Μπροστά στην τρομερή συλλογική μας δύναμη!

Εξαιρετικό το κείμενο και η εργασία του Σόλωνα που μας  έστειλε για δημοσίευση

Ένα ανέκδοτο κείμενο του συμπατριώτη μας, λαογράφου, Κώστα Μαρίνη ΄΄Κωστούλη΄΄, από το οποίο προκύπτουν οι ιδέες του για το Σύλλογο, για την ένωση και τη συνεργασία των

  Γ λ α ν ι τ σ ι ω τ ώ ν.

  Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου που προήλθε από τις πρώτες αρχαιρεσίες της 31-1-1960, συγκροτήθηκε από τους: Θόδωρο Παπαθεοδώρου (Πρόεδρο),Ευάγγελο Γιαννόπουλο (Γ. Γραμματέα),Κώστα Μαρίνη (αντιπρόεδρο), Χρήστο Κωνσταντινόπουλο (Ταμία), και Ανδρέα Πολύδωρα, Μαρ. Αριστόπουλο, Δημήτρη Γ. Σταθόπουλο (μέλη).  Το κείμενο δημοσιεύεται όπως το γραψε ακριβώς ο ίδιος, το Φλεβάρη του 1960.

«Μια ιδέα για το ΄΄Γλανιτσιώτικο σύλλογο φώλιαζε πάντα  στην καρδιά και στο λογισμό του κάθε πατριώτη που πονούσε για το χωριό μας. Καιρούς και ζαμάνια κρυβόταν βαθειά στη σκέψη μας ίδια με το μπουμπούκι, που καρτερεί την Άνοιξη για να λουλουδίσει. Προσμέναμε λοιπόν και μείς κι αναρωτιόμαστε πότε θ΄άνθίσει και του δικού μας συλλόγου το λουλούδι;΄΄.  

 Ο καημός μας μεγάλωνε ολοένα κι΄εκδηλωνόταν με απογοητευτικό αναστέναγμα που είχε την πίκρα κατακάθι, καθώς βλέπαμε ότι πάμε να μείνουμε τελευταίοι από τα χωριά της Γορτυνίας και του Νομού μας ακόμα, που αποχτούσαν Συλλόγους, αντιμετώπιζαν ένα ένα τα προβλήματά τους και σιγά σιγά τα ταχτοποιούσαν όλα κι έκαναν περίμορφα τα χωριά τους και τη ζωή των χωριανών τους πιο χαρούμενη κι΄ευτυχισμένη…
 Για μια ευτυχισμένη ζωή και χαρούμενη ζήση προσδοκούσαμε και μείς το Σύλλογό μας. Ήξαίραμε πως για να γίνουν τα χρήσιμα και τα ωφέλιμα έργα, πουν απαραίτητα στο χωριό μας, ανάγκη πάσα να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας.

  Όλοι  και συντονισμένα, σαν τους παππούληδες μας, που ήσαν πρωτοπορία στα γύρο φτωχοχώρια και μας είχαν μάθει πως ΄΄ όλοι  μαζί τελειώνουν εύκολα όσα δεν μπορούνε να καταφέρουν ένας ένας και λίγοι μονάχα ΄΄.

  Η πρόοδος ειν΄απ΄ όλους επιθυμητή και δε θα βρούμε κανένα που να μη θέλει το πιο κάλλιο. Μα το καλύτερο αυτό δεν έρχεται κιόλας μοναχό του γιατί το θέλουν οι άνθρωποι. Απαραίτητα χρειάζεται μαζί με τη θέληση και την επιθυμία να γίνονται κι ανάλογες ενέργειες. Χωρίς ενέργειες και πράξεις δεν τελεσφορούν οι επιθυμίες.

  Κι όπως  είναι γενικές οι επιθυμίες για μια καλύτερη ζήση, έτσι γενικές κι ομόγνωμες, σύμφωνες και συστηματοποιημένες πρέπει να ναι και οι ενέργειες των ανθρώπων για την κατάχτηση της ευτυχίας. Χωρίς συνένωση των δυνάμεων και κατάλληλες πραγματοποιητικές προσπάθειες δεν το πετυχαίνουμε εκείνο που ποθούμε. Με το να χτίζει ο ένας και να γκρεμίζει ο άλλος πάει χαμένος ο κόπος, κι αντί για το καλύτερο πάμε όλο και του κατηφόρου…

    Όσες φορές εναρμονίζονται οι ενέργειες των ανθρώπων όλα πάνε καλά και στο καλύτερο ανεβαίνουν. Η ανθρώπινη εργασία στο δρόμο της δημιουργίας γίνεται μεγαλοδύναμος μοχλός, ικανός για ν΄άλλάζει  την όψη του τόπου. Με τη γκρίνια και την αλληλοδιαμάχη στη  θέση της αποδιωγμένης ευτυχίας θρονίζεται η δυστυχία και πλημμυρίζει το χωριό με τα δεινά της.

