Ο Κενυάτης δρομέας Abel Mutai ήταν μόλις λίγα μέτρα από τη γραμμή τερματισμού, αλλά μπερδεύτηκε με τη σήμανση και σταμάτησε, νομίζοντας ότι είχε ολοκληρώσει τον αγώνα.
Ένας Ισπανός δρομέας, ο Ivan Fernandez, ήταν ακριβώς από πίσω του και, συνειδητοποιώντας τι συνέβαινε, άρχισε να φωνάζει στον Κενυάτη να συνεχίσει να τρέχει. Ο Μουτάι δεν ήξερε ισπανικά και δεν καταλάβαινε. Συνειδητοποιώντας τι συνέβαινε, ο Fernandez ώθησε τον Mutai στη νίκη. Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Ιβάν: "Γιατί το έκανες αυτό;" Ο Ιβάν απάντησε, «Το όνειρό μου είναι ότι κάποια μέρα μπορούμε να έχουμε ένα είδος κοινοτικής ζωής όπου πιέζουμε και βοηθάμε ο ένας τον άλλον να κερδίσουμε». Ο δημοσιογράφος επέμεινε, "Μα γιατί άφησες τον Κενυάτη να κερδίσει;" Ο Ιβάν απάντησε, "Δεν τον άφησα να κερδίσει, επρόκειτο να κερδίσει. Ο αγώνας ήταν δικός του." Ο δημοσιογράφος επέμεινε ξανά «Μα θα μπορούσατε να κερδίσετε!». Ο Ιβάν τον κοίταξε και του απάντησε: "Αλλά ποια θα ήταν η αξία της νίκης μου; Ποια θα ήταν η τιμή σε αυτό το μετάλλιο; Τι θα σκεφτόταν η μητέρα μου γι' αυτό;" Τα σχόλιά σας για αυτό
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.