Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

Η πρώτη ανάμνηση κάθε γενιάς


Υπάρχουν δύο είδη παιδικών αναμνήσεων.

Το πρώτο είναι οι κατασκευασμένες. Έχουμε δει μια φωτογραφία μας από τότε που ήμασταν μωρά ή έχουμε ακούσει μια ιστορία για τη βρεφική μας ηλικία και νομίζουμε ότι θυμόμαστε κάτι. Ακόμα κι από ταινίες μπορούμε να κατασκευάσουμε αναμνήσεις.

Όμως όλοι οι άνθρωποι έχουν μια αληθινή πρώτη παιδική ανάμνηση, το πρώτο που θυμούνται για τον εαυτό τους ως υποκείμενο. «Εγώ ήμουν…»

Αυτή η πρώτη ανάμνηση δεν μπορεί να προέρχεται από τη βρεφική-νηπιακή ηλικία. Οι άνθρωποι (συνήθως) δεν θυμούνται τίποτα που να τους συνέβη πριν τα 4 τους χρόνια. Υπάρχει νευρολογική εξήγηση γι’ αυτό, αλλά δεν θ’ ασχοληθούμε στο παρόν κείμενο.

Γιατί το θέμα μας είναι πόσο τραγική είναι η ζωή που ζούμε εμείς που γεννηθήκαμε από τη μεταπολίτευση και μετά, στην Ελλάδα.


Είναι μια αυταπάτη να νομίζουμε ότι εμείς και μόνο είμαστε υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Γεννιόμαστε σ’ έναν προκατασκευασμένο κόσμο. Σίγουρα πολλά μπορούμε ν’ αλλάξουμε, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε, αλλά το σχήμα της κοινωνίας είναι δεδομένο.

Όταν ένα παιδί γεννιέται όχι μόνο δεν είναι tabula rasa, όπως πίστευαν κάποτε, αλλά τοποθετείται εκ γενετής σ’ ένα κοινωνικά-ιστορικά προκάτ «σπίτι». Οι εξωτερικές συνθήκες σε συνδυασμό με το γενετικό υλικό (και την τυχαιότητα) διαμορφώνουν το παιδί, τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθεί και να μπορεί κι εκείνο να διαμορφώσει τον εαυτό του και τον κόσμο -όσο αντέχει.

Όμως η πρώτη ανάμνηση κάθε ανθρώπου μπορεί να είναι ενδεικτική της ιστορίας που θα ζήσει.

~~

Αυτό το συνειδητοποίησα όταν ρώτησα τον πατέρα μου ποια είναι η πρώτη του ανάμνηση. Δεν το είχε σκεφτεί ποτέ, για λίγο σάστισε κι έμεινε να σκέφτεται. Αλλά μετά του ήρθε ολοκάθαρη. Αφού γεννήθηκε το 1943, τότε αυτή η πρώτη ανάμνηση πρέπει να είναι από το ’47, το ’48 ή το ’49, στη Θάλαττα, ένα ορεινό χωριό της Πελοπονήσσου.

Ο πατριός του πατέρα μου ήταν πρόεδρος του χωριού, βασιλικός στο φρόνημα. Κάποια μέρα φώναξε τον Αλέξη και τον ξάδελφό του, τον Νώντα, να πάνε στην πλατεία με τ’ άλλα παιδιά. Και θυμάται ο Αλέξης:

«Πήγαμε στην πλατεία του χωριού κι είδαμε κάτω τρία κεφάλια. Τι ‘ν’ αυτά; σκέφτηκα. Γουρούνια; Πήγα πιο κοντά. Ήταν κεφάλια ανθρώπων. Με μούσια και μαλλιά κι αίματα στο πρόσωπο. Κόβουν τα κεφάλια κι απ’ τους ανθρώπους; σκέφτηκα. Μας είπαν ότι ήταν κομμουνιστές.»

Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θυμάται από παιδί: Τρία κεφάλια κομμουνιστών να εκτίθονται στην πλατεία.

Αυτός ήταν ο κόσμος μέσα στον οποίο έπρεπε να μεγαλώσει.

