Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Χάρισμα σας αυτή η Ευρώπη...

 Τι είπες; Δε σ' άκουσα καλά, μπορείς να το επαναλάβεις; Σ' ενοχλεί η εικόνα;
Σου χαλάει τη διάθεση, σε ψυχοπλακώνει, σου κόβει την όρεξη; Κουράστηκες να βλέπεις φωτογραφίες με πνιγμένα παιδιά, εικόνες φρίκης και εξαθλίωσης;
Δεν αντέχεις άλλο;

Ωραία, μαζί σου κι εγώ. Να την διαγράψω, να την εξαφανίσω. Να γυρίσω το βλέμμα μου αλλού, να την προσπεράσω, να την αγνοήσω.
Που ξέρεις, ίσως έτσι να σταματήσουν να πνίγονται παιδιά... Μπορεί και να ξαναγυρίσουν στο σχολείο και στους φίλους τους, ποτέ δεν ξέρεις... Μπορεί να σταματήσει η πολιτισμένη Δύση να διαλύει τη χώρα τους. Μπορεί ακόμα και να φέρει πίσω τους δικούς τους ανθρώπους που χάθηκαν... Που ξέρεις...
Πόσο στρουθοκάμηλος είσαι... 


Χθες το βράδυ δε σταμάτησα να κλαίω... Κάθε πέντε λεπτά σηκωνόμουν και σκέπαζα τον γιό μου. Κάθε δευτερόλεπτο τον έβλεπα και σε διαφορετική βάρκα. Να μου ζητάει βοήθεια μη μπορώντας να πάρει ούτε μια ανάσα.

Πως να γράψεις αλήθεια για όλα εκείνα που νιώθεις να σου τρυπάνε την ψυχή;

Πόσο ντρέπομαι... Πόσο ντρέπομαι που στεναχωριέμαι για την τρίχρονη ανεργία μου ή τη σύνταξη που δεν θα πάρω ποτέ την ώρα που πνίγονται παιδιά... Που άφησα όλα αυτά τα χρόνια τα μικρά κι ασήμαντα να θεριέψουν μέσα μου και να γίνουν μεγάλα και σημαντικά...

Πνίγονται παιδιά, ρε! Παιδιά! Παιδιά που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, να παίξουν, να ερωτευτούν, να γεράσουν.
Παιδιά που αντί να παίζουν και να πηγαίνουν σχολείο τα σπρώξαμε σε μια σαπιόβαρκα και τα στείλαμε στον πάτο του Αιγαίου... Μήπως και τα κρύψουμε. Όσο πιο βαθιά μπορούσαμε. Για να μην τα βλέπουμε...
Έλα όμως που τα νεκρά παιδιά επιπλέουν. Έλα που δεν χάνονται από τα μάτια μας μα μπαίνουν βαθιά μέσα στην ψυχή μας και την διαλύουν...


Πόσο ντρέπομαι που πρώτη η χώρα μου σήκωσε φράχτες στην Ευρώπη δυόμιση δεκαετίες μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου...
Που ένας πρώην πρωθυπουργός της χώρας μου καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι μπροστά στα ακάνθινα συρματοπλέγματα και τα ηλεκτροφόρα σύρματα, στηρίζοντας ολόκληρη την προεκλογική του εκστρατεία στο μίσος και στο αίμα.
Πόσο ντρέπομαι που μικρά παιδιά αποτελούν διαπραγματευτικά χαρτιά στο πόκερ των Βρυξελλών από ανάλγητες κυβερνήσεις και ακροδεξιούς πολιτικούς που προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι ζητώντας ανταλλάγματα και διευκολύνσεις την ώρα που μια ολόκληρη χώρα διαλύεται...
Μα πιο πολύ ντρέπομαι για τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν στα κανάλια οι έμποροι της ελπίδας... Κάθε λογής μαϊντανοί που χτίζουν την καριέρα τους πάνω στον ανθρώπινο πόνο.


Παράτησα το πληκτρολόγιο. Πήρα χαρτί και μολύβι μήπως και τα καταφέρω. Τίποτα... Το γέμισα μουτζούρες. Και δάκρυα...
Δάκρυα για την Ευρώπη σας και την κατάντια της. Την Ευρώπη που έπαψε να είναι τόπος και έγινε μια πολυεθνική. Το έσκισα κι αυτό. Όπως σκίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια οι Πατρίκιοι των Βρυξελλών...

Δεν ξεχνάμε ποιοι ύψωσαν τον πρώτο φράχτη στην Ευρώπη μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου...

Μίσος... Οργή... Πόνος... Θλίψη... Απελπισία...


