Χριστίνα Σταμούλη: Η Γερμανία αποζημιώνει Βέλγους συνεργάτες
των Ναζί και όχι τα θύματα στην Ελλάδα
Τόσα χρόνια τώρα, ακούμε για την επιτυχή πορεία του Διστόμου
στο δικονομικό ευρωπαϊκό στερέωμα. Ποιος είναι άραγε ο λόγος; Τι είναι αυτό που
καθιστά την τραγική ιστορία του Διστόμου
διαφορετική από την τραγική ιστορία των
Καλαβρύτων, του Κομμένου, της Βιάννου ή των Κερδυλλίων;
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι το Δίστομο, χάρη στην
πρωτοβουλία του Γιάννη Σταμούλη, βρέθηκε μόνο να παλεύει ενάντια στην
διεθνοπολιτική παντοδυναμία της μεταπολεμικής Γερμανίας και έγραψε, για ακόμη
μια φορά από το 2004 και μετά, τη δική του ιστορία, αφήνοντας σημαντικότατο
αποτύπωμα στη διαμόρφωση του Ανθρωπιστικού Δικαίου.
Η πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Αναιρετικού Δικαστηρίου της
Ιταλίας αποτελεί σημαντική νίκη σε μια, στρατηγικής σημασίας, μάχη στο πλαίσιο
ενός μακρύ αγώνα. Ο αγώνας αυτός δόθηκε κυρίως ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων
της ουσίας και στόχο είχε την εκτέλεση της ιστορικής αποφάσεως του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου Λιβαδειάς του 1997, με την οποία το Δίστομο «έγραψε» την πρώτη του
δικαστική νίκη.
Σήμερα το Δίστομο έχει φτάσει πολύ κοντά στο απίστευτο!
Έχει κατορθώσει να εξασφαλίσει μια
δικαστική απόφαση που δεσμεύει σημαντικότατο ποσό σε ρευστό και του οποίου την
καταβολή δύσκολα η Γερμανία θα κατορθώσει να αποτρέψει. Το μόνο που θα μπορούσε
να καταφέρει είναι χρονικές καθυστερήσεις με στρεψόδικη δικονομική συμπεριφορά.
Ηθικά όμως το παιχνίδι το έχει χάσει!
Παραμένει πάντως πεποίθησή μας, ότι στο χρονικό αυτό σημείο,
με την σημαντικότατη αυτή απόφαση «στο χέρι» το Δίστομο μπορεί να γράψει για
άλλη μια φορά Ιστορία. Μπορεί, απειλώντας με τον πέλεκυ της Δικαιοσύνης, να
υποχρεώσει τη Γερμανία να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και να
δεσμευτεί στην «έμπρακτη συγγνώμη» που του οφείλει.
Για τους αναγνώστες που δεν έχουν εικόνα της υπερεικοσαετούς
δικαστικής διεκδίκησης, θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι με την απόφαση της
Λιβαδειάς, η οποία επικυρώθηκε με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου το
2000, το Δίστομο εξασφάλισε μια τελεσίδικη και αμετάκλητη δικαστική απόφαση, με
την οποία η Γερμανία υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημίωση -σε κάποιες
εκατοντάδες Διστομίτες, συγγενείς θυμάτων και επιζήσαντες της Σφαγής- ύψους
περίπου 7,5 δις δραχμών (23,5
εκ. ευρώ).
Η προσπάθεια
εκτέλεσης της απόφασης αυτής μεταφέρθηκε σε ευρωπαϊκό έδαφος από το 2004, όταν
ο Γιάννης Σταμούλης -συνειδητοποιώντας ότι θα είναι ακατόρθωτο να εξασφαλίσει
στην Ελλάδα την απαιτούμενη άδεια για εκτέλεση- αποφάσισε να κάνει χρήση του
Ευρωπαϊκού Κανονισμού που επιτρέπει την εκτέλεση σε άλλο κράτος-μέλος.
