Κούρδοι

 Γιάννη  Χατζηαντωνίου

Μοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή. Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Άλλος σου έταξε βοήθεια Και σε γέλασε φρικτά. Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ, Σύρε νάβρης τα παιδιά σου, Σύρε ελέγαν οι σκληροί.
(Δ. Σολωμός Ύμνος στην Ελευθερία)
Ο αγώνας για την ελευθερία στον κόσμο της αδικίας ήταν πάντα μια σκληρή υπόθεση. Ο καλύτερος τρόπος να την πετύχεις είναι η πολιτική αρχών.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι υποστηρίζω το ιστορικό έθνος των Κούρδων από την δεκαετία του 1980. Με την ιδιότητα του παλιού φίλου εδώ και δυόμισυ χρόνια δημόσια (στην εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ) τους είπα ότι κάνουν βαρύ λάθος ποντάροντας τόσο μονόπλευρα στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Η μεν πλανητική υπερδύναμη στα δύσκολα θα επιλέξει την Τουρκία , η δε συμμαχία με τους σιωνιστές θα τους κάνει μισητούς στους Άραβες που δεν θα αφήσουν να δημιουργηθεί δεύτερο Ισραήλ και μάλιστα σε αραβικά εδάφη.

Το λάθος έγινε φανερό στο Αφριν , όταν αρνήθηκαν να δώσουν την περιοχή στη Συριακή Εθνοφρουρά με αποτέλεσμα να καταληφθεί από τους Τούρκους που έχουν ξεκινήσει εθνοκάθαρση εκεί. Προτείνουν όχι πολιτιστικά δικαιώματα και αυτοδιοίκηση , που θα τους τα έδινε η Δαμασκός, αλλά χαλαρή συνομοσπονδία με στρατιωτική κυριαρχία δική τους στο 30% και πλέον της χώρας, στην οποία εγκαθιστούν ξένες βάσεις συνεργαζόμενοι με εχθρούς της χώρας. Μια μικρή περιοχή παλιότερα τμήμα της ζώνης του Αφριν, βόρεια από το Χαλέπι κρατήθηκε από τους Κούρδους που εκεί (σε αντίθεση με το Αφριν) δέχτηκαν την παρουσία Σύρων εθνοφρουρών και Ρώσων στρατονόμων.
Σήμερα βρίσκονται στα πρόθυρα στρατηγικής ήττας. Αν και υπάρχει ακόμα ασάφειες (πχ αν οι Τούρκοι θα έχουν και αεροπορική κάλυψη σε μάχες στο συριακό έδαφος) είναι δεδομένο ότι η στρατιωτική υπεροχή των τούρκων είναι μεγάλη, κι επομένως δεν είναι πιθανό η επιχείρησή τους να αποκρουστεί.
( ΠΡΟΣΟΧΗ : δεν λέω τι θέλω, λέω τι προβλέπω)
Αν υλοποιηθεί αυτό που είπε ο Τράμπ, δηλαδή αν οι Τούρκοι καταλάβουν την παραμεθόρια ζώνη σε βάθος 30 χλμ και σταματήσουν εκεί. Οι πολιτικές συνέπειες θα είναι τραγικές.
Οι Κούρδοι της Συρίας στην παραμεθόρια περιοχή θα χάσουν όλους τους οικισμούς που έχουν μεγάλη παρουσία, και θα βρεθούν να κατέχουν την ΝΑ Συρία, που έχει πετρελαϊκά κοιτάσματα, αλλά δεν έχει αυτόχθονες Κούρδους. Θα μετατραπούν πιά ΚΑΘΑΡΑ σε μισθοφόρους των ιμπεριαλιστών σε καθαρώς αραβικά εδάφη.
Είναι πολύ πιθανό ότι διεθνώς θα τους υποστηρίζουν οι "αριστεροί" του ιμπεριαλισμού. Όμως δεν θα έχουν καμιά τύχη.
Ο αραβικός πατριωτισμός θα τους συντρίψει αργά ή γρήγορα, και κανένας δεν θα τους σώσει.
Η μόνη ρεαλιστική λύση είναι να συνεννοηθούν με την Δαμασκό.
Να παρεμβληθεί ανάμεσα σε αυτούς και τους Τούρκους Συριακός στρατός και να επιστρέψουν στην κυριαρχία της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας όλα τα εδάφη που κατέχουν , διεκδικώντας πολιτικά και πολιτισμικά δικαιώματα στα πλαίσια του ενιαίου Συριακού κράτους και να παλέψουν μαζί του για την αποκατάσταση της ακεραιότητας της χώρας, ενσωματωνόμενοι έστω βαθμιαία - αν το δεχθεί η Δαμασκός- στις δομές του κράτους.
Κάθε άλλη επιλογή είναι τυχοδιωκτισμός. Η συμπαράστασή μας στους πληθυσμούς εκεί είναι δεδομένη, αλλά και η πολιτική ευθύνη της ηγεσίας τους τεράστια.
Η Συρία ήταν η χώρα όπου είχαν τα περισσότερα δικαιώματα. Ήταν η χώρα που τους επέτρεψε να συγκροτηθούν στρατιωτικά (στην κοιλάδα Μπεκάα) στο ξεκίνημα του εθνικο-απελευθερωτικού τους αγώνα. Την αντάμειψαν στα δύσκολα με επιχείρηση διαμελισμού. Συμμάχησαν με τους εχθρούς της. Όμως, όπως είχε πει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, οι μικροί λαοί δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν μεγάλες ατιμίες. Ενώ αυτό είναι όπως βλέπουμε σύνηθες στις μεγάλες.
ΥΓ Η σοφία του εθνικού μας ποιητή είναι διαχρονική. Ας την έχουμε υπόψη και για τα δικά μας. Ας διδαχθούμε, για να μην πάθουμε χειρότερα απ αυτά που μας έχουν ήδη βρει.