ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΙΝΗ
Το άρθρο αυτό μας έστειλε η εγγονή του Ρουμπίνη Μαρίνη
Ολόκληρες δέκα μέρες είμαστε «πολίτες της
ερημιάς» στις ξερές αμμουδέρες της Ελ Ντάμπα. Μας αρπάξαν από τη ζεστή φωλιά
μας και μες στα κρύα του χειμώνα, μας ερίξανε σ’ αυτό το ερημικό ακρογιάλι, που
δεν μπορεί να ζήσει ζωντανό πλάσμα. Έτσι μοιάζουμε τώρα με λαχανικά, που τα
ξεριζώσαν από τις βραγές τους και κοντεύουν να μαραθούν, γιατί δεν τ’ αγόρασε
κανείς να τα φυτέψει στα περιβόλια…
Το άρθρο αυτό μας έστειλε η εγγονή του Ρουμπίνη Μαρίνη
Ολόκληρες δέκα μέρες είμαστε «πολίτες της
ερημιάς» στις ξερές αμμουδέρες της Ελ Ντάμπα. Μας αρπάξαν από τη ζεστή φωλιά
μας και μες στα κρύα του χειμώνα, μας ερίξανε σ’ αυτό το ερημικό ακρογιάλι, που
δεν μπορεί να ζήσει ζωντανό πλάσμα. Έτσι μοιάζουμε τώρα με λαχανικά, που τα
ξεριζώσαν από τις βραγές τους και κοντεύουν να μαραθούν, γιατί δεν τ’ αγόρασε
κανείς να τα φυτέψει στα περιβόλια…
Εμάς θέλουν να μας φυτέψουν στον άμμο! Μας
εκλείσαν με πρωτόγονα μέσα στα 25 τετράγωνα του απέραντου στρατόπεδου 381. Το
’χουνε φτιάσει για αιχμαλώτους. Γι’ αυτό βλέπεις παντού αγκαθωτά σύρματα
τριγύρω και κάτι ψηλές ξύλινες σκοπιές, που μοιάζουν με των αμπελιών τις
βεργασούρες… Κι απάνου σε κάθε μια έχουν έναν αράπη και φυλάει με το δάχτυλο
στη σκανδάλη του όπλου.
Μεγάλη πείνα μας έδερνε όλους. Τα παιδιά βέβαια
πεινούσαν πιο πολύ από τους μεγάλους. Το κακό είναι που στριφογύριζε όλο στο
φαΐ ο νους τους. Γεννοβολάει ανάλογα συναιστήματα κι έτσι αμέσως μετά το φαΐ
νομίζεις πως έχεις καιρό αδειανό το στομάχι και βαράει Καραϊσκάκη!.. Σε
τσιγουρίζει ολοένα η ιδέα της πείνας…
·
Τι να κάνουμε για να ξεδώσει ο νους τους; ρωτάω
το συνοδό μου.
·
Ξέρω και γω…
·
Τι λες; αν του φτιάναμε τίποτα κάλαντα για το
νέο έτος;
·
Καλά λες! Καλά… Με τα κάλαντα θα χαρούν, τα
καημένα, θα διασκεδάσουν και θα ξεχάσουν την πείνα.
·
Άιντε λοιπόν κι ο Θεός βοηθός!
Πιάνουμε χαρτί και μολύβι κι αρχινάμε.
Γράφουμε, σβήνουμε, συζητάμε… Για ευκολία προβάρουμε τον ήχο, λέμε τραγουδιστά
κάθε στίχο. Μας συνεπαίρνει ο ζήλος, αφοσιωνόμαστε στη δουλειά και ξεχάνουμε
πρώτοι εμείς τα γουργουρητά της κοιλιάς μας και τις έγνοιες για τους δικούς
μας.
