Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΥΓΔΑΛΙΩΤΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ο συλλογος  Μυγδαλιωτών  Αθήνας  έκλεισε  τα  60  χρόνια  λειτουργίας  του  και  καλό  είναι  να  υπενθυμίσουμε  στους  παλαιότερους  και  να  μάθουν  οι  νεότεροι  το  ξεκίνημά  του  και  το  ότι  ο  πρώτος  πρόεδρός  του  ήταν  ο  Θεόδωρος  Παπαθεοδώρου.

    Από  το  περιοδικό  «Λιάσκοβα» δημοσιεύουμε  την  ομιλία  του . 

            ΘΕΟΔΩΡΟΣ   ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ 

                  Ο  ΠΡΩΤΟΣ  ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΤΟΥ  ΣΥΛΛΟΓΟΥ   

Από  το  προηγούμενο  τεύχος  του  περιοδικού  μας  ανοίξαμε  ειδική  στήλη  με  τον  τίτλο  « Από  την  ιστορία  του  Συλλόγου  μας» με  σκοπό  την  ιστορική  περιγραφή  των  πιο  σημαντικών  γεγονότων  του  Συλλόγου  μας, για  θύμηση  στους  παλαιότερους  και  πληροφόρηση  στους  νεότερους. Πέρα  απ’ αυτό  η  γνώση  της  ιστορίας  του  Συλλόγου  μας, βοηθάει  στη  σωστότερη  λειτουργικότητά  του  και  στη  μαζικοποίηση  της  δουλειάς  του, αφού  τα  αρνητικά  του  σημεία  δεν  θα  επαναλαμβάνονται, ενώ  τα  θετικά  του  θα  καθοδηγούν. Αρχίσαμε  με  τα  ιδρυτικά  μέλη, με  σημείωμα  του  Χρ. Κωνσταντινόπουλου, (οι  αντιδράσεις  σ’ αυτό  σημειώνονται  σ’ άλλο  κεφάλαιο) και  τώρα  συνεχίζουμε  με  αποσπασματική  δημοσίευση  της  ομιλίας  του  Θόδωρου  Παπαθεοδώρου, που  έκανε  στην  πρώτη  Γενική  Συνέλευση  του  Συλλόγου  μας  στις  31-1-1960  από  την  οποία  εκλέχτηκε  και  πρώτος  Πρόεδρος  του  Συλλόγου  μας.

 

Από  την  ομιλία  αυτή, του  ήδη  επιτίμου  Προέδρου  του  Συλλόγου  μας, καταφαίνεται  η  δυσκολία  στην  ίδρυσή  του, η  νοοτροπία  των  πατριωτών  μας, εκείνης  της  εποχής  και  τα  προβλήματα  που  αντιμετώπιζε  ο  Σύλλογός  μας  για  άμεση  ή  μακροχρόνια  λύση.

 

« Αγαπητοί  πατριώτες,

 

    Σας  είναι  ασφαλώς  γνωστό  ότι  όλοι  όσοι  κατάγονται  από  τις  πόλεις, κωμοπόλεις  και  τα  χωριά  της  Αρκαδίας, για  να  περιοριστούμε  μόνο  στο  νομό  μας, και  είναι  εγκαταστημένοι  στην  περιφέρεια  της  πρωτεύουσας, έχουν  φτιάξει  από  πολλά  χρόνια  τώρα  τοπικούς  συλλόγους  με  βασικό  σκοπό  τη  φροντίδα  για  την  ανάπτυξη  και  την  πρόοδο  των  χωριών  της  καταγωγής  τους, και  δεν  είναι  λίγα  τα  όσα  έχουν  προσφέρει  οι  σύλλογοι  αυτοί  στα  χωριά  τους. Σχολεία, δρόμοι, νεκροταφεία, δενδροφυτεύσεις, υδρεύσεις  και  πολλά  άλλα  έργα  κοινής  ωφελείας  έχουν  γίνει  στα  χωριά  χάρη  στην  υλική  και  ηθική  ενίσχυση  των  τοπικών  Αρκαδικών  Συλλόγων  της  πρωτεύουσας, εκτός  από  τόσες  άλλες  ατομικές  και  γενικές  εξυπηρετήσεις  που  έχουν  κάνει  στους  συγχωριανούς  μας.

