Η ζωή σου, η τιμή σου

Αν η ζωή μας είχε αξία θα το είχαμε ήδη αποδείξει πολεμώντας με νύχια και με δόντια για να την διατηρήσουμε έστω και  ακρωτηριασμένη. Αναρωτιόμαστε, γράφουμε και προσπαθούμε να αναλύσουμε τι πάει στραβά σε αυτόν τον τόπο και μένουμε άπραγοι στην κατακρεούργηση της θεωρητικής αξιοπρέπειας μας. Θεωρητικής,  διότι δεν έχουμε αξιοπρέπεια εφόσον δεν έχουμε αξία ως ζωές. Έχουμε τιμή. Κοστολογηθήκαμε για την εκπαίδευσή μας, την εργασία μας, για την υγεία μας, για την ψήφο μας, για τον φόρο μας, την κηδεία μας,  κι εμείς αυτή την στιγμή δεν παλεύουμε για την υποτίμηση της αξίας μας παρά μόνο για την έκπτωση του κόστους ζωής μας απέναντι στο κράτος. Παλεύουμε για να μην πέσει κι άλλο η τιμή μας. Αυτό είναι το μέλημά μας:

Ένα νομοσχέδιο και ένα μνημόνιο. Πουθενά ανάμεσα στις χιλιάδες σελίδες των προϋπολογισμών που συντάσσουν λογιστές της κακιάς ώρας δεν υπάρχει η αξία της ζωής. Μόνο η τιμή. Καταντήσαμε εμπόρευμα με πολύ μικρή ημερομηνία λήξης κατασκευασμένο με χειρίστης ποιότητας πρώτες ύλες

Τα αποτελέσματα της εκποίησης της αξιοπρέπειάς μας είναι ήδη εμφανή και φρικαλέα. Οι συντεχνίες στοιβάζονται με συνθήματα και πανό στους δρόμους για να εξασφαλίσουν μία τιμή για την ύπαρξή τους  αδιαφορώντας για την ύπαρξη της αξιοπρέπειας. Να μην πέσει ο μισθός μου, να μην χάσω τα προνόμιά μου και ας καεί ο κόσμος. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον σχιζοφρενής αν σε ικανοποιεί ότι αύριο εσύ θα έχεις λεφτά στο πορτοφόλι σου, εξασφαλισμένο το σπίτι σου και το κρεββάτι του ιδιωτικού νοσοκομείου αλλά θα περπατάς καθημερινά ανάμεσα σε ζωντανά και νεκρά συντρίμμια. Θα βγαίνεις από το ζεστό διαμερισματάκι  σου σε μια χώρα βομβαρδισμένη. Θα πίνεις καφέ και θα βλέπεις σήριαλ ενώ στο δίπλα διαμέρισμα κάποιος θα κόβει τις φλέβες του. Ήδη έχεις συνηθίσει οι σύγχρονες απλωμένες στον ήλιο μπουγάδες να μην είναι σώβρακα αλλά κουφάρια ανθρώπων.

Έχουμε την εντύπωση ότι η αντίσταση προηγούμενων γενεών γινόταν μετά από μεγάλες θεωρητικές κουβέντες και μετά από μεγάλη ζύμωση ιδεολογικών θέσεων. Έτσι βολεύει τους δημιουργούς των παρατάξεων που στηρίχθηκαν σε κοστολογημένες ιδεολογίες και σε αυτές που στηρίχθηκαν στην απόκτηση προσωπικού πλούτου. Θέλουν να πάρουν ακόμη και την πράξη αντίστασης  απλών ανθρώπων ως δικό τους επίτευγμα. Μεθοδευμένα δεν σε  έβαλαν να σκεφτείς ότι αυτό που σπρώχνει τον αξιοπρεπή άνθρωπο στην αντίσταση με βία δεν είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων του , είναι η προσβολή της αξιοπρέπειας. Είτε είναι εθνική, είτε ταξική, είτε κοινωνική, είτε προσωπική, είτε απλά ανθρώπινη. Όσο ο άνθρωπος είχε λιγότερα πάρε -δώσε με το κράτος και περισσότερα με τον διπλανό του τόσο η αξία του μεγάλωνε.  Και όσο ο διπλανός  του ένιωθε την αξία αδιαπραγμάτευτη, τόσο ανέβαινε στο χρηματιστήριο της ύπαρξης η ζωή και κατέβαινε το κόστος θανάτου.

Λοιπόν, σε ποιον πόλεμο να κατέβεις, τιμημένε μου Έλληνα απέναντι στο Τέρας; Ποιος θα δώσει την ζωή του για την αξία σου  όταν εσύ  ο ίδιος την έχεις κοστολογήσει με διαπραγματεύσεις, υπογραφές και ψήφους ως ληγμένο προϊόν στις αποθήκες του κόσμου;

Simple Man