·
Χαρά που θα δοκιμάσουν τα παιδιά! μου λεν οι
συσκηνίτες. Καθώς θα τ’ ακούσουν άξαφνα θα κρεπάρουν…
Μα τι μπορεί ν’ ακούσουν άξαφνα τα παιδιά; Απ’
όσα συμβαίνουν τίποτα δεν τους ξεφεύγει. Όλα τα παίρνουν χαμπάρι, όλα τα
μυριζόνται. Σαν το καλό ζαγάρι που βγάνει τ’ αγρίμι κι από τα πιο βαθιά
ρουμάνια. Έτσι πήραν αμέσως χαμπάρι και στείλανε αφουγκραστήδες στη σκηνή μας.
Κρυφά μα κι αδιάφορα δήθεν κάθουνται δίπλα, στήνουν αυτί κι ακούνε. Ακούνε τους
στίχους έναν έναν, μαθαίνουν τα λόγια και τα σιγολένε. Κάθε λίγο ένας
πιτσιρίκος από τη μικρή ομάδα που παρακολουθεί κρυφά τις δικές μας πρόβες,
τρέχει στους άλλους που είναι τραβηγμένοι στην πίσω πλατεία του τετραγώνου,
στρώνουνται όλοι χάμου και σιγοτραγουδάνε τα κάλαντά μας. Με το μουρμούρισμά
τους τα στρώνουν, τα ξακονίζουν όπου δεν είναι πετυχημένα στο μέτρο, αλλάζουν
μερικές λέξεις και τα κάνουνε πιο απλά ναν τα καταλαβαίνει ο καθένας και να μη
βρίσκει δυσκολία… Ως το μεσημέρι τα είχαν μάθει στην εντέλεια. Τότε σκορπίσανε
στις σκηνές τους, κόβουν καλάμια και πελεκάνε ξύλα, ετοιμάζουνε τενεκέδες και
δανειζόνται σκουριασμένες χύτρες, φωνάζουν σαν
πρόσχαρα σπουργίτια, που ’ναι χορτασμένα και τσιτσιρίζουν… Κι όλο τον
αδιάφορο κάνουν. Μα συνεννοούνται στα πεταχτά με κάτι εκφραστικές ματιές και με
συγκομμένες λέξες. Μας ευχαριστούν άμα τους δίνουμε τα γραμμένα φύλλα.
·
Κάτι σκαρώνουν τα παιδιά, μου λέει κάποιος.
·
Ό,τι κι αν σκαρώνουν καλό θα ’ναι! του κάνω.
·
Μα είναι γιομάτα προφύλαξη και μυστήριο…
·
Θέλουν να μας ξαφνιάσουν! του λέω. Θα ιδείς όμως
πως κάτι καλό θα βγει από την προφύλαξή τους. Ξέρεις τι εξυπνάδα κινάει το
παιδικό δαιμόνιο σαν πάρει το δρόμο της δημιουργίας…
Πραγματικά ήταν αποκάλυψη εκείνο που καταφέραν.
Τα φανερώσαν όλα το βράδυ με τα σκοτάδια της νύχτας. Σε μια φωνή παρατήσανε το
παιγνίδι, σκορπίσανε στις σκηνές τους, κρύψανε κάτι στις αιχμαλωτίστικες
μαντύες τους και μαζωχτήκανε στην άκρη του τετραγώνου. Εκεί ξέσπασε ολόκληρη
μουσική κουμπανία. Ξαραμούτζες, ταψιά, χύτρες, ντενεκέδες, κόσκινα – διάφορα
συμπράγκαλα είχαν ετοιμασμένα, που το καθένα έβγανε κάποιον ήχο. Κι αρχίσανε
σκηνή σε σκηνή να τραγουδάνε:
«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
κι αυτούς που μας βασάνισαν
ναν τους ταράξει ο πόνος.
Αγιοβασίλης έρχεται
από την Καισαρεία
Φέρνει σε μας τους «πρόσφυγες»
γρήγορη ελευθερία!
Αγιοβασίλης έφερε
χίλια καλά στο χέρι.
Φέρνει και την κατάσταση
που το Λαό συμφέρει.
Εζούσαμε στον τόπο μας
όλοι με τη δουλειά μας.
