Ποιες εκλογές ρε βλάκα;

Η ησυχία είναι ένα φαινόμενο που επιλέγουμε στον φαντασιακό μας κόσμο, μιας και δεν υπάρχει πουθενά. Είναι η κατάσταση που μας βοηθά να ηρεμήσουμε το πνεύμα και να μηδενίσουμε το κοντέρ της σκέψης, όσο μπορούμε. Χρήσιμο εργαλείο επανεκκίνησης λοιπόν, μα … τις περισσότερες φορές αποτελεί την ασφαλή επιλογή της απόστασης από την φασαρία, την πραγματικότητα. Αυτή τη φασαρία που μας μπερδεύει, αυτής που περιέχει φωνές, πόνο, αδικία και μας καλεί να υπάρξουμε.

Οι τελευταίες μου εικόνες έχουν να κάνουν με αυτό. Μια φασαρία που δημιουργείτε από την ίδια τη γη. Από ανθρώπους που μετακινούνται πάνω της, αναζητώντας το αυτονόητο, τη ζωή. Εικόνες από ανθρώπους που χάνουν συνεχώς τα απαραίτητα, ακόμα και αυτοί που παραμένουν στους τόπους τους, που δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι, να ζήσουν τα όνειρά τους και το κακό της υπόθεσης είναι ότι συνηθίζουν μια τέτοια κατάσταση.

Οι κοινωνίες, μέσα στα πλαίσια που τις καθοδηγούν και τις επιβάλλουν τα καθέκαστα, χειραγωγούνται από τρόπους και νόμους, ώστε να κινούνται σε συγκεκριμένα πλαίσια. Και αυτό είναι δουλειά της εξουσίας. Με αποτέλεσμα να καταπατάτε η ουσία του κάθε ανθρώπου και να περιορίζεται τραγικά η δυνατότητα ελεύθερης σκέψης και έκφρασης. Τα όπλα είναι πολλά. Πόλεμοι, κρίσεις, υφαρπαγή κεκτημένων. Μέσα σε αυτό όλο, υπάρχει και η ανάγκη της ησυχίας, της αποστροφής του προσώπου από την φασαρία, που μας καθιστά αδύναμους να την παρακολουθήσουμε.

Εκλογές ξανά και πάλι και όσες θέλετε, στο όνομα της δημοκρατίας και της απόδοσης λόγου στους πολίτες. Ποιους Πολιτες; Ποιες Εκλογές; Ποια Δημοκρατία; Ποιες Διαδικασίες; Ο κόσμος καίγεται. Η φωτιά είμαστε εμείς, αλλά και εμείς καιγόμαστε. Κουμπιά σε πληκτρολόγιο, που άλλοι πατούν. Ζωή με αυταπάτες, χωρίς ουσία καμιά, χωρίς την αξία της ανθρώπινης υπόστασης, χωρίς αγάπη. Οι δρόμοι είναι συγκεκριμένοι, λένε. Ο δρόμος είναι αυτός που εσύ επιλέγεις, λένε. Και εμείς απλώς πειθόμαστε …

Για όσο λοιπόν ο άνθρωπος ανά τον κόσμο, δεν απεμπλακεί από το ψυχολογικό και υπαρξιακό καθεστώς που του έχει επιβληθεί, για όσο δεν αναζητήσει μέσα του την ουσία του την ανθρώπινη, για όσο δεν αμφισβητήσει τα δόγματα, τις εξουσίες, τις εξαρτήσεις από το ευ ζην το φτιαχτό, για άλλο τόσο αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία, αυτός ο άνθρωπος δε θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Για άλλο τόσο, ο πόνος, το αίμα και η εξαθλίωση, θα είναι αποτέλεσμα των επιλογών του. Μέσα σε ένα σύστημα που ξέρει καλά πώς να με κάνει να νιώθω λίγος, μηδενικό, αύξοντα αριθμό, άβουλο ον.

Η ζωή είναι αλλού. Όχι εκεί που μας δείχνουν. Όχι εκεί που πάμε. Όχι στο μίσος και στην υποταγή. Σπάσε την κάλπη που κρύβεις μέσα σου και τοποθέτησε τις ανθρώπινες αξίες στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ύπαρξής σου. Τότε μόνο θα ανασάνουμε ως αξιοπρεπώς νεκροί και όχι ως φτυσμένοι ζωντανοί.

Fidelio.

πηγη