Αποκατάστησε το μνημείο εκτελεσθέντων του «θανατοδικείου» της Τρίπολης (ΦΩΤΟ)

Με αφορμή την αποκατάσταση του μνημείου , στη μνήμη των εκτελεσθέντων του έκτακτου στρατοδικείου Τρίπολης της περιόδου 1947-1949 σε XL μπορείτε να ενημερωθείτε για τις αποφάσεις του.

Σχετικά με την θέση χωριού μέσα σε αυτόν το πίνακα, μετά από την ανάλογη ταξινόμηση κατά περιοχή, προκύπτει καθαρά το μέγεθος της θυσίας  για  την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική κατοχή, σε σχέση με άλλες περιοχές και ολόκληρες πόλεις με πολύ περισσότερο πληθυσμό . 

Είχε αθροιστικά περάσει ολόκληρους νομούς όπως Αχαΐα και Κορινθία., Μα και σε ολόκληρη την Αρκαδία είναι τέτοια θυσία ,που  είχε το χωριό, που μαζί με την Τρίπολη, είναι στη πρώτη θέση του νομού αλλά και στην δεύτερη θέση ολόκληρης της Πελοποννήσου, μαζί με το χωριό Τρύπη της Λακωνίας.   

Για το μέγεθος ενός μικρού χωριού της Πελοποννήσου είναι πραγματικά τεράστια η θυσία του!! 

 Κουρής Νικόλαος (της Πογιώς του Μητρόπανου)

Στην αποκατάσταση του μνημείου της ΚΕ του ΚΚΕ, στη μνήμη των εκτελεσθέντων του έκτακτου στρατοδικείου Τρίπολης της περιόδου 1947-1949, προχώρησε η ΤΕ Αρκαδίας.

Πρόκειται για έργο που κατασκευάστηκε το 2015, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του Κόμματος. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν τον Ιούλιο του ίδιου έτους, σε εκδήλωση στο χώρο του Αγίου Αθανασίου όπου βρίσκεται και ομιλία -τότε- του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Από τότε, το μνημείο «μπήκε στο μάτι» διαφόρων θρασύδειλων φασιστοειδών, οι οποίοι του προκαλούσαν φθορές κατά περιόδους και συντριπτικό χτύπημα το Δεκέμβρη του 2019. Στη θρασυδειλία των διαφόρων υμνητών του φασισμού, των χιτών-ταγματασφαλιτών, άμεση ήταν η απάντηση της ΤΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ που με αποφασιστικότητα, τόνισε πριν δύο χρόνια ότι θα φτιάξει ξανά το μνημείο και μάλιστα καλύτερο, ικανοποιώντας και απαίτηση αγωνιστών, καθώς και απογόνων των εκτελεσμένων.
Καθοριστική συμβολή και βοήθεια





Αυτή η «απαίτηση», έγινε πραγματικότητα. Χάρη στην άμεση κινητοποίηση των κομμουνιστών και τη βοήθεια οικογενειών απογόνων των εκτελεσμένων, αλλά και άλλων φορέων της περιοχής. Καθοριστικής σημασίας, ήταν η συμβολή του εκλιπόντα εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, Δήμου Δημητρακά, που απ’ την πρώτη στιγμή, όχι μόνο εξέφρασε την επιθυμία να βοηθήσει αλλά και επέμενε να γίνει καλύτερο, κάτι που ολοκλήρωσε η οικογένειά του.

Η παρουσίασή του αποκατασταθέντος μνημείου έγινε την Κυριακή 3 Οκτώβρη, σε μια σεμνή τελετή, όπου έδωσαν το «παρών» όλες οι γενιές των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που έστειλαν το μήνυμα ότι οι θρασύδειλοι που προχώρησαν σε αυτές τις καταστροφικές ενέργειες, μαζί με τη φασιστική ιδεολογία τους, θα καταλήξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ, με τους Νίκο Κουτουμάνο, Γραμματέα της ΕΠ Πελοποννήσου, και Δημήτρη Γόντικα. Επίσης, παρόντες ήταν αρκετοί απόγονοι των εκατοντάδων εκτελεσμένων του «θανατοδικείου» της Τρίπολης, που στα δύο χρόνια δράσης του, εξέδωσε ποινές φυλάκισης έξι χιλιετιών και 370 θανατικές καταδίκες, ακόμα και για 16χρονα παιδιά, επειδή συμμετείχαν ή στήριξαν το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, δίνοντας έστω και μια φέτα ψωμί σε έναν αντάρτη.
«Αποκτήσαμε έναν τάφο για τον πατέρα μας»…





«Ευχαριστούμε εμείς, τα παιδιά των αγωνιστών, το ΚΚΕ και την Κεντρική Επιτροπή του, γιατί τόσα χρόνια μετά, μας έδωσε έναν τάφο για τους δικούς μας ανθρώπους», σημείωσε στο χαιρετισμό του, ο γιος του εκτελεσμένου Παναγιώτη Μποσμή – Φουρνόδαυλου, Χρήστος, επισημαίνοντας: «Για εμάς, αυτός ο χώρος, είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα μνημείο. Είναι ένας χώρους που μπορούμε πλέον να «μιλήσουμε» στον πατέρα μας, να κάνουμε ένα μνημόσυνο».
«Τους δολοφόνησαν γιατί δεν πρόδωσαν τα ιδανικά τους»





