Πέθανε η τουρκάλα τραγουδίστρια Ηelin Βölek μετά από 288 ημέρες απεργία πείνας
Εκεί στέκουν πίσω απ’ τις γρίλιες. Ανοίγω το παράθυρο κι ένα πουλάκι λαλεί. Ο πρωινός αέρας σείει τις κορφές των χουρμαδιών. Άνοιξη γεμάτη φόβο θανάτου. Αόριστη απειλή που έρχεται μέσα από ένα τοπίο ειδυλλίων. Πόσο παράξενο σε ένα τέτοιο ειρηνικό πρωί! Μα, μια στιγμή! Περιμένετε! Ο θάνατος δεν είναι ένας παλιός φίλος; Μα, βέβαια! Όλη τούτη η ερήμωση, είναι μήνυμα από πολύ μακριά! Μήνυμα από τον πλανήτη Γη! Είναι η ερήμωσή του που επιστρέφει… το ξύπνημα του αποσιωπημένου, πανικός των τύψεων. Είναι ο αγγελιοφόρος που ’ρχεται απ’ τα καμμένα δάση της Αυστραλίας κι απ’ τις πλατφόρμες των εξορύξεων. Είναι ο μαντατοφόρος που ‘ρχεται τρέχοντας στους άδειους δρόμους από τις εσχατιές της Αμαζονίας κι από τους παραπόταμους του Κόνγκο. Εκεί που με ένα χτύπημα της τσάπας σπάσαμε το «Μαύρο Κουτί» της Γης! Είναι αυτός που έρχεται απ’ τη σιωπή των εργαστηρίων, εκεί που αποπειραθήκαμε να μπούμε στον κεντρικό υπολογιστή. Είναι ακόμα αυτός που έρχεται μες την ηχώ του διαρκούς αλληλοσπαραγμού. Α, επιτέλους, κατάλαβε η Γη ότι είμαστε μόνοι κι αβοήθητοι, ότι σκοντάφτουμε μες τα σκοτάδια του νου κι αποφάσισε να μας βοηθήσει. Α, βέβαια, είναι η Γη ένας σκεπτόμενος πλανήτης! Μας στέλνει ένα μήνυμα περιτυλιγμένο σε μια κάψουλα θανάτου, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να καταλάβουμε. Ο θάνατος είναι ο μυστικοσύμβουλος της ζωής. Γεμίζοντας τα πνευμόνια μου με τη φρεσκάδα της άνοιξης αναλογίζομαι αυτούς που χάθηκαν. Αυτούς που δέχτηκαν να πεθάνουν για να φτάσει ως εμάς το πολύτιμο μήνυμα. Χαμηλώνω τότε το βλέμμα κι ακούγοντας το μοναχικό πουλί κάνω μια προσευχή, να γίνει κατανοητό τούτο το κρυπτικό σημείωμα.
Ω, τι θαυμάσια εποχή να κάνεις βόλτες! Να μη δουλεύεις! Να
μην έχεις πουθενά να πας! Να γνωρίζεις τις χαρές της απλότητας και να διαβάζεις
το «Πόλεμος και Ειρήνη»... Τι άλλο πράγματι θα μπορούσε να διαβάζει κανείς εωσε
τέτοιες προπολεμικές ημέρες!
