Ο τελευταίος αποχαιρετισμός του κόσμου στον Παπά Γιώργη και ο επικήδειος απο τον Μαρίνη

  Σύσσωμος  κόσμος  από τα  γειτονικά χωριά μας ,όπως Πουρναριά ,Δάφνη,Κερπινή,

Δρακοβούνι,Θεόκτιστο,Πράσινο, Αγρίδι, Βαλτεσινίκο, Λαγκάδια  κατέκλυσε το χωριό μας.

Αλλά και πολλοί  φίλοι , γνωστοί και συγγενείς του μακαριστού ήλθαν από την Αθήνα

και την Τρίπολη.

Ήταν ένα ένα βουβό, πένθιμο,πλήθος , που-ερχόταν  σαν ποτάμι , για να κατευοδώσει

στην τελευταία του κατοικία τον Ποιμενάρχη μας. Ο ναός της Παναγίας κατάμεστος πιστών,

,στην πλατεία επικρατούσε το αδιαχώρητο από ανθρώπους .

Τα αυτοκίνητα σε σειρά πάρκαραν  ως τις κάτω Ράχες ,στην Πλεύρα και  στους εσωτερικούς

δρόμους.

Περί τους είκοσι ιερείς με το Δεσπότη μας κ.κ. Ιερεμία , σύμφωνα με το τελετουργικό τους ,

διάβαζαν και έψελναν τον προσφιλή μας ιερέα , όπως του άξιζε.

Τον αποχαιρέτησε πρώτος ο Δεσπότης μας με έναν πολύ συγκινητικό  και επαινετικό λόγο

για το ήθος και το έργο του εκλιπόντα ιερέα μας.

Ακολούθησε ο επικήδειος από το στενό του συγγενή  Μαρίνη , ύστερα ο αποχαιρετισμός

από τη Γραμματέα του Συλλόγου Πρασινιωτών  και έπειτα ο αποχαιρετισμός από τον νυν

Δήμαρχο Γορτυνίας κ. Κούλη.

Κατά κοινή ομολογία το πλήθος του κόσμου, που ευλαβικά προσκύνησε το ιερό λείψανό του,

ήταν φανταστικά μεγάλο.

Και πάλι ,καλό σου ταξίδι στον Παράδεισο πλέον ,λατρευτέ μας  Παπαγιώρη.

         Eπικήδειος  στον Παπαγιώρη 

  Σεβασμιότατε  Μητροπολίτη  Γόρτυνος  και Μεγαλοπόλεως .                                                                                              Αιδεσιμότατοι. 

Συγκεντρωθήκαμε  μέσα στον ιερό ναό της εκκλησίας μας ,κάτω από τη  Σκέπη της Μεγαλόχαρης Παναγίας μας ,όλοι οι συγγενείς  και οι φίλοι του Ιερέα του χωριού μας ,του σεβαστού μας Παπαγιώρη, για να  συμπροσευχηθούμε  υπέρ  αναπαύσεως της ψυχής του και να τον κατευδώσουμε στην τελευταία του κατοικία.

Η σημερινή ημέρα βρίσκει το χωριό μας σε βαρύτατο πένθος. Δυστυχώς τρίτωσε το κακό στην οικογένεια του μπάρμπα –Μπούγου. Πέρυσι το 1918 και μέσα σε μια εβδομάδα κηδεύσαμε τα δύο πρώτα μου ξαδέρφια ,το Γιάννη Γιαννόπουλο και τη Δημήτρω Πολυχρονοπούλου και φέτος κηδεύουμε  την  εκδημία προς Κύριον  του αδερφού τους, ιερέα του χωριού μας, του σεμνού μας Παπαγιώρη. Ο θάνατος των αδελφών του νομίζω ,πως  καταλυτικά λάβωσε και πίκρανε την ευαίσθητη ψυχή του.

Ο ξάδερφός μου Παπαγιώρης ,κατά κόσμον Γεώργιος Γιαννόπουλος, ήταν το στερνοπαίδι  της πολυμελούς οικογένειας του μακαρίτη μπάρμπα μου Δημητρίου Γιαννόπουλου ή Μπούγου και της θειάς μου Γεωργίας . Μεγάλωσαν αυτή την οικογένεια με πολλά βάσανα και στερήσεις ,αλλά πάντα με το χαμόγελο στα χείλη ,γιατί  πίστευαν πως τα παιδιά είναι ευλογία από το Θεό.Τα γαλούχησαν με βάση τις Ελληνοχριστιανικές Αρχές τους, οι οποίες είναι η άδολη και ειλικρινής αγάπη,  η σεμνότητα, η ταπεινότητα και η τιμιότητα.