Αναφερόμενος, στην ομιλία του, στους λόγους καταδίκης των εκτελεσμένων, από το έκτακτο στρατοδικείο Τρίπολης, ο Αριστείδης Δαμαλάς, μέλος του ΓΠ Πελοποννήσου και γραμματέας της ΤΕ Αρκαδίας, τόνισε:

«Τους δολοφόνησαν γιατί υπερασπίστηκαν έως το τέλος το δίκιο του λαού. Γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν με λιγότερο ουρανό, γιατί πρωτοστάτησαν και μάτωσαν, για να δημιουργηθεί και να μεγαλουργήσει το μεγάλο, μαζικό, ένοπλο, ηρωικό λαϊκό κίνημα της Αντίστασης, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ. Τους δολοφόνησαν γιατί πρωτοστάτησαν και μάτωσαν για τη σωτηρία του λαού και την απελευθέρωση της χώρας από τη φασιστική κατοχή. Τους έστειλαν στο θάνατο, γιατί δεν αποκήρυξαν, δεν πρόδωσαν τον άνισο, αλλά τίμιο και δίκιο αγώνα του ΔΣΕ, που απάντησε στην απροκάλυπτη και ωμή βία της αστικής τάξης, που με τη στήριξη των διεθνών ιμπεριαλιστών συμμάχων της, χτύπαγε το λαό, προκειμένου να προστατεύσει την εξουσία της και το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Τους καταδίκασαν, γιατί έμειναν αλύγιστοι, έμειναν πιστοί έως το τέλος στα ιδανικά τους, έμειναν πιστοί στο Κόμμα τους, το ΚΚΕ, που ήταν η ψυχή και η καρδιά της λαϊκής πάλης, η ελπίδα και η δύναμη για ένα καλύτερο, ειρηνικό και φωτεινό μέλλον για την εργατική τάξη, την αγροτιά, το λαό».

Στάθηκε, στα όσα έγιναν αμέσως μετά την απελευθέρωση από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην Πελοπόννησο και τη «λευκή τρομοκρατία» που ακολούθησε, από τις επίσημες, αλλά και παρακρατικές οργανώσεις και συμμορίες που κάλυπτε, καθοδηγούσε και στήριζε ο κρατικός μηχανισμός και οι ξένοι σύμμαχοί τους, σημειώνοντας: «Ο μόνος δρόμος για να σωθούν τα στελέχη του Κόμματος, οι τιμημένοι καπετάνιοι και αντάρτες του ΕΛΑΣ, ήταν να τραβήξουν ξανά για τα βουνά, να πάρουν ξανά στα χέρια τους τα αντάρτικα όπλα! Ο ΔΣΕ εδώ στην Πελοπόννησο, επί σχεδόν 3 χρόνια και κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες, αναπτύχθηκε και πολέμησε, σημειώνοντας δεκάδες νικηφόρες μάχες, κατά ενός ασύγκριτα πιο ισχυρού υπερεξοπλισμένου και καλά εφοδιασμένου αντίπαλου από Άγγλους και Αμερικάνους. Δημιούργησε μεγάλες ελεύθερες ζώνες, στις οποίες ο λαός ανάσανε ελεύθερα, με νέους δικούς του θεσμούς και εξουσίες, που ελάμβαναν πρωτόγνωρα μέτρα για να λύσουν λαϊκά προβλήματα, με πρώτη τους έγνοια τα παιδιά».

Αναφέρθηκε επιπλέον, στα δεκάδες παραδείγματα ανυποχώρητης στάσης κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που δεν πρόδωσαν τα ιδανικά και τον αγώνα τους,να γίνουν "μετανοημένοι", ώστε να πλήξουν, να αμαυρώσουν την ηθική, την ιδεολογική υπεροχή, την ασβέστη λάμψη που είχε ο ΔΣΕ και το ΚΚΕ, στις λαϊκές συνειδήσεις, όπως, η περίπτωση του αντισυνταγματάρχη του Δημοκρατικού Στρατού, του Νίκου Γκότση, τον οποίον καταδίκασαν 72 φορές σε θάνατο και στο άκουσμα της ποινής, απάντησε «"και μια από μένα 73 κ πρόεδρε’’» . Επίσης, της Αθηνάς Μπενέκου, που λίγο πριν τη βρούνε τα βόλια του εκτελεστικού αποσπάσματος φώναξε: «Εδώ στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο, θα έρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το ΚΚΕ»!

Ο Αριστείδης Δαμαλάς, στάθηκε τέλος, στο σύνολο των εξελίξεων, επισημαίνοντας:«Καλούμε κάθε καλόπιστο, κάθε έναν που προβληματίζεται πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα μεγάλα και σημαντικά, να συστρατευτεί με το ΚΚΕ, να συμπορευτούμε να βαδίσουμε στα χνάρια των πρωτοπόρων που τιμάμε σήμερα, των πρωτοπόρων που έδωσαν και τη ζωή τους για μια νέα ανθρώπινη κοινωνία, το σοσιαλισμό».
Κατάθεση στεφάνων


Κατάθεση στεφανιών, έγινε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ από τον Νίκο Κουτουμάνο και από τη γραμματεία της ΕΕΔΥΕ Τρίπολης, από τη Δέσποινα Τσακανίκα. Ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον Ύμνο της Διεθνούς.



1 / 4