 

Εμείς  οι  Γλανιτσιώτες  είμαστε  από  τους  τελευταίους  Αρκάδες  της  πρωτεύουσας  που  φτιάχνουμε  τον  τοπικό  μας  σύλλογο  και  θα  μου  επιτρέψετε  να  πω  ότι  αυτό  δεν  είναι  καθόλου  κολακευτικό  για  μας. Υπάρχει  βέβαια  κάποια  δικαιολογία  ότι  μέχρι  προ  λίγων  ακόμη  ετών  είμαστε  ελάχιστοι  οι  εγκαταστημένοι  στη  πρωτεύουσα  και  τα  περίχωρα  Γλανιτσιώτες, νομίζω  όμως  πως  δεν  είναι  μόνο  αυτός  ο  λόγος  που  μας  εμπόδισε  να  φτιάξουμε  τον  σύλλογο  και  να  ενδιαφερθούμε  για  το  το  χωριό  μας, αλλά  και  ο  κάποιος  ατομισμός  που  μας  διακρίνει  και  η  αδιαφορία  που  δείχνουμε  για  τα  γενικά  ζητήματα  του  χωριού  μας.

 

Πρέπει  να  παραδεχτούμε  εμείς  οι  Γλανιτσιώτες, ότι  ενώ  είμαστε  καλόι  σαν  άτομα, σαν  οικογενειάρχες, σαν  συγγενείς, σαν  φίλοι, και  διαθέτουμε  τα  πάντα  στους  σκοπούς  αυτούς, δεν  κάνουμε  τίποτα  για  το  κοινό  καλό  του  χωριού  μας, γιατί  κάθε  τι  που  αφορά  γενικότερα  το  χωριό  μας, το  βλέπουμε  σαν  κάτι  ξένο  κι  αλαργινό,  κάτι  που  δεν  αξίζει  να  μας  απασχολήσει  και  να  μας  συγκινήσει. Η  νοοτροπία  αυτή  όμως  δεν  συμβιβάζεται  ούτε  με  το  γενικότερο  πνεύμα  που  χαρακτηρίζει  τους  Έλληνες  και  ειδικότερα  τους  Αρκάδες, δηλαδή  το  πνεύμα  της  αγάπης, της  νοσταλγίας  και  της  στοργικής  φροντίδας για  τον  τόπο  που  γεννήθηκαν, ούτε  με  τα  άλλα  προτερήματα  που  όπως  προανέφερα, μας  διακρίνουν  εμάς  τους  Γλανιτσιώτες, και  θα  πρέπει  να  την  καταπολεμήσουμε  και  να  την  εξαλείψουμε  για  να  μπορέσουμε  να  φανούμε  χρήσιμοι  στο  χωριό  που  μας  γέννησε  και  μας  ανάθρεψε  και  που  έχει  τόσο  την  ανάγκη  μας.

Υπάρχουν  βέβαια  και  εξαιρέσεις  μεταξύ  μας  και  θα  το  θεωρούσα  παράλειψή  μου  αν  δεν  ανέφερα  ότι  μια  απ’  αυτές  ήταν  και  ο  μακαρίτης  Γιώργης  Μαρίνης  που  τόσο  πρόωρα  και  άδικα  τον  χτύπησε  η  μοίρα. Από  πολύ  καιρό  ο  αείμνηστος  Ζιώγαλος  μας  τρωγόταν  όλους  όσους  συναντούσε, να  φτιάξουμε  τον  σύλλογο  και  να  φροντίσουμε  για  το  χωριό  και  μπορώ  να  πω  ότι  είναι  ένας  από  τους  κύριους  συντελεστές  για  την  ίδρυση  του  συλλόγου, άσχετα  αν  η  μοίρα  δεν  επέτρεψε  να  περιλαμβάνεται  το  όνομά  του  μεταξύ  των  ιδρυτικών  μελών. Ας  είναι  ελαφρύ  το  χώμα  που  σκέπασε  τον  καλό  και  άξιο  αυτόν  πατριώτ

