Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Ο δρόμος προς την κόλαση

Πρωθύστερο και ανώφελα εμπροσθοβαρές το 3ο μνημονιακό πρόγραμμα, όμως όχι λιγότερο το σχήμα που ενστερνίζεται η ελληνική κυβέρνηση. Τόσο η πλευρά των δανειστών όσο και αυτή της οφειλέτριας χώρας αντιστρέφουν τις προτεραιότητες προτάσσοντας ο,τι θα έπρεπε να έπεται, ενώ μεταθέτουν στο μέλλον ο,τι προηγείται. Οι συνέπειες κηρύσσονται αίτιες, ενώ οι πραγματικές αίτιες για τη σημερινή κατολίσθηση υποβαθμίζονται σε απλές συνέπειες. Οι χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας δεν εμπόδισαν κατά το παρελθόν την πραγματοποίηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, που επέτρεπαν την αυτοσυντήρηση και διαιώνισή τους. Όμως, αυτές έλαβαν ακόμη μεγαλύτερες, τερατώδεις και μη-διαχειρίσιμες διαστάσεις από τη στιγμή που η οικονομία της χώρας εκ των άνω εξωθήθηκε και καθηλώθηκε σε αρνητικούς ρυθμούς. Μέτα το 2010, η θεραπευτική αγωγή αποδείχθηκε όχι μόνον αλυσιτελής, άλλα και απελπιστικά δεινότερη της αρχικής ασθένειας.


Τυπικό παράδειγμα το ασφαλιστικό. Εκ μέρους της ΕΕ, ο Επίτροπος Μοσκοβισί διατυπώνει ιεράρχηση στόχων με την οποία η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να ευθυγραμμίζεται: για την αναγκαία επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη, πρώτα η επίλυση του συνταξιοδοτικού, έπειτα η αξιολόγηση και μόνο στο τέλος η ρύθμιση του χρέους. Ωστόσο, παρασιωπάται έτσι ότι το ασφαλιστικό δεν είναι αιτία, αλλά συνέπεια της διεθνούς, ευρωπαϊκής και ελληνικής κρίσης και του υφεσιακού δρόμου που επιλέγεται για την αντιμετώπισή της. Όταν η συνταξιοδοτική δαπάνη και οι συντάξεις θα έχουν συρρικνωθεί και τα συνταξιοδοτικά ταμεία θα έχουν «εξυγιανθεί» επί χάρτου, τότε η οικονομία, αντί να επιστρέφει στην ανάπτυξη, θα έχει οριστικά εγκατασταθεί στην κόλαση της ύφεσης χωρίς δυνατότητα επιστροφής ούτε μετάνοιας. Μοιραία και αναπόφευκτα, κάθε προσαρμογή που επιχειρείται σε συνθήκες ύφεσης αφαιρεί κίνητρα για την αναγκαία ανάκαμψη. Και όσες μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού έχουν επιτύχει στον κόσμο, όπως στον Καναδά, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, οφείλουν την επιτυχία τους στο ότι πραγματοποιήθηκαν όχι αιφνιδιαστικά και εξ υφαρπαγής, αλλά σταδιακά, σε βάθος χρόνου και οπωσδήποτε με τη μέριμνα αποφυγής αρνητικών επιπτώσεων στο ρυθμό ανάπτυξης της συνολικής οικονομίας.

Στην ελληνική περίπτωση όχι μόνον αγνοούνται όλες αυτές οι αναγκαίες προφυλάξεις, αλλά και απολύτως αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα η προσαρμογή του ασφαλιστικού τίθεται ως δήθεν προϋπόθεση για την ανάκαμψη, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: η εξυγίανση του ασφαλιστικού δεν είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη, αλλά η ανάκαμψη συνιστά προϋπόθεση για την εξυγίανση του ασφαλιστικού. Ούτε βέβαια ισχύει η μίζερη «θεωρία» ότι δήθεν οι σημερινές γενιές μεταθέτουν στις επόμενες το κόστος των συνταξιοδοτικών απολαβών τους. Στο μεταπολεμικό σύστημα της κατανομής του ασφαλιστικού κόστους μεταξύ των γενιών, που ίσχυσε σε ολόκληρη την δυτική Ευρώπη, είναι αυτονόητο ότι κάθε γενιά μεταθέτει το κόστος στην επόμενη, αλλά και αυτή με την σειρά της στην μεθεπόμενη και ούτω καθεξής χωρίς τέλος. Αυτό το σύστημα αποβαίνει ακάλυπτο μόνον εάν προεξοφλείται ως δεδομένο το οριστικό τέλος της ανάπτυξης και εκ προοιμίου μάταιη κάθε προσπάθεια αναθέρμανσης της. Ο Κέινς δεν απέρριπτε την ισοσκέλιση των βασικών λογαριασμών, μόνον που την μετέθετε από την έναρξη της περιόδου στη λήξη της, προεξοφλώντας την αύξηση του εισοδήματος που θα έχει στο μεταξύ παραχθεί.

