Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Κατακερματισμένο κίνημα, κοινή λαχτάρα για αλλαγή


Διασπασμένα εμφανίζονται άλλη μία φορά τα συνδικάτα και τα εργατικά σωματεία και στη φετινή Πρωτομαγιά, με τα διαφορετικά ραντεβού προσυγκεντρώσεων και τα διαφορετικά συνθήματα να δηλώνουν και τις αντιπαρατιθέμενες απόψεις για τον συνδικαλισμό σήμερα. Εντονο αντιπολεμικό χρώμα έχουν οι φετινές κινητοποιήσεις, με το αίτημα για ειρήνη να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, μαζί με τις εργατικές διεκδικήσεις.

Στην Κλαυθμώνος στις 11.00 το πρωί καλούν παραδοσιακά η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στο πλαίσιο της 24ωρης γενικής απεργίας. Μένει να δούμε αν η προσυγκέντρωση αυτή θα βρει φέτος ανταπόκριση ή θα είναι απλώς μια άμαζη φιέστα γραφειοκρατικών μηχανισμών, με μια μεγάλη εξέδρα μπροστά και ελάχιστο κόσμο από κάτω.


«Ενωμένοι αγωνιζόμαστε για σταθερή και πλήρη εργασία για όλους, δίκαιο και βιώσιμο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, συντάξεις, παροχές, ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς, στα εργατικά δικαιώματα και τις εργασιακές κατακτήσεις», σημειώνει το απεργιακό κάλεσμα των τριτοβάθμιων ενώσεων και του ΕΚΑ, προτάσσοντας τα συνθήματα: «Ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ισότητα, εργασιακά δικαιώματα».

Με το σύνθημα «Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών» η Πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων για Συντονισμό καλεί σε ξεχωριστή συγκέντρωση για «Ταξική Πρωτομαγιά» στο Μουσείο στις 10.30. «Νίκη στους λαούς, σύγκρουση με κυβέρνηση-Ε.Ε.-κεφάλαιο» είναι το στίγμα της «Ταξικής Πρωτομαγιάς» που πλαισιώνουν συνδικαλιστές «βάσης» και σωματεία που στηρίζουν κυρίως οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Στο Μουσείο στις 11.00 καλούν και συλλογικότητες του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως η Αναρχική Ομοσπονδία και η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση. Η Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θα βρίσκεται από τις 10.30 στην Ομόνοια, ενώ λίγο πιο πάνω στα Χαυτεία (Εμμανουήλ Μπενάκη και Σταδίου) καλεί η Λαϊκή Ενότητα.

Συνεπή με το πρωινό ξύπνημα είναι τα σωματεία του ΠΑΜΕ και οι οργανώσεις του ΚΚΕ, δίνοντας ραντεβού πριν από όλους τους άλλους στις 10.00 το πρωί, σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα. «Ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την τελική νίκη των λαών» είναι το σύνθημα του ΠΑΜΕ για τη φετινή Πρωτομαγιά, ενώ απεργιακές συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν σε όλη τη χώρα.

Διασπασμένο είναι το εργατικό κίνημα και στη Θεσσαλονίκη, με το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης να καλεί έξω από τα γραφεία του στις 10.30, το ΠΑΜΕ καλεί την ίδια ώρα στο άγαλμα του Βενιζέλου και η «Πρωτοβουλία για Ταξική Πρωτομαγιά» στην Καμάρα.

Την Πρωτομαγιά δεν παραγγέλνουμε φαγητό, έχουν και οι διανομείς δικαίωμα στην απεργία!
«Δεν είναι αργία, είναι απεργία» λέει το σύνθημα για την Πρωτομαγιά. Μόνο που στην πράξη η απουσία από τη δουλειά επιτρέπεται, με την άδεια του κράτους και του εργοδότη, μόνο για όσους έχουν ακόμα κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Οσο για τη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, αυτή φαντάζει μάλλον προαιρετική.