Εκεί στέκουν πίσω απ’ τις γρίλιες. Ανοίγω το παράθυρο κι ένα πουλάκι λαλεί. Ο πρωινός αέρας σείει τις κορφές των χουρμαδιών. Άνοιξη γεμάτη φόβο θανάτου. Αόριστη απειλή που έρχεται μέσα από ένα τοπίο ειδυλλίων. Πόσο παράξενο σε ένα τέτοιο ειρηνικό πρωί! Μα, μια στιγμή! Περιμένετε! Ο θάνατος δεν είναι ένας παλιός φίλος; Μα, βέβαια! Όλη τούτη η ερήμωση, είναι μήνυμα από πολύ μακριά! Μήνυμα από τον πλανήτη Γη! Είναι η ερήμωσή του που επιστρέφει… το ξύπνημα του αποσιωπημένου, πανικός των τύψεων. Είναι ο αγγελιοφόρος που ’ρχεται απ’ τα καμμένα δάση της Αυστραλίας κι απ’ τις πλατφόρμες των εξορύξεων. Είναι ο μαντατοφόρος που ‘ρχεται τρέχοντας στους άδειους δρόμους από τις εσχατιές της Αμαζονίας κι από τους παραπόταμους του Κόνγκο. Εκεί που με ένα χτύπημα της τσάπας σπάσαμε το «Μαύρο Κουτί» της Γης! Είναι αυτός που έρχεται απ’ τη σιωπή των εργαστηρίων, εκεί που αποπειραθήκαμε να μπούμε στον κεντρικό υπολογιστή. Είναι ακόμα αυτός που έρχεται μες την ηχώ του διαρκούς αλληλοσπαραγμού. Α, επιτέλους, κατάλαβε η Γη ότι είμαστε μόνοι κι αβοήθητοι, ότι σκοντάφτουμε μες τα σκοτάδια του νου κι αποφάσισε να μας βοηθήσει. Α, βέβαια, είναι η Γη ένας σκεπτόμενος πλανήτης! Μας στέλνει ένα μήνυμα περιτυλιγμένο σε μια κάψουλα θανάτου, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να καταλάβουμε. Ο θάνατος είναι ο μυστικοσύμβουλος της ζωής. Γεμίζοντας τα πνευμόνια μου με τη φρεσκάδα της άνοιξης αναλογίζομαι αυτούς που χάθηκαν. Αυτούς που δέχτηκαν να πεθάνουν για να φτάσει ως εμάς το πολύτιμο μήνυμα. Χαμηλώνω τότε το βλέμμα κι ακούγοντας το μοναχικό πουλί κάνω μια προσευχή, να γίνει κατανοητό τούτο το κρυπτικό σημείωμα.
Έκαναν δουλίτσα τα 11.000.000
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο μη γίνει το ίδιο με τον ΓΑΠ που οι δημοσκοπήσεις τότε έβγαζαν 70% υπέρ των μνημονίων και τελικά από πρωθυπουργός ο ΓΑΠ έγινε τουρίστας
αθανατη η ηρωιδα.ο θανατος της να γκρεμισει τον γελοιο και καθυστερημενο τυρρανο!η μνημη μας πηγαινει στον ιρλανδο Μπομπυ Σαντς που πεθανε με τον ιδιο τροπο στο φοιτητη απο την Κερκυρα Κωστα Γεωργακη που αυτοπυρποληθηκε στη Γενοβα εναντια στη δικτατορια των συνταγματαρχων καθως και στον αυτοχειρα φαρμακοποιο Χριστουλα που πεθανε μπροστα στη βουλη το 2012 στην κατω πλατεια σε ενδειξη διαμαρτυριας για το μνημονιο.κι ακομη παλιοτερα στις Σουλιωτισες στις Ναουσιωτισες στο Σαμουηλ στον Καψαλη στο Αρκαδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΡΕΝΤΕΖΕΛΑΣ
Κλείνω το γονυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που υπάρχεις
Έχω ανάγκη από τέτοιες ηρωικές μορφες
Δίνουν ένα νόημα και μια ελπίδα να ξεφύγω από τη μικροψυχια που με οδήγησαν οι σειρήνες των καιρών, ένα μικρό αλλά δυνατό φυσιμα στα αποκαΐδια
της ψυχής μου να νοιώσω άνθρωπος
να θυμιθω τους στίχους του Μ. Αναγνωστάκη να προσπασθησω να τους κάνω ατσάλι της ψυχής μου
και ήθελε ακόμα πολύ φως να ξημερώσει
Όμως εγώ δεν παραδεχτηκα την ήττα
Και του Ναζίμ Χικμέτ
Αν δεν καώ εγώ αν δεν καείς εσύ πως θα γενουνε τα σκοτάδια φως