Η διευθέτηση του ασφαλιστικού που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση προς ικανοποίηση των δανειστών, μειώνει τη συμμετοχή του κράτους στην ασφαλιστική δαπάνη, αυξάνει σε αντιστάθμιση τις εισφορές, όμως τελικά οι συντάξεις περικόπτονται και η εθνική δαπάνη για συντάξεις μειώνεται. Από τη στιγμή που οι συντάξεις τροφοδοτούν σήμερα στη χώρα μας 50% της εσωτερικής ζήτησης, κάθε περαιτέρω περικοπή τους θα σημαίνει ότι, πέραν του κοινωνικού και ανθρωπιστικού προβλήματος, μειώνεται επίσης η συνολική εθνική δαπάνη, δηλαδή το συνολικό εισόδημα που δαπανάται στην εσωτερική αγορά και στην ελληνική οικονομία. Οι ασφαλιστικοί λογαριασμοί εξυγιαίνονται εις βάρος του επιπέδου λειτουργίας της οικονομίας.

Πως είναι δυνατόν, υπ' αυτές τις συνθήκες, να αναμένεται σταθεροποίηση της οικονομίας και όχι περαιτέρω κατολίσθηση της σε σαφώς κατώτερα επίπεδα;
Παράλληλα, είναι γνωστό ότι η σημερινή οξύτητα του ασφαλιστικού δεν ανατρέχει τόσο στο απώτερο «αμαρτωλό» παρελθόν, όσο κυρίως σε ό,τι έχει μεσολαβήσει κατά την τελευταία 6ετία. Με τις «εξυγιαντικές» επιλογές από το 2010, ενθαρρύνθηκε εκ των άνω η συνταξιοδότηση εις βάρος της απασχόλησης, με συνέπεια ο αριθμός των αποχωρούντων να εκτιναχθεί από 50.000 άτομα ετησίως σε 120.000. Παράλληλα, με τις επιλογές της λιτότητος ο αριθμός των απασχολούμενων μειώθηκε δραστικά κατά 25%, με συνέπεια τη μείωση εισφορών στα ταμεία. Η χαριστική βολή στο ασφαλιστικό εξασφαλίσθηκε με το PSI το 2012, όταν το κράτος διέγραψε 17 δισ. αποθεματικών των ταμείων που είχαν τοποθετηθεί σε τίτλους του δημοσίου.

Η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους πραγματοποιήθηκε εις βάρος των συνταξιούχων και των ταμείων τους. Από το απώτερο παρελθόν, τη δεκαετία του 1950, το κράτος υποχρέωνε τα ταμεία να τοποθετούν τα αποθεματικά τους χωρίς ανταπόδοση στην Τράπεζα Ελλάδος. Υπ' αυτές τις συνθήκες, ποιος διασώζει ποιον; Το κράτος τα ταμεία ή μήπως τα ταμεία το κράτος; Όποια και αν είναι η απάντηση, όταν η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη περικόπτεται, τότε οι συνέπειες δεν πλήττουν μόνον τους συνταξιούχους, αλλά ολόκληρη την εθνική οικονομία. Εάν σήμερα το κράτος επέστρεφε απλώς στα ταμεία την απώλεια που το ίδιο προκάλεσε το 2012 με τη μονομερή διαγραφή αποθεματικών 17 δισ., το ασφαλιστικό θα καλυπτόταν για αρκετές δεκαετίες.

