Μιά σιωπή εκκωφαντική.

Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης 

Ευχαριστώ όσους ρωτάνε αν μου συμβαίνει κάτι και δε γράφω. Ναι. Μου συμβαίνει. Έχω βουτήξει μέσα μου και γύρω μου για να θεωρήσω τον εαυτό μου και τον κόσμο από μια νέα ματιά. Αυτήν του σήμερα και του αύριο. Τα οποία είναι αποτελέσματα ενός χτές. Να ξαναδώ ποιοί ήμασταν, ποιοί είμαστε και ποιοί θα είμαστε αύριο. Και πρός τα πού πάμε. Γιατί, ο μετα covit κοσμός θα είναι διαφορετικός. Πολύ ή λίγο κανείς δεν ξέρει. Αν τραβήξει καιρό, πολύ. Αν όχι, πιο λίγο. Αλλά, διαφορετικός.

Κι εμείς; Εμείς θα μείνουμε ίδιοι; Οι γύρω; Οι από πάνω; Οι από κάτω; Οι διπλανοί; Οι υπερεθνικές οντότητες; Οι εθνικές οντότητες; Οι σχέσεις τους και οι σχέσεις μας; Ο τρόπος της αμοιβής και της εργασίας; Ο τρόπιος παραγωγής; Ο τρόπος κατανάλωσης; Επομένως, ο τρόπος ζωής; Ο τρόπος επικοινωνίας σε όλα τα επίπεδα, εργασιακά, δημόσια και ιδιωτικά; Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις; Η κρατική οντότητα; Οι δυνάμεις της διαχρονικής, μη κομματικής, πολιτικής ή πνευματικής αντίστασης; Θα φυτρώσει κάτι, ως συνήθως μέσα από τις στάχτες; Πόσες στάχτες; Τι;

Ο κόσμος θα αλλάξει, αλλά δεν θα αλλάξει. Θα αλλάξει, γιατί το πλήγμα στόν παγκόσμιο τρόπο που παράγεται αμοιβή και εργασία είναι τεράστιο. Και κανείς δεν ξέρει πώς θα καλυφθεί το κενό. Αν καλυφθεί. Οι ανάλγητες δυνάμεις θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να κερδίσουν πολλαπλάσια. Από τη δυστυχία και την ανάγκη που θα έχουν πέσει οι πολλοί. Γιατί, αν συνεχιστεί το shut down, θα πέσουν.

Και οι άλλες δυνάμεις; Οι πολλοί, άν καταστραφούν οικονομικά, και όσοι τους εκμεταλλεύονται για να εξουσιάζουν ποικιλοτρόπως, τι θα κάνουν; Και όσοι τους εκμεταλλεύονται ήδη τι θα κάνουν για να τους ανακουφίσουν; Γιατί, αν δεν τους ανακουφίσουν θα πληρώσουν την οργή των κατεστραμμένων. Και τι θα κάνουν οι κατεστραμμένοι; Αν.

Η ανθρωπότητα δεν θα αλλάξει, επειδή ο άνθρωπος είναι ο ίδιος εντός του ακόμα. Η εξημέρωση είναι μιά πολύ μακρά διαδικασία. Και μόνο η τεχνολογία τον εξημερώνει. Αλλά επιφανειακά. Το ζούμε εδώ και 2 μήνες με τον πιο τραγικό τρόπο. Η συμπεριφορά της αγέλης από υποτιθέμενους πολιτισμένους λαούς ήταν μία αφύπνιση. Ένα μήνυμα. Μια Γνώση. Όμως, η τεχνολογία είναι κόφτης των δεσμών, μα και δεσμά ταυτόχρονα. Θα είναι και τα δύο. Ποιό θα βαραίνει περισσότερο; Και ποιό μοντέλο ανθρώπου θα το κρίνει; Αυτό που, εντός της, δεν θα μπορεί να τη δεί καθαρά- ήδη- γιατί θα είναι προέκταση του εαυτού του;

Η απάντηση και η λύση είναι μία: ΠΑΙΔΕΙΑ. Αλλά, ποιός θα τη σπείρει αυτή την Παιδεία; Του Ανθρώπου για τον Ανθρωπο;

Αν το shut down συνεχιστεί για καιρό, ο κόσμος θα αλλάξει. Και δεν θα αλλάξει. Αλλά, πόσο και πώς θα αλλάξει και δεν θα αλλάξει; Και, κυρίως: ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Γι αυτό σωπαίνω. Και ταυτόχρονα σωπαίνω, πενθώντας τον δεύτερο πατέρα μου. Τον άνθρωπο, που με τίμησε, με διάλεξε, με εμπιστεύτηκε και μου διατράνωσε για πάντα την πεποίθηση, ότι ο δρόμος είναι ένας: Να ζείς όπως πιστεύεις. Γιατί είσαι όπως ζείς. Και όχι όπως λές. Και γιατί τιμάς αυτό που πιστεύεις μόνο αν εσύ ο ίδιος είσαι καθημερινό παράδειγμά του.

Μανώλη, σ ευχαριστω