Ο βασιλιάς ο γαϊδουροαυτιάς

Μια φορά κι έναν καιρό σε έναν τόπο μακρινό, ζούσε ένας βασιλιάς που κρατούσε ένα μεγάλο μυστικό.

Κάτω από το μεγάλο του στέμμα και την πλούσια κώμη του, έκρυβε επιμελώς ένα ζευγάρι αληθινά γαϊδουρινά αυτιά που φύτρωναν στην κορυφή της κεφαλής του.

Πέρα από τους υπουργούς του που είχαν δώσει όρκο σιωπής κανένας άλλος στο βασίλειο δεν γνώριζε για αυτό το κουσούρι του βασιλιά κι ο ίδιος ευχαριστούσε για την τύχη του, που ήταν τόσο μεγάλος κι αγαπητός βασιλιάς και δεν χρειαζόταν να αποχωριστεί το στέμμα του ποτέ.

Εντούτοις υπήρχε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, τα μαλλιά του που μάκραιναν πολύ κι έπρεπε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να τα κουρεύει. Μα ποιος κουρέας όμως θα αντίκριζε το γυμνό κεφάλι του βασιλιά χωρίς να πει κουβέντα για αυτό που θα αντίκριζε;

Στα είκοσι χρόνια της βασιλείας του άρχοντα, είκοσι κουρείς εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς μετά την επίσκεψή τους στο παλάτι. Στη χώρα είχε απλωθεί μεγάλο σούσουρο και  τον εικοστό πρώτο χρόνο δεν βρέθηκε ούτε ένας πρόθυμος κουρέας να κουρέψει το βασιλιά.

Τη λύση έδωσε ο Υπουργός που αποφάσισε να διαλέξει αυτός έναν υπήκοο της αρεσκείας του με αντάλλαγμα φυσικά τη σιωπή του. Και η επιλαχούσα ήταν η φτωχότερη χήρα της χώρας. «Θα κουρέψεις το βασιλιά και θα πληρωθείς καλά με αντάλλαγμα τη σιωπή σου»

Σαν το έμαθε αυτό ο γιος της χήρας ζήτησε να πάει στη θέση της μα ούτε και η πιο ζωηρή φαντασία του δε θα σκεφτόταν αυτό που τελικά είδε με ίδια του τα μάτια. Σαν έκανε να σηκώσει την κορώνα δύο πελώρια τριχωτά γαϊδουρινά αυτιά πετάχτηκαν μέσα από τα ανάκατα μαλλιά του. Το βάρος του μυστικού αυτού του φάνηκε δυσβάσταχτο και σαν επέστρεψε σπίτι ζήτησε τη βοήθεια της μάνας.

«Μάνα, είναι τρομερό αυτό που είδα αλλά δεν πρέπει να το πω πουθενά αλλιώς θα πεθάνω»

«Θα πας γιε μου και θα κάνεις αυτό που θα σου πω. Θα βρεις μια κουφάλα δέντρου κάπου απόμερα στο δάσος και θα πεις μέσα στο μυστικό σου κι η ψυχή σου ευθύς θα ξαλαφρώσει».

Έτσι κι έγινε, ο δυστυχής νέος βρήκε το δέντρο που χρειαζόταν και με όλη τη δύναμη της φωνής του ξεφώνισε μες στην κουφάλα: «Ο Βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου!» και η ψυχή του ξαλάφρωσε μονομιάς και μαζί ξαλάφρωσε κι ο Βασιλιάς που βρήκε επιτέλους τον εχέμυθο κουρέα που έψαχνε.

Πέρασε στ’ αλήθεια χρόνος πολλής κι όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς. Κάπου, κάπου ο βασιλιάς ένιωσε μάλιστα την ανάγκη να δώσει μια δεξίωση στο παλάτι για όλους τους υπηκόους. Όλα είχαν στηθεί σωστά και το γλέντι ήταν έτοιμο να αρχίσει όταν από την ορχήστρα ακούστηκε μια φωνή να τραγουδά. «Ο βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου!»

Έξαλλος ο βασιλιάς έψαξε να βρει τον επιτήδειο αλλά μάταιος κόπος. Το μυστικό είχε ξεστομισθεί από μια μαγεμένη άρπα που είχε φτιαχτεί με το ξύλο εκείνου του δέντρου. Έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που μια μεγάλη αλήθεια τυλίγεται σαν  θηλιά γύρω από το λαιμό μας και θέλουμε και θέλουμε να την βροντοφωνάξουμε.

Συναντάμε ανθρώπους που κουβαλάνε μεγάλα κι ένοχα μυστικά που τα κρύβουν εντέχνως κάτω από υποκριτικά προσωπεία και η ψυχή μας επαναστατεί. Θέλουμε να το φωνάξουμε σε όλο τον κόσμο μα ο κίνδυνος για μας είναι μεγάλος. Άλλες πάλι φορές δεν είναι ένοχα μυστικά αλλά ελαττώματα βαριά που ο άλλος δεν θέλει να τα παραδεχτεί ούτε και να τα διορθώσει κι επιμένει να κάνει τη ζωή των άλλων δυσβάσταχτη.

Άλλοτε πάλι μπορεί να είναι και δικές μας αλήθειες που μας τις κατέπνιξαν οι άνθρωποι γύρω μας ή οι περιστάσεις και θέλουμε επιτέλους να ανασάνουμε ελεύθερα. Το σοφό παραμύθι όμως λέει πως αργά ή γρήγορα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και όλα τελικώς μπαίνουν στη θέση τους, γιατί στη ζωή τίποτα δεν μπορεί να κακοφορμίζει για πολύ καιρό χωρίς να διορθωθεί…

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς ελπίζουμε καλύτερα

            Χριστίνα (Ανδρομέδα) Πεταλωτή

 Χριστίνα γιατί έτσι είναι το όνομά μου. Ανδρομέδα γιατί έτσι έμαθα να ταξιδεύω στους γαλαξίες. Καρντάσι, γέννημα-θρέμμα, μετράω φραπέδες και γεμάτες στιγμές στην ανέμελη (όσο γίνεται πλέον) Θεσσαλονίκη. Ενίοτε κερνάω καφέ και στον προσωπικό μου γαλαξία.

https://enfo.gr/ar8521