Ωστόσο όμως η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ΄ άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ΄ αυγά τους την Άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, όποτε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, της άρπαζαν αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Οι Θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δυο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αυγά της.
Σύμφωνα, με μια άλλη εκδοχή του μύθου μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακριά τη σκηνή μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται μέσα στην απελπισία της έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε.
Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες.
Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε και ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.
Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες εξηγούσαν την ύπαρξη αυτών των ημερών του «καλού/αίθριου καιρού» μέσα στον χειμώνα, τις οποίες ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε και ως ημέρες «ευδίας». Οι «Αλκυονίδες ημέρες» τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από την 15η Δεκ. έως και την 15η Φεβρουαρίου εκάστου έτους, με μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.
Το κυρίαρχο χρώμα είναι στην Αλκυόνα είναι το μπλε, χωρίς να υπάρχει μπλε χρωστική ουσία σε αυτό το πουλί. Αυτό δημιουργείται από τις μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα που είναι εγκλωβισμένες ανάμεσα στις άκρες των φτερών, οι οποίες εκπέμπουν μόνο τα μπλε μήκη κύματος του φωτός. Τα υπόλοιπα μήκη του ορατού φάσματος εξαφανίζονται μιας κι απορροφώνται από ένα σκοτεινό στρώμα μελανίνης που βρίσκεται από κάτω.
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται φαινόμενο John Tyndall, από το όνομά του ιρλανδού φυσικού ο οποίος το εξήγησε για πρώτη φορά.
Periklis Danopoulos
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'αυτή τη γη, την Ελληνική, με την ευρύτερη έννοια της Ελλάδας, γεννιούνται άνθρωποι που σταμάτησαν τον χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Και ειδικά στο ''μεγάλο νησί'', περπάτησαν,έδρασαν και δολοφονήθηκαν, άνθρωποι σαν τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή. τον Δημητρίου, τον Σολωμού...Άνθρωποι που αψήφησαν την τυραννία , αδιαφορώντας για το ίδιο τους το μέλλον, την ίδια την ζωή τους.
Γεννιούνται και άνθρωποι σαν τον Άντρο Κυπριανού, ΓΓ του ΑΚΕΛ, που δηλώνει ανερυθρίαστα ότι στο κόμμα του, δεν θεωρούν ότι η Κύπρος είναι Ελληνική...
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα και από τις πέμπτες φάλαγγες. Και με κάτι τέτοιες δηλώσεις και την αντίστοιχη επίδειξη ψευδοπατριωτισμού, από τον πρόεδρο που ετοιμάζεται να μετατρέψει την Κύπρο σε κοινότητα, διαφαίνεται ολοκάθαρα, πως η εποχή των τερατογενέσεων , δεν τελειώνει, μόλις ξεκίνησε.
Μάλλον θα έπρεπε στο ''Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού'', να αλλάξουν το σήμα και το χέρι αντί για σφυρί να κρατά μια δεσμίδα με χρήματα, σε νόμισμα της αρεσκείας τους....
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΟΔ
ΑπάντησηΔιαγραφή@Odysseas_
Πρίν λίγο κατά την διάρκεια της ανακοίνωσης του αποτελέσματος από τον ΠτΒ στη νέα ΠτΔ.
Συγκινημένη και ευγενική .
Μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω σε αυτή την διαδικασία.
ΥΓ. Ευγενικά αποδέχτηκε την πρόταση μου για την πρώτη selfie, την ευχαριστώ από καρδιάς!
Καλή επιτυχία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Νικου Μπογιοπουλου
τάχθηκε υπέρ της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά και κατά της αφαίρεσης της εικόνας του Χριστού από τις αίθουσες των δικαστηρίων,
τάχτηκε υπέρ της ακύρωσης της εκτροπής του Αχελώου, αλλά και κατά των δήμων για την εγκατάσταση ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό (2012),
τάχτηκε υπέρ της διατήρησης των προσφυγικών στην Αλεξάνδρας, αλλά και υπέρ της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές ((2012, 2015),
τάχθηκε υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου για την ιθαγένεια των παιδιών των νόμιμων μεταναστών, αλλά και υπέρ της αθώωσης του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην δίκη για την Λίστα Λαγκάρντ (2015).