Επί  τέλους  όμως :  Κάλλιο  αργά  παρά  ποτέ, τον  φτιάξαμε  τον  σύλλογο  και  δεν  είναι  νομίζω  καθόλου  αργά  να  κάνουμε  από  δω  και  μπρος  ό,τι  πρέπει  ό,τι  μπορούμε  ανάλογα  με  τις  δυνάμεις  μας  για  την  ανάπτυξη  και  την  προκοπή  του  χωριού  μας. Τον  χρόνο  που  χάσαμε  μέχρι  τώρα  θα  πρέπει  να  τον  αναπληρώσουμε  με  τη  δραστηριότητα, το  στοργικό  ενδιαφέρον  και  την  αδιάκοπη  φροντίδα  για  το  στερέωμα  του  συλλόγου  μας  και  την  εκπλήρωση  των  επιδιώξεών  του.

Αλλά  ποιες  είναι  οι  επιδιώξεις  του  Συλλόγου  και  για  ποιο  σκοπό  τον  ιδρύσαμε;

 

Σύμφωνα  με  το  καταστατικό, σκοπός  του  συλλόγου  είναι  η  ανάπτυξη  της  αλληλεγγύης  μεταξύ  των  μελών, η  αλληλοβοήθεια, η  δια  της  εκτελέσεως  μικρών  έργων  συμβολή  στην  ανάπτυξη  της  γενέτειρας  μας κλπ, αλλά  είναι  ανάγκη  ευθύς  εξ  αρχής  να  πούμε  ότι  ο  κύριος  σκοπός  που  θα  πρέπει  να  επιδιώξει  ο  σύλλογος  είναι  να  προσφέρει  όση  μπορέσει  υλική  και  ηθική  βοήθεια  και  συμπαράσταση  για  να  γίνουν  στο  χωριό  μας  ορισμένα  έργα  που  κατά  κάποιο  τρόπο  θα  το  αξιοποιήσουν  και  θα  κάνουν  τη  ζωή  των  κατοίκων  του  κάπως  υποφερτή.

 

Όλοι  μας  γνωρίζουμε  σε  ποια  άθλια  κατάσταση  από  πάσης  απόψεως  βρίσκεται  το  χωριό  μας. Ίσως  να  έπεσε  στο  μάτι  μερικών  από  σας  ένα  εκτεταμένο  σημείωμά  μου  που  δημοσίευσα  στην  εφημερίδα  «Ηχώ  των  Λαγκαδίων» σχετικό  με  την  κατάσταση  και  τις  ανάγκες  του  χωριού.

 

Έλεγα  εκεί  και  επαναλαμβάνω  και  τώρα  ότι  το  χωριό  μας  είναι  ένα  από  τα  πιο  καθυστερημένα  και  ανεξέλικτα  χωριά  της  Αρκαδίας. Αν  εξαιρέσει  κανείς  τη  συγκοινωνία  που  με  τόσους  κόπους  και  θυσίες  εξασφάλισαν  μόνοι  τους  οι  χωριανοί  μας  σε  συνεργασία  με  τα  άλλα  χωριά, κατά  τα  λοιπά  το  χωριό  βρίσκεται  σε  χειρότερη  κατάσταση  απ’ ότι  ήταν  εδώ  και  50  χρόνια…..

 

Όλα  όμως  αυτά  που  ανέφερα  παραπάνω  μπορεί  να  γίνουν  και  θα  γίνουν, μονάχα  όταν  καθένας  από  εμάς , που  αποτελούμε  το  σύλλογο, πείσει  τον  εαυτό  του  ότι  έχει  καθήκον  και  υποχρέωση  να  ενδιαφερθεί  για  το  σύλλογοκαι  να  παρακολουθεί  και  να  ενισχύει  τη  δράση  του, γιατί  το  Συμβούλιο  που  θα  βγάλουμε  σήμερα  ή  σε  επόμενες  αρχαιρεσίες, όση  καλή  θέληση  και  δραστηριότητα  κι  αν  δείξει, δεν  θα  μπορέσει  να  κάνει  τίποτα  απολύτως  χωρίς  την  συμπαράσταση  και  την  ενίσχυση  που  πρέπει  όλοι  μας  να  του  παράσχουμε  με  πίστη  και  ενθουσιασμό.