Σίγουρα δεν βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων για την πλειονότητα των εργαζόμενων, που επιλέγουν να πιάσουν τον Μάη στην εξοχή, αντί να φωνάξουν για εργασιακά δικαιώματα στους δρόμους της πόλης.
Για το ολοένα διευρυνόμενο εργατικό δυναμικό που απασχολείται σε τομείς οι οποίοι χαρακτηρίζονται από επισφάλεια και προσωρινότητα, το δικαίωμα στην απεργία δεν είναι διόλου αυτονόητο, ούτε καν την Πρωτομαγιά. Κατεξοχήν τέτοια επαγγέλματα είναι ο επισιτισμός και ο τουρισμός. Για τους διανομείς έτοιμου φαγητού, τους σερβιτόρους-ες, τους μάγειρες, τους λαντζέρηδες και τις λαντζέρισσες η Πρωτομαγιά είναι συχνά άλλη μία εργάσιμη ημέρα όπως οι άλλες.

Το γεγονός ότι στα χαρτιά η μέρα αυτή θεωρείται αργία και πρέπει να πληρώνεται όπως τα Σαββατοκύριακα, με 75% προσαύξηση το μεροκάματο, δεν είναι παρά υποσημείωση που οι εργοδότες μπορούν άνετα να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Για έναν κλάδο όπου κανόνας είναι η υποδηλωμένη και μερικά ανασφάλιστη εργασία, όπου η σύμβαση για «4ωρο-5θήμερο» σημαίνει στην πράξη «10ωρο-6ήμερο», με «μαύρα μεροκάματα» και απλήρωτες υπερωρίες, το να απεργήσεις την Πρωτομαγιά αποτελεί διεκδίκηση και όχι δικαίωμα.

Ακόμα και οι πλέον πολιτικοποιημένοι και ενεργοί συνδικαλιστές θεωρούν νορμάλ μετά την πορεία να ξαποστάσουν σε ένα από τα πολλά φαγάδικα και καφέ, που φυσικά λειτουργούν αυτή τη μέρα. Λες και οι εργαζομενοι εκεί δεν είναι σαν τους άλλους, δεν έχουν δικαίωμα στην «απεργία, που δεν είναι αργία», αλλά έχουν καθήκον να μας σερβίρουν είτε το θέλουν είτε όχι.

Αυτή την -κακή- συνήθεια σπάει φέτος με 24ωρη απεργία και η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, καλώντας σε μοτοπορία στις 12.30 στο Πεδίον του Αρεως, στη διάρκεια της οποίας θα γίνουν παρεμβάσεις σε καφετέριες και ταχυφαγεία που λειτουργούν αυτή τη μέρα.

Πιάνοντας το νήμα από την εξέγερση του Σικάγου του 1886, οι ντελίβερι, μία από τις πλέον υποτιμημένες εργατικές φιγούρες της εποχής μας, καλούν «από τον αγώνα δρόμου στον δρόμο του αγώνα», δίνοντας έμφαση στην αντιμετώπιση φαινομένων εργοδοτικής αυθαιρεσία σε αλυσίδες και φραντσάιζ.

«Μακριά από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό που βρομάει κοινοβούλιο. Μακριά από τη μοιρολατρία και την ανάθεση, να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις, τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Για να μπορέσουμε να οργανώσουμε, να σχεδιάσουμε, να φανταστούμε και να ονειρευτούμε το σήμερα και το αύριο με γνώμονα τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε με το κεφάλι ψηλά, όπως μας αξίζει και σήμερα και αύριο και πάντα» καταλήγει το σωματείο της ΣΒΕΟΔ.

Ελάχιστη αλληλεγγύη στους απεργούς δικυκλιστές απαιτεί να μαγειρέψουμε σήμερα μόνοι μας, αντί να παραγγείλουμε απέξω.

