Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019

ΚΟΥΒΕΝΤΟΛΟΪ

Με τον Χρήστο του Γιωργίλα και τον Ξερικό 
Έφυγε ο αιωνόβιος Πάνος Παπαναστασίου. Ναι. Έφυγε όμως, αφού στην εδώ ζωή του, εδημιούργησε πολυμελή οικογένεια, πάντρεψε παιδιά, χάρηκε νυφάδες και γαμπρούς, ευχαριστήθηκε με εγγόνια και δισέγγονα και «πλήρης ημερών» πάει στον «Κάτω Κόσμο» να συναντήσει την καλοκάγαθη Ελένη, τη γυναίκα του, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, να βρει όλους τους συγγενείς, πατριώτες και φίλους, να τους πάει τα νέα από τον «Απάνου Κόσμο» και να τους πει τα χαιρετίσματά μας. Ξερικέ, θυμάσαι, κάποτε που κουβεντιάζαμε για το πανηγύρι τ΄ Αγ-Γεωργιού στον Παλιόπυργο, μου είπες: «Εγώ στο πανηγύρι τ΄Αη-Γιώργη και στον «άλλο κόσμο» που θα πάω θα το γλεντάω» «Μα πώς θα γίνει αυτό;» σε ρωτάω. «Ε, να, θα μαζέψω όλους τους Παλιοπυργήσιους, τον Πόταγα, τον Kαπαλή, τον Αντρίκα, το Μαγγόγιαννη, τον Πανιούρη, τον Τασιουκλή, τον πάτση, το Γούνη, το Φωτιά, το Σαρή, το Ντόκα, το Ρηγοτάσιο, το Γούλα, το Ζορμπά, το Λιά, το Ζάνη, το Σπηλιώτη, τον
Κόλια, κ.α. και θα πάμε….. κάπου εκεί…… να αναπαραστήσουμε το πανηγύρι τ΄ Αη-Γιώργη. Στην αρχή θα φάμε και θα πιούμε και μετά θα αρχίσουμε τα τραγούδια της τάβλας. Θ αρχίσει ο Κόλλιας με το «κάβουν βελάζουν πρόβατα...» και θα συνεχίσει ο Σαρρής, βάζοντας το χέρι στο μάγουλο, με το ««για ΄βγά Γκόλφω, στο βουνό, έχω δυο λόγια να σου πω....» Μετά θα σηκωθούμε για χορό, πρώτος θα σέρνει το χορό ο τερτίπης Ρηγότασιος, ο Πανιούρης θα παίζει φλογέρα, το τραγούδι θα το λέμε όλοι μαζί, τότε θα μπω μπροστά και θα φτάνει το σκαμπίνισμα της φτέρνας…. δεν ξέρω και εγώ που. Θα μας αγναντεύουν οι Κοκκαλιαρίσιοι κει και θα ζηλεύουν», έτσι μου λεγες.... Για να ειδούμε, Ξερικέ, θα τα καταφέρεις να το πραγματοποιήσεις, για να ειδούμε θα παραδεχτεί τη ζήλεια του ο Καριούσης. Συλληπητήρια σ΄όλα τα μέλη των οικογενειών των παιδιών σου.
Καλό ταξίδι σου ταξίδι, Ξερικέ, αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
Ο Κώτσιος του Μαγγόγιαννη