Η μεγάλη αυτή φτώχεια επιδεινώθηκε ακόμη ,όταν η Δ.Ε.Η. δημιούργησε την τεχνητή λίμνη στον ποταμό Λάδωνα και αφαίρεσε υλικά αγαθά από τους κατοίκους των παραλίμνιων χωριών. Κάτω από την πίεση της μεγαλύτερης φτώχειας οι περισσότεροι πατριώτες αναζητούσαν εποχιακές βιοποριστικές λύσεις για να θρέψουν τις οικογένειές τους στο ξενοδούλι,όπως θέρος,ελιές,σταφίδα κ.λ.π.

Άλλοι πάλι πατριώτες μετανάστευσαν ή αναζήτησαν καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Έτσι και εσύ Παπαγιώρη ,στα πέτρινα χρόνια μετά τον εμφύλιο μετακόμισες  οικογενειακά στην Αθήνα. Αρχικά εργάστηκες οδηγός στα  τρόλεΪ . Δεν έμεινες όμως ευχαριστημένος για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως  γιατί μέσα στη ψυχή σου μια άλλη φωνή σε καλούσε να υπηρετήσεις το Θεό. Στη σκέψη και στην επιθυμία σου αυτή πολλοί συγγενείς και φίλοι σε παρότρυναν. Όπως αποδείχτηκε μετά ,στόχεψες σωστά ακλουθώντας τη φωνή της συνείδησής σου. Μεταμορφώθηκες γρήγορα σε έναν άλλο άνθρωπο    ,που  εμπνέει το σεβασμό ,την αγάπη, την αλληλεγγύη ,την ταπεινότητα. Είδες το φως το αληθινό ,το ουράνιο ,τον πνευματικό. ΄Αλλαξε  φυσικά  και η   καθημερινή ζωή και η προοπτική σου για το μέλλον.

Παρακολούθησες με βαθειά πίστη και πάθος  τις εκκλησιαστικές σπουδές και σύντομα από Διάκονος χειροτονήθηκες ιερέας του Υψίστου και τοποθετήθηκες στην κενή θέση του ιερέα στο ναό του  Αγίου Κων/νου στο Πράσινο  αλλά και στο Αγρίδι  Γορτυνίας.

Το χριστεπώνυμο πλήρωμα των δύο χωριών σύντομα σε αγκάλιασε και με θέρμη σε αγάπησε, γιατί αμέσως ξεδίπλωσες τις ς αρετές σου στη χρηστή και ενάρετη διοίκηση των ενοριών. Με τις δωρεές των πιστών και από το ταμείο των εκκλησιών  ανακαίνισες τους κυρίως ναούς και τα νεκροταφεία, δημιούργησες από το μηδέν παρεκκλήσια για αγίους και τα λειτουργούσες ανελλιπώς στις ονομαστικές τους γιορτές.

 Από την  έλλειψη ικανών ψαλτών έμαθες την πρεσβυτέρα και σεμνή σύντροφό  σου, τη σεβαστή μας Κωστούλα  να ψέλνει και να σε βοηθά στη Θεία Λειτουργία.

Μετά την εκδημία προς Κύριον του σεμνού ιερέα του χωριού μας ,του Παπαντώνη μετατέθηκες στο χωριό μας. Και στο χωριό σου αμέσως άρχισες με τη χρηστή διοίκηση του ταμείου της εκκλησίας μας και με τις πολλές δωρεές των πιστών να δημιουργείς έργα  απαραίτητα και μακρόπνοα ,όπως η ανακαίνιση της σκεπής και του τρούλου και του εσωτερικού του ναού της Παναγίας μας , της διευθέτησης των  μνημάτων του νεκροταφείου και της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.

Πάντα σου άρεσε η τάξη και ο ευπρεπισμός. Ήσουν ως  άνθρωπος πολύ κοινωνικός. Παραβρισκόσουν ανελλιπώς σ΄όλες τις συνεδριάσεις των πατριωτικών συλλόγων στο χωριό μας και με τον ήρεμο και πειστικό σου λόγο συνέβαλες στην ορθή λήψη των αποφάσων. Το σπίτι σου ήταν πάντα ανοιχτό και φιλόξενο για όλους τους ανθρώπους.

