Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Έφυγε από την ζωή ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ


Ο Χρίστος  άφησε  στα 82 του χρόνια χθές αδειανή την θέση του στο σπίτι, στην κοινωνία και στο χωριό του.  Ξεκίνησε το στερνό του ταξίδι που δεν έχει γυρισμό για τον ουρανό και μείς που μείναμε πίσω θρηνούμε τον χωρισμό.

Η κηδεία του θα γίνει στις 22/6/2017 ημέρα Πέμπτη και ώρα 5 μ.μ. στο νεκροταφείο Χαλανδρίου.-

  Στη μνήμη του αδερφού μου ΧΡΙΣΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακριβέ Αδερφέ μας,
Είναι σκληρή και γεμάτη πόνο και θλίψη τούτη η ώρα που σε αποχαιρετάμε για το μεγάλο, αγύριστο ταξίδι σου.  Για μένα, την μεγάλη μας αδερφή  την Γιώτα, την μικρότερη την Δέσποινα , αλλά και την πολυαγαπημένη σου γυναίκα την Ελπίδα που στάθηκε ακοίμητος Άγγελος κοντά σου και τους άλλους συγγενείς και φίλους. Καλά οι  δυο αδερφές μας  η Διαμάντω  με τη Φαίδρα και  οι γονείς μας σε καρτερούσαν και  θα έχουν χαρά που είστε τώρα μαζί.

Πόσο  δυσκολεύομαι να εκφραστώ για το μεγαλείο της ψυχής σου και πόσο φτωχές είναι οι αποχαιρετιστήριες λέξεις τούτη την ώρα, γιατί δεν εκφράζουν όσα νιώθω αλλά δεν εκφράζουν και το μέγεθος της προσωπικότητάς σου.
Αγαπημένε μου αδερφέ ξέρω, ήσουν πάντα διακριτικός, προσηνής και γλυκομίλητος και χρησιμοποιούσες το μέτρο. Ήσουν μια κρυστάλλινη φωνή και ένας ασυνήθιστος άνθρωπος για την κακότροπη εποχή μας. Ήσουν ένας καλόγνωμος και χαμογελαστός άνθρωπος που είχες μια ζεστή καρδιά που ήξερε να δύνεται σε όλους τους ανθρώπους όλων των επιπέδων. Ήσουν οπλισμένος δυνατά και πολύ γόνιμα με γνώσεις και η συνεισφορά σου στην μαθητιώσα νεολαία σαν δάσκαλος ήταν  μεγάλη.  Ήσουν όλο φως. Ήσουν ένας φωτισμένος άνθρωπος ,έξυπνος με  κοφτερό μυαλό. Αφού τελείωσες την Παιδαγωγική Ακαδημία προχώρησες σε πολυετής σπουδές επιμόρφωσης , πήρες πτυχίο της ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΑΝΩΤΑΤΗΣ  ΣΧΟΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, Σπούδασες Βυζαντινή μουσική, ξένες γλώσσες, έγινες Επιθεωρητής Δημοτικής εκπαίδευσης  και έφυγες  με τον βαθμό του ειδικού Παρέδρου από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Θυμάμαι τον καθηγητή μου των μαθηματικών το 1960 που σε είχε γνωρίσει σαν δάσκαλο  στην Αίγυπτο σε εκεί Ελληνικό σχολείο που δίδασκες,  στην αίθουσα της τάξεώς μου που έλεγε! «Ο αδερφός σου ήταν καλός δάσκαλος . Οι μαθητές του έμπαιναν στο γυμνάσιο χωρίς εξετάσεις….»  Πόσο υπερήφανο με έκανες αδερφέ τότε και όλα τα χρόνια πόσο υπερήφανος θα είμαι για σένα.
Δεν υστερούσες σε τίποτε αδερφέ μου, ήσουν ο άνθρωπος των θυσιών και της ανιδιοτέλειας , πρόσφερες συνειδησιακά και αγάπαγες όλους τους ανθρώπους  αδιακρίτως  και δίχως όρους. Ήσουν άδολος, αγνός  και αγαθός χριστιανός αφοσιωμένος στον Θεό και την Ορθοδοξία. Στις εκκλησιές που έψελνες  και στην δική μας την Κοίμηση της Θεοτόκου πόσο γλυκόηχα έψελνες και παρακαλούσες τον Θεό για να μας προστατεύει  και να μας έχει καλά. Η συγχωρεμένη η πατριώτισσά μας η Ξανθή έλεγε:  Όταν πεθάνω το μόνο που θα ήθελα να είναι ο αδερφός σου  ο Χρίστος Ψάλτης!!!!  Ότι έκανες το πίστευες βαθιά και το έκανες χωρίς επιδείξεις, αθόρυβα και σεμνά στην οικογένεια στην κοινωνία μα και σε όλους.

