Στις 5-5-2023 πέθανε ο πιο μικρός
αδερφός μας ο Δημήτρης, ο Μήτσιος όπως τον λέγαμε από μικρό παιδί, ο Τσόγκας
όπως ήταν το παρατσούκλι, που το είχε πάρει από τον παππούλη μας, τον πατέρα
της μάνας μας, από Γλόγοβα μεριά. Ήταν ο
μικρότερος από όλους μας και με διαφορά και φυσικά πολύ χαϊδεμένος από γονείς
και από όλα τ’ αδέρφια. Και με τις φροντίδες όλων έγινε μια αξιοζήλευτη
προσωπικότητα με υποδειγματική συμπεριφορά μέσα στην κοινωνία. Αυτό το είχε
κατανοήσει, το είχε αναγνωρίσει και ένιωθε την υποχρέωση να στέκει δίπλα σ’
όλους μας ένα γερό αποκούμπι.
Ναι έφυγε για το μακρινό και δυστυχώς χωρίς επιστροφή οδυνηρό ταξίδι. και νιώθουμε ότι μαύρισε ο ουρανός και ότι, ύστερα από φοβερά αστραπόβροντα, κάποιος ανελέητος κεραυνός κτύπησε και ξερίζωσε το δεντρί που με απλωμένα τα κλωνάρια και τη δασιά φυλλωσιά του μας χάριζε δροσιά και αβέρτικο ίσκιο, που εκεί βρίσκαμε όλοι καταφύγιο, η αγαπημένη του γυναίκα η Πανούλα, τα λατρεμένα του παιδιά Γιάννης και Κωνσταντίνα, τα χαϊδεμένα του εγγονάκια Αχιλλέας, Θάνος, Δημήτρης και Αλέξανδρος, όλα σου τ’ αδέρφια, συγγενείς, πατριώτες και φίλοι. Εκεί σ’ αυτόν τον ίσκιο βρίσκαμε δροσιά, ανάσα, ξεκούραση. Αυτό το έβλεπες, το ένιωθες και μ’ ένα σου πλατύ χαμόγελο φανέρωνες την κρυφή ικανοποίησή σου.
Τώρα που δεν υπάρχει αυτός ο ίσκιος;
Τώρα πού να σταθούμε, πώς να παρηγορηθούμε; Ας ελπίσουμε πως σ’ αυτόν τον τόπο
θα φυτρώσει κάποια μυγδαλιά, που μέσα από την πυκνή της φυλλωσιά θα πετάγονται
καλλικέλαδα πουλάκια που με το κελάηδημά τους θα αντικαθιστούν τα δημοτικά τραγούδια που
τόσο σου αρέσανε και που με τόσο κέφι τραγουδούσες.
Μήτσιο, όσο και να θυμηθούμε, όσα και
να γράψουμε για τη συμπεριφορά σου και για τον τρόπο ζωής σου μέσα στην
κοινωνία, θα είναι λίγα, θα σε αδικήσουμε.
Να πούμε για την αρμονική συζυγική ζωή με την αγαπημένη σου Πανούλα, να γράψουμε για τα
παιδιά σου που τόσο τα φρόντιζες και τόσο τα λάτρευες, για τα εγγονάκια σου που
απολάμβαναν τα τρυφερά σου χάδια, για την αγάπη που είχες στ’ αδέρφια σου όλα,
στους συγγενείς, πατριώτες, φίλους και συνεργάτες; Η καλοσύνη σου, η λεβεντιά
σου που συνοδεύονταν από ένα διάπλατο χαμόγελο είχαν ως αποτέλεσμα όλα εκεί
γύρω να ομορφαίνουν, να νοστιμίζουν. Αμ … εκείνο σου το φιλότιμο, εκείνη η
απλοχεριά σου … ξεπερνούσαν κατά πολύ τα όρια της λογικής.
Το γέλιο σου μοσχολούλουδο, το
χιούμορ σου αστείρευτο, το δάκρυ σου γιατροσόφι. Όλα αυτά τα πήρες μαζί σου,
εμείς θα τα στερηθούμε, εσύ όμως εκεί που θα πας θα τα χρειαστείς, μ’ αυτά θα
εξοικειωθείς στη νέα σου ζωή, στις παρέες, στα γλέντια, στις διασκεδάσεις για
να ξεχνιέσαι.
Το χώμα που σε σκέπασε ασφαλώς και θα
είναι ανάλαφρο, έτσι θ’ αντεσηκώνεσαι, θα μας βλέπεις και θα ξεπονάς.
Στο καλό, Δημήτρη,
στο καλό, Μήτσιο,
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.