ΑΡΚΑΔΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

              ΤΟΥ  ΘΑΝΑΣΗ  Β. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ                 

                  

Οι  Αρκάδες  είναι  υπερήφανοι  για  την  ιστορία  τους, τόσο  για  την  αρχαία, όσο  και  για  τη  μεσαιωνική  και  νεότερη, γιατί  μέσα  από  τα  σπλάχνα  τους  ξεπήδησαν  ήρωες  αλλά  και  μεγάλες  μορφές  του  πνεύματος  και  της  πολιτικής.

Σκοπός  του  σημειώματος  αυτού  είναι  η  περιληπτική  αναφορά  σε  τέκνα  της  Αρκαδίας  που  διετέλεσαν  πρωθυπουργοί  της  Ελλάδας  και  προσέφεραν  μεγάλες  υπηρεσίες  σ’ αυτήν.  Έτσι  κατά  αλφαβητική   σειρά  έχουμε  τους  εξής  9 Αρκάδες  πρωθυπουργούς:

    1. Γεωργακόπουλος  Κωνσταντίνος

Πρωθυπουργία:  5-3-1958  έως  17-5-1958

Γεννήθηκε  στη  Τρίπολη  το  1890. Έλαβε  μέρος  στους  πολέμους  των  ετών  1912 – 1923  ως  αξιωματικός  του  πεζικού  και  εν  συνεχεία  ως  μόνιμος  αξιωματικός  της  στρατιωτικής  δικαιοσύνης. Διετέλεσε  αντιπρόεδρος  και  μετά  πρόεδρος  του  ελληνικού  ερυθρού  σταυρού, υφυπουργός  παρά  τω  πρωθυπουργώ  και  υπουργός  παιδείας. Ήταν  υπηρεσιακός  πρωθυπουργός  κατά  το  διάστημα  που  ανέφερα

          Δηλιγιάννης  Θεόδωρος

(Πρωθυπουργίες: 19-4-1885 έως 30-4-1886, 29-10-1890 έως 18-2-1892, 31-5-1895 έως 18-4-1897, 24-11-1902 έως 14-6-1903, 16-2-1904 έως 1-6-1905).

Γεννήθηκε  στη  Τρίπολη, καταγόμενος  από  Λαγκάδια, ήταν  γιος  του  Πανάγου  και  της  Ελένης  κόρης  του  άρχοντα  της  Τριπολιτσάς  Θοδόση  Δραγουμάνου. Το  1840  γράφτηκε  στη  Νομική, το  1862  εκλέχτηκε  πρώτος  πληρεξούσιος  της  επαρχίας  Γορτυνίας. Το  1863 έγινε  υπουργός  Εξωτερικών. Απεστάλη  από  την  κυβέρνηση  στο  Παρίσι  για  την  επίλυση  του  Κρητικού  ζητήματος, όπου  απέκτησε  την  εύνοια  του  αυτοκράτορα  Ναπολέοντα  Γ΄ .  Το  1885  σχημάτισε  την  πρώτη  κυβέρνησή  του, και  ανέλαβε  τα  υπουργεία  οικονομικών  και  εξωτερικών.

      Στις  30  Μαΐου  1905  δολοφονήθηκε  από  τον  Κ.  Γερακάρη  γιατί  τον  θεώρησε  ως  υπαίτιο  του  κλεισίματος  των  χαρτοπαιχτικών   λεσχών.

3         Δεληγιάννης  Νικόλαος

                Πρωθυπουργία  12-1-1895 έως  31-5-1895

Γεννήθηκε  στα  Λαγκάδια. Το  1874  διορίστηκε  πρεσβευτής  στο  Παρίσι. Μετά  τη  κυβερνητική  κρίση, που  προέκυψε  από  την  παραίτηση  του  Χαρ. Τρικούπη, ανατέθηκε  σ’ αυτόν  η  προεδρία  υπηρεσιακής  κυβέρνησης  για  διενέργεια  εκλογών  στις  16 Απριλίου  1895.

4         Δεληγιώργης  Επαμεινώνδας

               (Πρωθυπουργίες: 20-10-1865 έως  7-11-1865, 2-7-1870 έως 3-12-1870, 8-7-1872 έως 9-2-1874)

Γεννήθηκε  στη  Τρίπολη, το  1849  ανακηρύχτηκε  αριστούχος  διδάκτωρ  της  Νομικής. Το  1862  έγινε  υπουργός  παιδείας, και  το  1870  πρωθυπουργός. Τα  κυριότερα  ζητήματα  που  απασχόλησαν  τη  κυβέρνησή  του  ήταν  τα  μεταλλεία  του  Λαυρίου, το  αίτημα  των  φοιτητών  για  ανασύσταση  της  πανεπιστημιακής  φάλαγγας. Διακρίθηκε  για  τη  ρητορική  του  δεινότητα  και  ευφράδεια  τόσο  στο  δικανικό  όσο  στο  κοινοβουλευτικό  βήμα.

                         5. Κωνσταντόπουλος  Κωνσταντίνος      

    

                      Πρωθυπουργία  18-2-1892  έως  10-6-1892

Γεννήθηκε  στη  Δόριζα, σπούδασε  νομικά  στην  Αθήνα  και  εισήλθε  στο  δικαστικό  κλάδο, όπου  έφτασε  στο  βαθμό  του  εισαγγελέα  εφετών. Ήταν  εμβριθέστατος  νομικός, ακέραιος  δικαστικός  και  πολυμερής  συγγραφέας. Έργο  του  η Ερμηνεία  της  Ελληνικής  Ποινικής  Δικονομίας. Εκλέχτηκε  δύο  φορές  βουλευτής  του  κόμματος  του  Θ. Δηλιγιάννη, και  δύο  φορές  Πρόεδρος  της  Βουλής. Παρέδωσε  στις  10-6-1892  τη  κυβέρνηση  στον  νικητή  των  εκλογών  Χαρ. Τρικούπη.