Άκουγα καλόπιστη κριτική των χωριανών μας για την προσφορά σου στην ψαλτική και ένιωθα περηφάνια και βαθύτατη συγκίνηση. Μέχρι το τέλος πρόσφερες πολλά σε όλους μας με λόγια και έργα.
Μία γενναία σου προσφορά μαζί με την αγαπημένη σου σύζυγο ήταν η ανακαίνιση του καμπαναριού της εκκλησίας του χωριού μας.
Αδερφέ ξέρω πόσο πολύ σεμνός και ταπεινός ήσουν και δεν μπορώ κάποια πράγματα να μην τα πω. Η δεξιά σου χείρα δεν γνώριζε τι κάνει η αριστερά σου. Ήσουν όμορφος στην ψυχή, ελεύθερος στην σκέψη και παντού με το γέλιο στο στόμα. Δεν εξωραΐζω την προσωπικότητά σου , απλά λίγα λόγια , λίγες φτωχές λέξεις καταθέτω στο πορτραίτο σου σαν θυμίαμα. Καταθέτω λίγες λέξεις από άμετρη ευγνωμοσύνη για τα καλά που πρόσφερες. Και αλήθεια πέρασε χωρίς να το καταλάβω  ο χρόνος για να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε λίγο για  την  καλοσύνη σου, την στοργή σου την αγάπη σου.  Εσύ με μεγάλωσες και με σπούδασες, με βοήθησες  σαν να ήμουν ο εαυτός σου αδελφέ , γιαυτό  χύνω μαύρο δάκρυ τώρα που έφυγες  και  γράφω αυτές τις σειρές.
Υπήρξες μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.  Με το λαμπρό σου χαρακτήρα, τα ηθικά σου χαρίσματα και την επαγγελματική σου αρτιότητα κόσμησες τον δασκαλικό κόσμο και τίμησες το χωριό μας την Μυγδαλιά ( Γλανιτσιά) Γορτυνίας.
Είχες πάντα μια σεμνή, αξιοπρεπή  και άψογη παρουσία και κοινωνική συμπεριφορά που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ήταν το πρώτο  από τα έξι παιδιά των φτωχών γονιών μας της Παναγιώτας και του Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε το 1934. Αφού τελείωσε το Δημοτικό σχολείο ο δάσκαλος του χωριού επέμενε στον πατέρα να τον στείλει στο γυμνάσιο.  Με τι λεφτά όμως. Τα τρία πρώτα χρόνια τον πήρε στο σπίτι του ο Θείος Κώστας  με την γυναίκα του την Γεωργία στο φτωχικό τους σπίτι στην Τρίπολη τον βοήθησαν και το κρεβατάκι του ήταν κάτω από μια εσωτερική σκάλα.  Ήταν ευγνώμων μέχρι τέλος στους Θείους. Τα άλλα τρία χρόνια πήγε στο γυμνάσιο Λαγκαδίων με πολλές στερήσεις  και ανέχεια. Σαν τέλειωσε το γυμνάσιο και έγινε δάσκαλος τελειώνοντας και την Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως σε νεαρή ηλικία έπιασε δουλειά σε ιδιωτικά δημοτικά σχολεία.
Έπρεπε να βοηθήσει την πολυμελή οικογένεια με τα αδέλφια του. Έτσι έκαναν τα μεγαλύτερα αδέλφια τότε.  Στην συνέχεια ξενιτεύτηκε στην Αίγυπτο. Έπρεπε να μαζέψει χρήματα για προίκα των δυο μεγαλύτερων αδελφιών. Τέσσερα χρόνια εργάστηκε εκεί μα σαν γύρισε στην Ελλάδα δεν άλλαξε ταχτική ήταν σαν πατέρας και αδελφός κοντά μας.
Ωχ! Αδερφέ μου. Ήσουν το καμάρι της οικογένειάς  μας  που μέρα και νύχτα σε λατρεύαμε και ήσουν η χαρά, η αγάπη και η ελπίδα μας όσο ζούσες.  Κάθε πρωί η καλημέρα σου ήταν ο πρωινός καφές  και κάθε ηλιόγερμα η καληνύχτα σου ήταν ένα χάδι. Σε λατρεύαμε αδερφέ μου και ήταν η χαρά, η αγάπη και η ελπίδα μας όσο ζούσες. Ήσουνα μια αστείρευτη φωτοπηγή στα σπιτικά μας  γιαυτό σε αγκαλιάζαμε και είμαστε περήφανοι για σένα.  Τώρα σε πήρε ο χάρος  και πας στης μαύρης γης τα τρίσβαθα στον Άδη κάτω. Εμείς τι θα κάνουμε αδερφέ;
Σου υποσχόμαστε  αγαπημένε μας πως θα συνεχίσουμε την δική σου πορεία και θα σε θυμόμαστε ευλαβικά και περήφανα χωρίς πολλούς θρήνους μιας και δεν το ήθελες και δεν σου πρέπει. Θα σε έχουμε στην ψυχή και στο μυαλό μας αθάνατο.