 

Και  πρώτα  πρώτα  ο  καθένας  από  εμάς  όταν  καλείται  από  το  Σύλλογο  είτε  σε  γενική  συνέλευση  είτε  για  άλλη  δουλειά, πρέπει  να  σπεύδει  χωρίς  καθυστέρηση  για  να  προσφέρει  τις  υπηρεσίες  που  θα  του  ζητηθούν  και  οι  οποίες  ποτέ  δεν  θα  είναι  κάτι  που  δεν  θα  μπορεί  να  κάνει.

 

Έπειτα  δεν  πρέπει  να  καθυστερούμε  ή  να  αρνούμαστε  ή  να  βαρυγγωμούμε  να  καταβάλουμε  τη  μικρή  μηνιαία  συνδρομή  που  ορίζει  το  καταστατικό, γιατί  σ’  αυτή  και  μόνο  θα  στηριχτεί  ο  σύλλογος  να  κάνει  στο  χωριό  τα  έργα  και  τις  εξυπηρετήσεις  που  είπαμε.

 

Τη  συνδρομή  αυτή  θα  πρέπει  να  ερχόμαστε  μόνοι  μας  κάθε  μήνα  να  την  καταθέτουμε  στο  Γραφείο  του  Συλλόγου, ή  αν  δεν  ευκαιρούμε  να  την  στέλνουμε  με  κάποιον  άλλον, ή  επί  τέλους  να  βάζουμε  το  δεκάρικό  μας  ή  το  εικοσάρικό  μας  σ’  ένα  φάκελο  και  να  τον  στέλνουμε  ταχυδρομικώς, για  να  μην  υποχρεωθεί  ο  σύλλογος  να  πληρώνει  άνθρωπο  για  να  γυρίζει  να  εισπράττει, γιατί  έτσι  θα  του  φεύγει  ένα  μεγάλο  μέρος  από  τα  έσοδά  του. Από  τη  στάση  που  θα  δείξει  ο  καθένας  μας  σ’  αυτό  ακριβώς  το  ζήτημα, της  τακτικής  δηλαδή  καταβολής  της  συνδρομής  του, θα  φανεί  αν  πραγματικά  έχει  ενδιαφέρον  για  το  στερέωμα  του  συλλόγου  και  την  αναμόρφωση  του  χωριού  μας, ή  τα  λέμε  όλα  αυτά  έτσι  για  να  περνάει  η  ώρα.

 

Κανένας  από  μας  δεν  πρέπει  να  βάλει  στο  μυαλό  του  ότι  μπορεί  να  χρησιμοποιήσει  το  σύλλογο  για  σκοπούς  ξένους  προς  την  αποστολή  και  τον  προορισμό  του  και  μάλιστα  για  προσωπικούς  του  λόγους. Μακριά  ο  σύλλογος  μας  από  την  πολιτική  είτε  γενική  είτε  τοπική, γιατί  αλλοίμονο  αν  μπει  η  πολιτική  στη  μέση. Τίποτα  δεν  θα  μπορέσει  να  γίνει  από  τα  ωραία  αυτά  πράγματα  που  είπαμε, άσε  πια  που  θα  γίνουμε  και  μεταξύ  μας  «μαλλιά  κουβάρια», και  αντί  για  καλό  θα  κάνουμε  κακό  στο  χωριό  μας. Μόνο  εάν  χρειαστεί  για  ένα  πολύ  σοβαρό  και  γενικό  ζήτημα  του  χωριού  να  καταφύγουμε  στην  πολιτική, τότε  θα  το  συζητάμε  και  θα  το  αποφασίζουμε  όλοι  μαζί  σε  γενική  συνέλευση, και  όχι  μόνο  του  το  Συμβούλιο  για  να  μην  παρεξηγείται  ότι  κάνει  πολιτική.