Προδότες μας αρπάξανε
μέσ’ από τη φωλιά μας.
Στην Αφρική μας φέρανε
στα σύρματα μας κλείσαν
το ψάρι μες στα χείλη μας
χίλιες φορές μας ψήσαν.
Να φύγουμε απ’ τα σύρματα
πρώτα ο θεός να δώσει.
Με του Λαού τη δύναμη
κακός δε θα γλιτώσει!
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
με τον καινούργιο χρόνο
θα πέσει ο μαύρος φασισμός
αντάμα με το θρόνο.
Με χίλια καλώς όρισε
και το καινούργιο έτος
Χιλιοχαρούμενη ζωή
στον κόσμο φέρνει εφέτος.
Γεια σου ηρωικό ΕΑΜ!
διώχνεις τη δυστυχία
και θεμελιώνεις με καλό
τη Λαϊκή ευτυχία!...
Σαν τραγουδήσανε σ’ όλες τις σκηνές και δώσαν
και πήραν ευχές και φιλήματα, γυρίζανε γύρω γύρω τη συρματαριά και τραγουδούσαν
και για τους φρουρούς αραπάδες. Για το χατίρι τους προσπαθούνε να τραγουδήσουνε
αράπικο σκοπό, βροντώντας ανάλογα ντενεκέδες και τουμπερλέκια. Σα δεν τα
καταφέρνουν, αρχίζουν ξαφνικά κάτι δικά τους επιφωνήματα με ρυθμικό τόνο:
«Έι βαλά!
Έι βαλά!
Ρε παπά
Τα παιδιά
Ζητάν γλυκά…»
Λέγαν και ξαναλέγαν ενθουσιασμένα. Κοντά τους
αρχίσαν και οι αραπάδες κι έγινε του Κουτρούλη το πανηγύρι. Σα να ζωντάνεψε ο
αμμόκαμπος από τα χτυπήματα του ξωτικού ταμ ταμ.
·
Γλυκά, παπα-Ντίνο! Τ’ ακούς που σε τραγουδάνε;
·
Πού να βρω γλυκά, ευλογημένοι!
·
Να ζητήσεις από τους Άγγλους!
·
Και θα μου δώσουν;
·
Αφού έχεις νταραβέρια μαζί τους; Δε θα σου
χαλάσουν το χατίρι.
·
Θα ιδούμε! λέει ο πονηρός Λευίτης.
·
Δεν έχει να ιδούμε και να ιδούμε παπα-Ντίνο.
Ακούς πόσο αποφασιστικά τραγουδάνε και τ’ απαιτούνε… Λοιπόν, λάβε τα μέτρα σου.
·
Καλά, καλά… Θα φροντίσω.
Φρόντισε και με ποιον τρόπο; Κανείς δεν ξέρει.
Εκείνο που είδαμε την άλλη μέρα δείχνει πως είχε φροντίσει. Μια κασετίνα
καραμέλες του φέραν οι Εγγλέζοι κι ο θεόχοντρος λοχαγός της Ιντέλιτζες Σέρβις.
φώναξε τα παιδιά ο παπα-Ντίνος κι άρχισε να τους μοιράζει. 400 χέρια ήσαν
απλωμένα. Σπρωξίδια φωνές και κακό γύρω από τον παπά.
·
Έχει γούστο να του τα κάνουν της γριάς το σωρό!
λέει κάποιος.
·
Μην κακομελετάς! του κάνω.
Μα πριν προφτάσω να τελειώσω είχαν
αναποδογυρίσει τον παπά κι είχαν σκορπίσει τις καραμέλες. Κι ήσαν όλοι μια
μάζα, σαν το μελίσσι, που ’ναι κουλουμπωμένο γύρω στη μάνα.
Ώρα πολλή κυλιόσαντε στον άμμο. Κάποτε σηκώθηκε
ο παπάς, τίναξε τα γένια του και τα τσαλακωμένα του ρούχα. Και γύρω του
συγκεντρωμένα λίγα παιδιά στην αρχή, πλιότερα κατόπι, χτυπούσαν τα παλαμάκια
και τραγουδούσαν στον αράπικο σκοπό:
«Έι βαλά
Ρε παπά
Τα παιδιά
Ζητάν γλυκά!»
