Αφήστε με να Ησυχάσω...

Γεννήθηκε εκεί μεταξύ των δυο μεγάλων πολέμων. Στο χωριουδάκι του. Το '40 ήταν πέντε χρονών.Κατοχή. Στερήθηκε το φαΐ, το σχολειό, τον μεγάλο αδερφό του. Για την Ελλάδα. Οι Γερμανοί έφυγαν. Εμφύλιος. Από τη μια η Κυβέρνηση κι από την άλλη το ΕΑΜ. Και βεβαίως οι ξένοι. Ήταν 1950 κι εκείνος ήταν κιόλας 15. Δούλευε. Σκληρά. Ούτε ένσημα, ούτε τίποτα. Του ζητούσαν να μη φύγει, να μείνει να σώσει την Ελλάδα. Και πήγαινε και ένα ψευτονυχτερινό σχολείο. Τον ιδρώτα του τον μοιραζόταν με το κράτος και το αφεντικό του. Δεν το 'ξερε και δεν τον ένοιαζε. Στάλα, στάλα πλούτιζαν κράτος κι αφεντικά κι η Ελλάδα άλλαζε πρόσωπο. Έβγαινε από την απόλυτη φτώχεια και τον μισερό Εμφύλιο. Με τη δική του δουλειά. Οι άλλοι πάλευαν για την εξουσία.

Πιο μετά στη δεκαετία του '60 έφτασε στα 25. Είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο. Μηχανικός. Γράφτηκε και στα Ταμεία, άρχισε να δουλεύει πιο συστηματικά, πιο επίμονα. Ήρθε η Χούντα. Πάλι του ζητούσαν να σώσει την Ελλάδα. Πήγε και φαντάρος. Κύπρος, '74, Μεταπολίτευση. Συνέχεια του ζητούσαν να σώσει την Ελλάδα.
Έφτασε το 1975. Αυτός ήταν 45. Του ζητούσαν να δουλεύει σκληρά για να μπει η χώρα στην Ευρώπη. Του άρεσε η ιδέα. Και δούλευε. Και τα λεφτά που ακούμπαγε κάθε μήνα στο Ταμείο του πηγαίναν στην Τράπεζα Ελλάδος και γινόντουσαν φτηνά δάνεια για τους "μεγάλους". Για κείνον το επιτόκιο ήταν θεόρατο. Δεν πειράζει. Για την Ελλάδα. Δεν μπόρεσε να μεγαλώσει το σπιτάκι του. Έπεσε στη "λιτότητα" του θείου Καραμανλή. Για την Ελλάδα.
Ήρθε ο Αντρέας. 1981. Αλλαγή. Έβλεπε κόσμο και κοσμάκη να διορίζεται στο Δημόσιο. Χαμογέλασε. Αυτός μόνο να δουλεύει ήξερε. Φώναζαν οι πολιτικοί απ' τα μπαλκόνια πως θα σωθεί η Ελλάδα άμα το κράτος φορτωθεί κάθε προβληματική βιομηχανία κι επιχείρηση. Ναι, αυτές που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα του, με τα λεφτά απ' το ταμείο του. Μετά Μητσοτάκης. Πρώτο "κούρεμα" στο ασφαλιστικό.Πάνε πάλι οι κόποι του. Ψαλιδίστηκαν. Και μετά Σημίτης. Είχε ξεπεράσει τα 55. Νέα Μεγάλη Ιδέα. Η Ελλάδα στο ευρώ. Κάντε υπομονή είπαν και πάλι οι πολιτικοί. Θα μπούμε στο ευρώ και θα γίνουμε αναπτυγμένη χώρα. Για την Ελλάδα!
Μπήκαμε στο ευρώ. Καραμανλής. Ολυμπιακοί Αγώνες. Τον φλόμωσαν στην επανίδρυση του κράτους και στην εξωτερική πολιτική του βέτο. Στην τσέπη του τίποτα. Για την Ελλάδα. Και πάλι.
Μετά ήρθε η κρίση. Παπανδρέου. Τρόικα. Αυτός ήταν πια 75 χρονώ. Είχε πάρει μια ψευτοσύνταξη στο μεταξύ. Παίρνεις πολλά του λένε. Αν συνεχίσεις να παίρνεις τόσα θα καταρρεύσουμε.
-Από μένα;
-Από σένα.
Του είπαν κι άλλα. Αν καταρρεύσουμε θα καταρρεύσει και η Ευρώπη μαζί και το ευρώ.
-Μα ρε παιδιά από τη δική μου σύνταξη θα καταστραφεί ο κόσμος όλος;
-Από τη δική σου. Παίρνεις πολλά. Κι έχεις και μεγάλο σπίτι.
-Ποιο; τα 75 τετραγωνικά;
-Ναι. Πρέπει να πληρώσεις ειδικό τέλος. Φόρο. Αλλιώς δεν έρχεται η Τρόικα.
-Δε θάρθει η Τρόικα αν δεν πληρώσω για τα 75 τετραγωνικά μου;
-Ναι. Είναι περίπλοκο, δεν το καταλαβαίνεις.
Στο δρόμο τον κοιτούσαν οι άνεργοι με φθόνο.
-Συνταξιούχος!
Του λεγαν συνέχεια ότι τα μέτρα είναι άδικα αλλά πρέπει να τα δεχτεί για να σώσει την Ελλάδα.
2011. Είναι 76 χρονώ. Είδε Κατοχή, Εμφύλιο, Χούντα. Είδε να του παίρνουν φόρους, έκτακτους και τακτικούς, να του πίνουν τον ιδρώτα και το αίμα.
-Αφήστε με να ησυχάσω...ψέλλισε.
Ο Βενιζέλος θα ανακοίνωνε σε λίγο τα νέα μέτρα. Για να σωθεί η Ελλάδα.
-Αφήστε με να ησυχάσω...ξαναπε. Κι έκλεισε τα μάτια του.
Αναρτήθηκε από TYXAIOS