Τα σύνορα!

Κοντεύω να πιάσω τους εβδομήντα Μάηδες και μένω σε ένα σπιτάκι με αυλή, με μία περίτεχνη σιδερένια καγκελοκατασκευή μπροστά, σύνορο με τον δημόσιο δρόμο. Στη δεξιά πλευρά μία σκουριασμένη σήτα με μπηγμένα στο χώμα παλούκια είναι τα σύνορα που με χωρίζουν από την αυλή του αδελφού μου, ενώ από τα αριστερά το σύνορο είναι νοητό, μια ευθεία γραμμή από τον κορμό της δικιάς μου μουριάς ως τον κορμό της κορομηλιάς της αδελφής μου.

Αυτά είναι τα οικογενειακά μας σύνορα που μπήκαν κάποια χρονική στιγμή στη ζωή μας όταν ο πατέρας μου αποφάσισε για τα κληρονομικά μας και το κάθε παιδί πήρε το μερτικό του.
Αυτά τα σύνορα ήταν και η αιτία να χαλάσουν οι σχέσεις μας.


Το σπιτικό μου είναι στον Πάνω Μαχαλά του χωριού και ο δρόμος που περνάει πίσω του είναι το σύνορο με τον Κάτω Μαχαλά, οπότε εγώ είμαι Πανωχωρίτης και από πιτσιρικάς ηγούμουν της παρέας στον πετροπόλεμο κατά των συνομήλικων Κατωχωριτών. Το χωριό μου η Λυγαριά έχει και αυτό σύνορα με τα τριγύρω χωριά, τα Χάσια, τον Πύργο και τα Πράματα, σύνορα που χωρίζουν τις κοινοτικές δασικές εκτάσεις και τα χωράφια μας από τις κοντοχωριανές ιδιοκτησίες, ονοματίζοντας έτσι εμάς Λυγαριώτες και τους άλλους Χασιώτες, Πυργιώτες και Πραματιώτες.


Η μεγαλύτερη έχθρα είναι με τους Χασιώτες που θέλουν όλα τα δυτικά βοσκοτόπια δικά τους. Όλοι μας, ανήκουμε στο Δήμο Αγράφων και γιαυτό λεγόμαστε Αγραφιώτες. Ο Δήμος Αγράφων έχει και αυτός σύνορα με τους γύρω Δήμους που είναι πεντέξι. Εμείς οι Αγραφιώτες είμαστε οι πιο ριγμένοι σε προγράμματα και ενισχύσεις γιατί βγάζουμε πάντα αντικαθεστωτικό Δήμαρχο.


Όλοι αυτοί οι Δήμοι φτιάχνουν το Νομό Καρδίτσας οπότε εγώ είμαι ένας Καρδιτσιώτης. Ο Νομός Καρδίτσας συνορεύει με αρκετούς άλλους Νομούς και εμείς οι Καρδιτσιώτες δεν τα πάμε και τόσο καλά ιδίως με τους Τρικαλινούς.


Όλοι μας βέβαια αποτελούμε την Περιφέρεια Θεσσαλίας και φυσικά και εγώ είμαι περήφανος που είμαι ένας Θεσσαλός. Η Θεσσαλία όμως έχει και αυτή τα δικά της σύνορα που την χωρίζουν από την Ήπειρο, την Στερεά Ελλάδα και την Μακεδονία. Σαν Περιφέρεια Θεσσαλίας διεκδικούμε όσο το δυνατόν περισσότερα κονδύλια και επιχορηγήσεις αλλά οι άλλες Περιφέρειες πάντα τα καταφέρνουν καλύτερα.


Είτε όμως Θεσσαλοί, είτε Ηπειρώτες και Μακεδόνες όλοι μαζί έχουμε πατρίδα την Ελλάδα, οπότε εγώ πάνω από Πανωχωρίτης, πάνω από Λυγαριώτης, πάνω από Αγραφιώτης, πάνω από Καρδιτσιώτης, πάνω από Θεσσαλός, πάνω από όλα είμαι Έλληνας.


Τα σύνορα όμως δεν σταματάνε εδώ, ίσα ίσα τώρα γίνονται πιο ορατά μιας και η Ελλάδα συνορεύει με άλλα κράτη, πολλά από τα οποία ήταν ή είναι εχθρικά κι ας αποτελούμε όλα μαζί τα Βαλκάνια, κι ας ονομαζόμαστε όλοι Βαλκάνιοι.


Ορισμένες Βαλκανικές χώρες συνασπιστήκαν και εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργώντας έτσι καινούργια ευρύτερα σύνορα, τα λεγόμενα Ευρωπαϊκά, οπότε εγώ πέραν από Έλληνας και Βαλκάνιος είμαι και Ευρωπαίος. Η Ευρώπη με τα δικά της σύνορα ανταγωνίζεται τις υπόλοιπες ηπείρους που την περιτριγυρίζουν και όλες μαζί αποτελούν τη Γη μας.


Πάνω λοιπόν σε αυτή τη Γη ζούμε εμείς οι άνθρωποι που από γεννησιμιού μας μάθαμε να βάζουμε παντού σύνορα από την αυλή μας ως τις ηπείρους, διαχωρίζοντας στεριές και θάλασσες. Εγώ όμως ως άνθρωπος ποια από όλα αυτά τα σύνορα οφείλω να υπερασπιστώ μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός μου;


Ξέρω πως ο προπάππος μου ο Αγαθοκλής άφησε την τελευταία του πνοή στο χωράφι του, την ώρα που έδενε ένα συρματόπλεγμα για να ορίσει το σύνορο. Τον σκότωσε ο πρώτος του ξάδερφος που διαφωνούσε στην αυλακιά. Συγγενείς, Λυγαριώτες ήταν και οι δύο αλλά τα σύνορα, σύνορα!
Ο άλλος ο προπάππος μου ο Λαοκράτης και αυτός για τα σύνορα σκοτώθηκε, μαζί με καναδυό ακόμα Λυγαριώτες που τσακώθηκαν με τους Χασιώτες για τα κοινοτικά βοσκοτόπια.


Στα χρόνια μας τώρα, ο ένας ο παππούς μου ο Δημητρός σκοτώθηκε στα ελληνοαλβανικά σύνορα καθώς "Την 6:30' πρωϊνήν αι Ιταλικαί δυνάμεις πέρασαν τα Ελληνικά σύνορα. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους". Ο άλλος ο παππούς μου ο Θανασάκης, φαντάρος πήγε στην άκρη του κόσμου με τον ΟΗΕ να λύσει τις συνοριακές διαφορές Νότιας και Βόρειας Κορέα και άφησε τα κοκαλάκια του εκεί. «…Και επί Γης ειρήνη…» λέει ο ύμνος των αγγέλων.


Εδώ όμως που φθάσαμε με την αφροσύνη μας, θα εφεύρουμε ως γήινοι, συνοριακές διαφορές και με τους εξωγήινους, εξοπλίζοντας το διάστημα μιας και συνορεύουμε με τον Άρη , τον Κρόνο και τους άλλους πλανήτες! «…Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα…» που λέει και ο ποιητής!

Στέφανος Πρίντσιος

πηγη