Στο Βεσίνι, σε αυτόν τον πανέμορφο παραδοσιακό οικισμό, ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε και ο κύριος Αρίστος είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών. Στα 88 του, δεν το κουνάει από το χωριό του, γιατί όπως λέει και ο ίδιος, ο κάβουρας, εκεί που είναι η τρούπα του είναι δυνατός!
Στην αρχόντισσα της περιοχής, στην πετρόχτιστη και ιστορική Δάφνη, γνωρίσαμε τον Χαράλαμπο και την τέχνη του. Στο Στέκι των Αλόγων φτιάχνει καθημερινά με τα χέρια του υπέροχα αντικείμενα και σέλες, ό,τι έχει να κάνει με τα άλογα που τα υπεραγαπάει.
Λίγο πιο κάτω, στην παραμυθένια Σμίξη, στις όχθες του Λάδωνα, μας περίμενε ο Παναγιώτης, ένας άνθρωπος που ανήκει στη φύση. Και μαζί του γνωρίσαμε αυτό το φιλικό ποτάμι και τα νερά του, μπήκαμε σε βάρκες και ζήσαμε τη χαρά του καγιάκ και του ράφτινγκ, μέσα σε ένα ευλογημένο φυσικό τοπίο.
Ο Λάδωνας όμως έχει και λίμνη. Ένα ακόμη μαγικό σημείο συνάντησης και ανάτασης ψυχής. Εκεί ψαρέψαμε, κάναμε Sup, συζητήσαμε, ακούσαμε ιστορίες και τραγούδια της περιοχής, γευτήκαμε τα τοπικά ψάρια.
Μα σαν βρεθείς στην περιοχή, δεν μπορείς να μη δεις και το εντυπωσιακό τοξωτό Γεφύρι της Κυράς, που πότε βυθίζεται και πότε αναδύεται μέσα από τα νερά, ανάλογα με τη στάθμη τους.
Είναι πολλά τα κρυμμένα μυστικά σε αυτόν τον τόπο. Εδώ συναντήσαμε ανθρώπους που αναπνέουν καλύτερα, αισθάνονται καλύτερα στον τόπο τους, που ζουν μέσα στη φύση και με ελευθερία. Που δεν έχουν αμφιβολία πως τα xωριά του Λάδωνα είναι ένας ευλογημένος τόπος αν θες να ζήσεις τη Ζωή σου Αλλιώς
br>
Μπράβο Γιώργο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδα στην τηλεόραση και συγκινήθηκα πολύ.
Ο Νίκος Μαραγκός μήπως είναι από το χωριό μας?
Ναι ,από το χωριό μα είναι
ΑπάντησηΔιαγραφή