Μέσα στο πλήθος παίζω τον ρόλο μου.
Οι σκέψεις μου κρατάνε δέσμιες τις αλήθειες. Είναι μαχαίρια
που πληγώνουν και μπορούν να κάνουν κακό και σε εμένα. Ο λόγος μου όσο περνάει
ο χρόνος γίνεται απλός, κατάλαβα τι ύπουλο παιχνίδι παίζουν οι μπερδεμένες
λέξεις. Τις μπερδεμένες λέξεις γεννούν οι σκέψεις που φυλάνε την αλήθεια
σιωπηλή. Τι θα τις κάνω τις αλήθειες μου που έχω δεμένες με χίλιες αλυσίδες;
Δεν έπαψε η καρδιά μου να καίγεται από τη φλόγα της ζωής.
Δεν έπαψα να είμαι ένα μυρμήγκι δυνατό. Μα έπαψα να θέλω να μοιραστώ τα κοινά
μας όνειρα που ξεχνιούνται στο πρώτο ξύπνημα, παραδωμένα από το φως του ήλιου.
Γέμισε ο κόσμος φωνές και απόψεις ανθρώπων που χρωματίζουν τη φωνή τους στο
χρώμα των συμφερόντων τους. Δηλώσεις με προθέσεις πονηρές, βύσματα και
γνωριμίες, κρύα χαμόγελα, χειραψίες, στατιστικές και αριθμοί σε κλειστά
γραφεία. Και έξω από τα γραφεία ρόλοι. Είναι οι ρόλοι που γεμίζουν την τσέπη,
που καταλαγιάζουν τις ανασφάλειες.
Οι αλήθειες μου είναι δουλικές, υποτακτικές και
βασανισμένες. Όταν χάνομαι μου δείχνουν
το δρόμο προς τον εαυτό μου τον αληθινό. Εγώ τις μαστιγώνω όμως νύχτα μέρα,
γιατί είναι αυτές που θα μου χτίσουν Παρθενώνες.
Ο ρόλος μου είναι να δείχνω αθώος.
Μύριες ανασφάλειες και κόμπλεξ συνθέτουν τις ανθρώπινες
σχέσεις. Κυνηγημένοι τρέχουμε από τις επιθυμίες μας και τις ρυτίδες που μας
χαράζει ο χρόνος. Ζούμε ανήμποροι να εκφράσουμε αλήθειες. Αντιδρούμε όταν αυτές
καταφέρνουν να μας βρουν. Στημένοι ρόλοι, σε ένα θέατρο με πρωταγωνιστές τους
θεατές του. Δηλώνουμε χαρούμενοι με τις αλήθειες μας κρυμμένες στο πατάρι.
Άλλοι δηλώνουν αυθεντικοί μα και αυτοί υποδύονται τον ρόλο
του αυθεντικού. Δεν ξέρω τι να απαντήσω στο παιδί που κάποτε ήμουν. Έιναι και
αυτές οι αλήθειες τόσο εξαγριωμένες. Φοβάμαι πως θα μου στήσουν παγίδες, να βρουν
τρόπους να δραπετεύσουν και έτσι να πάρουν εκδίκηση από μένα, χαρίζοντας μου
την καλύτερή τους φίλη για παρέα. Την μοναξιά.
Εξαιρετικό κείμενο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποχρεωτική διαμεσολάβηση και δικαίωμα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη
Κατηγορία: , Δελτία Τύπου
Η ψήφιση των διατάξεων για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση ως όρο του παραδεκτού για την άσκηση της σχετικής αγωγής, θέτει από την σκοπιά του δικαιώματος πρόσβασης στην δικαιοσύνη τα ακόλουθα ζητήματα:
1. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η αυξημένη ύλη που φέρεται ενώπιον των δικαστηρίων επιβάλλει την ενθάρρυνση από τον νομοθέτη κάθε μορφής εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών. Ερωτήματα ανακύπτουν ωστόσο εν προκειμένω εκ του γεγονότος ότι από τις υπάρχουσες μορφές εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς (διαιτησία, δικαστική διαμεσολάβηση, απόπειρα συμβιβασμού κλπ), ο νομοθέτης επιλέγει να καταστήσει υποχρεωτική αποκλειστικά μία εξ αυτών, την ιδιωτική διαμεσολάβηση.