                         6.     Κολοκοτρώνης  Γενναίος

                         Πρωθυπουργία  26-5-1862  έως  11-10-1862

Γιος  του  Θεόδωρου  Κολοκοτρώνη, με  το  όνομα  Ιωάννης. Ετίμησε  τον  πατέρα  του  με  την  παλληκαριά  του  στον  αγώνα  του  1821, γι’ αυτό  ονομάστηκε  Γενναίος. Ήταν  φίλος  του  Καποδίστρια, το  1833  φυλακίστηκε  από  την  Αντιβασιλεία, αλλά  δεν  καταδικάστηκε. Το  1835  αναγνωρίστηκε  συνταγματάρχης. Το  1836  έγινε  υπασπιστής  του  Όθωνα. Το  1843  κατέπνιξε  το  κίνημα  του  Παπουλάκου. Το  1862  έγινε  πρωθυπουργός  αλλά  μάταια  αγωνίστηκε  να  σώσει  τον  Όθωνα. Μετά  την  έξωση  του  τελευταίου  έφυγε  στην  Ιταλία, επανήλθε  αργότερα  στην  Αθήνα  και  διορίστηκε  πρόεδρος  της  επιτροπής  αγώνα.

7            Παπαναστασίου  Αλέξανδρος

                         Πρωθυπουργίες:  12-3-1924 έως 25-7-1924, και  26-5-1932 έως 5-6-1932

  Γεννήθηκε  στην  Τρίπολη, καταγόμενος  από  Λεβίδι, εκλέχτηκε  βουλευτής  το  1910, με  την  ομάδα  των  Κοινωνιολόγων, και  άσκησε  με  την  ομάδα  του  μεγάλη  επίδραση  για  την  αναθεώρηση  του  συντάγματος. Το  1915  η  ομάδα  του  συγχωνεύτηκε  με  τους  Φιλελεύθερους. Το  1917  ανέλαβε  υπουργός  συγκοινωνιών, το  1920  άρχισε  να  επικρίνει  το  θεσμό  της  βασιλείας  και  το  1922  εξέδωσε  το  δημοκρατικό  μανιφέστο. Μετά  την  απομάκρυνση  του  Γεωργίου, έγινε  πρωθυπουργός  στις  12-3-1924  οπότε  και  προέβη  στην  ανακήρυξη  της  Δημοκρατίας. Στις  25  Ιουλίου  ανατράπηκε.

                                

                                 8.  Σπηλιάδης  Νικόλαος

                  Πρωθυπουργία 1829

Γεννήθηκε  στην  Τρίπολη (1785- 1862), και  αργότερα  εγκαταστάθηκε  στην  Οδησσό, όπου  μυήθηκε  στη  Φιλική  Εταιρεία. Όταν  άρχισε  η  επανάσταση  ήρθε  στην  Ελλάδα, και  υπηρέτησε  ως  γραμματέας  της  Πελοποννησιακής  Γερουσίας, ως  γραμματέας  του  Υπουργού  Θρησκείας  Ιωσήφ  Ανδρούσης, ως  γραμματέας  του  Εκτελεστικού, ως  βουλευτής, ως  γραμματέας  του  τμήματος  της  οικονομίας.

Το  1829 διορίστηκε  από  τον  Καποδίστρια  Γραμματέας  της  Επικρατείας, δηλαδή πρωθυπουργός, σε  αντικατάσταση  του  Σπυρ. Τρικούπη, θέση  που  διατήρησε  μέχρι  τη  δολοφονία  του  Καποδίστρια. Καταδιώχτηκε  το  1833  και  το  1840  από  την  Αντιβασιλεία, προς  την  οποία  ήταν  πάντοτε  αντίπαλός  της. Έγραψε  στα  αγγλικά  τα  Απομνημονεύματα  της  ελληνικής  επανάστασης  και μετέφρασε  έργα  του  Μπινιόν  και  του  Σατωμβριάνου.  Πέθανε  φτωχός  στο  Ναύπλιο  σε  ηλικία  82  ετών.

                                  9.  Τριανταφυλλάκος  Νικόλαος

              Πρωθυπουργία:  28-8-1922  έως  16-9-1922

  Γεννήθηκε  στη  Τρίπολη. Σπούδασε  νομικά  στην  Αθήνα και  μετά  σε  Βερολίνο  και  Γαλλία. Εκλέχτηκε  πολλές  φορές  βουλευτής. Το  1897  έγινε  υπουργός  Δικαιοσύνης, και  το  1898  υπουργός  Εσωτερικών. Μετά  τις  εκλογές  του  1920  εστάλη  ως  αρμοστής  της  ελληνικής  κυβέρνησης  στη  Κωνσταντινούπολη. Μετά  την  επανάσταση  του  1922  ανέλαβε  το  σχηματισμό  κυβερνήσεως  διαδεχθείς  τον  Πέτρο  Πρωτοπαπαδάκη.  Το  1929  εκλέχτηκε  αριστήδην  Γερουσιαστής. 
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ  Β. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