Και γέλασα, γιατί η δική μου πρώτη ανάμνηση είναι τόσο… παιδική. Με είχαν πάει για εμβόλιο, αλλά δεν ήθελα κι έκλαιγα. Μου υποσχέθηκαν ένα κουτί πλέιμομπιλ για να σταματήσω. Και -νομίζω- ότι θυμάμαι που κρατούσα στα χέρια μου το κουτί, λίγη ώρα μετά.

~~

Ρώτησα τη Νέλλη, που είναι ίδια γενιά με μένα. Εκείνη θυμόταν μια σκηνή απ’ το νηπιαγωγείο. Έτρεχε να πιει νερό κι έπεσε και μάτωσε το γόνατο της. Όπως έκλαιγε την πλησίασε ένα άλλο κοριτσάκι και τη ρώτησε αν χτύπησε. Έπειτα της είπε να πάνε στη βρύση να πλύνουν το γόνατο.

Και η αντίθεση: Η γιαγιά ενός φίλου, που πέθανε αιωνόβια, του είχε πει ότι θυμόταν ένα ζέπελιν. Δεν το ψάξαμε να δούμε, αν πράγματι είχε φτάσει κάποιο ζέπελιν ως την Ελλάδα. Πιστέψαμε ότι ήταν κατασκευασμένη ανάμνηση ή -μόνο- γεροντική άνοια.

Μόλις σήμερα έψαξα στο ίντερνετ. Και είδα ότι πράγματι, όχι μόνο είχε έρθει ζέπελιν στην Ελλάδα, αλλά είχε βομβαρδίσει τη Θεσσαλονίκη -και το είχαν καταρρίψει. Αυτά έγιναν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1916. ( δες εδώ Η κατάρριψη του γερμανικού ζέπελιν)

Η γιαγιά του φίλου μου πέθανε το 2010. Οπότε το 1916 ήταν μικρό παιδί. Τα συντρίμμια του ζέπελιν εκτίθονταν μπροστά απ’ τον Λευκό Πύργο. Ίσως τη μικρή Ελένη, όπως και τον Αλέξη, να την είχαν πάει στην «πλατεία» για να δει το αξιοπερίεργο θέαμα.

Εκείνη η ανάμνηση της χώθηκε στο μυαλό, να το θυμάται ακόμα και μετά από 100 χρόνια. Έναν αιώνα γεμάτο πολέμους.

~~

Τότε εμφύλιος πόλεμος κι αποκεφαλισμοί. Μια γενιά μετά ο φόβος για το εμβόλιο.

Η δική μου πρώτη ανάμνηση είναι κάτι που ταιριάζει στην παιδική ηλικία. Οι αποκεφαλισμένοι κομμουνιστές δεν ταιριάζουν.

Δυο γενιές πίσω ο Μεγάλος Πόλεμος και βομβαρδισμοί από αερόστατα. Μετά από 70 χρόνια ένα κοριτσάκι που χτυπάει το γόνατο του και κλαίει.

Αυτή η αντίθεση φανερώνει σε πόσο διαφορετικούς κόσμους γεννηθήκαμε -και μεγαλώσαμε. Οι πρόγονοι μας έζησαν σε πολύ πιο «ενδιαφέροντες» καιρούς, όπως αυτούς που ζούνε σήμερα παιδιά στη Μέση Ανατολή και σ’ άλλα μέρη της Γης.

Σίγουρα μέσα από τις ίδια Ιστορία βγήκαν διαφορετικοί άνθρωποι. Υπήρξαν προδότες, υπήρξαν και ήρωες -με τους δεύτερους να πεθαίνουν πιο συχνά.

Όμως είναι αστείο να μιλάμε εμείς (απ’ τη Χούντα και μετά) για τις δυσκολίες της ζωής μας. Όσα και να περάσαμε/περνάμε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουμε ζήσει τη μέγιστη τραγωδία.

Κι όλοι εκείνοι που κραυγάζουν για πόλεμο είναι τόσο ανόητοι και επικίνδυνοι όσο είχε πει ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος: «Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος που να προτιμάει τον πόλεμο απ’ την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους. «

Η ουτοπία για την οποία αξίζει να προσπαθήσουμε είναι εκείνη όπου όλα τα παιδιά θα έχουν για πρώτη ανάμνηση ένα εμβόλιο, ένα παιχνίδι, ένα ματωμένο γόνατο και μια φίλη.

