Το όνομά της ήταν Καλομοίρα και την φωνάζαμε Θεια Μήτσαινα από το όνομα του άντρα της (Μήτσος). Πάντα είχε μια μελαγχολία στο πρόσωπό της από την μοναχοκόρη της που έχασα στον εμφύλιο. Δεν υπήρχε εσπερινός και Κυριακή που να μην πάει στην εκκλησία. Έπιανε αθόρυβα το στασίδι της και βυθιζόταν στις αναμνήσεις της. Με τα κουδουνάκια του θυμιατού σταυροκοπιότανε και έπαιρναν την μυρουδιά του μοσκολίβανου. Άκουγε την λειτουργία και περίμενε το « δι ευχών των Αγίων πατέρων ημών» με άλλες μαυροφορούσες και μαυροσκεπούσες γριούλες να εξέλθουν από την εκκλησία.
Την μεγάλη Παρασκευή από το πρωί εμείς τα’ αγόρια σκαρφαλώναμε στις κακοτράχαλες πλαγιές του βουνού (Στου Μητρόγιαννη, στου Ζαντέ, Στης Κουτσοδημητρούς…) και μαζεύαμε αγριολούλουδα παπαρούνες, μαργαρίτες, βιολέτες κλπ. σε ματσάκια. Τα φέρναμε στην εκκλησία για το στόλισμα του Επιταφίου και οι επίτροποι μας έδιναν πενηνταράκια και δεκάρες και με τα λεφτά αυτά αγοράζαμε βαρελότα που τα χτυπάγαμε και έκαναν κρότο και τρακατρούκες.
Μεγάλη χαρά είχαμε που βλέπαμε τις κοπέλες του χωριού να καθαρίζουν πρώτα την εκκλησία και ύστερα να στολίζουν τον Επιτάφιο και με τα δικά μας λουλούδια.
Το νερό το έφερνα τότε από μακριά με βαρέλια με τα ζώα και
ζαλωμένες στην πλάτη.
Η θειά Μήτσαινα νήστευε με πάθος και κράταγε όλο το 50ημερο
χωρίς να αρτυθεί, δείχνοντάς μας έτσι το παράδειγμα της νηστείας.
Τίμαγε ιδιαίτερα την ημέρα της Μεγάλη Παρασκευή. Όταν ήταν
να φάει έπαιρνε καπνιά από το τζάκι την ανακάτευε με ξύδι . Πολλές φορές την
είχα ιδεί να κάθετε σε ένα σκαλοπάτι της πέτρινης σκάλας με το πιάτο που είχε
το μείγμα. Έβρεχε το ξερό ψωμάκι της και έτρωγε. « ΕΔΩΚΑΝ ΑΥΤΩ ΠΥΕΙΝ ΟΙΝΟΝ ΜΕΤΑ
ΧΟΛΗΣ ΜΕΜΙΓΜΕΝΟΝ»
Εδώ με την θειά Μήτσαινα έβρισκαν την πλήρη εφαρμογή τα
λόγια των Ευαγγελιστών.!!!
B GIRAKAS
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τη θεια Μήτσαινα, πιστές στη νηστεία και προσευχή, υπήρχαν και μερικές άλλες γυναίκες καθ΄όλα σεβάσμιες. Ήταν παράδειγμα εγκράτειας και διδαχής για τις νεότερες.
Αυτός ο πυρήνας τώρα πια εξέλιπε και ίσως δεν υπάρχει πλέον τέτοιο δείγμα.
Καλώς κακώς ...δεν ξέρω.
Πάντως η μνημόνευση ενός τέτοιου παραδείγματος και μάλιστα αυτές τις μέρες, βοηθάει να επιστρέψει ο νους μας στις προπασχαλινές εικόνες στο Χωριό, που ήσαν γεμάτες αίσθηση. Μερικές περιγράφει ο Βαγγέλης. Τις θυμόσαστε;
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγωνίζεται ο Βαγγέλης να περισώσει κάποιες χαραμάδες από τις παραδόσεις μας, αλλά πέφτει πάνω στα ντουβάρια της παραπολιτικής καθημερινότητας, που τελευταία έχει πάλι θεριέψει.
Απορροφά όλη την ικμάδα και μονοπωλεί όλο το ενδιαφέρον.
Η εμμονή του Βαγγέλη είναι γνωστή και επιβραβεύεται συνήθως. Ας συνεχίσει λοιπόν.
Ντουβάρια αποκαλώ τη μονοκόμματη απασχόληση με τα πάσης φύσεων "πολιτικά"