Σε κάθε περίπτωση δεν προηγείται το ασφαλιστικό της ανάπτυξης, αλλά αντίθετα η ανάπτυξη του ασφαλιστικού. Παρόμοια αντιστροφή προτεραιοτήτων γίνεται με το δημόσιο χρέος. Ενώ από πολλές πλευρές αναγνωρίζεται ότι το βάρος του χρέους επισκιάζει κάθε ορατότητα για το άμεσο μέλλον της ελληνικής οικονομίας, εν τούτοις οι δανειστές επιβάλλουν και η κυβέρνηση αποδέχεται ότι προηγείται η σταθεροποίηση της οικονομίας και έπεται η ρύθμιση του χρέους. Όμως, κατά πόσο μπορεί να σταθεροποιηθεί η οικονομία ενόσω επικρεμάται η δαμόκλειος σπάθη του χρέους; Η ρύθμιση του δεν έπεται της σταθεροποίησης, αλλά αντίθετα προηγείται αυτής και μάλιστα αποτελεί πλέον στοιχειώδη και απαράκαμπτη προϋπόθεσή της.

Εν τούτοις, η σημερινή κυβέρνηση προσχωρεί και ενστερνίζεται την προσέγγιση των προκατόχων της, αποδεχόμενη ότι με την εξονυχιστική τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων θα αποσπάσει θετική αξιολόγηση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την σταθεροποίηση, ανάκαμψη και τελική ρύθμιση του χρέους. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το μημονιακό πρόγραμμα δεν οδηγεί σε ανάκαμψη ούτε σταθεροποίηση, αλλά σε διαιώνιση και εμβάθυνση της ύφεσης, με συνέπεια τη μη - διαχειρισιμότητα όλων των επιμέρους προβλημάτων, όπως το ασφαλιστικό και τα άλλα. Αυτό η σημερινή κυβέρνηση το εγνώριζε καλά όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, όμως σήμερα εμφανίζεται να το αγνοεί.

Ακόμη και τον περασμένο Σεπτέμβριο, αυτό που της εξασφάλισε την εκλογική νίκη δεν ήταν φυσικά η επαγγελία εφαρμογής των μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά η υπόσχεση για επεξεργασία «παράλληλου προγράμματος» που θα αντιστάθμιζε τις υφεσιακές συνέπειές τους. Ωστόσο, μέχρι σήμερα όχι μόνον το παράλληλο πρόγραμμα απουσιάζει και μόνον το μνημονιακό τηρείται, αλλά και η κυβέρνηση εμφανίζεται να αισιοδοξεί με την πεποίθηση ότι με την απλή, υποδειγματική και χωρίς αντιστάθμιση τήρηση του ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή σε κάποια υποθετική «κανονικότητα».

Από το ελβετικό Νταβός, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι το 2016 η Ελλάδα θα καταπλήξει την παγκόσμια κοινότητα, ότι οι ξένοι επενδυτές θα προσέλθουν αφού η χώρα βαδίζει στο σωστό δρόμο, ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, όπως και η απορρόφηση των διαρθρωτικών ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ωστόσο, το ζήτημα είναι ότι αφού η ανακεφαλαιοποίηση πραγματοποιήθηκε εις βάρος της οικονομίας, σήμερα οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν επιχειρήσεις που διατηρούνται στα όρια της χρεωκοπίας.

Ομοίως, μπορεί να πραγματοποιείται με επιτυχία η απορρόφηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, όμως από την πλευρά του το κράτος, περικόπτοντας εισοδήματα και δαπάνες, είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές, με αυξήσεις φόρων και εισφορών, καταλήγει να αντισταθμίζει αρνητικά και να εξουδετερώνει κάθε ευεργετική επίπτωση στο επίπεδο λειτουργίας της οικονομίας. Ενόσω η οικονομία παραμένει συρρικνούμενη, αυτό μπορεί να εκτιμάται από τους δανειστές, αλλά δεν πείθει ούτε προσελκύει τους υποψήφιους επενδυτές και μάλιστα τους απωθεί ακόμη περισσότερο. Οι επενδύσεις προσελκύονται από αναπτυσσόμενες οικονομίες, ενώ απωθούνται από συρρικνούμενες. Υπ' αυτές τις συνθήκες, εάν το 2016 η Ελλάδα κατορθώσει την επαναφορά στην ανάπτυξη, αυτό θα προξενούσε πράγματι παγκόσμια κατάπληξη, αφού θα συνιστούσε κατόρθωμα από τα άγραφα και οπωσδήποτε παγκόσμια πρωτοτυπία.