Καλό σου ταξίδι ακριβέ μας .

13 σχόλια :

  1. Ανώνυμος21/6/17 11:50

    Θερμα συλλυπητηρια...θ ακουγεται η ωραια φωνη του παντα στην εκκλησια μας.
    Γ Μπουρεκας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό ταξίδι Χρίστο!!
    Το ηθος σου παρακαταθήκη για κάθε Γλανιτσιώτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος21/6/17 15:07

    Καλό σου ταξίδι Χρίστο και χαιρετίσματα σε όλους. Καμάρωνα και θα συνεχίσω να καμαρώνω για σένα, γιατί έδινες τεράστιο, ηθικό κυρίως, βάρος στο φτωχό χωριό μας.

    χψ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του

    Οικογένεια Κώστα Πολυδωρου (Τιριρη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ένας ένας οι αγαπημένοι μας αφήνουν...Καλό σου ταξίδι θείε μου.Ότι και να πω δεν αγγίζει καν την παιδεία ,την πνευματική και ψυχική σου καλλιέργεια ,την χαρισματική σου προσωπικότητα.Καλή ξεκούραση θείε Χρήστο .Μπροστά μου προβάλλει η ωραία γαλήνια μορφή σου και στην καρδιά μου ηχεί η ουράνια φωνή σου. Άνθρωπος της διαρκούς και ακούραστης προσφοράς στους αγαπημένους σου,στην εκπαίδευση,στον τόπο σου .Θερμά συλλυπητήρια στο θείο μου το Βαγγέλη ,στις θείες μου ,Γιώτα και Δέσποινα ,στα ξαδέρφια μου και στη σύζυγό σου ,θεία Ελπίδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος21/6/17 19:01

    Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους σου,Βαγγέλη-Γιώτα-Δέσποινα-Ελπίδα.
    Κάλο ταξίδι θείε ΧΡΙΣΤΟ και να πας πολλούς χαιρετισμούς σε όλους τους δικούς μας ανθρώπους που θα συναντήσεις εκεί πάνω στους ουρανούς.
    Βασιλόπουλος Τρύφωνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ φίλε Χρίστο , γείτονά μου στο χωριό μας,καταξιωμένε συνάδελφε της Παιδείας και καλλικέλαδε ψάλτη του Υψίστου, ο θανατός σου με γέμισε με βαθιά θλίψη και μεγάλη πίκρα. Ήσουν στη ζωή σεμνός και ταπεινός ,ήρεμος και πράος,μειλίχιος , ευγενικός και διακριτκός. Στο λειτούργημα του δασκάλου ήσουν άριστος παιδαγωγός ,προσηνής με τους μαθητές σου ,μεθοδικός και παραγωγικός. Στην κοινωνία ήσουν άνθρωπος του μέτρου ,συνετός και ευθύς ,καλός κάγαθός με το κλασικό ιδανικό. Αγαπούσες το χωριό μας και το έδειχνες έμπρακτα σε κάθε πολιτιστική και συλλογική εκδήλωση.
    Σου εύχομαι ,ως ελάχιστη εκτίμηση απέναντι στην πολυτάλαντη προσωπικότητά σου καλό σου ταξίδι στους ουρανούς των Αγγέλων.Γιατί αναμφίβολα στη ζωή σου τον αγώνα τον καλό έχεις αγωνιστεί ,έχεις φτάσει στο τέλος του δρόμου της αρετής και της τήρησης του καθήκοντος,έχεις διαφυλάξει την πίστιν . Επομένως αποκειταί σου ο της δικαιοσύνης στέφανος.
    Προσεύχομαι στον Πανάγαθο Θεό " εν σκηναίς δικαίων ταξαι" και εν "κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι" και να χαρίσει στην ερίτιμη σύντροφο της ζωής σου Ελπίδα, στα αδέλφια σου Γιώτα, Βαγγέλη ,Άρτεμη, Δέσπω και λοιπούς συγγενείς σου την εξ Ύψους παρηγορία.Τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλους. Να ζήσουν να σε θυμούνται.
    Ας είναι ελαφρύ το χώμα της φιλόξενης Αττικής γης ,που θα σε δεχτεί στην αγκαλιά της . Αιωνία σου η μνήμη πατριώτη, φίλε και συνάδελφε Χρίστο.
    Μαρίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΙΜΟΠΑΝΟΥ22/6/17 00:03

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΑΔΕΛΦΕ ΒΑΓΓΕΛΗ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αβαδαίος22/6/17 10:33

    Στο καλό, Χρίστο. Ζήλεψαν την ψαλτική σου οι Ουρανοί.

    Αβαδαίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος22/6/17 11:34

    Φίλε, ξάδερφε και συνάδερφε Χρίστο,
    Δυσκολεύομαι να βρω λόγια, που να ταιριάζουν στη δική σου προσωπικότητα, για καλό κατευόδιο, αφού αποφάσισες να πραγματοποιήσεις το μακρινό αυτό σου ταξίδι. Όμως, σκέφτηκα, εσένα ποτέ δεν σου άρεσαν τα πολλά και τα «μεγάλα» λόγια. Όταν αποφάσιζες να μιλήσεις ήξερες πώς και τι θα πεις. Ήξερες και να σιγάς. Μα τι σπάνιο και λαμπρό προσόν!!! Αυτή η σιγή σου «υφάδι – στημόνι» με τον πράο και ήρεμο χαρακτήρα σου, με την τόσο γαλήνια έκφραση του προσώπου σου, έκανε όλους τους γύρω σου να κατανοούν αυτά που τους έλεγες χωρίς να τους μιλάς, αυτά που στοχαζόσουν. Αυτή σου η σιγή σκόρπιζε γύρω σου λουλούδια, μοίραζε σ’ όλους τους συνομιλητές σου χαμόγελα, έσβηνε κάθε θλίψη, κάθε πόνο, κάθε απογοήτευση και αναπλήρωνε κάθε κενό με καινούργια ελπίδα, αισιοδοξία, όρεξη για ενέργεια και δημιουργία.
    Έτσι λοιπόν Χρίστο, να μην στενοχωριέσαι που από εδώ και στο εξής δε θα μας μιλάς..η γυναίκα σου, τα αδέρφια σου, οι συγγενείς σου, οι γνωστοί, οι φίλοι, όλοι μας θα ακούμε αυτά που θα ήθελες να μας πεις. Μη στενοχωριέσαι που έφυγες, όλοι θα νιώθουμε ότι είσαι πάντα ανάμεσά μας.
    Όμως, θα νοσταλγούμε, το ψάλσιμο των εξαίσιων ύμνων σου που ανέπεμπες, ως άλλος «σπίνος» με τόση «τέρψη και χάρη στον Πλάστη όλου του κόσμου».

