθώντας την πατρική σου φαμελιά, απαρνήθηκες με πίκρα τον τόπο που γεννήθηκες και πέρασες τα παιδικά κι εφηβικά σου χρόνια, αποχωρίστηκες πατριώτες, φίλους και συγγενείς κι έφυγες για τους εύφορους τόπους, τους κάμπους της Ηλείας, ψάχνοντας για το ημεροδούλι, αναζητώντας υποφερτές συνθήκες διαβίωσης, όπως γινόταν τότε από πολλούς άλλους πατριώτες μας.
Κρέμασες ένα τρασ(ι)το στο λαιμό με μόνο εφόδιο μέσα την ορμήνεια που παίρναμε όλοι όσοι ξενητευόμαστε 
«Τα ξένα θέλουν φρόνημα, θέλουν ταπεινοσύνη,
θέλουν λαγού περπατησιά κι αυτού γρηγοροσύνη».
Ναι, ξάδερφε, μου λες, με πόνο ψυχής άφησα το αγαπημένο μας χωριό κι εγκαταστάθηκα, στου Ρώμεση Ηλείας. Βρήκα ημεροκάματο, βρήκα πολύ καλές συνθήκες ζωής, αλλά, τι τα ΄θες, με σαρακότρωγε η σκέψη ότι:
«Οι κάμποι τρέφουν άλογα και τα βουνά λεβέντες,
στους κάμπους κούκος δε λαλεί, πέρδικα δεν το λέει....»
Ναι, ξάδερφε, το ξέρω γιατί, όποτε συναντιόμαστε, διάβαζα τη συννεφιασμένη σου σκέψη και αποκρυπτογραφούσα ότι τον πόνο σου για το χωριό, για τα ψηλά βουνά, τον πλάκωνες για να μην τον νοιώθεις τόσο έντονα, τη λαχτάρα και την νοσταλγία σου τις έκρυβες και έβρισκες τρόπους να λουφάζεις τον καημό σου. Όμως, όταν συναντούσες πατριώτη, τα σύννεφα από τη σκέψη σου διαλύονταν και τα διαδεχόταν μια αποστράπτουσα εικόνα στο πρόσωπό σου. Έτσι ακριβώς συνέβη όταν, πριν από πολλά – πολλά χρόνια, δεν ξέρω κι εγώ πόσα ήρθα με τη γυναίκα μου και σας βρήκα με τη συναίκα σου, την αρχόντισσα Γεωργία, έξω από την εκκλησία, στην Αρχαία Κόρινθο, περιμένοντας γαμπρό και νύφη, παντρευόταν ο Γιώργης του Πανιούρη, ρε Κώστα, δεν το θυμάσαι; Αγκαλιές, φιλιά, θύμισες, συστάσεις για βαθμό συγγένειας. Καλά, το βαθμό συγγένειας και τις ρίζες μας, αυτά τα ανάλαβε και έκανε λεπτομερή ανάλυση η γυναίκα σου Γεωργία, άριστα καταρτισμένη σ΄αυτά, παρ΄ ότι νύφη!
Ξάδερφε, από εσένα και τον αδερφό σου Ανάστο, πρωτάκουσα το τραγούδι του «Γιαννάκη». Το τραγουδούσατε οι δυο σας και το επαναλάμβαναν αλλά πολλά παιδιά, στου Παπαντώνη τον κήπο, συνομήλικα σας τότε μέσα στην εφηβική σας ηλικία. Μου άρεσε τόσο πολύ το τραγούδι αυτό και σου το αφιερώνω:
«Γιαννάκης ερροβόλαγε από ψηλή ραχούλα,
κι ο χάρος τον απάντησε, στέκει και τον ρωτάει:
     Γιαννάκη πούθεν έρχεσαι και πούθενε πηγαίνεις;
     Από το σπίτι μου έρχομαι, στα πρόβατα πηγαίνω.
     Γιαννάκη, μ΄έστειλε ο Θεός να πάρω την ψυχή σου.
     Άσε με, Χάρε, άσε με ακόμα για να ζήσω».
......................................................................................................................................................
Συλληπούμαι την αγαπημένη σου σύζυγο Γεωργία, τα λατρεμένα σου παιδιά Αντρέα, Γιάννα.... τ΄αδέλφια σου Γιώργο και Γιώτα.
Εύχομαι στο Ύψιστο το χώμα του Ρώμεσι (Αμπελώνα) που σε σκεπάζει να είναι μαλακό και ανάλαφρο, για να μπορείς ν΄ανασηκώνεσαι.... να βλέπεις και να ξεπονάς.
Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα.
Ο Κώτσιος του Μαγγόγιαννη

4 σχόλια :

  1. Ανώνυμος17/7/19 14:57

    Συλληπητήρια, Γιάννα, για τον πατέρα σου ". "Έτσι είν΄η ζωή και πώς να την αλλάξεις".
    ΑΒΑΔΑΙΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος17/7/19 15:27

    Συλλυπητήρια.Λόγια βγαλμένα από της ψυχής το ξεχείλισμα, συγκίνησης αγάπης και εκτίμησης, τιμή στην οικογένεια του...

    Γιάννης Βέργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος17/7/19 15:28

    πολύ συγκινητικος αποχαιρετισμός και γεμάτος αναμνήσεις να είστε καλά να τον θυμοσαστε.
    Ελενη Σφηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος17/7/19 15:37

    Πολύ συγκινητικά λόγια αποχαιρετισμού βγαλμένα από την ψυχή να είστε καλά να τον θυμάστε θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του. !!!
    Panagiota Giannopoulou

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.