Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Εικόνες

Βλέπω την Άννα - Μισέλ τώρα στον Χατζηνικολάου και μέσα σε ένα λεπτό έχει χρησιμοποιήσει πέντε - έξι φορές την λέξη «εικόνες» για να περιγράψει τα όσα άσχημα αποτελέσματα έχει φέρει η κρίση στην κοινωνία. Λέει δηλαδή ότι τις δυσάρεστες αυτές εικόνες κανείς δεν τις θέλει, ούτε η ΝΔ τις θέλει, ούτε η ίδια τις γουστάρει ούτε κανένα άλλο στέλεχος, και ότι εν πάση περιπτώσει δεν γινόταν να ακολουθηθεί άλλη πολιτική κλπ κλπ.
Και μάλλον την αλήθεια της κάθε κατάστασης την εντοπίζει κανείς καλύτερα μέσα από τις λέξεις που δεν ανήκουν στην προκάτ επιχειρηματολογία του κάθε κόμματος, την εντοπίζει κανείς καλύτερα μέσα από τις φαινομενικά αθώες λέξεις, την εντοπίζει κανείς καλύτερα μέσα από τις λέξεις που επιλέγονται μη συνειδητά, μη φιλτραρισμένα, πιο αυθεντικά.
Για την Άννα - Μισέλ λοιπόν, ό,τι συμβαίνει στο φτωχότερο κομμάτι του πληθυσμού αποτελεί εικόνα και όχι δικό της βίωμα, αποτελεί εικόνα και όχι τμήμα της δικής της πραγματικότητας. Η δική της πραγματικότητα επηρεάζεται και θίγεται ως τώρα μόνο σε επίπεδο εισβολής σε αυτήν άσχημων εικόνων· δεν κρυώνει, δεν πεινάει, δεν τρέμει για το αύριο: όλα αυτά αφορούν άλλους.
Και αυτό έγραφα και στο αμέσως προηγούμενο ποστ και διάφοροι έσπευσαν να το προσυπογράψουν στα σχόλια, προσπαθώντας όμως υποτίθεται να το αντικρούσουν· ναι, όσο δεν πεινάμε εμείς οι ίδιοι, κάθε θυσία των άλλων είναι μια θυσία που μπορεί να αιτιολογηθεί και να εκλογικευθεί: «το μη χείρον βέλτιστον».
Και θα το πω ξανά: δεν έχεις τις καλύτερες προθέσεις όταν θυσιάζεις άλλους, ακόμα και αν στο καλύτερο σενάριο τους θυσιάζεις για να σώσεις τους περισσότερους. Όταν θυσιάζεις άλλους και δεν θυσιάζεσαι και εσύ εξίσου -ή έστω αν όχι εξίσου πάντως σημαντικότατα- τότε αφενός δεν αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι θυσίες και αφετέρου δεν λειτουργείς ως εκπρόσωπος του θυσιαζόμενου αλλά ως εκπρόσωπος εκείνου που θυσιάζει.
Ο διάλογος στα ΜΜΕ εξακολουθεί να διαδραματίζεται μεταξύ χορτασμένων, ηλεκτροδοτούμενων και θερμαινόμενων με πετρέλαιο ανθρώπων, που αντιδικούν θεωρητικολογώντας για θυσίες άλλων
πηγη           

6 σχόλια :

  1. Ανώνυμος13/12/13 17:15

    δε βλέπω σχόλια! ελπίζω όλοι να είστε στην κατηγορία που έχει μόνο εικόνες και δε βιώνει τις καταστάσεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος13/12/13 19:58

    ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΣ ΜΕΡΙΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΝ ΜΕΤΕΟΡΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Nis13/12/13 21:02

    Ο μετερεολόγος δεν πέφτει επάνω στα κείμενα,όπως και κανένα άλλο μπάνερ
    Βάζουμε και κόκκινες γραμμές ! Πως να το κάνουμε δηλαδή !
    Πρέπει να ρυθμίσεις την οθόνη σου
    και αν δεν τα καταφέρεις μπορεί να σε ορμηνέψει ο gerolykoς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Nis13/12/13 21:35

    πετραδάκι -πετραδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κουκος απο σφενταμακια15/12/13 12:25

    Κώστας Ουράνης
    Θα πεθάνω ένα πένθιμο τού φθινόπωρου δείλι


    Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
    μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος.
    Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
    και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

    Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
    μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία.
    Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να `ρθει ο αστυνόμος.
    Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

    Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
    θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
    μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
    Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει!».

    Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
    θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι.
    Θε να πουν: «Τι `ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
    και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

    Κάποιος θα `ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει
    πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
    νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
    μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

    Κι αυτή θα `ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
    Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
    και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
    όπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

    Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
    σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι.
    Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην,
    θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...

    για την αντιγραφη κουκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος15/12/13 23:53

    Αυτα που μας κανουνε οι Στουρναροβενιζελοσαμαραδες νομιζω οτι μας αξιζουνε τετοια μουλαρια που ειμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.