Το υπέροχο αυτό δικονομικό ταξίδι του Διστόμου αποτελεί
ταυτόχρονα και μια μεγάλη ηθική ντροπή για την Ελλάδα. Χρειάστηκε το σθένος του Γιάννη Σταμούλη και,
μετά το θάνατό του, του ιταλού δικηγόρου Joachim Lau, για να μπορέσει το
Δίστομο να διεκδικήσει το δίκιο του εκτός Ελλάδος και να παρακάμψει την ατολμία
των ελληνικών κυβερνήσεων που διατηρούν μια αναχρονιστική διάταξη, η οποία
επιτρέπει στην εκτελεστική εξουσία να βάζει εμπόδιο στην υλοποίηση της δικαστικής κρίσης και
καθιστά μια ιστορική δικαστική απόφαση lettra morte.
Γράφει
η δικηγόρος
Χριστίνα
Ι. Σταμούλη**Διαχειρίστρια του Αρχείου Ι.Ε.Σταμούλη
Periklis Danopoulos
ΑπάντησηΔιαγραφή5 ώρες ·
Ο νέος πόλεμος,εδώ και κάποια χρόνια, είναι υβριδικός. Δεν έχει όπλα και στρατεύματα, έχει όμως ιδεολογήματα. Γιατί σκοπός δεν είναι η φυσική κατοχή των λαών, αλλά ο συνειδησιακός έλεγχος, τα περίφημα παιχνίδια μυαλού.
Αυτό που παλαιότερα ονομαζόταν αίρεση ή σέχτα φανατικών, σήμερα ονομάζεται ιδεολόγημα. Τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα φέρνει, τους ίδιους φανατικούς ιδεοληπτικούς δημιουργεί.
Γυναίκες vegan στην Καταλωνία, εισβάλουν σε κοτέτσι και διαχωρίζουν τις κότες από τους κόκορες, για να μην πέφτουν οι κότες θύματα βιασμού(!!). Vegan με ψείρες, ζητάει βοήθεια ώστε να βρεθεί άλλος ξενιστής για τις ψείρες, ώστε να μην πεθάνουν (!!!). Σπισιστές σπάνε κρεοπωλεία, ξυλοκοπώντας τους ιδιοκτήτες.
Αλλά αυτά είναι πταίσματα μπροστά στα όργια του δικαιωματισμού. Η Οργουελική αστυνομία σκέψης λειτουργεί κανονικά, δεν συλλαμβάνει ακόμα, απλώς εκφοβίζει ‘η διαπομπεύει. Νεαρά κορίτσια πιέζονται να μην κάνουν αναφορά στις ημέρες τις έμμηνης ρύσης , μην τύχει και ενοχληθούν διεμφυλικά άτομα της παρέας. Όποιος ή όποια σε σελίδα ηλεκτρονική ή περιοδικού, εξυμνεί τον έρωτα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αποκλειστικά, δέχεται bullying από δικαιωματιστές και όχι μόνο. Όταν εξυμνείται ο ομοφυλοφιλικός έρωτας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Διαφημίσεις με εγκύους αποσύρονται, γιατί θυμίζουν τον παραδοσιακό τρόπο αναπαραγωγής που ενοχλεί… Και τόσα άλλα
Είναι τόσο προχωρημένη η προπαγάνδα, που καταστρέφει συστηματικά το κομμάτι του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνο για την ορθή κρίση του ανθρώπου. Γιατί ορθή κρίση απαγορεύεται, εκτός και αν εξυπηρετεί συμφέροντα.
Πριν από λίγο καιρό, δικαιωματιστές, μαχόμενοι κατά του ρατσισμού, κατά της εκμετάλλευσης των γυναικών, κατά του σεξισμού και των βιασμών, κατήγγειλαν δημοσιογράφο-συγγραφέα, που μίλησε για την απάνθρωπη συμπεριφορά των φανατικών Μουσουλμάνων κατά των γυναικών. Ούτε η μπούργκα ή το τσαντόρ, ούτε τα μαστιγώματα και οι λιθοβολισμοί, ούτε οι εξευτελισμοί των γυναικών, ήταν ικανά να δημιουργήσουν ρωγμές στην πολιτική κορεκτίλα, που έχει δυο αναγνώσεις για το ίδιο θέμα : εκτός Ισλάμ η εκμετάλλευση των γυναικών είναι καταδικαστέα, εντός Ισλάμ πρόκειται για ήθη και έθιμα, ανέγγιχτα, ασχολίαστα.