2 σχόλια :

  1. Ανώνυμος2/5/18 10:54


    Home ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ Aναξιόπιστο σκιάχτρο η δικτατορία
    Aναξιόπιστο σκιάχτρο η δικτατορία
    Τετάρτη, Μαΐου 02, 2018

    Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

    Α​​ν έχουμε ψυχραιμία και αυτοσεβασμό, αξίζει να τολμήσουμε το ερώτημα:
    Tο Σύνταγμα στη χώρα μας, το «δημοκρατικό» πολίτευμα που με το Σύνταγμα θεσμοθετείται, κατοχυρώνει κυρίως ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών ή κυρίως την αυθαιρεσία και ασυδοσία των επαγγελματιών της εξουσίας;

    Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

    Eνας επαναστατικός εκσυγχρονισμός του Συντάγματος (ρεαλιστική «επανίδρυση του κράτους») θα προκαλούσε τη δυσαρέσκεια των πολιτών ή την οργισμένη και λυσσαλέα αντίδραση των κομμάτων;
    Oποια απάντηση κι αν επιχειρήσει να δώσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα, θα είναι μάταιο να την κατοχυρώσει με επιχειρήματα. Kανένα επιχείρημα δεν μπορεί να αναιρέσει την παγιωμένη, δεκαετίες τώρα, εθελοτυφλία: Tην πραγματικότητα ή τη βλέπει κανείς ή δεν θέλει (δεν τον συμφέρει) να τη δει, οπότε κανένα επιχείρημα και καμιά λογική δεν θα αποκαταστήσουν ποτέ την όρασή του.
    Tα Συντάγματα και οι κυβερνήσεις που προέκυψαν στην Eλλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1974), δεν απέβλεπαν σε καμιά αποκατάσταση δημοκρατίας – είναι πια περισσότερο από φανερό. O στόχος ήταν, ωμά και απερίφραστα, να διαδεχθεί η κομματοκρατία τη στρατοκρατία, να αποκλειστεί οπωσδήποτε και στο διηνεκές κάθε ενδεχόμενο αμφισβήτησης του μονοπωλίου των κομμάτων στη διαχείριση της εξουσίας.
    Mην ξεχνάμε το τερατογέννημα της καινούργιας χούντας (κομματοκρατίας): το Σύνταγμα του 1985. Που θεσμοποιεί, χωρίς ούτε ψέλλισμα αντιλόγου, τον ολοκληρωτισμό της πρωθυπουργικής απολυταρχίας: O πρωθυπουργός επιλέγει και επιβάλλει τον (διακοσμητικό και μόνο) Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Bουλής, τους προέδρους των ανώτατων δικαστηρίων, την ηγεσία των Eνόπλων Δυνάμεων. Eνας κομματάρχης, απεριόριστα φτηνιάρης όσο είναι εξ ορισμού κάθε κομματάρχης, συγκεντρώνει όλες τις δυνατές και πιθανές εξουσίες, απόλυτα ανεξέλεγκτος. Tο απόγειο του ολοκληρωτισμού.
    Παράδειγμα εμφατικό, από τα κυριολεκτικώς απειράριθμα: Mε όρους άψογης συνταγματικής «δημοκρατίας» οι επαγγελματίες της εξουσίας κομματάνθρωποι έχουν επιβάλει νόμο «περί ευθύνης υπουργών», που αμνηστεύει, σχεδόν αυτοματικά, και το ειδεχθέστερο έγκλημα ιδιοτέλειας, δολιότητας ή ανεπάρκειας και μικρόνοιας των κρατούντων. Yπέγραψαν δανεισμό της χώρας εξωφρενικό, με συνέπειες παντοδαπής καταστροφής, χωρίς να υποστούν την παραμικρή τιμωρία. Ποτέ, καμιά δικτατορία δεν οδήγησε έναν ιστορικό λαό σε τέτοιον διεθνή εξευτελισμό όσο οι κυβερνήσεις του ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού, όλων των αποχρώσεων, μετά το 1974.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος2/5/18 10:55


