Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Αλατισμένα και ανάλατα (O δουλευταράς)

Γράφει ο «Παλιοπυργήσιος»
Θεόδωρος Π. Κοσμάς ή απλά Κοσμάς ή Τσιαγκρής ή Ντάλας. Για όσους νέους δεν τον θυμούνται ήταν ο πατέρας του Βασίλη και του Λώρη. Η καταγωγή του  από την γειτονική Κερπινή. Τον φώναζαν με όλα αυτά τα ονόματα. Δεν ξέρω ποιος, πού, πώς και γιατί είχε ειπεί «Κοσμάς - Τσιαγκρής και Ντάλας, αδέρφια υποθέτω θα είναι». Εμ, δεν ήταν αδέρφια, ήταν το ίδιο πρόσωπο, αυτό για το οποίο μιλάμε. Οικογενειάρχης φτωχής πολύτεκνης οικογένειας, είχε και άλλα 4 μεγαλύτερα παιδιά, που μαζί με τη Βαγγελιά τη γυναίκα του πάλευαν με νύχια και με πόδια να «τα βγάλουν πέρα», όπως έκαναν εξάλλου όλοι οι οικογενειάρχες του χωριού μας εκείνα τα δύσκολα χρόνια
Μα ο Τσιαγκρής ήταν αυτός που ίσως περισσότερο από πολλούς άλλους δικαιούται τον τίτλο του «δουλευταρά». Δεν άφηνε να του πέσει κάτω μεροκάματο με μεροκάματο πουθενά. Πού τον έχανες - που τον έβρισκες στα χωριά του Πύργου, του Αιγίου, της Κορινθίας για σκάψιμο, σκάλισμα και τρύγο στα σταφιδάμπελα. Το ίδιο έκαναν τόσοι άλλοι από το χωριό μας. Αρχικά πήγαινε μόνος του, αργότερα έπαιρνε μαζί του τα μεγαλύτερα παιδιά του. Μια φορά είχε μαζί του το γιό του τον Πάνο. Θυμάμαι ο Πάνος ήταν καλλίφωνος. Τραγούδαγε και έψελνε ωραία. Κάποτε που Πάνου του κατσικώθηκε να αγοράσει κλαρίνο. Φορτώθηκε τον πατέρα του, τον τρούπησε, «να το πάρουμε, να το πάρουμε, ρε πατέρα».
-          «Ρε, παιδάκι μου, είναι ακριβό το κλαρίνο, δεν έχουμε, άσε να πάρουμε σιτάρι και άλλα χρειαζούμενα να ζήσουμε». Τίποτα ο Πάνος. «Να το πάρουμε, ρε πατέρα» και στη σταθερή άρνηση του πατέρα του, προχωράει με έκπτωση 50%. «Να πάρουμε το μισό κάνε εφέτος, ρε πατέρα».
-          «Αχ, παιδάκι μου, αφού έφτασες για το μισό… πάρτο ολόκληρο και…..»
Α, ναι τι ωραίο δίδαγμα, για τους νέους τώρα με την κρίση, ας μην έχουν πολλές απαιτήσεις από τους γονείς τους.
Αλλά και όταν δεν έλειπε για ξενοδούλι και ήταν στο χωριό δε σταμάταγε καθόλου. Σπαρτό, βοτάνισμα, θέρο, αλώνι, όλες τις δουλειές του χωριού. Καυσόξυλα για όλη τη βαρυχειμωνιά. Σαν το σκαθάρι πάλευε όλη την ώρα. Η σβελτοσύνη του δεν είχε σύνορα.
Μια μέρα, πριν καλά-καλά βγει ο ήλιος, ο παπα-Πάνος είχε βγει εδεκεί στην ταρατσούλα του και πλενόταν με το νερό που έτρεχε από μια τσίγκινη βρυσούλα κρεμασμένη στον πλάτανο. Ο Τσιαγκρής ανηφόριζε από το σπίτι του Κοζάτου προς πλατεία με τη γαϊδούρα φορτωμένη ξύλα. Ρε, τον αθεόφοβο, πότε πήγε, πότε τα ’κοψε, πότε τα φόρτωσε και τα φέρνει. Ο παπα-Πάνος έκανε το θαύμα του:
-          Α, ρε Θοδωράκη, του λέει, δεν μπόρεσε να σε ’χω πατέρα!
-          Και ποιος σου είπε ότι εγώ ήθελα να σε ’χω παιδί μου;
Πέταξε την ατάκα του και… πάει…
Όποιος από μας έχει κότσια ας πάει κοντά του να τον φτάσει!!