Για όλους εκείνους που σηκώνουν φράχτες και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και σφιχταγκαλιάζοντας τις πλαστικές ζωές τους κρύβονται μέσα στα χρυσά κλουβιά τους.
Για όλους εκείνους που έβγαλαν από τη ναφθαλίνη τις μαύρες στολές των ναζί και μετέτρεψαν την Ευρώπη σε ένα τεράστιο ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως...
Για όλους εκείνους που προσπαθούν καθημερινά να με πείσουν πως είναι πιο σημαντικό να πάρω μια καινούρια τηλεόραση και να πληρώσω τους φόρους μου από το δάκρυ ενός παιδιού...


Εύχομαι σε όλους εσάς που σηκώνετε τους φράχτες για να φυλάξετε τα χρυσά κλουβιά σας, η φωτογραφία αυτού του πνιγμένου παιδιού να γίνει ο εφιάλτης σας.
Να την έχετε παντού μπροστά σας. Στο γραφείο, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο σας. Να κλείνετε τα μάτια για να κοιμηθείτε και να μη σας αφήνει ούτε δευτερόλεπτο σε ησυχία. Να γίνει συνοδός κάθε στιγμής της μίζερης και κατάμαυρης ζωούλας σας.
Να κοιτάζετε τα παιδιά σας και στη θέση τους ν' αντικρίζετε αυτή τη φωτογραφία.

Γκρεμίστε τον φράχτη του αίσχους στον Έβρο ΤΩΡΑ!
Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο... ΤΩΡΑ!

5 σχόλια :

  1. Ανώνυμος4/11/15 08:23

    γιατί πότε ήταν διαφορετική αυτή η ευρώπη;
    στο πόλεμο της γιουγκοσλαβίας;του ιράκ; της συρίας; της λυβίης της..... επειδή άλλαξε το πασοκ νομίζετε ότι άλλαξε και η εοκ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος4/11/15 10:25

    Σωστη η παρατηρηση !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/11/15 11:43



    Του Κώστα Βαξεβάνη

    Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση; Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος δίνει μαθήματα ευαισθησίας πετροβολώντας τον Υπουργό Παιδείας για την τοποθέτησή του πως δεν πρόκειται για γενοκτονία των Ποντίων αλλά για εθνοκάθαρση. Από τον Μεϊμαράκη που ξαφνικά αισθάνεται ντροπή για τις δηλώσεις Φίλη (αλλά όχι για οτιδήποτε άλλο) έως το Μιχελογιαννάκη που εξακόντισε φίλια πυρά, οι πάντες πυροβολούν το Φίλη.

    Έχουν δίκιο; Αν εξετάσουμε την υπόθεση όπως συνηθίζουν να εξετάζουν τα μεγάλα νομικά forum τότε μάλλον πρόκειται για εθνοκάθαρση. Ο όρος γενοκτονία καθιερώθηκε νομικά το 1948 και εκτός από βία, δολοφονίες και μετατοπίσεις πληθυσμών που περιλαμβάνει η εθνοκάθαρση απαιτεί υποτίθεται και άλλα μέτρα. Τα όρια είναι σαφώς δυσδιάκριτα.

    Το 1994 η Ελληνική Βουλή αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων ενώ το 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε ως γενοκτονία όσα υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου

    Σημασία δεν έχει ο χαρακτηρισμός αλλά η ουσία. Γύρω στις 400.000 Έλληνες του Πόντου πέρασαν από το λεπίδι του Κεμαλισμού και εκτοπίστηκαν προς τον Καύκασο και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες όπου και εκεί πέρασαν τα πάνδεινα. Ο όρος Γενοκτονία αποδίδει τον τρόπο, την πρόθεση, τη βία και την έκταση των σφαγών. Το θέμα λοιπόν δεν είναι πόσοι έλληνες Πόντιοι γλύτωσαν ώστε να κάνουμε σκόντο στον όρο Γενοκτονία. Άλλωστε ο όρος Ολοκαύτωμα που χρησιμοποιείται για τους Εβραίους δεν σημαίνει πως δεν έμεινε ούτε ένας Εβραίος αλλά πως στόχος ήταν ο αφανισμός των Εβραίων.

    Αυτά σε επίπεδο καθαρά νομικών και εγκυκλοπαιδικών αναζητήσεων. Πάμε τώρα στο Νίκο Φίλη. Ο Νίκος Φίλης είναι Υπουργός της Κυβέρνησης. Για μία ακόμη φορά σε συνέντευξή του θέλησε να προτάξει τις προσωπικές του θέσεις. Είναι προφανώς πως έχει δικαίωμα να το κάνει. Το ερώτημα είναι αν ως μέλος μιας κυβέρνησης έχει δικαίωμα να βάζει θέματα στην πολιτική ατζέντα από το πουθενά, τα οποία μάλιστα έχει ξεκάθαρα ορίσει η Ιστορία. Ποιά η σημασία του διαχωρισμού που θέλησε να κάνει ο Φίλης για τη γενοκτονία; Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας; Η επίλυση ενός προβλήματος; Η αποκατάσταση μιας αδικίας;

    Τίποτα από όλα αυτά. Ο Φίλης συστηματικά παίζει το ρόλο μεταξύ Ρεπούση και Πάγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ. Ακκίζεται και προκαλεί συνεχώς τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία θεωρητικά απεχθάνεται, δίνοντάς τους συνεχώς τροφή μέσα από συνεχείς προκλητικές δηλώσεις και βέβαια συνεχείς εμφανίσεις. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως τον διορθωτή του ΣΥΡΙΖΑ που οφείλει να μαζεύει τις ιδεολογικές παρεκτροπές, ή απλώς διακατέχεται από πολιτική επιπολαιότητα και ναρκισσισμό. Το θέμα είναι πως συνεχώς ανοίγει τρύπες στην κυβερνητική συνοχή.

