Το παρελθόν μας σε ασπρόμαυρο φόντο

                   

Αν και είχα  θέμα για σήμερα μιας και κλείσανε τρία χρόνια από την στιγμή που β γ ή κ ε στον αέρα αυτό το ιστολόγιο, προτίμησα να παρουσιάσω και να τιμήσω την δική σας προσφορά και στήριξη σ ολο αυτό το διάστημα      και να  ειπώ σε όλους τους συμπατριώτες  αναγνώστες του ιστολογίου , τους ανώνυμους και επώνυμους που σχολιάζουν και τους αφανείς που μόνο διαβάζουν, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου ! Η  στήριξή σας επιβεβαιώνεται από την αύξηση της επισκεψιμότητας σε καθημερινή βάση   από εσάς και από τους αγαπητούς συμπατριώτες μας ομογενείς του εξωτερικού.
            Αυτό μου δίνει κουράγιο και θέληση να συνεχίσω μέχρι που να βρεθεί ο αντικαταστάτης μου .Επίσης να ευχαριστήσω τους αρθρογράφους που όλοι τους με διαφορετικές πένες στην αρθρογραφία τους είναι οι ποιο βασικοί πυλώνες του  ! Ακομη τους  σχολιαστές επώνυμους και ανώνυμους συνεργάτες κι αυτοί του ιστολογίου ,που είναι  τα αρωματικά  καρυκεύματα και ιδιαίτερα τον (άγνωστο) gerolyko που σαν μόνιμος σχολιαστής περιμένουμε πως και πως την γλανιτσιώτικη αυθεντική ατάκα του!  

      Αν και το περίγραμμα ηταν διαφορετικό όταν το ξεκίνησα, στην πορεία πήρε κάποια άλλη εξέλιξη χωρίς βέβαια να παρεκκλίνει από τους στόχους και τους σκοπούς του

.. Ένα ιστολόγιο δεν μπορεί να είναι  μονόχνοτο ,γιατί και οι άνθρωποι δεν είναι μονόχνοτοι. Σ αυτή την κατεύθυνση συμπορεύτηκαν σχεδόν όλοι οι συμπατριώτες Σήμερα που η κοινωνία μας μαστιγώνεται και μαστίζεται από ολες τις μορφές βίας  ,δεν μπορούσε να σφυρίζει αδιάφορα και εμεις να λεμε “πλάθω, πλάθω κουλουράκια με τα δυό μου τα χεράκια“ Βιώνουμε την απόλυτη εθνική ομηρία , κοινωνική εξαθλίωση και οικονομική κατοχή ,αφού περάσαμε από μια γενικευμένη παρακμή Τα όνειρά μας πλέον έχουν ξεθωριάσει, Πεθαίνουν, όχι γιατί έχουν γεράσει, αλλά γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα ζήσουμε, δεν μπορούμε ούτε καν να τα αγγίξουμε. Το μέλλον από υπόσχεση έγινε απειλή που είπε και ο συγγραφέας Τσακ Πάλιανουκ…….

Σ αυτά λοιπόν τα τέσσερα χρόνια συγκεντρώθηκε πολύ υλικό από το χωριό μας . Είχα όμως ένα προσωπικό στοίχημα για να συγκεντρώσω παλιές φωτογραφίες από τα σπίτια του χωριού και να τις εκθέσω σ ένα άλμπουμ  εδώ, ώστε να τις μοιραζόμαστε, αλλιώς η ομορφιά τους μένει σκονισμένη σαν αξία  σε κάποια σκοτεινά μπαούλα και κασέλες . Κι αυτό ,με λίγη καθυστέρηση άρχισε να  πραγματώνεται. 

Σ αυτή την προσπάθεια βρήκα όλες τις πόρτες ανοιχτές στο χωριό και συγκέντρωσα μέχρι σήμερα  πάρα πολλές  ενώ έχω την υπόσχεση κι από άλλους συμπατριώτες ότι θα συνεισφέρουν  για το αλπμουμ  κι αυτοί με τις δικές τους και υπολογίζω μέχρι του χρόνου να ξεπεραστεί ο αριθμός των 500 φωτογραφιών ! Παίρνοντας αφορμή από αυτή την προθυμία των συμπατριωτών ,θέλω να τονίσω ότι τo σπουδαιότερο κομμάτι στην δουλειά του ιστολογίου είναι αυτό  που  θα υποστηρίξει ο κάθε συμπατριώτης

Σήμερα λοιπόν θα σας επαναφέρω , με λιγα “κλικ”  στο παρελθόν. Θα δείτε ένα μόνο μέρος αυτών των φωτογραφιών που οσο κακοτραβηγμένες κι αν είναι, όσο κι εν εχουν ξεθωριάσει ,εχουν την δικια τους αξεθώριαστη και αναλλοίωτη ευκρίνεια της εποχή τους. Αυτές οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που δεν βασίζονται στο φτηνό εντυπωσιασμό των χρωμάτων της σύγχρονης τεχνολογίας ,  μας προκαλούν μια λατρεία για το παρελθόν ,και θα σας μεταβάλουν την διάθεση και τα συναισθήματα σε λίγα μόνο λεπτά !!!

Και κλείνω με μια φράση του Ελύτη "Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητας του. Ένα ψήλωμα νοητό που θα χρειαστεί να το ξανανεβούμε για να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας"

Γ.Γ. (Nis)

ΥΓ 1 Οποιος συμπατριώτης έχει εδώ στην Αθήνα παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες ας επικοινωνήσει μαζί μου να συνεννοηθούμε για τον τρόπο παράδοσης και επιστροφής τους 

ΥΓ 2 Πολλά πρόσωπα σε αρκετούς από εμάς είναι άγνωστα , όποιος όμως τα αναγνωρίσει θα παρακαλέσω να γράψει τα όνομα στα σχόλια που να λέει : Στο νούμερο της φωτογραφίας… τάδε εινα   ο/η ….κλπ  Σε λίγες ημέρες θα αναρτήσω κι άλλες φωτογραφίες