Τρίτη 14 Μαΐου 2013

ΧΑΜΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

Ενα από τα συμπτώματα της κοινωνικής νοσηρότητας, είναι η απάθεια. Είναι η αρρώστια εκείνη που στερεί την δυνατότητα για συμμετοχή, για δημιουργία και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Σε καταστάσεις γενικευμένης απάθειας, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τις καταστάσεις που τους αφορούν, αισθανόμενοι ανήμποροι να παρέμβουν.

Έτσι, φτάνουν στο σημείο να νιώθουν κουρασμένοι για την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, προτιμώντας να εμπιστευτούν στα χέρια άλλων την ευθύνη. Αυτή η κατάσταση αφαιρεί οποιαδήποτε διάθεση για αλλαγή και για νέες αξίες. Ουσιαστικά από πιθανοί οραματιστές, οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε όντα εσωστρεφή και εγωπαθή, σε πολίτες “της τάξης και της ασφάλειας”.
Οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες δεν είναι η μόνη ανάγνωση για αυτή την παθογένεια. Οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το ίδιο το σύστημα. Έχουν προσκολληθεί στις αξίες του, στο χρήμα, έχουν εκπαιδευτεί να ακολουθούν κι όχι να ηγούνται. Έχασαν το πάθος τους, τον ενθουσιασμό, έπαψαν να θέλουν την υπέρβαση, την θέωση. Όχι όμως εκείνο το συναίσθημα αλαζονείας και ξιπασμού που φέρνει ο πλουτισμός. Αλλά  ο στόχος που ξεπερνά τα στενά όρια του στείρου ατομικισμού και που ποθεί την ελευθερία και την αυτονομία. Είναι εκείνο το προσωπικό “συμφέρον” που ευννοεί όμως και το σύνολο.

Το πάθος είναι απαραίτητο για την δημιουργικότητα. Η πολιτική πάλι, χρειάζεται το πάθος για τον οραματισμό μιας καλύτερης κοινωνίας. Πολιτική όμως που δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, με κουστουμαρισμένους υπαλλήλους των trusts, αλλά πολιτική ως εργαλείο βελτίωσης των συνθηκών ζωής.

Η απάθεια επίσης, δεν ευνοεί την αμφισβήτηση. Ας πούμε πως είναι το ναρκωτικό της συνείδησης, η λάσπη που θάβει την κριτική προς τις δομές και την άρχουσα τάξη. Είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη οποιασδήποτε ριζοσπαστικής σκέψης. Αν πιστεύεις τυφλά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να θες να το αλλάξεις. Αντιθέτως, η αμφισβήτηση θέτει τις προϋποθέσεις για να αγαπήσεις κάτι νέο.

Γιατί όμως οι άνθρωποι δεν θέλουν να έχουν την ζωή τους στα χέρια τους και εμπιστεύονται κάθε επαγγελματία πολιτικό; Γιατί τα θέματα που τους ενδιαφέρουν δεν γίνονται αντικείμενο άξιο προς υπεράσπιση και αντίθετα τα παρατάνε στις ορέξεις άλλων με διαφορετικά συμφέροντα; Πολλώ δε μάλλον να τους επιβραβεύουν και να εγκρίνουν τις τακτικές τους; Είναι ο άνθρωπος πλάσμα που ρέπει προς την εθελοδουλία; Γιατί δίνει ξανά και ξανά ψήφο εμπιστοσύνης σε ψυχανώμαλους;

Στην καπιταλιστική κοινωνία, οι αγνές επιθυμίες και το πάθος (όχι η εμμονή ν’ αγοράσω 40″ οθόνη) καταπνίγονται και είναι μέρος του εξουσιαστικού παιχνιδιού. Ποινικοποιούνται -ακόμη χειρότερα- ή καλουπώνονται σε ακίνδυνες απομιμήσεις. Διοχετεύονται δηλ. σε καταναλωτικά πρότυπα, σε life style και σε παρατάξεις. Ψεύτικες ανάγκες και αρνητικά συναισθήματα όπως ο φανατισμός και ο οπαδισμός, ουσιαστικά γεμίζουν τον άνθρωπο, αναπληρώνοντας το κενό που άφησε το ξερίζωμα του πάθους για την Ελευθερία.