 

Όσα  είπα  παραπάνω  για  το  ενδιαφέρον  και  την  ενίσχυση  που  πρέπει  να  παρέχουμε  στο  σύλλογο, ισχύει  και  για  τους  Γλανιτσιώτες  που  δεν  μένουν  μονίμως  στη  περιφέρεια  της  πρωτεύουσας, αλλά  σε  άλλα  μέρη  της  Ελλάδας, και  οι  οποίοι  δεν  θα  είναι  μεν  τακτικά  μέλη  του  συλλόγου  αλλά  πάντως  θα  μετέχουν  σ’ αυτόν  ως  αντεπιστέλλοντα  μέλη. Πρέπει  κι  αυτοί  να  δείξουν  το  ίδιο  ενδιαφέρον  για  το  στερέωμα  και  την  προκοπή  του  συλλόγου  που  θα  είναι  και  προκοπή  του  χωριού  μας, και  επειδή  είναι  μακριά  και  δεν  μπορούν  να  προσφέρουν  τίποτα  άλλο, πρέπει  να  εκδηλώνουν  το  ενδιαφέρον  τους  με  το  να  στέλνουν  τακτικά  τη  συνδρομή  τους  καθώς  και  τις  γνώμες  τους  για  τα  διάφορα  ζητήματα  του  χωριού.

 

Από  ένα  πρόχειρο  κατάλογο  που  κάναμε  των  Γλανιτσιωτών  που  είναι  εγκαταστημένοι  μακριά  από  το  χωριό  είδαμε  ότι  φτάνουν  πάνω  κάτω  τους  200. Αν  λοιπόν  αυτοί  οι  200  καταβάλουν  τακτικά  τη  συνδρομή  τους, έστω  και  των  10  δραχμών  το  μήνα  θα  έχουμε  ένα  έσοδο  του  συλλόγου  25.000 δραχμών  το  χρόνο  περίπου. Σκεφτείτε  πόσα  πράγματα  μπορούμε  να  κάνουμε  διαθέτοντας  κάθε  χρόνο  ένα  τέτοιο  ποσό, και  την  προσωπική  εργασία  των  χωριανών  μας  την  οποία  ευχαρίστως  θα  προσφέρουν.

 

Αλλά  θα  μου  πείτε:  μόνο  γι’ αυτά  τα  πράγματα  θα  είναι  ο  σύλλογος;  Και  για  τα  μέλη  του  δεν  θα  κάνει  τίποτα; Ασφαλώς  πρέπει  και  θα  κάνει  ό,τι  μπορεί  για  τα  μέλη  του. Και  πρώτα-πρώτα  πρέπει  να  οργανώνει  ψυχαγωγικές  ή  άλλες  συγκεντρώσεις, εκδρομές κλπ. Ώστε  να  γνωριστούμε  καλά  και  να  επέλθει  μια  ψυχική  επαφή  μεταξύ  μας  γιατί  χωρίς  αυτά  δεν  μπορεί  να  στερεωθεί  ο  Σύλλογος  και  να  εκπληρώσει  τους  σκοπούς  του.

 

Έπειτα  θα  πρέπει  να  παρέχει  τη  συνδρομή  του  σε  κάθε  μέλος  που  θα  το  ζητήσει  για  οποιοδήποτε  ζήτημά  του  και  να  υποστηρίξει  κάθε  εκδήλωση  των  μελών  του  που  θα  έχει  σαν  σκοπό  τη  προβολή  του  χωριού  καθ’ οιονδήποτε  τρόπο, όπως  π.χ  είναι  η  αξιέπαινη  προσπάθεια  του  Χρ. Κωνσταντινόπουλου  που  συνέγραψε  και  εξέδωσε  σε  βιβλιαράκια  την  ιστορία  του  χωριού  μας  κλπ.

 

Αυτά  είχα  να  σας  πω  αγαπητοί  Γλανιτσιώτες, και  ελπίζω  ότι  ο  σύλλογός  μας  δεν  θα  μείνει  μόνο  στα  χαρτιά, αλλά  με  τη  βοήθεια, τη  συμπαράσταση, το  ενδιαφέρον  και  την  πίστη  στην  αποστολή  του, που  θα  δείξουμε  όλοι  μας, θα  γίνει  ένας  από  τους  καλύτερους  τοπικούς  συλλόγους  που  θα  προσφέρει  μεγάλες  υπηρεσίες  στο  αγαπημένο  μας  χωριό.>>

 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.