...για τις γιαγιάδες και τους παππούδες! (μην τους ξεχνάμε)

Η φωτιογιαννού

Oι γέροντες αποτελούν μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες στο έλεος των εξωφρενικά άδικων και παρανοϊκών, σε σύλληψη κι εκτέλεση, καταστάσεων. Στα αιμοδιψή νύχια μιας κατασκευασμένης μαζικής δολοφονίας, που δεν κάνει καμία διάκριση πια σε παιδιά, ενήλικους και ηλικιωμένους, την οποία και βάφτισαν (sic) "οικονομική κρίση". Και την αποκαλούν όλο και πιο συχνά "ανθρωπιστική κρίση". Και οι ανθρωπιστικές κρίσεις είναι γεννήματα απάνθρωπων μυαλών.

Νιώθω έντονα την ανάγκη να πω δυο λόγια μόνο, με όλη τη συμπάθεια και ευγνωμοσύνη, για όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Όχι μόνο τους δικούς μου (που δεν ζουν πια), όχι μόνο τους δικούς σου, αλλά όλου του κόσμου, όπου κι αν έζησαν ή ζούνε. Προσπαθώντας να διαβούν όσο γίνεται (και τους επιτρέπουν οι συνθήκες) πιο γαλήνια το "λυκόφως" της ζωής τους πριν το μεγάλο ταξίδι, που δεν κάνει διακρίσεις και χάρες σε κανέναν!

 Τους ηλικιωμένους! Αυτούς που μόχθησαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους (τους γονείς μας) και να χτίσουν μια καλύτερη ζωή γι'αυτά. Όσα λάθη κι αν έκαναν σ'αυτή την πορεία (και δεν μιλάω για σκόπιμες κακές επιλογές ως απόρροια προβληματικών προσωπικοτήτων), άθελά τους, ασυνείδητα, λόγω άγνοιας ή έλλειψης ολοκληρωμένης παιδείας (κάτι που ήταν και είναι δυσεύρετο) ή πολύ σκληρών συνθηκών ζωής. Οι οποίες μπορεί να μην τους επέτρεψαν τα περιθώρια και το χρόνο να ανακαλύψουν διαδρομές που ξέφευγαν από καθιερωμένες δομές και συγκεκριμένους τρόπους σκέψης...

Εμείς λοιπόν  ας τους συγχωρέσουμε, για τα όσα κι όποια λάθη τους. Γιατί ούτε εμείς είμαστε αλάθητοι βέβαια. Άλλωστε, αυτό το κακό μας έλειπε! αν δεν γίνουν λάθη πώς θα μάθουμε ποιοι είμαστε και τι μας πρέπει αληθινά; Και δεν είμαστε ούτε πάπες και πατριάρχες, ούτε ο ίδιος ο θεός (τους). Που, αν και "τέλειος", έφτιαξε αυτόν το γεμάτο βαρβαρότητα και σαδισμό κόσμο για να παίζει και να τιμωρεί τα "λασπανθρωπάκια" του για μια απροσδιορίστου χρόνου και στημένης αιτίας υποτιθέμενη αμαρτία...

Όπως και να'χει, αν καταφέρουμε να φτάσουμε στα γηρατιά κι εμείς και δεν μας αλωνίσει η μηχανή των "αγορών" και της νεοφεουδαρχίας, θα θέλαμε σίγουρα να τα περάσουμε με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Να έχουμε το μυαλό μας στη θέση του και, αν έχουμε μάθει να μην επιβαρύνουμε κανέναν, να είμαστε όσο γίνεται όρθιοι για να αυτοεξυπηρετούμαστε, να έχουμε ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό. Και μια ανθρώπινη ζεστή συντροφιά για να μοιραζόμαστε τις στιγμές μας, αναμνήσεις κι εμπειρίες...και να αφηγούμαστε τις ιστορίες μας στους νεότερους, κι ας γινόμαστε πού και πού κουραστικοί...

Χμ! Πώς θα φανταζόμασταν άραγε τον εαυτό μας σε προχωρημένη ηλικία; Και σε μια τέτοια "στοργική αγκαλιά" ενός τέτοιου κόσμου "πρόνοιας";

 Μήπως να βρισκόμαστε πεταμένοι, σαν στιμμένες λεμονόκουπες, στο απρόσωπο ή άθλιο δωμάτιο ενός "οίκου ευγηρίας" ή-αν απομείνουν πια κι αυτά- κρατικού γηροκομείου ολομόναχοι (αν είμαστε και τυχεροί και μπορεί να γίνει κι αυτό); Ακόμα κι αν έχουμε παιδιά...που δεν τους "περισσεύει ο χρόνος"...

 ...Ή άστεγοι, να τουρτουρίζουμε με κάτι μπαλωμένες ψωροκουβέρτες σε μια γωνιά του δρόμου κι όλο μας το βιος να χωράει σε μια πλαστική σακούλα...

 ...Ή, αν και δουλέψαμε όλη μας τη ζωή, να μας καρατομούν τη σύνταξη (δικά μας κρατημένα λεφτά) γιατί "φταίμε εμείς" για τη χρεοκοπία μιας χώρας δημαγωγών, απατεώνων και λαοπλάνων, μιζαδόρων, ανάλγητων ως τα κόκαλα "καπεταναίων". Που μπορεί να μας ξεγέλασαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το πληρώσουμε τώρα με ασιτία και θάνατο...

 ...Και να μην έχουμε πλέον ούτε πρόσβαση σε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να νιώθουμε στα γεράματα ΤΕΛΕΙΩΣ ανήμποροι, σωματικά και ψυχικά, και να παρακαλούμε να πεθάνουμε μια ώρα αρχύτερα, για να μην ταλαιπωρούμε με την έννοια και φροντίδα μας τα ήδη ταλαιπωρημένα παιδιά κι εγγόνια μας (αν υπάρχουν, γιατί αν δεν!...το θέμα γίνεται πιο τραγικό). Τα οποία, στην κόλαση μιας ανθρωποφάγας "δημοκρατίας", πετιούνται κι αυτά στη μηχανή του νεοφιλελεύθερου-καπιταλιστικού-τραπεζικού (ή όπως αλλιώς κι αν ονομαστεί) κιμά...

 Αυτά, λοιπόν, είναι τα γεράματα που μας επιφυλάσσει η "ανάπτυξη";

Στη "χώρα που γέννησε κάποτε τον πολιτισμό" αυτή η στοιχειώδης αξιοπρέπεια ΔΕΝ είναι καθόλου αυτονόητη και κατοχυρωμένη, το αντίθετο μάλιστα: είναι έρμαιο στις βουλιμικές και βαμπιρικές ορέξεις κακοποιών και παρασιτικών στοιχείων. Των "πωλητικών" (ή πολιτικών), των αγορών (δηλ.τραπεζών), των εγχώριων και διεθνών κερδοσκόπων, των διεθνών οργανισμών καταλήστευσης των λαών, των σκοτεινών κέντρων που προωθούν μια παγκόσμια "μαύρη σιδερένια φυλακή"(όπως την προσδιόριζε και ο σπουδαίος συγγραφέας και στοχαστής Φίλιπ Ντικ).

Κι αν μπορούμε(;) να αποτρέψουμε όλοι εμείς ενωμένοι αυτή την προκαθορισμένη κι επιβαλλόμενη από κάποιους ροή των πραγμάτων, θα το κάνουμε όχι μόνο για εμάς και τα παιδιά μας κι αυτά που είναι να έρθουν, αλλά και για τους ηλικιωμένους μας!

 Τους αξίζει!

πηγη