Ταυτόχρονα, καλλιεργούνται memes θυματοποίησης και “θυσίας” των επιθυμιών. Εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να παίξουν ρόλους που να ταιριάζουν στο σύστημα, πετώντας την διάθεσή τους για αλλαγές. Δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσει κανείς, ότι πιο εύκολα πείθεται κανείς να παλέψει για να εξασφαλίσει π.χ. καλύτερο μεροκάματο, από το να κερδίσει την θέση του να διαμορφώνει καταστάσεις.

Η απάθεια οδηγεί λοιπόν στον θάνατο, γιατί δεν υπόσχεται καμία βελτίωση, κανένα μέλλον και καμία εναλλακτική. Αποτελεί συστατικό χρήσιμο για μια εξουσία, καθώς φτιάχνει ορδές υπηκόων, που όχι μόνο δεν θα της εναντιωθούν, αλλά θα φτάσουν στο σημείο να την υπερασπιστούν.

Αδειάζοντας το άτομο από πάθος, το οδηγούν στην αναμόρφωσή του, γεμίζοντάς το με τα πάθη που εγκρίνει το σύστημα. Έτσι η απάθεια είναι μια κατάσταση κανονικότητας, που “σπάει” μόνο όταν χάσεις το αμαξάκι σου, την

9 σχόλια :

  1. Ανώνυμος14/5/13 19:55


    Πιστεύω ότι ο λαός μας δεν ακολουθεί σήμερα ιδεοληψίες, παρατάξεις, κόμματα και άτομα. Αναμετρώντας την κατάπτωση του, που οφείλεται εν πολλοίς στούς παραπάνω παράγοντες, αναζητεί στήριγμα ελπίδας που δεν το βρίσκει πουθενα και παραμένει στο στάδιο αναμονής. Το να τα ρίχνουμε τώρα όλα στον ελληνικό λαό, που έχει υποστεί ιστορικά του κόσμου τα δεινά και άνταξε τα πάντα, ότι δεν ξεσηκώνεται τάχα,( προς τα πού άραγε;) είναι το ολιγότερο έωλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος15/5/13 09:44

    καλημερα σε ουλο τον κοσμο......gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κουκος15/5/13 10:13

    καλως τονε... καλημερα ...καλως ηρθες........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος15/5/13 10:16

    καλως σας βρηκα......gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. kalimera gerolyke
    eimai ejwtriko .
    pws synonogiosouna gia to fai?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος15/5/13 13:57

    πρόβλημα υπερβολικού φόβου και δειλιας υπάρχει , η απάθεια και ο ωχαδερφισμός είναι ο φερετζές στις περισσότερες περιπτώσεις για να κρύψουμε το φόβο και τη δειλία. .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος15/5/13 16:47

    ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ..ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ....ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΡΥΔΩΣΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ.ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΔΕΙΛΙΑ..ΚΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΤΑΡΑΣΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΤΥΠΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΒΙΩΣΑΝ.ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ..ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ....ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος15/5/13 16:55

    χαχαχαχα...ακου,δοκιμασμενα πραματα!!!!!!καθεσαι στο τραπεζι.....παιρνεις καταλογο....κανεις πως διαβαζεις....και δειχνεις κατι περιπου στη μεση του καταλογου....[αρχη ειναι οι σαλατες...τελος τα κρασια]....και μιλας που και που ελληνικα...καποιος ελληνας θα δουλευει στο μαγαζι!!!!!!!!!!!!!αιντε και καλη ορεξη!!!!!!!!!!!!!!!!!!gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΡΕΝΤΕΖΕΛΑΣ15/5/13 17:25

    ΓΕΡΟΛΥΚΕ ΚΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΟΥΜΕ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.