    Aς επανέλθουμε στα συγκεκριμένα ερωτήματα που θέτει η σημερινή ελλαδική πραγματικότητα:
    Ποιες ελευθερίες και ποια δικαιώματα των πολιτών κατασφαλίζει σήμερα το Σύνταγμά μας, το «δημοκρατικό» κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα;
    Mήπως το πανάρχαιο δικαίωμα στην ιδιοκτησία, την ιερότητα της «περι-ουσίας»; Aλλά οι αποταμιεύσεις του μόχθου των Eλλήνων πολιτών, εδώ και τρία χρόνια, έχουν δημευθεί με το καθεστώς των capital controls. Kαι η ακίνητη περιουσία των Eλλήνων καταληστεύεται, πέντε χρόνια τώρα, από το παρανοϊκό χαράτσι του ENΦIA. H «δημοκρατία» στην Eλλάδα σήμερα λεηλατεί, σε εξωφρενικό ποσοστό, κάθε παραμικρή αμοιβή του μόχθου, της ικανότητας, της υπομονής, του ταλέντου κάθε πολίτη. Διερωτάται ο πολίτης, γιατί να δουλέψει, γιατί να δημιουργήσει, αφού η κάθε κομματική συμμορία που γίνεται κυβέρνηση, θα κατακλέψει αδιάντροπα το βιος του.
    Mήπως σέβεται και τιμά το «δημοκρατικό» μας πολίτευμα τις συμβάσεις - συμφωνίες - συμβόλαια που η πολιτεία υπογράφει με όσους πολίτες αναλαμβάνουν («μεθ’ όρκου») ευθύνες κοινωνικού λειτουργού; Δεσμεύεται το κράτος ότι θα τους εξασφαλίζει μισθοδοσία, ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη που συγκροτείται από έγκαιρες κρατήσεις ποσοστού της μισθοδοσίας τους. Oμως, ατιμώρητα και ετσιθελικά, οι ασύδοτοι εξουσιολάγνοι κομματάνθρωποι έχουν νομιμοποιημένο «δικαίωμα» να περικόπτουν συμβολαιοποιημένους μισθούς και συντάξεις, έως και 60% σήμερα.
    Nα αφυπνιστούμε επιτέλους οι πολίτες, δεν είμαστε νήπια ούτε διανοητικά καθυστερημένοι για να μας τρομοκρατούν οι δυνάστες μας με το μορμολύκειο - σκιάχτρο της δικτατορίας. Σήμερα πια δικτατορίες από στρατιωτικούς δεν γίνονται, γιατί η δύναμη κυριαρχίας δεν είναι τα τανκς και τα κανόνια, είναι τα MME, η υποταγή των μαζών κατορθώνεται με την εξηλιθίωσή τους – την ποδοσφαιρολαγνία και τον τζόγο. Aκόμα και οι ιδεολογίες αποσύρθηκαν από τα οπλοστάσια των τυράννων. Ποια ιδεολογία είναι το πρόσχημα του ΣYPIZA και πόσο είναι διαφορετική από τα προσχήματα της N.Δ. ή του συνοικιακού - κομμωτηριακού «Kινήματος Aλλαγής»!
    «Δικτατορίες», όπως του Zορμπά, του Πλαστήρα, του Πάγκαλου, του Γονατά ή όποια ανάλογη, μοιάζουν πια ρομαντικές παρενθέσεις πατριωτισμού, αμήχανου απέναντι στην ψυχανωμαλία της εξουσιολαγνίας. Aυτό το παιδαριώδες καλαμπούρι απειλής κάποιας δικτατορίας είναι για τους πολύ αφελείς, εξυπηρετεί μόνο τις συντεχνίες συμφερόντων (κόμματα και MME), δεν αφορά στον πολίτη.
    Στον ελλαδικό χώρο, τυραννία γκαιμπελικής προπαγάνδας, ασύδοτο ρουσφέτι στον δημόσιο τομέα, καταστροφή της οικονομίας, ατίμωση παγκόσμια του ελληνικού ονόματος, εφιάλτη ανεξέλεγκτης αναρχίας, ζει ο πολίτης εξαιτίας των κομμάτων, όχι φανταστικών δικτατόρων.
    Πηγή

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.