Η κοινωνία μπορεί να κατανοεί ότι στάθηκε αδύνατον να ξεφύγει η χώρα από τις αξιώσεις των δανειστών της, όμως δεν ανέχεται τον εμπαιγμό ότι δήθεν με αυτή την καταναγκαστική πορεία και χωρίς αντιστάθμισμα ούτε συγκεκριμένο σχέδιο για κάτι το διαφορετικό θα μπορέσει ποτέ η χώρα να φθάσει οπουδήποτε αλλού εκτός από την εξασφάλισή του μαρασμού της. Το συναίσθημα ότι οι σημερινές πρόσθετες θυσίες στις οποίες η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες δεν οδηγούν πουθενά και κατ' ουδένα τρόπο σε καμιά επάνοδο στην κανονικότητα αποξενώνει και πάλι την εξουσία από τα κοινωνικά ερείσματα που μέχρι πρόσφατα την εστήριζαν.

Εάν σήμερα επανέρχεται η κοινωνική κατάθλιψη, δεν είναι επειδή εγκαταλείφθηκαν οι ρητορείες της «μεγάλης ανατροπής», αλλά κυρίως επειδή οι πολίτες που δεν έλαβαν μέρος σε κανένα «πάρτι» βλέπουν να τους αμφισβητείται το δικαίωμα στη ζωή από αυτούς που συνεχίζουν την «διασκέδαση».

Κι όμως, αυτή η εξέλιξη δεν ήταν καθόλου μοιραία ούτε προδιαγεγραμμένη, θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, αλλά και σήμερα ακόμη δεν είναι αργά για να αποτραπεί. Για την αποξένωση από την κοινωνία δεν χρειάζονται κατ' ανάγκην κακές προθέσεις, αρκούν και οι καλές και ίσως οι δεύτερες είναι αποτελεσματικότερες από τις πρώτες. Σε κάθε περίπτωση, το κρίσιμο σημείο δεν είναι οι προθέσεις, αλλά η συνεχής διαβούλευση με την κοινωνία και η καθοριστική συμμετοχή της στη λήψη των αποφάσεων που την αφορούν. Ενόσω αυτή η πλευρά παραμελείται και υποβαθμίζεται, κανένα πρόγραμμα δεν θα αποδίδει και ακόμη χειρότερα καμιά παντελής έλλειψη προγράμματος δεν θα κατανοείται ούτε θα συγχωρείται.

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII


11 σχόλια :

  1. Ανώνυμος23/1/16 10:46

    ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ, τσούκιον!!!!

    Τέτοιος (αυτο)εξευτελισμός δημόσιου προσώπου και δη κατέχοντος υπουργικό θώκο δεν έχω ματαδεί όπως με την υπόθεση ΟΛΠ (λιμάνι Πειραιά)

    Όταν η "αριστερή" υπουργάρα ορκιζόταν, "έκοβε φλέβες" ό,τι ιδιωτικοποίηση του λιμανιού δεν πρόκειται να γίνει!!!

    Τελικά το ΤΑΙΠΕΔ (Πιτσιόρλας, στελεχάρα του σύριζα) παραχώρησε το λιμάνι στους κινέζους (μάλιστα γυρίζει τα κανάλια και καυχιέται ωσεί άλλος Άδωνης....) ο υπουργός το έμαθε (λέει) από δελτίου...τύπου, θύμωσε (sic) και ζητά εξηγήσεις!!!, δηλαδή δεν είχε ιδέα τι γινόταν στον τομέα του...

    Θοδωρή, ούτε στο δαχτυλάκι ενός Δρετάκη, ενός Σημίτη, ενός Δήμα δεν φτάνει η "αριστερή" ευθιξία σου???? και να πω ότι έχεις ανάγκη κανέναν....

    Παρερμηνεύοντας το Σολωμό, βάζοντας στη θέση της διχόνοιας την εξουσία θα σου θύμιζα....


