ΑΛΑΤΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΤΑ

Με το Δυσσέα Παπαναστασίου

Γράφει ο Παλιοπυργήσιος

Ήταν το χίλια εννιακόσια είκοσι… τόσο, μακάρι να ήξερα κι εγώ πότε ήταν. Πάντως, από κάτι υπολογισμούς που έκανα, πρέπει να ήταν αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ας πούμε 1924. Τότε, στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως νεοσυλλέκτων Τρίπολης υπηρετούσε με το βαθμό του λοχαγού ο Δυσσέας Παπαναστασίου. Είναι αυτός που, στη μάχη της Γλόβοβας με τους Γερμανούς, ταγματάρχης ε.α. έλαβε μέρος ως διοικητής το εφεδρικού ΕΛΑΣ Γλανιτσιάς. Ήταν πολύ καλός αξιωματικός, δημοκρατικός, δραστήριος, πολύ-πολύ αυστηρός. Στο ίδιο στρατόπεδο υπηρετούσαν ως εκπαιδευόμενοι μερικοί Γλανιτσιώτες, όπως ο Γιώργης Αν. Σταθόπουλος (Κατσιογιώρης), ο Κώστας Παπάς (Απίκραντος), Γιάννης Γ. Βασιλόπουλος (Μαγκόγιαννης) ως και ο Τέλης Βασιλόπουλος, λοχίας εκπαιδευτής, κ.α. Ήρθαν οι μέρες που στο χωριό θα γινόταν ο γάμος του Αναστατσίου Βασιλόπουλου (Τασιόρηγου) με τη Κατερίνη Παπαναστασίου, αδερφή του λοχαγού Δυσέα. 

 Μαγκόγιαννης βγαίνει στην αναφορά του λόχου και ζητάει από το λοχαγό Δυσσέα να του δώσει άδεια να πάει στο γάμο του ξάδερφού του Τασιόρηγου. Καααλά. Ποιος να το περίμενε!!! Δεν του χορηγήθηκε άδεια…. Τι να κάνει; Πείθει τον Απίκραντο και λιποτακτούν, Παραβρεθήκανε στο γάμο. Πήγε μάλιστα και το «κανίσκι», ένα καλό σφαχτό που, σύμφωνα με το έθιμο, το έστελνε ο γαμπρός στο σπίτι της νύφης την παραμονή του γάμου. Παραμάσκαλα το πήρε ο Μαγκόγιαννης και μαζί με άλλους τραγουδώντας, το πήγαν στη νύφη. Έγινε ο γάμος. Φυσικά δεν παραβρέθηκε στο γάμο ο Δυσσέας, αδερφός της νύφης!! Δεν είμαι σίγουρος αν παραβρέθηκε ο Τέλης Βασιλόπουλος (Τέλαρος) αδερφός του γαμπρού.

Με το που επέστρεψαν στο Κέντρο ο Μαγκόγιαννης με τον Απίκραντο, δίνει διαταγή ο Δυσσέας στο Λοχία Υπηρεσίας να τους κλείσει στο Πειθαρχείο. Έτσι κι έγινε. Την άλλη μέρα βέβαια, πήγε με το ζερμπί του ο Τέλης, «έκοβε το δόντι του», που λέει, και τους έβγαλε, τους άφησε ελεύθερους. Πέρασαν δυο-τρεις μήνες. Ήταν κάποια γιορτή, συνεννοήθηκαν και αποφάσισαν μερικοί Γλανιτσιώτες, άλλοι στρατιώτες και άλλοι πολίτες, να επισκεφτούν το Δυσσέα στο σπίτι του. Έφτασαν εκεί τραγουδώντας. Με το που άκουσε τα γνωστά γλανιτσιώτικα τραγούδια, τον έπιασε το γλανιτσιώτικο φιλότιμο, ενθουσιάστηκε, άνοιξε την πόρτα και τους υποδεχόταν ευχάριστα:

-  Βρε, καλώστον τον τάδε, βρε καλώστον τον τάδε, βρε καλώστον τον τάδε… Και φτάνοντας στον Μαγκόγιαννη:

-  Βρε, καλώστον το Γιαννάκο, δε μου λες, ρε Γιαννάκο, πώς πήγαν οι γάμοι;

Από ’κεί κει πέρα, κάνε εσύ τα σχόλιά σου._