Τώρα κι άλλη μια φορά
γλυκά!..
Περιοδικό Νέα
Γενιά αρ. φ. 63, 31-12-1945
Αναδημοσίευση
από το ιστολόγιο:
λιγοι εχουν αξιολογησει σωστα το μεγαλο ταλεντο του συμπατριωτη μας Μαρινη!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήο κωστας μαρινης ειναι σιγουρα απ οσο γνωριζω μεχρι σημερα ο μεγαλυτερος λογιος της μυγδαλιας με συγγραφικο εργο αγνωστο εν πολλοις .ο μακαριτης ο πατερας μου ειχε το λαογραφικο του εργο "αντιλαλοι απο το χωριο μου"το οποιο αν θυμαμαι καλα ηταν η διδακτορικη του διατριβη στην εδρα του καθηγητη της λαογραφιας κ.ρωμαιου και το οποιο δανεισα μεσα στην παιδικη μου αφελεια με αποτελεσμα να μην μου το επιστρεψουν.ετσι τ ακουσα αλλα φετο κατορθωσα να το βρω στο μοναστηρακι μαζι με καποια τευχη του αλλου σημαντικου λογιου του χρηστου κωνσταντινοπουλου.μετα λοιπον πολλα χρονια γυρισε στη θεση του το βιβλιο ,ομως ,διστυχως αυτη τη φορα ειχε φυγει ο πατερας...ο κωστας μαρινης ηταν ενας λογιος της γενιας του μεσοπολεμου που διεπρεψε κατα τη γνωμη μου στη λογοτεχνια.εχει γραψει και τραγωδια τηνκλυταιμνηστρα και ποιηματα ενα απο τα οποια βρηκα και δημοσιευσα εδω.σ αυτο το διηγημα που εξελισσεται στο στρατοπεδο της ελ νταπα στη μεση ανατολη τμηματα του ελληνικου στρατου που συνεχισαν μετα την πτωση της ελλαδας στους γερμανους τις μαχες μαζι με το συμμαχικο στρατο στασιασαν και φυλακιστηκαν στο στρατοπεδο αυτο.εκει αναφερεται το διηγημα..η γλωσσα του κωστα μαρινη εδω δεν ειναι η γνωστη λαογραφικη καταγραφη του γλανιτσιωτικου ιδιωματισμου αλλα η προχωρημενη γλαφυρη δημοτικη της λογοτεχνικης γενιας του μεσοπολεμου χωρις ομως ν αποφευγει και τους τοπικους ιδιωματισμους της ιδιαιτερης πατριδας μας.η δημοσιευση του πρωτοχρονιατικου διηγηματος ηταν μια εκπληξη απο την εγγονη του που επανατοποθετει τον αξιο πατριωτη αναμεσα μας στην ανθρωπινη του διασταση..ευχομαι να συνεχιστει η δημοσιευση του εργου του και εδω και αλλου
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' όσο γνωρίζω λάτρης του Μαρίνη είναι και ο Βαγγέλης ο Τζιράκας. Δεν ξέρω αν έχει δημοσιεύσει κάποιο κείμενο τού πατριώτη μας, αλλά ερευνά με θέρμη και επιμονή παντού να ανακαλύψει έργα του ή δημοσιεύσεις του. Πρέπει να έχει βρει αρκετά πράγματα. Αν έχει την ευχέρεια, ας μας απαντήσει.