2. Η συγκεκριμένη επιλογή είναι αμφίβολο αν θα αποδώσει αποτελέσματα στο πεδίο της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών και της συνακόλουθης επιτάχυνσης της απονομής δικαιοσύνης. Αντίθετα είναι βέβαιο ότι θα επιβαρύνει την πρόσβαση του πολίτη στην δικαιοσύνη με σημαντικά έξοδα, καθώς εκ του νέου νόμου προβλέπεται ελάχιστη αμοιβή του διαμεσολαβητή, ενώ η φύση της διαδικασίας επιβάλλει συγκεκριμένα έξοδα (π.χ. αμοιβή πληρεξουσίων δικηγόρων). Δεδομένου ότι η υποχρεωτική προσφυγή στην διαμεσολάβηση προβλέπεται εκ του νόμου ανεξαρτήτως του ποσού της απαίτησης, είναι προφανές ότι σε περιπτώσεις μικρών απαιτήσεων, η επιβάρυνση είναι αναλογικά πολύ μεγάλη. Επιπλέον, η ύπαρξη του συγκεκριμένου υποχρεωτικού σταδίου δύναται να καθυστερήσει ακόμα περισσότερο την πρόσβαση του πολίτη στον φυσικό δικαστή. Είναι επίσης παντελώς ασαφές δυνάμει ποιων κριτηρίων έγινε η επιλογή της υποχρεωτικότητας για συγκεκριμένες κατηγορίες υποθέσεων και όχι για κάποιες άλλες ή για όλες.
3. Τέλος, η ρύθμιση του νέου νόμου σύμφωνα με την οποία είναι δυνατή η ίδρυση προσωπικών εταιρειών με την συμμετοχή διαμεσολαβητών (χωρίς να είναι σαφές αν είναι δυνατή η συμμετοχή σε αυτές και μη διαμεσολαβητών), δημιουργεί την δυνατότητα ίδρυσης εταιριών παροχής υπηρεσιών διαμεσολάβησης από εταιρικά σχήματα στο πλαίσιο των οποίων οι διαμεσολαβητές θα απασχολούνται σε συνθήκες υποκρυπτόμενης εξαρτημένης εργασίας, πράγμα που προδήλως υπονομεύει την εξαγγελία περί ανεξαρτησίας και αμεροληψίας τους.
Τα σημαντικά προβλήματα της ελληνικής δικαιοσύνης επιβάλλουν πράγματι την αναζήτηση ουσιαστικών λύσεων για την επιτάχυνση της απονομής της. Εξίσου επιβεβλημένη είναι – ιδίως στις συνθήκες της παρατεταμένης κρίσης – η πρόνοια για την διασφάλιση στην πράξη του δικαιώματος πρόσβασης στην δικαιοσύνη των οικονομικά αδύναμων συμπολιτών μας μέσω ενός διαφανούς, καθολικού και αποτελεσματικού συστήματος νομικής βοήθειας. Ωστόσο, η επιδίωξη της επιτάχυνσης της απονομής δικαιοσύνης θα ήταν κατά την δική μας εκτίμηση περισσότερο αποτελεσματική αν παρείχε (θετικά και αρνητικά) κίνητρα για την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών και όχι αν επέβαλε, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, ένα ακόμα δαπανηρό προστάδιο στην προσφυγή του πολίτη στην δικαιοσύνη.
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 2018
Panos Leliatsos
ΑπάντησηΔιαγραφή28 λεπτά ·
Ως μοιραία κατάληξη ενός λαού που οι ηγέτες του δεν του δίνουν όραμα προοπτική και μέλλον και αισθάνεται την απειλή του αφανισμού, είναι να προστρέχει στο ένδοξο παρελθόν του προκειμένου να αισθανθεί ότι αξίζει να υπάρχει.Η αναδρομή στο ένδοξο όμως παρελθόν του γίνεται με τρόπο άγαρμπο και βίαιο γιατί και αυτό ειναι αποτέλεσμα του εκφυλισμού του και της έλλειψης παιδείας που έχει..Το αποτέλεσμα ακόμη πιο καταστροφικό γιατί κάποιοι προστρέχουν στην αρχαιότητα κάποιοι στην βυζαντινή εποχή και κάποιοι άλλοι στη σύγχρονη ιστορία. Οι διχαστικές αντιλήψεις γιγαντώνονται σε όλα τα επίπεδα μη αναγνωρίζοντας την συνέχεια αυτού του έθνους και επιταχύνουν την διαδικασία του αφανισμού μας..Η ιστορία υπάρχει για να μας διδάσκει από τα λάθη του παρελθόντος και όχι να μας διχάζει για τις επικείμενες απειλές του μέλλοντος.