Και φυσικά στο «όλα» που το λιβάνι επιδιώκει να θολώσει είναι ότι η κυρία Σακελλαροπούλου ως δικαστής έχει ψηφίσει (Ενυπεκκ, 16/1/2020)
υπέρ των περικοπών του α’ Μνημονίου (απόφαση 668/2012 Ολομέλειας ΣτΕ),
υπέρ των περικοπών του β’ Μνημονίου και του «νόμου Βρούτση» (ως μειοψηφία στην απόφαση 2287/2015 Ολομέλειας ΣτΕ που δικαίωσε τους συνταξιούχους),
υπέρ της συνταγματικότητας του PSI («κούρεμα») που ρήμαξε τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων (απόφαση 1116/2014 Ολομέλειας ΣτΕ),
υπέρ της κατάργησης των Δώρων των δημοσίων υπαλλήλων (απόφαση 1307/2019 Ολομέλειας ΣτΕ).
Εν ολίγοις, τα Μνημόνια που επέβαλαν και εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τα οποία κόπηκαν ο 13ος και 14ος μισθός, η 13η και η 14η σύνταξη, η κυρία Σακελλαροπούλου – που τα κόμματα αυτά θα την ψηφίσουν για Πρόεδρο – τα έχει υπερψηφίσει και κρίνει σαν νόμιμα, συνταγματικά, δίκαια και αναγκαία…
Αυτά είναι τα δεδομένα. Όπως δεδομένο είναι, επίσης, ότι, (όπως καταγράψαμε και στην Realnews) για μια ακόμα φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου η αλλαγή στην Προεδρία της Δημοκρατίας συνοδεύτηκε από ηχηρές διακηρύξεις για την «ενότητα του έθνους», τη «νέα πορεία», τους «υψηλούς συμβολισμούς», μαζί με τις συνήθεις δηλώσεις για τον σεβασμό στον ρόλο του Προέδρου και άλλα τέτοια παρόμοια.
Ωστόσο, όποιος στοιχειωδώς παρακολούθησε τον χειρισμό της υπόθεσης δύσκολα θα διαφωνήσει ότι και αυτή η εκλογή αποτέλεσε αντικείμενο ενός εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού εντυπώσεων και αντεγκλήσεων, που βασικά ικανοποιεί μια επιλογή: Την επιλογή του κ. Μητσοτάκη για περαιτέρω «πρωθυπουργοποίηση» του πολιτικού συστήματος.
Επί της ουσίας, λοιπόν:
Η αξία της προσωπικότητας (μεγαλύτερη ή μικρότερη, υπαρκτή ή ανύπαρκτη) είναι πάντα υποδεέστερη του προσδιορισμένου, καθορισμένου και δεδομένα αμετάβλητου πλαισίου εντός του οποίου καλείται να επιδείξει τις αρετές και τις δυνατότητές της ή να καταγράψει τις αδυναμίες της.
Από αυτό το πολιτικό αξίωμα δεν εξαιρείται ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Που σημαίνει ότι καμία αντιλαϊκή πολιτική δεν μεταμορφώνεται σε «φιλολαϊκή» πολιτική όσο ικανός ή λιγότερο ικανός είναι εκείνος/η που την πρωτοκολλεί.
Κύριε Μπογιόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο χειρότερο το ξεχάσατε!!!
΄κείνα τα τεράστια γυαλιά, πρέπει να τα βγάλει και να βάλει φακούς επαφής....χαλάει το ίματζ του θεσμού με αυτά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έγκλημα στη Χαλκιδική έχει τη «σφραγίδα» του ΣτΕ. Και της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου
και οι περικοπες των συνταξεων και 13ου 14ου μισθων
ΑπάντησηΔιαγραφή