Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Η ύλη της νοσταλγίας

Τυλιγμένοι νησιά και ανέμους, σωματικά, φαντασιακά, διασχίζουμε το καλοκαίρι. Βαριά, ανήσυχα, με τα κλιματιστικά να γουργουρίζουν στο άστυ, τα παιδιά να ιδροκοπάνε στις αλάνες και στα φλερτ του καλοκαιριού (όλα συμβαίνουν εκείνο το Μακρύ Καλοκαίρι), τους μεσήλικες να ανταμώνουν ύστερα από τρεις δεκαετίες και να ζυγίζουν απώλειες και μπάκες, το μελτέμι να σκορπάει τα κυνικά καύματα του Ιουλίου και να μας βάζει στον αγγελοκρουσμένο Αύγουστο. 
Νιώθω τα πάντα να γυρνάνε στο Αρχιπέλαγος. Ολα εκεί επιστρέφουν και υπερίπτανται, στριφογυρνούν σε ύπνους ανονείρευτους, η νοσταλγία τα στοιχειώνει. Τι νοσταλγούμε; Δεν ξέρω το παρελθόν και τα φαντάσματα των διπλανών μου· ωστόσο τα νιώθω να ριγούν. Η νοσταλγία νιώθεται, κατασκευάζεται, σαρκώνει την ύλη της.
Ακούω αυτή την ύλη: Κλειστές πλατείες σαν σκηνές θεάτρου, από τις μπούκες τους ξεπροβάλλουν οι έφηβοι προς τον κόσμο· βουτιές ολημερίς, πετσί αργασμένο λουστρίνι, πάνινα παπούτσια· μεταβατικό απομεσήμερο, αφόρητα γλυκό το απόγευμα, αφόρητα μαβί το δειλινό, απλωμένοι στο λιμάνι κάτω από φωτάκια, διασταυρώσεις βλεμμάτων στο quai, άνθρωποι, βλέμματα, αγγίγματα, μυρωδιές μαλλιών, φρέσκα πουκαμισάκια, χνάρια λευκής σάρκας, εκεί που δεν χαϊδεύει ο ήλιος, αγόρια, κορίτσια, ραγισμένα μπλουζ από βραχνά μαγνητόφωνα. Ανθρωποι, άνθρωποι, βλέμματα, εικόνες που έχουν εξαχνωθεί και τώρα ευωδιάζουν απατηλά. Η ύλη της νοσταλγίας.

Μεταίχμιο της ύλης, πέρασμα από το χυμώδες μονοκόκαλο Παλαιό στο πολυσθενές ασπόνδυλο Σήμερα: η πρωτεϊκή εικόνα του Πιραντέλο, στην παραλία της Σικελίας, όπως την απέδωσαν κινηματογραφικά οι Ταβιάνι στο «Χάος». Η mare nostrum περιμένει, προσκαλεί· οι άνθρωποι φτάνουν ασθμαίνοντες στην ακρογιαλιά· χύνονται στην τελετή του αλμυρού νερού. Τελετή.


Ιδια τελετή δείχνει ο Αβδελιώδης στο θεμελιώδες «Δέντρο που πληγώναμε». Βλέπω ανάμεσά τους τον Χιώτη-Συριανό-Ρουμάνο-Πειραιώτη παππού μου, βλέπω το πάμφωτο Νησί, μια όχεντρα στη δράφη, σκιάδια και τραγιάσκες, ανασηκωμένα πουκάμισα και ντρίλια. Αποϊδρώνουν στην άκρη, η θάλασσα βαθιά, ψυχρή, ανατριχιάζει, προσκαλεί· η άμμος ρύζι. Οι παραγκαιριές τρεμίζουν σταχτιές. Ενα νεύμα. Ορμούν στο αλμυρό νερό, στην τελετή.

Υλη της νοσταλγίας: ό,τι θυμόμαστε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι νομίζουμε πως θυμόμαστε, ό,τι έχουμε ανάγκη, τόσο που να το ζούμε ξανά και ξανά. Ενα συνεχές. Κατασκευή; Αδιάφορο.

Να, κάπως έτσι, ψαύουμε το καταγωγικό μας ίχνος στο Αρχιπέλαγος, σε μια υγρή μήτρα, ψυχρό και αλμυρό νερό, ξερολιθιές, απέραντος ουρανός απάνω και παντού, μελτέμια, γλαυκές σιλουέτες τα νησιά τριγύρω, όλα τα νησιά μόνα κι όλα μαζί. Ολοι καταγόμαστε από το Αρχιπέλαγος, είτε γιατί εκεί γεννηθήκαμε είτε γιατί εκεί μεγαλώσαμε είτε γιατί εκεί νιώσαμε τον εαυτό μας ενήλικο, ερωτευμένο, λεύτερο, μονάχο. Στο Αρχιπέλαγος νιώσαμε την ύλη μας και το μέτρο της, τη δίψα της σάρκας και το πέρας της· στα νησιά αντιληφθήκαμε την αναλογία μικρού-μεγάλου, μακρινού-κοντινού, εφήμερου-αιώνιου· στα γυμνά νησιά αναρωτηθήκαμε «γιατί οι άνθρωποι διαλέγουν να ζουν εδώ;», κι ήμασταν γυμνοί σε μια πάλλευκη παραλία. Σε αυτόν τον θάλαμο καταγωγής, επινοημένο ίσως αλλά τόσο ζωντανό, νιώσαμε την έκπληξη της ύπαρξης και σπαρτάρισε το δέρμα όταν μας πρόλαβε άυπνους η αυγή, σε ερωτικό παραδομό. Μια τέτοια νύχτα στα νησιά, με πεφταστέρια, σφραγίζει το σώμα για πάντα. Γίνεται καταγωγή. Αυτή τη νύχτα νοσταλγούμε πάντα. 

