Άσμα κοινωνικό

Του Γιώργη Π. Μάγκλαρη  

(σύζυγος Ρίτας Μακρή )

Α'

Και τρυγάνε το νέκταρ οι μέλισσες

και ζυμώνουν το μέλι με τον ιδρώτα τους

και μεριάζουν το μόχθο τους

για συνθήκες αντίξοες

Μα εισβάλλουν κουρσάροι στην κυψέλη

χωρίς να πάρουν είδηση οι φύλακες

με στολές νόμοτυπες ντυμένοι

Εφορμούν τα παράσιτα

κι απαιτούν μερτικό

προσφέροντας αέρα

Κι αρπάζουν πολύμηνο μόχθο

μέσα σε λίγο χρόνο

Κι εφορμούν οι κυφήνες

ιρδωμένοι από το μάζεμα του ήλιου

και αρπάζουν πολύμηνο μόχθο

μέσα σε λίγο χρόνο

Και ειν' οι μέλισσες μυριάδες

και δεκάδες οι κυφήνες

Και παράγουν το μέλι οι μέλισσες

κι απογόνους άξιους οι κυφήνες

και διαιωνίζεται το καθεστώς

Β'

Κι ενώ δεν έχουν συνεισφέρει ούτε έναν οβολό

διαβαίνουν πλέοντας στο χρυσό και στον άργυρο

τα παράσιτα τις οδούς που διανοίξανε

μεροκαματιάριδες με τη δεκάτη του μόχθου τους

γραφειάδες με τη δεκάτη του ιδρώτα τους

και διαμαρτύρονται με θράσος μέγα

για τις τοχόν ανωμαλίες του οδοστρώματος

Γ'

Και αντλούν τη γνώση δωρέαν απ' τις πηγές

που έφεραν στο φως με τη δεκάτη τους οι μέλισσες

τα χρυσοκανθαρόπουλα δηλώνοντας απορία

και στεγη χωρίς μίσθωμα εξασφαλίζουν

που η νομιμοφροσύνη προνόησε να οικοδομήσει

και καταφθάνουν πάνω σε κάρα στίλβοντα

σαν κοράκια στα κοινά τραπέζια

και σβήνουν τη φωτιά της πείνας τους

Δ'

Κι ενώ οι ορειβάτες ασθμαίνοντας

ροκανίζουν τον ανήφορο

ελπίζοντας στης κορυφης την αμοιβή

την εισπράττουν αίφνης αλεξιπτωτιστές

που έπεσαν χωρίς να ιδρωκοπήσουν

σαλίγκαροι λογής που σκαρφάλωσαν γλείφοντας

κισσοί που με τέχνη αναρριχήθηκαν

Ε'

Κι ενώ πίσω από τα σίδερα

σέπονται χέρια για ένα κομμάτι ψωμί

στις ρύμες κυκλοφορούν οι γιοι της απάτης

που μπορούν και τη  λευτεριά ν' αγοράζουν

Και παίζει το ρόλο της τυφλής η θεά

και σκόπιμα αγνοεί τον πλούτο

και σκόπιμα αγνοεί την φτώχεια

και σκόπιμα μοιράζει ίσα τους κεραυνούς της

ΣΤ'

Και λίγοι εκτοξεύονται για τον πλανήτη πλούτο

από εξέδρα θεμελιωμένη σε πτώματα

σπάζοντας το φράγμα της φτώχειας

με καύσιμα το αίμα του μόχθου

Οι λοιποί ζαλωμένοι το σταυρό της ανέχειας

ανηφορίζουν για πιότερο μισθό στα ουράνια

Ζ'

Και πρέπει να πληρώσεις εισητήριο

για να γίνεις μέλος της λέσχης του σταυρού

εισητήριο για το χορό του Προφήτη

οβολούς μύριους για να διεπλεύσεις την Αχερουσία

Για να συνάζουν έτσι θησαυρούς οι Σίμωνες

πουλώντας τις δωρεές που έλαβαν δωρεάν

Και κανένα φραγγέλιο να μην τολμά

να τους πετάξει έξω από τον αμπελώνα

Και διαιωνίζεται το καθεστώς

Η'

Και τεμπελιάζουν οι φύλακες των αγαθών

Και δεν τολμούν ν' αναχαιτίσουν τους λύκους

Κι μοιάζουν αφύλαχτα τα κοπάδια μας

Και συμβαίνει παίρνοντας τη μορφή του σωτήρα

οι φύλακες ν' αλυσοδένουν τους νοικοκυραίους

Και συμβαίνει να καλύπτει ομίχλη τα όρια

των στρατοπέδων των ληστών και των φυλάκων

Και συμβαίνει λύκοι να φυλάττουν τα πρόβατά μας

Θ'

Και ξεχειλίζει η αγανάχτηση σαν χείμαρρος

και λες πως θα καθαρίσει τους σταύλους του Αυγεία

παρασύροντας τη φαυλότητα και τους φαύλους

Και προτείνονται τα χέρια του μόχθου

και λες πως θα εκπαραθυρώσουν τους κυφήνες

πως θα κατακρημνίσουν τους σφετεριστές

Και υψώνονται απειλητικά οι γροθιές

και λες πως των ξωμάχων οι αξίνες

θα ρίξουν κάτω τους κισσούς

Και υψώνονται με ορμή τα δικράνια

και λες πως θα ξεσκίσουν τις βδέλλες

που ρουφούν το αίμα των ροζιασμένων χεριών

Και υψώνονται ψηλά οι λαμπάδες

και λες πως θα κάψουν τους Σίμωνες

εξασφαλίζοντας του αμπελώνα το λίπασμα

Και υψώνονται με τέχνη οι γραφίδες

των εκλεκτών του δήμου νομοπατέρων

και λες πως θα πλάσουν το σώμα του κόσμου αγγελικό

Και κατεβαίνουν ορμητικά τα χέρια

για να καταφέρουν το καίριο πλήγμα

στης σήψης τον αδαμάντινο τράχηλο

Μα την ύστατη στιγμή δειλιάζουν

και φορτώνουν την έγνοια στη ράχη του μέλλοντος

και διαιωνίζεται το καθεστώς