    "...κειο το σκήπτρο που κρατάει, έχει αλήθεια ωραία θωριά...."

    Να την χαίρεσαι την εξουσία σου, Θοδωρή μου και .....τα στερνά τιμούν τα πρώτα....


    Υ/Γ Για μένα, ειδικά αυτή την εποχή της ανεργίας και της κρίσης, όχι μόνο ιδιωτικοποιήσεις να κάνουν, αλλά τζιάπα να τα δώσουν, αρκεί να ανοίξουν δουλιές γιατί ακόμα δεν φτάσαμε στον πάτο........δυστυχώς με δαύτα έχει και χειρότερα...

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος23/1/16 11:20

    ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΟΛΑΪΚΙΣΜΟΣ, γίδιον....

    (και εμείς συνεχίζουμε το ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ......)




    Ο τόπος έχει γίνει ρημαδιό και ο ταμτάκος ετοιμάζεται να πανηγυρίσει (αυτο)θαυμαζόμενος τον 1 χρόνο εξουσίας Του!!!

    Αναρωτιέμαι (και η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω καταλήξει) αν είναι ηλίθιοι ή εκτελεστές ενός συγκεκριμένου σχεδίου...

    Όταν σχεδόν όλοι οι σοβαροί (και δικοί τους) οικονομικά γνωρίζοντες του έλεγαν να κάνει μακριά από τις μπαρούφες του Γιάνη, αυτός (άσχετος ώντας) τον έκανε υπουργό και μαζί σχεδιάζανε τη διεθνοποίηση της φάτσας τους σε βάρος της χώρας!!!

    Μάλιστα αυτοθαμαυζόντουσαν αποκαλώντας ο ένας τον άλλο ...κεφάλαιο για τη χώρα!!

    Τελικά το "δείπνο των ηλιθίων" συνεχίζεται από όλους ΜΑΣ και όσο βλέπω να ξαναβγαίνουν οι περικεφαλαίες και τα δόρατα των αρχαίων προγόνων (προγονοπληξία και ελληνίαση το έλεγα) τόσο με ζώνουν τα φίδια.

    (και συνεχίζω με απόσπασμα που με εκφράζει, αντιγράφοντας)

    Η έξαρση του λαϊκισμού είναι εξαιρετικά επικίνδυνη στην Ελλάδα. Δε μιλάμε για την -αν θέλετε- δικαιολογημένη οργή των Ελλήνων κατά των Γερμανών. Αυτή να την αντέξουμε. Μιλάμε για ένα κράμα εθνολαϊκισμού που καλλιέργησε με επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ψεκασμένοι και το οποίο μας οδήγησε στην καταστροφή που ζούμε τώρα.

    Διότι απλά ο Σόιμπλε με την προκλητικότητά του τελικά προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην ίδια την κυβέρνηση η οποία θα «πουλήσει» στο εσωτερικό ότι: «Αυτός ο κακός Γερμανός φταίει για όλα, εμείς οι καλοί κυβερνώντες πιεζόμαστε, δεν θέλουμε να πάρουμε μέτρα αλλά βλέπετε τον Σόιμπλε που φέρεται... ναζιστικά». Ο τέλειος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης που αρέσκεται στον λαϊκισμό ο οποίος πουλιέται τζάμπα στα περίπτερα και τα τηλεπαράθυρα.

    Ωραία, να βρίσουμε τον Σόιμπλε, να καταδικάσουμε τους Γερμανούς, να τους θυμίσουμε το παρελθόν τους, άμα λάχει να πλακώσουμε και κανέναν Γερμανό τουρίστα για να δείξουμε πόσο βαριά είναι η... φούστα του τσολιά.

    Όμως, με τα δικά μας προβλήματα τι γίνεται; Με τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε τι συμβαίνει; Θα συνεχίσουμε να διορίζουμε καθαρίστριες και Συριζαίους; Θα συνεχίσουμε να έχουμε... ανεπάγγελτους στο Δημόσιο; Θα συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή;

    Με τον εθνολαϊκισμό έγινε ο Τσίπρας πρωθυπουργός και ο Καμμένος κολαούζος του. Με το νέο εθνολαϊκισμό τι άλλο θα δουν τα μάτια μας;

    Ή μήπως δεν θα προλάβουμε διότι θα έχει καταστραφεί η χώρα; Και μήπως ο παμπόνηρος Σόιμπλε αυτό ακριβώς επεδίωκε με προτάσεις όπως προσωρινή έξοδο κλπ....