Σε κάθε χαρά ή λύπη στα γειτονικά χωριά  του τέως Δήμου Κλείτορος ήσουν ευπρόσδεκτα παρών και πολύτιμος συνεργάτης των ιερέων στις κηδείες και στα μνημόσυνα ,αλλά και στις θρησκευτικές εορτές και στα τοπικά πανηγύρια. Υπεραγαπούσες το χορό  και λάτρευες το γνήσιο δημοτικό τραγούδι.

Παρόλα αυτά ο πικροχάροντας  με τη γνωστή του ενέδρα σε φθόνησε και αποφάσισε να κόψει το  νήμα της ζωής σου. Γρήγορα διαδόθηκε από στόμα σε στόμα το θλιβερό μαντάτο , ότι ο Παπάς μας αρρώστησε. Όλοι σπεύσαμε να σου συμπαρασταθούμε και όλοι να στηρίξουμε τη λαμπρή οικογένειά σου. Προσευχηθήκαμε για την υγεία σου  να σε ελεήσει ο Πανάγαθος Θεός μας.  « Άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλα  ο Θεός κελεύει  .»  Αλλά  η αρρώστια  ήταν βαριά . Ήταν η αρρώστια του καιρού μας.   Δεν παραδόθηκες όμως αμαχητί. Έδειξες ιώβια υπομονή και επιμονή και θάρρος πρωτόγνωρο. Οι ελπίδες όμως λιγοστές. Δέθηκαν και τα χέρια των γιατρών . Πολέμησες να κρατηθείς στη ζωή με νύχια και με δόντια.

Πραγματικά θαυμάζω το ψυχικό σου μεγαλείο. Υποκλίνομαι στο σεπτό σου  λείψανο  και πενθώ.

Πενθεί σήμερα σύσσωμο το χωριό τον αγαπημένο του ποιμενάρχη ,τον πνευματικό του πατέρα.

Πενθεί και η εκκλησία της Παναγίας τον αφοσιωμένο της Διάκονο και Λειτουργό της.

Πενθεί η πρεσβυτέρα Κωστούλα τον πιστό σύντροφο της ζωής της.

Πενθούν τα εξαίρετα παιδιά σου ο Δημήτρης  με την  Ειρήνη ,ο Παναγιώτης Δεληγιάννης με την Γεωργία και τα εγγόνια σου ,που θα στερηθούν το φιλόστοργο παππού τους.

 Πενθούν  τα απαρηγόρητα αδέλφια σου Αργύρω ,Κωνσταντίνα,Κώστας Βασίλης και Περικλής  με τις οικογένειές τους  από τον  βίαιο  θάνατό σου.

  Σήμερα, λέγοντας κάποιος τη λέξη « Παπάς» αυτόματα θα γίνεται ο συνειρμός στο όνομα Παπαγιώρης .

 Στον Παπαγιώρη τον καλλίφωνο,των χαμηλών τόνων και ταπεινού προφίλ, γνωρίσματα αναγκαία του εκπροσώπου της χριστιανικής πίστης μας.

 Πάντα θα σε θυμόμαστε για τον καλό  σου λόγο στα χείλη , που απέπνεε κατανόηση και ενδιαφέρον   για όλους τους συγχωριανούς μας. Θα σε θυμόμαστε ,γιατί άξονα της ζωής σου είχες  όχι μόνο το ευ αγωνίζεσθαι αλλά και το συνεχώς αγωνίζεσθαι και το έδειξες      με την αξιοθαύμαστη ψυχική σου δύναμη στα ανυπέρβλητα  προβλήματα της υγείας σου.

Γι΄ αυτό και εμείς, το ποίμνιό σου, θεωρούμε το θάνατό σου  μόνο βιολογικό – σωματικό και ποτέ ψυχικό-πνευματικό .

Ως ελάχιστη εκτίμηση απέναντι στην πολυσχιδή και πολυτάλαντη προσωπικότητά σου ,σου ευχόμαστε καλό σου ταξίδι στην κοινωνία των αγγέλων.

 Όπως αναφέρει ο Απόστολος των εθνών Παύλος :Τετήρηκες αναμφίβολα τον Αγώνα τον καλό. Δικαίως απόκειταί σοι ο της Δικαιοσύνης στέφανος.

Αιδεσιμότατε και αγαπημένε μου ξάδερφε,ας είναι ελαφρύ το χώμα της  γλανιτσιώτικη ς γης ,που σε λίγο θα σε  δεχτεί στοργικά στην αγκαλιά της.