16 σχόλια :

  1. Ανώνυμος26/3/13 14:13

    μια φωτογραφία του δεν εχει κανεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν είχα θα έβαζα . Εγώ δεν τον θυμάμαι καθολου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος26/3/13 20:24

    ΜΗ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ ΡΕ ΝΙΣ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
    ΠΟΤΕ ΕΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΑΝΙΤΣΙΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΗΝ ΒΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΜΑΙ .ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΣΙΑΓΚΡΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος26/3/13 22:26


    Στο σπίτι του Τσιαγκρή, που το βλέπουμε σήμερα σαν ερείπιο, ζούσε κάποτε μιά πολυμελής και αξιοπρόσεκτη οικογένεια. Ήταν πράγματι κι αυτή φτωχή, όπως πάρα πολλοί στο χωριό μας την εποχή μπρος -πίσω από τον πόλεμο του 40.
    Είχαν νομίζω μόνο ένα χωραφάκι 3στρέμματα περίπου, στου Λέου. Τι είν' ο κάβουρας τι είν' το ζουμί του. Πορεύονταν με λίγα προβατάκια, που τα φύλαγε κυρίως ο Πάνος,ο Πρωτότοκος και με τα μεροδούλια του πατέρα που ήταν πραγματικά "δουλευταράς" και πολυμήχανος. "Πονηός"=πονηρός ήταν ένα παρατσούκλι του.
    Με τον Πάνο ήμαστε στενά φιλαράκια και συντσοπάνηδες για πολύ καιρό. Ήταν ένα καλόγνωμο και γλυκό παιδί με ιδιαίτερα χαρίσματα, μεταξύ των οποίων ήταν και η καλλιφωνία, που έβρισκε έκφραση στην ψαλτική. Αργότερα χωρίσανε οι δρόμοι μας και δεν βλεπόμαστε. Έμαθα ότι έψελνε στον Άγιο τρίφωνα στη Βυτίνα και επιχείρησα δυο φορες να τον ακούσω αλλά απουσίαζε. Δυστυχώς τον έχασα πλέον διαπαντώς! Ενθυμούμαι όλη την οικογένεια που έκανε πολύ ζωηρή τη γειτονιά μας και λυπάμαι που σήμερα βλέπω την εικόνα ερήμωσης.
    Έγραψα ελάχιστα για να τιμήσω την πάλη αυτής της οικογένειας για το ζειν και διότι στους νεότερους είναι σχετικά άγνωστη ή ξεχασμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος26/3/13 23:21

    Εγω θυμάμαι τον Τσιαγκρή που καθότανε στο τουράκι της εκκλησίας απο κάτω.
    Πάντα τον έβλεπες με ένα γλυκό και
    αξιοπρόσεχτο χαμόγελο. Θυμάμαι τις δυο γελάδες που είχε στο σπίτι. Μου είχε κάνει κακή εντύπωση που χτύπαγε με ένα παλούκι την μια γελάδα. Πιστεύω ότι ήταν απο τους καλούς Γλανιτσιώτες. Αλλά βασανισμένος λόγω φτώχιας και πολλών παιδιών.
    Ο Παλιοπυργήσιος καλά έκανε και τον παρουσίασε. Μια φωτογραφία του θα μας έλεγε περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κουκος27/3/13 08:46

    γειτονες στα πανω αμπελια με τον γερο τσιαγκρη τα καλοκαιρια που σταματαγε το σχολειο βοσκαμε τις γιδες μας και το γαιδαρο εκεινος το μουλαρι εγω προτου να βγει ο ηλιος.εκει κοιτωντας την κερπινη μου διηγιοτανε διαφορες ιστοριες και πως τα εβγαλε περα με την μεγαλη οικογενεια που ειχε.θεος σχωρεστον ,αλλα ρε παλιοπυργισιε γραψε κατι και για τη θεια βαγγελια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος27/3/13 14:53

    Συμφωνώ με την παράκληση του κούκου Παλιοπυργήσιε να μας γράψεις και για την Βαγγελιά .
    πκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος27/3/13 18:35