Δεν γνωρίζω κάτι για τους απογόνους του μακαρίτη. Μήπως σώζεται κάπου συνολικά το έργο του; Γνωρίζει κανείς κάτι;
το εργο που εχει εκδοθει ειναι στην εθνικη βιβλιοθηκη...δε νομιζω οτι τα πολλα κι αξια παιδια του δεν το εχουν....τον κωστουλη τον ξερει το πανελληνιο απο τοτε..ηταν συγχρονος του βαρναλη του βασιλη ρωτα του κοτζιουλα και ολης της αριστερης διανοησης...θα ηθελα να διευκρινισω οτι στην ελ νταμπα δεν ηταν μονο μοναδες του ελληνικου στρατου που στασιασαν και ζητησαν κυβερνηση για ολους τους ελληνες αλλα και πολλοι αριστεροι που μεταφερθηκαν εκει στην εξορια και στο στρατοπεδο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να μην (ξανα)ζήσει κανείς τέτοια δύσκολα χρόνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία χρόνια κάνω προσπάθεια να βρω το αρχείο του παππού μου αλλά σκοντάφτω σε ενδοοικογενειακές προστριβές και διεκδικήσεις.
Το μαιλ μου είναι στη διάθεσή σας για περαιτέρω επικοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ. (εγγονος τσιριμογιαννη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά σε όλες και όλους.
Καλή χρονιά να έχουμε ούλοι με υγεία πάνω απ'όλα και όλα τα άλλα λογικά θα έρθουνε.
Θέλω με την ευκαιρία αυτή να αναφέρω το εξής θέμα.
Οσοι έχετε κάτω στο χωριό Γέροντες μονάχους τους,να τους πείτε να μην ανοίγουνε σε ΚΑΝΕΝΑΝ άγνωστο την πόρτα.
Ακόμα και αν οι άγνωστοι τους πούνε οτι θέλουνε λίγο νερό γιατί λυποθυμάνε.
Σήμερα το πρωϊ με αυτήν την μέθοδο μπήκανε και κλέψανε την γιαγιά μου την Μπαζού.
Ένα αντρόγυνο ήταν και η γυναικα κράταγε τριγωνάκι για τα κάλαντα και ο άλλος έλεγε οτι λυποθυμάει.
Ενημερώστε τους Γεροντους σας.
Και πάλι καλή Χρονιά σε όλους.
ΠΟΙΑ ΜΠΑΖΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήμονο που διαβαζεις με ποιους αλλους συμετειχε στην συνταξη κλπ του περιοδικου νοιωθεις ιλλιγγο.......gerolykos
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη χρονια, πατριωτες,σε ολο τον κοσμο.gerolykos
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω πρωδημοσιευτηκε απο τον κωστουλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθολογία κειμένων από τη «Νέα Γενιά»
Το περιοδικό Νέα Γενιά ήταν το όργανο της ΕΠΟΝ και έβγαινε παράνομο επί κατοχής και στη συνέχεια νόμιμο έως τον Οκτώβρη του 1947 που η ΕΠΟΝ κηρύχτηκε παράνομη. Τα τελευταία χρόνια έχουν επανεκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Σύγχρονη Εποχή, με πρωτοβουλία της ΚΝΕ, δυο τόμοι με τεύχη του περιοδικού. Σκοπεύω να παρουσιάσω από αυτές τις σελίδες μια ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων από το περιοδικό αυτό.
Πρώτα όμως, θέλω να παραθέσω μερικά λόγια που είχε γράψει ο αείμνηστος Νίκος Καραντηνός, αρχισυντάκτης του περιοδικού, με την ευκαιρία της έκδοσης του πρώτου τόμου, μια και αποτελούν εξαιρετικά καλή σύνοψη της διαδρομής του περιοδικού:
Ένα μήνα μετά την ίδρυση της ΕΠΟΝ, στις 23 Φλεβάρη 1943, κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της μικρής παράνομης εφημεριδούλας Νέα Γενιά. Από το χωμένο στα έγκατα της γης παράνομο τυπογραφείο, δουλεμένο από την ηρωική Ηλέκτρα Αποστόλου που την εποχή εκείνη ήταν μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΕΠΟΝ. Το κύριο άρθρο αναφέρεται στο 1821 και καλεί τη νέα γενιά να τιμήσει τους ήρωες του. Στο φύλλο αυτό δημοσιεύεται η σύνθεση του ζωγράφου Ηλία Φέρτη.