    Ο Κώτσιος του Μαγκόγιαννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΝΤΟΡΗΣ ΜΑΡΙΑ22/6/17 23:10

    Θερμά συλλυπητήρια,ντόρης Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος27/6/17 22:35

    ΧΡΗΣΤΟΥ Π. ΜΠΟΣΜΗ

    Καλλιθέα,22-6-2017

    Ένας Αρχάγγελος στέκει στην πόρτα της ζωής με διπλωμένη τη μιά του φτερούγα να κρατήσει τον πόνο της καρδιάς και μας ρωτάει τίνα ζητείτε τον Χρήστο; Έστιν ώδε!

    Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς, ο γήινος, ο δικός μας, ο αδελφός μας, ο φίλος, ο συγγενής, ο Γλανιτσιώτης. Ο ευγενής στους τρόπους, ο αγωνιστής στη ζωή, ο δίκαιος στη διαφορά, ο γεμάτος από αγάπη, ο γενναίος ως το θάνατο.

    Ο ουράνιος της ψυχής, ο ψαλμωδός της χορωδίας των αγγέλων, ο ανιχνευτής της φιλοσοφίας του σύμπαντος.

    Ξάδελφε, ήμουν ευτυχής στη διαδρομή της ζωής μου, που σε ειχα σε απόσταση βολής ορόσημο και μέτρο, όπως η σειρά εκλεκτών και σπουδαίων προσωπικοτήτων του χωριού μας.

    Αγωνιστής στα γράμματα και την επιστήμη αναδείχτηκες. Ασκητής στις στερήσεις και στη φτώχεια. Θριαμβευτής του κόσμου των παιδιών στην εκπαίδευση της χώρας μας.

    Μετέστης πρός την ζωή, πλάθοντας ήθος ζωής.

    Κι'εγώ μην έχοντας άλλο στη φθορά των κυττάρων, κρατώ το αποτύπωμα που αφήνουν στη μνήμη μου, ως ψηφίδες, ως φαγιούμ ανεξίτηλων χρωμάτων, το σκίτσο του Χρήστου και σας το παραδίδω στο εικονοστάσι των αγίων της ζωής μας! και στην αγαπημένη σύζυγό του Ελπίδα, στ' αδέλφια του Βαγγέλη, Γιώτα και Δέσποινα και σ' όλους τους συχωριανούς μας με τα φτωχά μου λόγια ως μετάληψη Ζωής.


    Στο ψαλτήρι ψάλλεις ψυχή μου

    μ' ευγένεια ανοίγεις φτερά

    κι' απλώνεις ουρανούς μ' αστέρια όνειρα

    μα το άρωμα απ' το λιβάνι

    με κρατάει εδώ χάμου.



    Πρόσωπο πράο-άπιαστο πνεύμα

    φθόγγους σε λαρύγγι λυγμό

    νιώθεις τον πόνο του ανθρώπου

    π' ακούγεται μακρυά

    και του απλώνεις το χέρι σου

    σε παρηγοριά κοντά του.

    ------------

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.