~~

Σκεφτείτε κι εσείς: Τι είναι το πρώτο πράγμα που θυμάστε;

10 σχόλια :

  1. Ανώνυμος16/9/19 01:40

    εξαιρετικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/9/19 17:17

    Periklis Danopoulos
    Η φωτιά στα Γεράνεια όρη, έχει εξήγηση και λογική. Ασφαλώς και δεν ήταν εμπρησμός. Η φωτιά οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, όλοι το ξέρουν αυτό. Θα καούν τα πάντα και μετά θα γίνουν τα Αιολικά πάρκα, που θα δώσουν ''καθαρή'' ενέργεια, για να προστατευτούμε από την κλιματική αλλαγή που πάει και βάζει φωτιά όπου γουστάρει. Προχτες στην Σιβηρία, χτες στον Αμαζόνιο, σήμερα στα Γεράνεια...
    Και θα ζήσουμε εμείς καλά και οι ''εργολάβοι σωτήρες από την κλιματική καλύτερα'' και αυτοί που θα εισπράττουν τον κλιματικό κεφαλικό φόρο ακόμα πιο καλά .
    Είμαστε όμως μια ωραία παρέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος16/9/19 23:17

    Panos Leliatsos
    Οσοι κινουνται στον κλαδο της κτηματαγορας και του real estate το τελευταιο διαστημα σιγουρα θα εχουν εντοπισει τις εκατονταδες αγορες ακινητων στα μεγαλα αστικα κεντρα και σε τουριστικες περιοχες απο εταιριες κινεζικων και εβραικων συμφεροντων. Ο σκοπος του ειναι να μετατρεψουν τα αστικα ακινητα σε ξενοδοχειακες μοναδες τυπου airbnb. Δεδομενου πως μαζι με αυτους οι τραπεζες αγοραζουν το 70% των ακινητων που βγαινει σε πλειστηριασμο. Αυτο το μειγμα οδηγει σε εκρηκτικη αυξηση των ενοικιων με αποτελεσμα χιλιαδες ελληνες πολιτες που δεν εχουν κατοικια η την χασανε απο πλειστηριασμους να μην μπορουν να βρουν στεγη. Αυτο το μοντελο προσελκυσης επενδυσεων οδηγει την χωρα σε αλλαγη ιδιοκτησιακου καθεστωτος σε μια πολυπολιτισμικη κοινωνια οπου σε λιγα χρονια οι Ελληνες θα ειναι οι περιθωριακοι αστεγοι. Οποιος πολιτικος εξυπηρετει και μεθοδευει αυτες τις πρακτικες εγκληματει εις βαρος του Ελληνισμου. Χτυπαμε τον κοδωνα του κινδυνου προς πασα κατευθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος18/9/19 16:03

    Periklis Danopoulos
    15 Σεπτεμβρίου στις 8:47 μ.μ. ·

    Εδώ και καιρό δεν παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση, ούτε βέβαια πολιτικές εκπομπές. Αρνούμαι την προπαγανδιστική νευριτοξίνη των μέσων μαζικής εξαπάτησης.
    Ομοίως και στο διαδίκτυο, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, έχω σβήσει κάθε κρυπτοχρυσαυγίτη ή νοσταλγό της χούντας και κάθε λοβοτομημένο συριζαίο ή ανταρσυογενή ψυχαναγκαστικό ψυχασθενή. Δεν έχω καμία διάθεση να τους αφήσω να λερώνουν τον τοίχο μου και δεν έχω καμία διάθεση να αντιμετωπίζω με επιχειρήματα την παράκρουση.
    Και είμαι ευτυχής, γιατί μου μετέφεραν ότι πολλοί από την προηγούμενη κατηγορία, έχουν λυσάξει με τον νεαρό Κύπριο. Λοιπόν όσοι είμασταν κατά του ονόματος των Σκοπίων είμασταν εθνίκια. Όσοι ακόμα κρατάμε σημαία εθνίκια. Ο Κατσ’ιφας εθνίκι....Ακόμα και αν όλα αυτά είχαν-που δεν έχουν- την παραμικρή τεκμηρίωση, στο όνομα ποιού στρεβλού διεθνισμού ονομάζει κάποιος εθνίκι, αυτόν που κατεβάζει την σημαία του κατακτητή? Τι σόϊ διεθνιστική ταξική πάλη δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό αυτό?
    Προσωπικά, όσο κι αν ακουστεί υπερβολικό, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν ανήκω σε αυτό το είδος ανθρώπων. Γιατί σίγουρα πρόκειται για διαφορετικό είδος ,που και την μάνα τους θα πρόδιδαν μπροστά στην ιδεοληψία τους. Η την αμοιβή τους. Μεταλλαγμένοι το νεο υβριδικό είδος υπανθρώπων ...χομο παρακρούσιους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος18/9/19 18:44

