To ηθικό μειονέκτημα της “αριστεράς”

   Όπως τα βλέπω από την κορυφή της "κουκούλας"

Το τελευταίο  7μηνο  ήταν μια περίοδος κάθαρσης στις αυταπάτες και στις ελπίδες της κοινωνίας που περίσσευαν από τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν η περίοδος που προσγείωσε καλόπιστες αιθεροβάμονες πολιτικές συνειδήσεις, γκρέμισε ιδεολογικά κάστρα και έτριψε στην παλιά λάσπη τα αυτόκλητα νέα καθαρά πρόσωπα της αριστεράς  Ηταν η περίοδος που ακόμη και οι πιο αντιδραστικοί πολίτες έπαθαν σοκ  ενώ οι αριστεροί υπέστησαν την μεγαλύτερη ψυχολογική συντριβή.

Κανείς δεν περίμενε ότι η ιδεολογία της αριστεράς  με την οποία γαλουχήθηκαν και σφυρηλατήθηκαν πολλές γενιές ήταν ένα σαθρό οικοδόμημα  που χρειάστηκε μόλις λίγους  μήνες  για να καταρρεύσει και να εδραιώσει την απαισιοδοξία  και το πολιτικό αδιέξοδο από αυτούς που έδιναν όρκο τιμής  για διέξοδο και αισιοδοξία Από αυτούς που για πολλά χρόνια ,ίσως και όλη τους την ζωή πίστευαν και προπαγάνδιζαν ένα διαφορετικό αξιακό σύστημα διακυβέρνησης σε ολα τα πολιτικά επίπεδα με επίκεντρο την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της χώρας 

Η αριστερά που  ήταν ταυτισμένη με κοινωνικούς και προσωπικούς  αγώνες, ηγεμόνευσε για πολλά χρόνια το εργατικό κίνημα  και εξ αιτίας της κατακτήθηκαν πολλά εργατικά δικαιώματα,καθώς και καλές   συνθήκες αμοιβής και εργασίας . Τραγουδήθηκε στους δρόμους, στα γιαπιά, στα εργοστάσια, στοιχοποιήθηκε από μεγάλους ποιητές και μελοποιήθηκε από μεγάλους συνθέτες, ενώ μεγάλοι συγγραφείς την  τίμησαν δεόντως με την πένα τους. Για χάρη της  και για πολλά χρόνια θυσιάστηκαν πολλοί αγωνιστές που έπεσαν θύματα στο  όραμά της ,αν και δεν είναι άμοιρη ευθυνών ,από την μεταπολίτευση και μετα για την σημερινή εξέλιξη

Κι όμως.."αυτή η αριστερά" αποδείχτηκε  το πιο συντηρητικό και  νεοφιλελεύθερο κομμάτι του πολιτικού κύκλου και  οι κυβερνώντες αποδείχτηκαν  μια  γελοιότητα  στις πιο δύσκολες συνθήκες της χώρας μας ,  όταν ο λαός αποφάσισε να τους δώσει την διακυβέρνηση της χώρας. Αποδείχτηκε άτολμη και φοβισμένη για ν αναλάβει δυναμικές  πρωτοβουλίες όπως  επιτάσσει ο ιστορικός της ρόλος και φυγομάχησε στην κρισιμότερη περίοδο της χώρας.
Μια πολιτική δύναμη που κατάγεται  από την αριστερά οφείλει   ν αλλάξει τους συσχετισμούς με πολιτικά μέτρα υπερ του κόσμου της εργασίας και των αδύνατων  και να τον βάλει συμμέτοχο σε μία διαδικασία διαρκών ανατροπών και όχι να το έχει στον πάγκο σαν παρατηρητή και χειροκροτητή. 

Οφείλει με γοργούς ρυθμούς να αλλάξει την νομοθεσία που εχει δομήσει όλα τα χρόνια  το αστικό σύστημα για να στηρίζεται πάνω της  και όχι να κλώθει πάνω στο μνημόνιο  για να ξεπετιούνται   κάθε τρεις και λίγο νόμοι και μέτρα εναντίον της κοινωνίας .

Ωφειλει να αναζητήσει τις ευθύνες των πολιτικών και όλων  διαπλεκομένων προσώπων που έφεραν την χώρα μέχρι εδώ και να τους παραπέμψει στην δικαιοσύνη και όχι  να βαδίζει στην πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων που εξατομίκευαν τις ευθύνες σε ελάχιστους αποφεύγοντας να χτυπήσουν την ρίζα του κακού. Είχε πολλά λοιπόν να κάνει η αριστερά ,αλλά προτίμησε την ανάθεση και εκχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας  στον σκληρό πυρήνα των συμφερόντων της ΕΕ

Για να δικαιολογήσει την μνημονική της μετάλλαξη ,κακοποιεί   και διαστρεβλώνει την αλήθεια επί καθημερινής βάσεως παγιδεύοντας μια σημαντική αριθμητικά μερίδας πολιτών, που θεωρούσαν ότι ανήκουν στην αριστερά ή έστω ψήφιζαν την αριστερά, η οποία αποδέχεται πλήρως και συμφωνεί πολιτικά με τον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό και την πιο σκληρή ακροδεξιά πολιτική , συνεχίζοντας να θεωρεί αυτές τις απόψεις και τις πολιτικές ,ρεαλιστικές προσεγγίσεις μιας αριστερής κυβέρνησης. Κι εκεί είναι που σου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι. Γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνουν αυτοί που υποστηρίζουν το "ρεαλισμό" Τσίπρα  είναι  η αλλαγή της ίδιας τους της συνείδησης με οτι αυτό συνεπάγεται. 

Η ζημιά όμως δεν περιορίστηκε εντός της Ελλάδας Το ωστικό κύμα από την οβιδιακή μεταμόρφωση του Σύριζα επεκτάθηκε γρήγορα πάνω σε όλα τα ευρωπαϊκά κινήματα, όπου το αριστερό κίνημα ήταν επικίνδυνο για την νεοφιλελεύθερη  λαοπλάνα πολιτική της Ε.Ε.

H ιστορία θα της αφιερώσει περισσότερες σελίδες σαν  “ θρυλική φιγούρα’ απ όσες στα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τις 4 δεκαετίες τον τόπο 

Γι' αυτό λοιπόν, τώρα που το  εγχείρημα των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ απέτυχε παταγωδώς, απαιτείται βαθιά κατανόηση και καταγραφή της πραγματικότητας και επανασχεδιασμό των στόχων και των μέσων που θα μας βγάλουν από αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση . Το ανοσοποιητικό σύστημα της πολιτικής και του λαού  ελπίζω ν αντιδράσει  και να καταστρέψει τους καταστροφείς  που σαν το σαράκι χρόνο με τον χρόνο  κατέστρεψαν μια χώρα και έναν λαό ,και ιδαίτερα την νέα γενιά.