Με τον Χρήστο του Γιωργίλα
 Φίλε Χρήστο, από τότε που, ως μαθητές Γυμνασίου
στα Λαγκάδια,συγκατοικήσαμε για δύο σχολικές χρονιές, αλλά και από τότε που ως νεοσύλλεκτοι στρατιώτες στο Κ.Ε.Ν. Κορίνθου συνυπηρετήσαμε, εσύ στον 7ο λόχο, εγώ στον 8ο και ο Θανάσης τ΄ Αγγελάρα στον 9ο, αν δεν κάνω
λάθος, από τότε αναπτύχθηκε ένας πολύ δυνατός συνδετικός κρίκος αγάπης ανάμεσα μας. Και έτσι μου δόθηκε η δυνατότητα, Χρήστο, να διαπιστώσω αβίαστα τον ακέραιο χαρακτήρα σου, που τον κοσμούσαν η ειλικρίνεια, η τιμιότητα, μα πιο πολύ η ταπεινότητα σου. Ήσουν γιος του αείμνηστου Γιωργίλα, συνταξιούχου, σπάνια, σχεδόν μοναδική περίπτωση την εποχή εκείνη,
για το χωριό μας. Και όμως δεν ήσουν ξεχωριστός, δεν ήσουν το «κάτι άλλο» ήσουν όπως όλοι μας. Στα δύο χρόνια που συγκατοικήσαμε είμαστε αγαπημένοι, ποτέ δεν δυσαρέστησε ο ένας τον άλλον. Αλλά, να, τώρα θυμήθηκα, μόνο μία φορά, τότε που πέρασε από το Λαγκάδια ο ξαδερφός σου ο Κουρής. Ήρθε στο δωμάτιο που μέναμε, εγώ έλειπα εκείνη τη στιγμή και εσύ του επίτρεψες και πήρε ένα 100/φύλλο τετράδιο δικό μου, που το είχα από τότε, για συλλογή δημοτικών τραγουδιών. Όταν σου παραπονέθηκα γι΄αυτό, μου είπες: «Μα, μου άφηκε να σου δώσω ένα τάληρο (πέντε δραχμές) διαφορετικά δεν θα του το έδινα, μου είπε ότι μικρός είσαι σύ να πάρεις άλλο τετράδιο και να τα ξαναγράψεις καμιά 30/ριά τραγούδια που είχε μέσα». Τώρα θυμήθηκα και τούτο Χρήστο, θα στο πω, δεν μπορώ. Θυμάσαι τότε σου έστειλε κάποιος ένα δέμα που είχε μέσα δύο ζευγάρια παπούτσια, αποφόρια, κόκκινα λουστρίνια, ήθελαν λίγη επιδιόρθωση. Μου έδωσες το ένα ζευγάρι. Τα πήγαμε στον τσαγκάρη, το μπάρμπα-Τριαντάφυλλο τον Κουρή, τα επιδιόρθωσε. Τα φοράγαμε και καμαρώναμε που πήγαιναν «ασορτί» με τον ντρίκλινο ανάκοντο παντελονάκι μας!!! Συνήθιζες να λες λίγα στις συζητήσεις σου. Αυτά τα λίγα πάντα τα διάνθιζες με χιούμορ και ήσουν έτσι ένας πολύ ευχάριστος συζητητής. Φεύγεις, Χρήστο, πικραμένος, λυπημένος γιατί αφήνεις εδώ με τα ίδια συναισθήματα τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τα αδέρφια σου, τους συγγενείς πατριώτες και φίλους. Μα εκεί που θα πας θα σε υποδεχθούν με χαρά και αγωνία οι γονείς σου, συγγενείς και φίλοι για να μάθουν νέα από τον «Απάνου κόσμο». Εκεί θα βρεις τους συμμαθητές σου, τον Κώστα του Ζαραντώνη, τον Κώστα τον Κατσαφάνα, το Θανάση του Γεωργούτσου, το Θοδωρή του Ντσίμπιρη, το Νίκο του ΝτουσιοΧρήστου, κ.α., εκεί να καθίστε όλοι κοντά-κοντά να παρακολουθήσετε το μάθημα από το μαθηματικό Αντώνη Σταθόπουλο, ναι, χωρίς φόβο και άγχος γιατί δεν νομίζω εκεί να υπάρχει θέση στην αυστηρότητα και στην αυταρχικότητα. Χρήστο, εύχομαι ο Θεός να παρηγορεί τους δικούς σου και να είναι ελαφρό το χώμα του Αλιβερίου που θα σε σκεπάζει.
Καλό σου ταξίδι, Χρήστο.

Ο Κώτσιος του Μαγγόγιαννη




3 σχόλια :

  1. Ανώνυμος5/1/19 10:08

    Ποιος είμαι ΄γω που θα σου πω ΜΠΡΑΒΟ!!!!, παρά μονάχα ένα μεγάλο 'ΦΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί μίλησες και για μας τόσο όμορφα και ζωντανά, τόσο απλά και δυνατά!!!

    χψ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/1/19 10:29

    Ρε τηρα που μας εκανε να ξανα κλαψουμε ο Κωτσιος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΙΜΟΠΑΝΟΥ5/1/19 17:48

    ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΨΙΜΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΖΩΗ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΚΛΑΨΑΜΕ ΡΕ ΚΟΤΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΤΑ ΛΑΓΚΑΔΙ "ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΙΜΟΠΑΝΟ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.