    Πριν 30 χρόνια ασχολιόσουν με την Μιμή (λιάνη).....σήμερα με τον Μίμη (παπαγγελόπουλο)

    πάντα όμως με το ψέκασμα!!!!!! (ισχυροτάτη η ιδεολογία του μπουρδοειδούς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος18/9/19 18:56

    με τη Μιμη μαλλον εσυ ασχολιοσουν γιατι σ αυτην την κατηγορια ΠΑΣΟΚ ανηκες.εγω ασχολιομουν με Γεννηματα μονο και Γιαννοπουλο στο 29 καναλι καθως και με το βρωμικο 89 των συντροφων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος18/9/19 22:20

    Τασος Ποργιαλιδης-Σουγιας :

    Ο Κατσιφας ηταν τρελος εξτρεμιστης και εμπορος ναρκωτικων,ο 16χρονος στην Κυπρο ''παιδακι'' που δεν του εκοβε και κατεβασε την σημαια του κατακτητη απο το χωριο του,ο Σολωμος Σολωμου μηχανοβιος αλητης,ο Τασος Ισαακ δεν ειχε καμια δουλεια να βρισκεται εκει που τον λιντσαρανε...Οποιος παει να σηκωσει κεφαλι,παιρνουμε το κεφαλι και τον συκοφαντουμε...Προτυπα στην κοινωνια με τις ευλογιες της εξουσιας ειναι ο Μητσαρας που θελει να γινει μαμα,η Χρυσουλα που ειναι κατα του βιασμου των ορνιθων απο τους κοκορες,ο Βαγγελακης που γραφει με σπρευ το αγαλμα του Καραισκακη και του Μιαουλη και βανδαλιζει εκκλησακια.... Ο Λακης απο τα Βορεια Προαστια που καιει τρεις την ωρα μονο ελληνικες σημαιες.....
    Καληνυχτα Ελλαδα....Οι μερες σου τελειωνουν......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος18/9/19 22:45

