Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Σαν σήμερα εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης

Στις 30 Μαρτίου του '52, Κυριακή σαν σήμερα, στις 4.10 το πρωί, εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης. ( Σημείωση, τις Κυριακές δεν εκτελούσαν ούτε οι ναζί). Θα αναφερθώ μόνο στο γαρύφαλλο, για το οποίο ακόμη και στην Wikipedia αναφέρεται οτι κυκλοφορούσε με αυτό καθημερινά Στην διάρκεια της δίκης του λοιπόν, η σύντροφός του η Ελλη, του έδωσε ένα γαρύφαλλο.
 Ο Νίκος το έφερε κοντά στο διψασμένο του στόμα (του είχαν αρνηθεί ακόμα και το νερό) και της χάρισε το γνωστό του χαμόγελο. Ενας φωτορεπόρτερ αποθανάτισε την σκηνή που μεταδόθηκε διεθνώς. Ο Πικάσσο έκανε το γνωστό σκίτσο που έμεινε στην ιστορία
(Το γεγονός αναφέρεται στο εξαιρετικό βιβλίο της Σωτηρίου "Η εντολή", αδερφή της συντρόφου του, απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους θέλουν να μάθουν για την επονείδιστη αυτή περίοδο της ιστορίας μας

7 σχόλια :

  1. Ανώνυμος30/3/14 16:49


    Στίχοι:
    Δημήτρης Ραβάνης
    Μουσική:
    Λάκης Χατζής
    1. Μαρία Δημητριάδη

    Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια
    ίδιος μ’ αυτά, περήφανος, στητός
    αχούν απ’ τη φωνή του τα ρουμάνια
    μπρος για τη νίκη, για το κόμμα μπρος.

    Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
    ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
    ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
    στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

    Ζει σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους
    το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό.
    Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους
    που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό.

    Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας,
    ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές
    ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας
    στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος30/3/14 16:50

    Κώστας Βάρναλης: Στους Μπελογιάννηδες

    «Ο Μπελογιάννης πέθανε. Δε θυσίασε τίποτε από την τιμή μας. Ούτε από την ελπίδα που έχουμε στο Αύριο που στραφτοβολά»

    ΠΟΛ ΕΛΥΑΡ



    Στους Μπελογιάννηδες

    Κώστας Βάρναλης

    Χαραβγή κατεπάνω του θανάτου
    βάδιζεν η καρδιά σου, Παληκάρι,
    λες κ’ είταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει
    ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη.

    Σε κάθε βήμα ψήλωνε η κορφή σου,
    το ηλιοστεφάνι τ’ ουρανού να φτάσει.
    Κι αν χάραζε για σένα αιώνια Νύχτα,
    η προδοσιά χορέβοντας σε φτυούσε.

    Με χέρι’ αλυσωμένα, που αγαπούσαν
    να κρατάνε για τον οχτρό ντουφέκι
    και γαρούφαλο για το μάβρο Νόμο
    σε βάλανε σημάδ’ οι πλερωμένοι

    οι αρματολόγοι το χεροδεμένο,
    τον Έναν οι πολλοί, τον άντρα οι φούστες,
    οι τρίδουλοι το λέφτερο κ’ η λάσπη
    τον πρωτανθό της Αρετής, Εσένα!

    Δεν έχεις τάφο, άλλ’ όπου ηλιοβολιέται
    γαρούφαλο στητό κι όπου βροντάει
    καριοφίλι της λεφτεριάς, ολόρθον
    η Μούσα σε φιλεί κι ο Μακρυγιάννης.
    Δεν έχεις κι όνομα. Οι μάβροι το μαβρίσαν.
    Μα το λένε στη ρεματιά τα’ αηδόνια,
    οι ανέμοι στα πλατάνια και στα ελάτια
    και τα νερά σε θάλασσα και βρύσες.
    Μην κλαίτε, μάνες μαβρομαντηλούσες
    και συ, Μεγάλη Μάνα των μανάδων!
    Όπου να ναι, Θα τον νεκραναστήσει
    μέγας λαός κι αφτός αναστημένος


    Γ. Ρίτσος: Νίκος Μπελογιάννης

    ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

    58 χρόνια από την εκτέλεση-δολοφονία του

    Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά

    πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

    Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.

    Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.

    Καλημέρα σύντροφοι

    Καλημέρα ήλιε

    Καλημέρα Μπελογιάννη.

    Γιάννης Ρίτσος 1952



    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ
    Έχω απάνω στο τραπέζι μου
    τη φωτογραφία του ανθρώπου
    με το άσπρο γαρούφαλο --
    που τον ντουφέκισαν
    στο μισοσκόταδο
    πριν απ' την αυγή,
    κάτω απ' το φως των προβολέων.

    Στο δεξί του χέρι
    κρατάει ένα γαρύφαλο
    πούναι σα μια φούχτα φως
    απ' την ελληνική θάλασσα.

    Τα μάτια του τα τολμηρά,
    τα παιδικά,
    κοιτάζουν, άδολα,
    κάτω από τα βαριά μαύρα τους φρύδια. Έτσι άδολα --
    όπως ανεβαίνει το τραγούδι
    σα δίνουν τον όρκο τους
    οι κομμουνιστές.
    Τα δόντια του είναι κάτασπρα --
    ο Μπελογιάννης γελά.
    Και το γαρύφαλο στο χέρι του
    είναι σαν το λόγο πούπε στους ανθρώπους
    τη μέρα της λεβεντιάς --
    τη μέρα της ντροπής.

    Αυτή η φωτογραφία
    βγήκε στο δικαστήριο
    ύστερ' απ' την καταδίκη σε θάνατο.

    (Περιοδικό "Σοβιετική Γυναίκα" Απρίλη 1952)

    Ναζίμ Χικμέτ

    http://anasintaxi.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος31/3/14 17:03

    ΓΛΑΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΡΕΝΤΕΖΕΛΑΣ31/3/14 17:16

    ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ.ΗΤΑΝ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ..ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΙΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ...ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑΔΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΝ ΕΚΡΥΨΑΝ ΣΤΗ ΤΡΙΠΟΛΗ ΓΛΑΝΙΤΣΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΡΑΙΟΥΣ ΠΙΘΑΝΟ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑ-ΜΑΚΡΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος31/3/14 20:45

    ΝΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΗΣ ΜΑΚΡΙΝΑΣ,ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος31/3/14 23:51

    ΣΩΣΤΟ Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΝΤΡΙΒΑ ΑΔΕΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ..Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΟΙ ΑΛΗΤΟΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.