Τούτο το παραχωμένο θάμβος φανερώνεται όλο και πιο αραιά, καθώς τα χρόνια κάθονται πάνω μας σαν σκόνη· μια αναλαμπή, νύχτες με Περσείδες, νύχτες όπου η βουή του τουρισμού αποσύρεται προσώρας και αφήνει να χυθεί ορμητική η ανάμνηση μέσα στους καλαμιώνες. Μία στιγμή καλότυχη, από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο, έρχεται σαν ρεύμα και ταράζει τα μουδιασμένα σώματα. Στη μαλακωσιά μιας ρύμης, αντίκρυ σε αμπέλια και ελιές, με πλάκες φρεσκοασβεστωμένες, το λευκό τους να φεγγίζει στο σούρουπο, μια ρύμη που σου φανερώνει τη Διαμονή. Στο ετοιματζίδικο μπαλκόνι ενός ρουμ, με τις λεμονιές ολόγυρα, και την πόλη απέναντι. Στη θαλασσινή αυλή ολονυχτίς, ανάμεσα στο εγκόσμιο και το θείο, από τη μια το διαρκές βεγγαλικό και από την άλλη ο μεταφυσικός πολυέλαιος, από τη μια το σώμα κι από την άλλη ο φόβος του.

Μια αναλαμπή, ο διακαμός του σαρκίου μας, ιδού: το Αρχιπέλαγος της καταγωγής μας. Η ύλη της νοσταλγίας.
  Tου Νικου Γ. Ξυδακη


25 σχόλια :

  1. Ανώνυμος21/8/13 12:55

    Η διευθυντρια είναι ακόμη στο σαλε? Και μετά μας κάνει τη δύσκολη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος22/8/13 11:04

    ΣΉΜΕΡΑ ΕΊΔΑ ΟΔΥΣΣΕΑ,
    ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΏΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ.ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ.
    ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΚΑΤΩ ΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος22/8/13 16:11

    ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος22/8/13 18:30

    καμια φωτογραφια απο το 15 Αυγουστο στο χωριο θα ειδουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. OLOI PERIMENOUME GIA FWTO KAI VIDEO ..ALLA FAINETAI AKOMH TO GLENTANE !!!!!

    MIAS KAI PHGAN ,,,,, NIS KATW EISAI AKOMH ???

    AX TYXARE !!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. OLOI PERIMENOUME GIA FWTO KAI VIDEO ..ALLA FAINETAI AKOMH TO GLENTANE !!!!!

    MIAS KAI PHGAN ,,,,, NIS KATW EISAI AKOMH ???

    AX TYXARE !!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος23/8/13 13:24

    μπηκα στο google earth στην τοποθεσία κερπινη αρκαδιας και υπάρχει μια φωτογραφια με την πινακίδα οινοπντ/λειο το κέφι της φτωχειας
    πως βρέθηκε εκεί καρφιτσωμένο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος25/8/13 17:28

    ειν κανεις ειδω;;
    πουστε ουλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  9. KALA AKOMH STH GLANITSIA EISASTE ????

    FWTO KAI VIDEO ????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος26/8/13 08:01

    XAXAXAXAXA GIOTA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος26/8/13 15:59

    ABERT ALERT!!!!
    ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ-Γλανιτσομπλόγκερ
    ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΔΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΟΛΟΝΑ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος26/8/13 18:10

    καλυτερα με το πατεβα ακουτε και μενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος27/8/13 11:35

    Σαν την ΕΡΤ τοκανες νις? βαλε μαυρο τουλαχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος27/8/13 12:14

    είναι καλά ο ανθρωπος ;
    ξέρει κανείς;
    εκτος αν εχει παει διακοπες οποτε καλα να περναει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος27/8/13 15:16

    μια χαρα ειναι ο ανθρωπος...αποτοξινωνεται απ αυτα που γραφουν για σχολια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος27/8/13 18:48

    Έμαθα ότι ο Σόλωνας,ενώ έφτασε στον τελικό της δηλωτής, έχασε από Γιαννόπουλο, είναι αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος27/8/13 22:46

    ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  18. O NIS PHGAINEI STH BYTINA MONO GIA KAFE OXI NA ANEBASH FWTO...... MIA XARA EINAI KALOPERNAEI STO XWRIO .... ..EXW BALEI RADAR !!!!!! XAXAX.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος28/8/13 04:28




    NISSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

    NISSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

    NISSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος28/8/13 11:39

    χαχα γιωτα εγω μονο παω στη βυτινα κι ο σωτηρης με αδεια ....δεν τα ξερεις καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος28/8/13 12:23

    νιςταλγίες ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος28/8/13 12:50

    με αφορμή το scroll της οθόνης για τις φωτογραφίες , τι πρόκειται να τις κάνουν ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλό χειμώνα
    Δηλώνω παρούσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος28/8/13 14:20

    γιωρη εκεινο το τραπεζι το σαββατο τι διαβολοτραπεζο ητανε?oi μισοι να τρωνε και οι αλλοι να κοιτανε σαν τα σκυλια...εγινε σιουσιουρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος28/8/13 16:47

    ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ....ΑΥΡΙΟ ΚΛΑΙΝΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.