    Κλείνουν έξι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης βρίσκεται πια στην τελευταία φάση της, όσο κι αν κωλυσιέργησαν συστηματικά τα στελέχη της, που δεν δίσταζαν να προσβάλλουν τη μνήμη του δολοφονημένου ακόμη και μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Στα τελευταία του όμως βρίσκεται.. και το ίδιο το ναζιστικό μόρφωμα. Το πιστοποιεί το κλείσιμο των γραφείων του πανελλαδικά, κυρίως δε το προχθεσινό κλείσιμο του «στρατηγείου», στη Μεσογείων. Να γλιτώσει και η σημαία από την πολύχρονη ύβριν: να τη χρησιμοποιούν οι λάτρεις του Χίτλερ για να διαδηλώνουν τον καπηλικό πατριωτισμό τους.
    Οποιο έτος κι αν θεωρήσουμε αφετηρία της δράσης της Χ.Α., το 1980, οπότε ιδρύθηκε από τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ή το 1993, οπότε εμφανίστηκε με την προβιά κόμματος, κάθε άλλο παρά λίγος είναι ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσουμε στην ήττα και στη διάλυσή της. Θα μπορούσε άραγε να θεωρηθεί «μοιραίο λάθος» της συμμορίας ο φόνος του παλικαριού; Σε βάθος χρόνου ναι, αλλά στην αμέσως επόμενη διετία, δυστυχώς όχι. Το φανερώνουν τα εκλογικά ποσοστά: Το 7% που είχε αποσπάσει στις εκλογές του 2012 η Χ.Α., η οποία είχε πολεμήσει λυσσαλέα τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» του Συντάγματος, το 2011, ελάχιστα μειώθηκε στις εκλογές του 2015, και ας ήταν ήδη γνωστό ποιος σκότωσε τον Παύλο Φύσσα και με ποιων την κάλυψη: 6,92% τον Ιανουάριο, 6,28% τον Σεπτέμβριο. Αλλωστε, και μετά τον θάνατο του Παύλου δεν έλειψαν τα κίτρινα ή και κιτρινόμαυρα ΜΜΕ που συνέχισαν να διαφημίζουν τις χοντροκομμένα πλαστές χρυσαυγίτικες «αγαθοεργίες» ή να αντιμετωπίζουν στελέχη της Χ.Α. με τους όρους του λάιφ στάιλ.
    Από το 2003 έως το 2019 εκδόθηκαν πάνω από 25 καταδικαστικές αποφάσεις για εγκληματικές ενέργειες μελών της Χ.Α. Ανάμεσά τους και η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, το 2013, με μοναδικό κίνητρο την ιδεοληψία περί φυλετικής ανωτερότητας. Η σταδιακή ηθική απογύμνωση του μορφώματος και η αποτυχία του να ξαναμπεί στη Βουλή αποκάλυψαν –στα μάτια όλων πια– τι ακριβώς ήταν ο «λαϊκός εθνικισμός» του: μια επιχείρηση συγγενών και κολλητών, υπό την άτεγκτη ηγεσία ενός φυρερίσκου (έτσι αποκαλούν πλέον τον Μιχαλολιάκο αρκετοί αδερφοποιτοί του), που εμπορευόταν πατριωτισμό. Οταν τα χρήματα λιγόστεψαν, τα «αδέρφια» άρχισαν να αλληλοκαρφώνονται και να δραπετεύουν. Το αίμα και το χρήμα, αυτή ήταν η χρυσαυγίτικη ιδεολογία.
    - το κείμενο του Π. Μπουκάλα είναι από την Καθημερινή (17.9.2019)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος19/9/19 08:35

    Spyros Logothetis
    11 ώρες ·

    Βρε Εκβιαστές και τρομοκράτες της ψυχής ,ξεπουλητές του τόπου, εκδίδει ένταλμα, ένα μη αναγνωρισμένο δικαστήριο, ενός μη αναγνωρισμένου κρατιδίου, ποιο Ευρωπαϊκό ή Διεθνές δικαστήριο μπορεί να εκτελέσει αυτό το ένταλμα και μάλιστα για ένα ανήλικο 16χρονο παιδί;

    Πόσο πια ελλειμματική νοητική αντίληψη θα εμποτίσουμε αυτόν τον λαό;;

    Εκτός και αν η δική μας κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αναγνωρίζει το παράνομο κρατίδιο της Τουρκίας και τους δήθεν θεσμούς !

    Είδαμε ένα παιδί, επιτέλους να αγανακτεί για την κατοχή και το λυντσάραμε ,γιατί θα διαταράξει τις σχέσεις μας με τον κατακτητή και το πρόγραμμα επισκέψεων μας στα κατεχόμενα και κυρίως στα καζίνα ,τα μπουρδέλα ,τα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά !!!

    Μην ανησυχείτε …σύντομα δεν θα υπάρχουν...ουτε καν οδοφράγματα μην ταλαιπωρείστε και στα οδοφράγματα , θα σας βάλουν τις γυναίκες στα μπουρδέλα και τους άνδρες στο εκτελεστικό …φαντάζομαι δεν θα σας πειράξει να το αποδεχτείτε ,έτσι ως δείγμα καλής θελήσεως και αποδοχής πραματικότητας της Κατοχής !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος19/9/19 20:02

    επειδη ο Μπαμπης νοιωθει οτι πληρωνει φτηνα το νερο του συνιστω να λουζεται με περιε για να μην αισθανεται παρακατιανος
    Ρεντεζελας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.