Η Νέα Γενιά είχε την τύχη να ξεκινήσει με την πνοή της ηρωικής Ηλέκτρας (οι ΕΠΟΝίτες την ξέραμε με το ψευδώνυμο «Στάσα»). Ενα χρόνο αργότερα θα έπεφτε στα χέρια των δολοφόνων της ασφάλειας (Λάμπρου - Παρθενίου - Πλυτζανόπουλου) και θα μαρτυρούσε, στο άντρο της Γενικής Ασφάλειας στην οδό Ελπίδος, τον Ιούλιο του 1944.
Στη συντακτική επιτροπή μετείχαν: η Μαρία Σβώλου, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Κώστας Σωτηρίου και ο Σταύρος Ζορμπαλάς (Λάμπης) που έγινε αργότερα υπεύθυνος του περιοδικού. Λίγο αργότερα στη συντακτική επιτροπή μπήκαν οι ΕΠΟΝίτες Νίκος Καραντηνός και Νίκος Γιαναράς.
Ας δούμε όμως τώρα τη Νέα Γενιά στη διαδικασία της έκδοσης, στα χρόνια που παίρνει σχήμα περιοδικού, από το Νοέμβρη του 1944 μέχρι το τελευταίο τεύχος, τον Οκτώβρη του 1947.
Σ’ αυτή την περίοδο η Συντακτική Επιτροπή, την καθοδήγηση της έχει πάντα το Προεδρείο της ΕΠΟΝ. Έχει διευρυμένη σύνθεση. Σ’ αυτή μετέχουν μεγάλοι φίλοι της ΕΠΟΝ, όπως η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Κώστας Σωτηρίου, η Σοφία Μαυροειδή -Παπαδάκη, ο Πάνος Θεοδωρακόπουλος, ο Πάνος Λαμψίδης. Αρχισυντάκτης από το πρώτο τεύχος είναι ο ΕΠΟΝίτης δημοσιογράφος Νίκος Καραντηνός. Τα γραφεία του περιοδικού λειτούργησαν στην πρώτη φάση στην οδό Κοραή, όπου είχε εγκατασταθεί και η ΚΕ του ΕΑΜ, στην οδό Ερμού ύστερα από το ματωμένο τραγικό Δεκέμβρη και η τελευταία εγκατάσταση στην οδό Ακαδημίας 10 μαζί με το ΚΣ της ΕΠΟΝ.
Ο αναγνώστης που διερευνά την ύλη του περιοδικού, διαπιστώνει ότι με τη Νέα Γενιά συνεργάζονται πολλοί γνωστοί επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίου, λογοτέχνες, παιδαγωγοί, πολιτικά στελέχη της ΕΑΜικής ηγεσίας. Πρόκειται για ευρύ δίκτυο συνεργατών, που παρακολουθεί τα θέματα που ανακύπτουν, που θέλουν σχολιασμό και εθελοντικά και άμεσα καλύπτουν τις ανάγκες του περιοδικού. Είναι πολλοί οι συνεργάτες της Νέας Γενιάς. Αναφέρουμε εδώ μερικά μόνο ονόματα: Γιάννης Ρίτσος, Γιάννης Κορδάτος, Νίκος Κιτσίκης, Πέτρος Κόκκαλης, Κώστας Βάρναλης, Μάρκος Αυγέρης, Μενέλαος Λουντέμης, Δημήτρης Φωτιάδης, Δημήτρης Ψαθάς, Έλλη Αλεξίου, Ασημάκης Γιαλαμάς, Θέμος Κορνάρος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Βασίλης Ρώτας, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Νίκος Καββαδίας, Μιχάλης Παπαμαύρος, Θρασύβουλος Σταύρου, Γιώργος Κοτζιούλας, Γιώργης Λαμπρινός, Κώστας Θέος, Μ. Μαραγκουδάκης, Ρίτα Μπούμη - Παππά, Παύλος Κριναίος, Κώστας Μαρίνης, Νότης Περγιάλης, Μίμης Ραυτόπουλος, Χαρίλαος Σισμάνης, Γ. Ελευθεριάδης κ.ά.
