Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Αντίο πατρίδα

ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ..
Έσωσαν λέει τον 13 και 14 μισθό.. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος δοσίλογος από εκείνον που ο καταχτητής-τοκογλύφος τον βάζει να κόψει και τα πέντε δάχτυλα του χεριού ώστε τελικά (μετά από δήθεν διαπραγματεύσεις) να κοπούν τα τέσσερα δίνοντας του έτσι την ευκαιρία να εμφανίζεται ως αγωνιστής-πατριώτης που έσωσε το ένα δάχτυλο.. Και ακόμα χειρότερα δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια στην ιστορία από έναν λαό που νιώθει και ευγνωμοσύνη επειδή του έκοψαν τέσσερα δάχτυλα αλλά του άφησαν το ένα..

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ τέτοια παρακμή του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και τόση ελληνική εθελοδουλία και ετοιμάζεται να εκραγεί για λογαριασμό μας. Η φύση πάντα είχε αξιοπρέπεια..
ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ;
Με αφορμή το τελευταίο κειμενάκι μου “γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε ακόμα” πολλοί φίλοι με ρωτούν στα σοβαρά με μηνύματα τους, αν μας ψεκάζουν με χημικά από τα αεροπλάνα..(!) Απαντώ λοιπόν ότι όντως μας ψεκάζουν με παθητικότητα αλλά όχι με τα αεροπλάνα αλλά με τα μίντια και κυρίως με την τηλεόραση.. Και αυτόν το ψεκασμό τον έχει αναλάβει εργολαβικά κυρίως μια δοσίλογη και άθλια μεγαλοδημοσιογραφία. Γνωστά πράγματα δηλαδή. Αλλά γιατί διαρκώς ψάχνουμε στον ουρανό και όχι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι;;
sofistis
.

Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Να τον ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Να χώνει το τσαπί τόσο βαθιά στην γη σκοτώνοντας το χώμα για να σπείρει με τα χέρια του ζωή. Να τον δω να σταματά και να ξαποσταίνει κοιτώντας τον ήλιο που κονταροχτυπιόταν από τα γεννοφάσκια του για το ποιος θα αντέξει πιο πολύ μέχρι να πέσει το σκοτάδι.
Να τα ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Τα παιδιά να παίζουν μπάλα στις αλάνες με τα λιτά παντελονάκια τους και ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι. Να ματώνουν τα γόνατά τους και να σηκώνονται χωρίς δάκρυα σαν γεννημένοι πολεμιστές έτοιμα για τις μάχες που θα έρχονταν.
Να τους ξαναδώ ήθελα. Τους πικραμένους αυτής της χώρας . Να κάθονται στις ξεχαρβαλωμένες καρέκλες ενός καφενείου κάπου στα σύνορα και να κοιτούν μέσα από τα βρώμικα τζάμια την Ελλάδα να τους αποχαιρετά όπως έκανε κάθε μέρα, κάθε εποχή, κάθε χρόνο κι αυτοί να είναι εκεί να την κοιτούν μόνο για να την βλέπουν να φεύγει.
Να τις ξαναδώ ήθελα. Τις κοπέλες να απλώνουν τις μπουγάδες στον ήλιο με τα ιδρωμένα φορέματά τους και να κοιτούν στον δρόμο για το ταίρι που θα γυρίσει από το μεροκάματο. Να έχουν στην κατσαρόλα φακές και το κρεμμύδι έτοιμο στο πιάτο και σαν βασίλισσες των γκρεμισμένων ελπίδων να σφίγγουν το χέρι του οικοδόμου που κάθεται σκεφτικός στο κουτσό από ένα πόδι τραπέζι.
Να το ξαναδώ ήθελα. Εκείνο το πρωινό που οι καμπάνες χτυπούσαν και τα παλικάρια είχαν στα χέρια τους κορίτσια με σημαίες να ανεμίζουν. Τότε που όλοι ήταν φτωχοί, ακρωτηριασμένοι, προδομένοι, τσακισμένοι και ελλιπείς αλλά με την σιγουριά ότι εκείνη τουλάχιστον την στιγμή ήταν ελεύθεροι.

Να σε ξαναδώ ήθελα. Να ανεβαίνεις στα βουνά αρματωμένος γνωρίζοντας ότι ίσως να ήταν η τελευταία σου ανάβαση και να το χαίρεσαι. Να είσαι ευτυχής που ζούσες για να πεθάνεις για μένα. Για σένα. Για όλα αυτά που ήθελα να ξαναδώ.

πηγή

10 σχόλια :

  1. Ανώνυμος10/2/12 13:42

    Γιώργο, μπράβο σου για την επιλογή της πηγής, του σοφιστή και του προσώπου της φωτογραφίας, που πίνει αντικρύζοντας τις πικρές αλήθειες...
    Φακές με κρεμμύδι στο πιάτο σήμερα θεωρείται "gourmet" γεύση και μακάρι να παραμείνει έτσι.
    Αν ζωντανέψουν πάλι οι εικόνες αυτές θάναι κακέκτυπο και μαρασμός!
    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/2/12 14:30

    Στην φώτο είναι μακαρίτης ο Πλιαμίκας , πατέρας του {Γαλάνη}που αναφέρετε και το φοβερό σχόλιο... το ανεπανάληπτο του gerolykoy
    Δουλεύει στον ΟΕΚ μέχρι στιγμής
    Έψαχνα κάποια ευκαιρία ν ανεβάσω αυτή την φωτο
    Τώρα που ο Γαλανης εχει πρόβλημα στην δουλειά του μ αυτήν την σκοτεινή και πονεμένη έκφραση θα πίνει …εκεί ψηλά που βρίσκεται
    Ο Πλιαμικας ήταν ο χαρακτηριστικός τύπος- δεν έζησε ποτέ στην πόλη –και ανάθρεψε τα παιδιά του(οπως ολοι) με τον κασμά και με 5 μαρτίνια που είχε με τα οποια {λημέραγε} στα χωράφια
    Νις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρια11/2/12 12:07

      Ειμαι σιγουρη οτι ετσι θα μας κοιταει ο παππους μου...αλλα τετοιες μερες θυμαμαι παντα αυτο που μου λεγε...να χεις θαρρος και να μην σκυβεις ποτε το κεφαλι....μου λειπει πολυ και ευχαριστω που τον μνημονευσατε....

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος10/2/12 15:23

    Τώρα κατάλαβα κι εγώ η αδαής το σχόλιο του gerolykoy. Τον είδα χτες στις ειδήσεις, ως Πρόεδρο των εργαζομένων και κατάλαβα ότι είναι...απ΄τους δικούς μου. Απάνου τους, λοιπόν, Τάσο.
    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10/2/12 16:21

    θα πινει καφε με τσιγαρο και θα λεει....γαμω το σκυλοθεο..σαααας.gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος10/2/12 16:41

    ΝΙΣ.... μια χαρη αν γινεται.ψαξε και βρες,την επιστολη του ΕΚΑ, προς τους ελληνες βουλευτες,και καντην αναρτηση.....κυκλοφορει σαν φειγβολαν.....gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος10/2/12 16:49

      Παραιτήθηκε ο Ροντούλης, τι θ' απογίνουμε?
      Γιάννα

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος10/2/12 19:14

    βεβαίως gerolyke
    nis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εδω

    ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΩΝΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κουκος12/2/12 16:54

    ενα τετοιο για τον καθενα μας αβαδαιε,το πενθος ταιριαζει στην ηλεκτρα!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.