  Αυτά τα ξέρουμε όλοι εμείς οι Γλανιτσιώτες. Καταλαβαίνουμε όμως πως σε μια κοινωνία λογικών πλασμάτων δεν αρκεί να ξέρουμε μόνο μα και να κάνουμε κείνο που πρέπει. Σε κάθε περίσταση μόνο αυτό που αρμόζει. Σαν πρόκειται βέβαια για κάτι που ωφελεί να φροντίζουν όλοι, ο καθένας να κάνει κάποια ενέργεια, που θα ευκολύνει το καλό, που θα χει ως αποτέλεσμα τον ερχομό του. Κι αντίθετα σαν είναι για κάτι βλαφτερό να το πολεμάνε όλοι. Πόλεμος στο ένα, υποβοήθητη στο άλλο. Κανείς να μη μείνει ουδέτερος, αδιάφορος, χωρίς να φανερώσει έμπραχτα τη βοήθεια για την πολεμική του.

  Γιατί, καθώς είπαμε πάλι δε γίνεται τίποτα δίχως τη βοήθεια και τη φροντίδα. Τα καλά και τα ωφέλιμα δεν έρχονται μοναχά τους. Και δίχως την καταπολέμηση δεν το ξεφεύγουμε το κακό, που αλωνίζει και σπέρνει τις δυστυχίες, το χωριό μαραίνεται και οι χωριανοί μαραζώνουν, τσιγουρισμένοι από τη φτώχεια που φέρνει τη γκρίνια.

  Φυσικά ο καθένας μοναχός του τα χάνει μπροστά στις αντίμαχες δυνάμεις και στα μεγάλα έργα. Γιατί δεν την καταλαβαίνουμε τη δύναμή μας, καθώς είναι σκορπισμένη. Μόνο με το συντονισμό της νοιώθουμε ν΄άποχτάει αξία, με τις ομαδικές ενέργειες παίρνουμε χαμπάρι την τρομερή δύναμή μας. Δίχως το συντονισμό και την ομαδικότητα είναι δυναμίτης χωρίς καψούλι.. Και καλό είναι να φροντίζουμε για το καψούλι του δυναμίτη. Τότε γινόμαστε δημιουργικός δυναμίτης κι αλλάζουμε το ρυθμό της ιστορίας. Τον αλλάζουμε όμως με άνοδο, με προοδευτική εξέλιξη και πορεία.

  Ο Σύλλογος έγινε τώρα. Είναι όργανο που θα συντονίσει τις ενέργειες όλων των πατριωτών, για να καταπιαστούν με την επίλυση των προβλημάτων, που βασανίζουν το χωριό και τους χωριανούς μας. Μπροστά στην τρομερή συλλογική μας δύναμη δε θα μείνει τίποτα που να δυσκολεύει και να εμποδίζει την ευημερία μικρών και μεγάλων.

  Για το νερό η πρώτη μας φροντίδα. Κατόπιν και τα άλλα ένα ένα με τη σειρά τους. Μερικοί από δω την Αθήνα, περσότεροι από το χωριό μας και ο κάθε Γλανιτσιώτης όπου και να βρεθεί ν΄αφοσιωθούμε όλοι στη δημιουργική εργασία και προσπάθεια. Κανείς μας να μην ειπεί λόγο που βλάφτει και να μην κάνει το παραμικρό που θα φέρει χαλάστρα. Οδηγός μας αυτό που μάθαμε από τους πατέρες μας: ΄΄ Η ομόνοια χτίζει, η διχόνοια γκρεμίζει΄΄.

Όλοι για όλους, λοιπόν, κι ο καθένας ό,τι μπορεί για το καλό του χωριού μας, πού ναι και καλό για όλους. Με το ζωντανό παράδειγμα των πατέρων μας που καταπιανόσαν πρόσχαρα με τα κοινωφέλειμα έργα, να προχωρούμε. Σύμφωνοι όλοι, με μια βουλή και με μια γνώμη, να κάνουμε μόνο καλό στο χωριό μας. Χωρίς μιζέριες και διαιρέσεις. Χωρίς μικρόχαρους εγωισμούς και ταπεινό συμφέρον. Σημαία μας να ναι το συμφέρον του χωριού μας. Όλοι νέοι και γέροι, γυναίκες κι άντρες με το μέρος της δημιουργίας, για να φέρουμε καλύτερο μέλλον για τα παιδία μας.