    Θα καταλάβαινα για παράδειγμα το να ανοίξει θέματα για τις Τράπεζες ή τη διαφθορά, να ανησυχήσει για την πορεία του κυβερνητικού έργου ή πολύ περισσότερο για το χάλι της Παιδείας της οποίας είναι Υπουργός.

    Όπως ακριβώς ο Πάγκαλος όμως, δείχνει το θέμα του να είναι οι προκλήσεις επί παντός πεδίου που τον κρατούν στην επικαιρότητα ως επιπλέοντα.

    Ο Υπουργός Παιδείας δείχνει να πιστεύει πως έχει το δικαίωμα, να συμπεριφέρεται ως έχων το άλλοθι της δημοσιογραφίας (της κομματικής δημοσιογραφίας μάλιστα) για να διατυπώνει ό,τι θέλει και όποτε θέλει. Αυτό δεν είναι ελευθερία του λόγου αλλά αυθαιρεσία της προσωπικής πολιτικής.

    Κακή πολιτική δεν είναι μόνο η υποταγή στα συμφέροντα αλλά και η αδυναμία να ιεραρχήσεις το πρωτεύων από το τριτεύων. Και πολύ περισσότερο η αδυναμία να διαχωρίσεις τις ανάγκες της κοινωνίας από τις δικές σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά, δεν ντρέπονται που επιτρέπουν να αλωνίζει ο θάνατος;
    Καλά, δεν ντρέπονται τα παντελόνια, τα φουστάνια, τις θέσεις, τις γραβάτες, τις πολυτελείς εσάρπες τους ...
    Καλά, δεν ντρέπονται που ένας ψαράς τους ξεφτίλισε διεθνώς;
    Αλλά τι λέω; Μήπως Ψαράδες δεν άλλαξαν τον κόσμο;
    Καλά, δεν ντρέπονται, δεν έχουν τύψεις που μέρα-νύχτα εγκληματούν κατά της Ανθρωπότητας;
    Αν είχαν τσίπα, θα τσακίζονταν να πάνε εκεί, μέσα στα βράχια, στα παγωμένα κύματα, να βραχούν μέχρι το κόκαλο, να νιώσουν το ρίγος να τους σκεπάσει η σκιά του θανάτου, να απλώσουν τα βρώμικα χέρια τους να αρπάξουν κανά μωρέλι από του χάρου τα δόντια
    Καλά, δεν ντρέπονται που ακόμα και τώρα, μετά από τόσους άδικους πνιγμούς, τόση δυστυχία, εξακολουθούν να μιλάνε για λαθραίες ψυχές, λες και είναι οι άνθρωποι εμπορεύματα.
    Αν είχαν τσίπα ...

    Πήγε η καγκελάριος στον ερντογάν τον μεγαλοπρεπή και ποιος ξέρει τι συμφωνίες έκλεισαν;
    Σιγά μη μίλησαν για τους πρόσφυγες!!
    Στη Λέσβο βρίσκεται ένα παλικάρι που άφησε διδακτορικό και δουλειά και σώζει ζωές.
    Τα ελληνικά προσφυγικά νησιά μας διασώζουν την Ανθρωπιά
    Αυτοί, οι αναίσχυντοι, τις ομάδες κρούσης θέλανε και θέλουν να στείλουν, που αντί να διασώζουν θα κάνουν «πατητές» στους ταλαίπωρους και θα γεμίζουν τον βυθό με νεκρούς.
    Το βυθό ναι, για να μην επιπλέουν και προσβάλλουν την αισθητική τους.

    Απ' όλα αυτά τι θα μείνει στο τέλος, τι θα καταγράψει στα θετικά
    ο ιστορικός του μέλλοντος;
    Τα προσφυγονήσια μας.
    Έναν φούρναρη,
    Έναν ψαρά,
    Τρεις γιαγιάδες με το μωρέλι στην αγκαλιά,
    Αυτά, ναι αυτά, θα γίνουν Σύμβολα
    Όλη η ντροπή και το αίσχος δικά τους....

    χαμομηλάκι
    hamomilaki.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/11/15 17:52

    ΠΩΣ ΤΟ ΠΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ,ΓΙΑ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ,ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΛΠ,ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ ΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΕΝΤΑΣΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΔΗΛΩΣΗ ΦΙΛΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.