Δεν μιλάμε επομένως απλά για κολλήματα και εμμονές ή παρακρούσεις, μιλάμε για βιασμό της κοινής λογικής. Και δυστυχώς τέτοια φαινόμενα, ίσως όχι τόσο ακραία, συναντάς καθημερινά.
Είναι ένας εναλλακτικός τρόπος εξόντωσης, στον οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓερμανική στρατιωτική κατοχή 1940 - '44
Διάρκεια: 4 χρόνια
Ευρωγερμανική οικονομικοπολιτική κατοχή 2010 - 2019
Διάρκεια: 9 χρόνια και τέλος δεν διαφαίνεται πουθενά...
Σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο αυτών χρονικών περιόδων:
Α. Η καθολική απουσία πατριωτικής αριστεράς
Β. Η γιγάντωση του εθνομηδενισμού
Γ. Η μετάλλαξη της δεξιάς, σε γιαλατζί πατριωτική δεξιά και
Δ. Ένας λαός, που αναζητά την διάσωσή του σε ατομικό και όχι συλλογικό επίπεδο...
Periklis Danopoulos
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην προεκλογική περίοδο του Ιουλίου, η αναμονή για το γκρέμισμα του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία , ήταν έκδηλη και εν πολλοίς δικαιολογημένη, Αυτό που δεν ήταν δικαιολογημένο, ήταν η πρεμούρα από όσους προσήλθαν στις κάλπες , να ψηφίσουν ΝΔ. Γιατί αν ο λόγος καταψήφισης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα Εθνικά θέματα, με αιχμή του δόρατος την συμφωνία των Πρεσπών, το μεταναστευτικό και άλλα ζητήματα, τι ήταν αυτό που διασφάλιζε πως η νέα κυβέρνηση θα έφερνε την ανατροπή?
Μάταια φωνάζαμε κάποιοι, πως η αυτοδυναμίες οδηγούν σε μίνι κοινοβουλευτικές δικτατορίες και μάλιστα όταν πρόκειται για κόμματα και πολιτικούς που εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, με στόχευση στον ευρωμονόδρομο. Η ''πρεμούρα'' για να φύγει η όντως άθλια κυβέρνηση, οδήγησε στο deja vu των εκλογών όπου μια κακή κυβέρνηση, αλλάζει με μια άλλη, που γνωρίζουμε ότι είναι εξ ίσου κακή, αλλά αυτοπαραμυθιαζόμαστε ότι έχει αλλάξει...
Για τις Πρέσπες κανένα θέμα φυσικά, για την Κύπρο είναι γνωστές οι θέσεις. Στο προσφυγικό- μεταναστευτικό, ετοιμάζονται 250.000 αιτήσεις για άσυλο, σε εποχή που ο πόλεμος στην Συρία έχει σχεδόν τελειώσει. Για αυτό λοιπόν πανηγυρίστηκε η πτώση Τσίπρα και η άνοδος Μητσοτάκη?
Κάποιοι φίλοι μιλούν για συριζαίους με γραβάτα. Λογικό γιατί και οι συριζαίοι, νεοδημοκράτες χωρίς γραβάτα υπήρξαν.
Δεν έχω κανένα δικαίωμα και καμία πρόθεση, να καταλογίσω ευθύνες σε όσους ψήφισαν ΝΔ. Παράπονο εκφράζω και μια απορία: διάβασα τότε απόψεις φίλων που ούτε λίγο ούτε πολύ,έγραψαν με μεγάλη επιτρέψτε μου ελαφρότητα '' ε θα ψηφίσουμε ΝΔ, για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και αν κι αυτοί δεν κάνουν όσα πρέπει....θα τους ρίξουμε''...
Ελπίζω τουλάχιστον και να κρατήσουν την υπόσχεσή τους και να γνωρίζουν και τον τρόπο ασφαλώς.
Δεν πρόκειται για ειρωνεία, είναι η μεγάλη πίκρα για έναν λαό που δεν βάζει μυαλό με τίποτα.