    Με τα παρακάτω ελπίζω να λύσω την απορία και του Παλιοπυργήσιου και άλλων συμπατριωτών μας στο ποιος υπέθεσε πως ο μακαρίτης είχε αδέλφια τον Τσιαγκρή και τον Ντάλα. Ο Κοσμάς Θεόδωρος ήταν ο μοναδικός που είχε ένα επίσημο όνομα ,το Κοσμάς και δύο παρανόμια- παρατσούκλια ,το Τσιαγκρής και το Ντάλας.Όλοι οι άλλοι Γλανιτσιώτες είχαν ως παρανόμι ένα. Αυτό από μόνο του προκαλούσε κάποια σύγχυση και αμηχανία σε όσους δε τα γνώριζαν και φυσικά ήταν άγνωστα και στους γειτονές μας Κερπινιώτες. Εξηγούμαι πως τα όσα θα αφηγηθώ δεν είναι φανταστικά και απίστευτα, αλλά είναι αυθεντικά ,αφού τα άκουσα ο ίδιος από την αθυρόστομη θεία μου ,μακαρίτισσα γυναίκα του την Τσιαγκροβαγγελιά.Στην περίοδο λοιπόν της Κατοχής ,όπου ο κόσμος είπε το ψωμί ψωμάκι στο σπίτι του Κοσμά δεν υπήρχε ούτε σημάδι αλεύρι για να φτιάξουν μια σταλιά ψωμί να ταΐσουν τα πολλά κουτσούβελα, που ανάθρεβαν με χίλιες δυο στερήσεις ,όπως και τόσοι άλλοι. Και να τι σοφίστηκε ο μακαρίτης για να δώσει λύση προσωρινά στο χρόνιο προβλημά του: - Μπονώρα με τα προβατάκια του βγήκε στα παλιάμπελα και αγνάντευε κατά την Κερπινή να δει ποιος φούρνος θα καπνίσει και θα ψήσει ψωμί. Άφησε να περάσει ο εύλογος χρόνος για να ψηθεί το ψωμί και ύστερα έκανε την έφοδο . Γνώριζε τα κατατόπια καθότι ο ίδιος ήταν Κερπινιώτης. Σαν πραγματικό αφεντικό ,πλησίασε κρυφά , άνοιξε τον κερπινιώτικο φούρνο γρήγορα και άρπαξε δυο καρβέλα και τα χώνει στο τράιστο του και τρέχοντας μες τα μονοπάτια επιστρέφει σε λίγο και με τα πρόβατά του στο χωριό και τάισε τα θεονήστικά παιδιά του. Το συμβάν μαθεύτηκε σε λίγο από στόμα σε στόμα σε όλη την Κερπινή. Στο καφενείο του Πλαστήρα φιλονεικούσαν ποιος ήταν ο κλέφτης- μαγάρα κατά τον Θόικο Γιαννόπουλο ,τον Επιθεωρητή ,που έκανε αυτή την αποκοτιά.Ο ένας έλεγε . Την κλεψιά την έκανε ο Κοσμάς. Α μπα ,την κλεψιά την έκανε μάλλον ο Ντάλας ,έλεγε ένας άλλος .Κι ο τρίτος της παρέας έλεγε : Μπα , θα ήταν ο Τσιαγκρής. Κι ο τέταρτος της κερπινιώτικης παρέας έλεγε: Υποθέτω πως Κοσμάς ,Τσιαγκρής και Ντάλας είναι αδέλφια !!! Αγνοούσαν όλοι τους βέβαια , ότι μιλούσαν για το ίδιο πρόσωπο. Νόμιζαν όλοι τους πως πρόκειται για τρεις κλάφτες και όχι για έναν με τρία ονόματα.'Ετσι πέρασε στην ιστορία ο μακαρίτης . Αμάρτησε για τη λιμοκτονούσα εκείνη την εποχή φαμελιά του. Θεός συγχωρές τον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος27/3/13 19:19

    ΕΙΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΝΑ,ΣΤΗΝ ΚΕΡΠΙΝΗ,ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΝΤΡΕΝΙΑ ΤΡΑΓΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. κουκος27/3/13 19:51

    6.35 το παραπανω περιστατικοπου αναφερεις μου το διηγηθηκε ο ιδιος στ αμπελια,δακρυζοντας κιολας.μαλιστα μου ειπε οτι το ψωμι δεν εβγαινε απο το ταψι και το φορτωθηκε στην πλατη με το ταψι με αποτελεσμα να ξεφλουδισει η πλατη του.κι αλλο πατριωτη ξερω που δουλευε σε μυλο στην κατοχη και γιομιζε τ ασταρι του σακκακιου με αλευρι για να το παει να φανε τα 5 παιδια του.αυτα πατριωτες σε μια εποχη που σεβοταν ο ενας τον αλλον και δεν ξεφωνιζαν τον οικογενειαρχη που ετυχε να τον διορισει σε μια θεση πριν 30 χρονια ο μπαρμας του να φαει μια σταλα ψωμακι.τωρα επικρατησε η εξαλοσυνη και η καταγγελια για να μην πω το καρφωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προς τον ανώνυμο 12.26 11.21 6.35
    Τέτοιες αναφορές στα πρόσωπα του χωριού μας αποκτούν μεγαλύτερη αξία όταν είναι επώνυμες. Δεν μπορώ ν αντιληφθώ τον λόγο της ανωνυμίας σου Το σέβομαι όμως.
    Σίγουρα έχεις και τα βιώματα και την γνώση και την γραφή να μας μοιραστείς μαζί μας κι άλλες τέτοιες αναφορές
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΝΙΣ ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος28/3/13 19:02

    Τα γραφόμενα μετρούν και κρίνονται. Κάποιοι δυστυχώς βλέπουν ψευδώνυμο και....αφρίζουν. Καλά είναι και έτσι. Διαβάστε τι γράφει ο άλλος και όχι να το υιοθετείται ή να το απορρίπτεται γιατί το έγραψε ο τάδε. Όποιος θέλει γράφει με το όνομά του. Εγώ προσωπικά (όσες κακιούλες και να εκτοξεύσουν) αφού γράφουν το όνομά τους, δεν θα του απαντήσω, λόγω ....αγωγής και καταγωγής.

    Ο άγνωστος πατριώτης έτσι έκρινε, έτσι έπραξε. Γνωρίζει καλύτερα!!! Δε χρειάζεται νουθεσίες. Σας ευχαριστώ πάντως και εγώ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος28/3/13 19:06

    Δηλαδή να υπογράφω από δω και πέρα σαν ....ντανάκας????? θα γίνω ενυπόγραφος τότενες?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος29/3/13 10:53

    ΟΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΞΕΝΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΒΑΛΕ ΔΙΚΟ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.