Διάλεξα πολλά λογοτεχνικά κείμενα (όχι παιδικά) από τα τεύχη που είχα στη διάθεσή μου. Φυσικά, ο χαρακτήρας του περιοδικού είναι τέτοιος που ευνοούσε την αγωνιστική θεματογραφία και τη σύντομη μορφή, ωστόσο πιστεύω πως το υλικό που ανθολογώ έχει και αυθυπόστατη αξία και όχι απλώς ως ένδειξη του κλίματος της εποχής.
Ευχαριστώ τον φίλο Γιάννη Π. για την πληκτρολόγηση. Οι εικόνες, όπου υπάρχουν, είναι από την πρωτότυπη δημοσίευση στο περιοδικό.
Αυτή τη χρονιά ας την υποδεχθούμε με την αισιοδοξία και την ελπίδα πως θα έρθουν καλύτερες ημέρες για όλους μας και ας αντλήσουμε περίσσεια δύναμη από τα ψυχικά μας αποθέματα όσο κι αν νιώθουμε πως αυτά έχουν μειωθεί όπως και το εισόδημά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά με υγεία !
Χαρούμενο και ευτυχισμένο το 2014 για όλους!
καλημέρα και καλή χρονιά σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήδε πιστεύω μα μη ν αισθάνεσθε υπερηφάνεια που σήμερα είμαστε πρόεδροι της Ε.Ε.? βγάλτε από συρτάρι τα καλά μαχαιροπήρουνα
τιμή μας και καμάρι μας !!!χαχαχ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχαμαι πολούς προέδρου στήν ψωροκώσταινα,καί από σήμερα γενήκαμε ούλοι οι Έλληνες πρόεδροι.......που καί ποιόν θα προεδρέυουμαι δεν ξέρω. αν ξέρει κάποιος να μου πει
ΑπάντησηΔιαγραφήαπαράδεκτος! ανέλαβες καθήκοντα προέδρου χωρίς να ξέρεις ?
ΑπάντησηΔιαγραφήπάρε μια γεύση
: «Μίζα», «ρουσφέτι», «μέσο», «δόντι», «διαπλοκή», «λάδωμα», «φακελάκι», «δωράκι», «βύσμα»...
Χρηματιστήριο, κυκλώματα στα εξοπλιστικά, κυκλώματα παραδικαστικά, κυκλώματα παραεκκλησιαστικά, κότερα, Πανάγοι, κουμπάροι, Τομπούλογλου, Ζήμενς, αναψυκτήρια, Βατοπέδια, Τσουκάτοι, Μαντέληδες, Ακηδες κοκ.
«Εγώ απλώς προήδρευα». «Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του» . «Αυτή είναι η Ελλάδα». «Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα»
3.04 ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοδαρικό με 20 φορολογικές υποχρεώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήτι! θα πληρώνουμε και τώρα που είμαστε πρόεδροι?
τι διαβάζω ! γίναμε 18?
ΑπάντησηΔιαγραφή..., οι Λετονοί δεν έχουν καμιά όρεξη να πληρώνουν για τα χρέη της Ελλάδας, ενώ ...
μάθανε πως γ@μιωμ@στε πλακώσανε και οι γύφτοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά θα με ενδιέφερε πολύ να γνώριζα το γεννεαλογικό της οικογένειας από το Μαρίνη και μετά μέχρι σήμερα. Εάν η εγγονή του αείμνηστου έχει τη διάθεση και δεν προσκρούει κάπου, άς το κάνει με δυο λόγια.
Επίσης από μια νύξη που έγινε κατάλαβα ότι υπάρχει κάποιο αρχείο. Μήπως κάποιος, ιδιώτης ή σύλλογος, θέλει να προσπαθήσει να το εύρει; Είναι καιρός.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