    Υ/Γ Φοβάμαι ότι το δείπνο των ηλιθίων συνεχίζεται απ' όλους μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος23/1/16 12:07

    το χασαμε το κορμι πατριωτη και φταινε ουλοι
    η ελλαδα τελειωσε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος23/1/16 12:43

    Δεν μπορεί κανείς να την σώσει την παρτίδα Το παιχνίδι που παίζεται είναι σικέ απ όλα τα κόμματα . Ο Τσίπρας σύντομα θα παραδώσει την καφτή πατάτα στον επόμενο Αποδείχτηκε άπειρος και φοβητσιάρης να τραβήξει μπροστά Κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος23/1/16 13:25

    "Oι ηλίθιοι είναι αήττητοιΝικάμε αδέρφια!"..

    pitsirikos.net

    Αν παρεξηγήθηκε κανένας που είπαν τον Αλέξη ηλίθιο, να σηκώσει το χέρι, όπως στο σχολείο.
    Αν, όμως, σηκώσει το χέρι, να ξέρει πως...
    θα είναι πιο εύκολο για τους υπόλοιπους να του το κόψουν.

    Όποιος νόμιζε πως ο δόκτορας απευθυνόταν στον Αλέξη, όταν είπε το «ηλίθιος»:
    Μέγα λάθος.

    Ο Αλέξης και ήξερε και ξέρει και θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας ό,τι του προστάξει ο εισπράκτορας του Βερολίνου.
    Ο Αλέξης ήξερε τι υπέγραφε και τι σας έφερε να νομιμοποιήσετε.

    Ο δόκτορ σε εσάς απευθυνόταν, βρε χάπατα, αν δεν το καταλάβατε.
    Σας είπε ηλίθιους και με το δίκιο του.

    Στο πρόσωπο του εκπρόσωπού σας, σε εσάς απευθυνόταν, βρε ευρωλιγούρια.

    Δεν είσαι ηλίθιος που πας και ψηφίζεις ΟΧΙ και σε ένα μήνα δίνεις εξουσία σε αυτόν που το ΟΧΙ, το έκανε ΝΑΙ;

    Δεν είσαι ηλίθιος, που ψηφίζεις ΝΑΙ και σε 5 μήνες κουνάς τις γραβάτες, λες και παρακολουθείς BOCA JUNIORS – FLAMENGO;

    Δεν είσαι ηλίθιος που χέστηκες το καλοκαίρι που έκλεισαν οι τράπεζες για να μην χάσεις τις υπέρογκες καταθέσεις των 50-60€, τις οποίες στις κατάσχεσαν μετά;

    Δεν είσαι ηλίθιος, που δεν διάβασες ούτε μια σελίδα από το μνημόνιο και πήγες και ψήφισες αυτόν που το υπέγραψε, ο οποίος ούτε και αυτός είχε διαβάσει τι υπέγραφε;

    Δεν είσαι ηλίθιος, που ζητιανεύεις για δουλειά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας;

    Δεν είσαι ηλίθιος που εξαγοράζεσαι για μια θεσούλα και μερικά ψίχουλα στο παντελόνι, τα οποία σου τα παίρνουν όποτε χρειάζονται, στο όνομα της εθνικής ανάγκης και της διασφάλισης της χώρας στην ευρωπαϊκή της πορεία;

    Δεν είσαι ηλίθιος που στέκεσαι στην ουρά του ΟΑΕΔ, αντί να στέκονται κάποιοι μπροστά στο τέλος που τους αξίζει;

    Δεν είσαι ηλίθιος που μετά από 45 μειώσεις των συντάξεων, το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να τσακώνεσαι στην ουρά των τραπεζών με τον άλλον κακομοίρη συνταξιούχο για το ποιος θα πληρώσει πρώτος τα χαράτσια;

    Δεν είσαι ηλίθιος που μετά από 6 χρόνια, νόμιζες πως εσύ θα την βγάλεις καθαρή και μόλις πήρε φωτιά και το δικό σου το χωράφι, αποφάσισες να αφήσεις το καφενείο για να παίξεις πρέφα στο μπλόκο;

    Δεν είσαι ηλίθιος που ακόμη θες να το κουβεντιάσεις με τους εξουσιαστές σου, αντί να βουτήξεις την βρεγμένη σανίδα;

    Δεν είσαι ηλίθιος που ενημερώνεσαι και καθοδηγήσαι από χρεοκοπημένα και ξεπουλημένα ΜΜΕ;

    Δεν είσαι ηλίθιος που πιστεύεις πως θα αλλάξεις τον λύκο δίνοντάς του καραμέλες, ενώ εκείνος σου ζητάει το αίμα σου;

    Δεν είσαι ηλίθιος που απαιτείς το μέλλον σου πίνοντας φραπόγαλο και χαλβαδιάζοντας στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ με καμιά ξεπλυμένη;

    Δεν είσαι ηλίθιος που το κερί την Κυριακή πάει σύννεφο και έξω από την εκκλησία, κάποιοι ζητιανεύουν για το γάλα των παιδιών τους;

    Δεν είσαι ηλίθιος που μισείς τον άνθρωπο με το διαφορετικό χρώμα, ενώ τις μεγαλύτερες καταστροφές τις έχεις πάθει από τους ομογάλακτούς σου;

    Τέλος, δεν είσαι ηλίθιος που ακόμη κάθεσαι στον καναπέ σου και περιμένεις να σου πουν τα κωλοκάναλα πότε να σηκωθείς και μέχρι που να φτάσεις την επανάστασή σου, ώστε να μην κινδυνέψουν και τα συμφέροντά σου;

    Γι’ αυτό σας λέω συντρόφια.

    Ο Τζίφρας δεν είναι ηλίθιος.

    Σε εμάς απευθυνόταν ο δόκτορας, γιατί, μετά από 6 χρόνια, έχει το δικαίωμα να σε λέει ηλίθιο που συνδιαλέγεσαι ακόμη μαζί του.

    Χρήστος Χ.

    (Αγαπητέ Χρήστο, το πιο ωραίο είναι όλοι αυτοί που χάρηκαν που ο Σόιμπλε είπε τον Τσίπρα ηλίθιο επειδή ο Τσίπρας δεν έχει εφαρμόσει ακόμα αυτά τα οποία θέλει ο Σόιμπλε και για τα οποία αυτοί κάνουν διαδηλώσεις για να μην εφαρμοστούν. Μιλάμε για εντελώς ζώα. Και έχουν και άποψη. Και αισθάνονται κι αδικημένοι. Χρήστο, δεν είναι κακό που είμαστε ηλίθιοι. Όπως είπε ο Νίκος Εγγονόπουλος, «οι ηλίθιοι είναι αήττητοι». Άρα, δεν χάνουμε με τίποτα. Νικάμε αδέρφια! Να είσαι καλά.)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος23/1/16 16:09

    ΕΠΡΗΞΕΣΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος23/1/16 20:11

    Ένα περασμένο σχόλιο, μάλλον του χψ, με πονήρεψε και μάλλον έχει δίκιο.

    Το παιχνίδι φαίνεται στημένο να κόψουν κύριες συντάξεις και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι. Τα μέτρα για τους αγρότες και ελευθεροεπαγγελματίες είναι λαγός για να επιστραφούν από την τρόικα και η κυβέρνηση με λύπη της θα προβεί στο κόψιμο κύριων συντάξεων. Είδατε η πατριωτική και ανανεωτική αριστερά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος23/1/16 20:11

    ρε φιλε γραψε αλλα γραμματα εκτος απο κεφαλαια..οχι οτι ειναι ιδιοκτησια μου αλλα βριζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος23/1/16 20:29

    ο χψ ολα τα σφαζει ολα τα μαχαιρωνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος23/1/16 20:47

    Ο Χριστός πέθανε, ο Αινστάιν πέθανε, και ΕΓΩ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία. ΖΨ


    Φοβάμαι τους ανθρώπους
    που με καταλερωμένη τη φωλιά
    πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος23/1/16 20:47

    ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.