Η μόδα της ελεημοσύνης

Κοίτα να δεις πού πέταξε το CD o Παπακωνσταντίνου !!

“ Εμπρός για της γενιάς μας τα φιλανθρωπικά bazaar λοιπόν και δε μας σκιάζει φοβέρα καμιά. Έτσι και αλλιώς δεν είναι καν δικά τους τα λεφτά.  ”

Οι μέρες που έρχονται φέρνουν για άλλη μια φορά στην επιφάνεια ένα ακόμη νοσηρό φαινόμενο μιας κοινωνίας που καταρρέει, ανήμπορης να αντιδράσει αλλά ταυτόχρονα και «σιωπηλής» σε ανησυχητικό – ενοχοποιητικό βαθμό. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι άλλο από την μόδα της «φιλανθρωπίας – ελεημοσύνης». Μέσω των θλιβερών τηλεοπτικών διαύλων της «ελληνοτουρκικογερμανικής» τηλεόρασης και των σκοτεινών συμφερόντων που υπηρετούν αλλά και μέσα από όλα σχεδόν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν πάλι την εμφάνισή τους κυρίες και κύριοι της trendy – χλιδάτης – «κοσμικής» Αθήνας. Θλιβερές φάτσες παίρνουν σειρά μπροστά στα μικρόφωνα και στις κάμερες για να μας δείξουν ότι έρχονται «γιορτές». Γιορτές για ποιους αλήθεια; Για αυτούς που λυμαίνονται το ελληνικό κράτος από τις αρχές της ίδρυσής του το 1830 και εντεύθεν. Είναι ερώτημα πολλών το αν αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται τύψεις για το γεγονός ότι έχουν καταληστεύσει τον ελληνικό λαό αλλά και έχουν ρημάξει αυτή την δύσμοιρη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Η απάντηση είναι καταφατική. Ναι, έχουν.

Οι τύψεις αυτές κάνουν την εμφάνισή τους κάθε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα άντε και σε κανένα έκτακτο γεγονός ανθρωπιστικής καταστροφής. Με λίγα λόγια άντε για 15-20 μέρες κατά τη διάρκεια κάθε χρονιάς. Τους είναι αρκετό για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τις νύχτες. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που λένε ότι ούτε καν για αυτό δεν το κάνουν. Απλώς το βλέπουν ως άλλη μια ευκαιρία προβολής των ιδίων. Πλησιάζουν λοιπόν τα Χριστούγεννα του σωτήριου έτους 2012. Η ευκαιρία για πασαρέλα είναι μπροστά μας. Εμπρός «αδέλφια» των πλούσιων προαστίων να δώσουμε στους πεινασμένους μας ένα πιάτο ζεστό φαγητό, ένα πορτοκάλι και λίγους κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Άντε και κανένα ζευγάρι κάλτσες και μια κουβέρτα. Ημέρες αγάπης βλέπετε. Να κάνουν και αυτοί Χριστούγεννα. Της γης οι κολασμένοι. Τα ουρί του παραδείσου βέβαια εκείνες τις ημέρες κανονίζουν τα ρεβεγιόν τους, τα δώρα τους και τα γεμάτα πανάκριβων εδεσμάτων τραπέζια τους. Λαϊκισμός θα πουν κάποιοι. Δούλεψαν και τα απέκτησαν. Αυτό το παραμύθι κάποια στιγμή πρέπει να λάβει τέλος στη χώρα τούτη. Ποιοι δούλεψαν; Πως τα απέκτησαν; Ποια ήταν η αμοιβή τους; Σύμφωνα πλέον και με επίσημα στοιχεία τρία εκατομμύρια συμπολιτών μας βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ο αριθμός των φτωχών στην Ελλάδα πριν την «κρίση» ήταν περίπου δύο εκατομμύρια. Το ένα που προστέθηκε τα τρία τελευταία χρόνια βγαίνει μέσα από την πάλαι ποτέ μεσαία τάξη.

Ο αριθμός αυτός αυξάνεται και θα συνεχίσει να αυξάνεται ραγδαία όχι από έτος σε έτος αλλά από μήνα σε μήνα και εντός ολίγου από εβδομάδα σε εβδομάδα και έτσι θα πηγαίνει. Αν επίσης συνυπολογίσουμε και περίπου 2,5 – 3 περίπου εκατομμύρια που μετά βίας τα βγάζουν πέρα σε ότι αφορά τις υποχρεώσεις τους και έχουν ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης τότε εύκολα συμπεραίνουμε ότι σε μια τόσο μικρή χώρα περίπου το 60% του πληθυσμού ζει στα όριά του στη δύση του 2012. Πραγματικά εξοργιστικό. Το «πολιτικό» προσωπικό της χώρας, αυτό που κυβέρνησε τα τελευταία 20 χρόνια λειτουργούσε και λειτουργεί απροκάλυπτα και χωρίς καμιά ντροπή ως υπαλληλικό προσωπικό της επιχειρηματικής - ολιγαρχικής ελίτ του τόπου. Το καινούριο είναι ότι και οι δύο αυτοί εταίροι λειτουργούν πια για χάρη των νέων τους αφεντικών από το εξωτερικό.

Έχουν προχωρήσει σε κλείσιμο της Βουλής και οι αποφάσεις βγαίνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έπαιρνε τις αποφάσεις της η Χούντα των συνταγματαρχών. Έχει αλλάξει κάπως το περιτύλιγμα. Πλέον ονομάζονται «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Αυτό το «πολιτικό» προσωπικό λοιπόν χαριεντίζεται με αυτή την ελίτ και αποφάσισαν και αυτά τα Χριστούγεννα να δείξουν το «ανθρώπινο» πρόσωπό τους. Ξεχύνονται στα διάφορα πολυεθνικά τερατοκαταστήματα των φίλων τους αφού προηγουμένως έχουν αφήσει στο σπίτι τα ακριβά κοστούμια, γραβάτες, κοσμήματα, ρολόγια, πολυτελή αυτοκίνητα και φορώντας την απααραίτητη στολή εργασίας (τζινάκι, T-shirt και αθλητικά παπούτσια) δείχνουν ότι είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Φροντίζουν άλλωστε να λένε ότι δε μπορεί κάποιοι άλλοι να μονοπωλούν την ευαισθησία. Είναι και αυτοί «ευαίσθητοι» τρομάρα τους. Εμπρός για της γενιάς μας τα φιλανθρωπικά bazaar λοιπόν και δε μας σκιάζει φοβέρα καμιά. Έτσι και αλλιώς δεν είναι καν δικά τους τα λεφτά. Έτσι και αλλιώς το «νέο» φορολογικό απαλλάσσει τα μεγάλα εισοδήματα. Προσφορές του απλού κόσμου είναι. Ενός κόσμου που υποφέρει αλλά την ίδια στιγμή σκέπτεται και τον διπλανό του όσο μπορεί και όπως μπορεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το «Χαμόγελο του παιδιού». Από τότε που ενέσκηψε η «κρίση» που άρχισε να διαλύει την ελληνική κοινωνία αυτή η πολύ σημαντική πρωτοβουλία κινδύνευσε με κατάρρευση.

Ο απλός κόσμος την κρατούσε και την κρατά ακόμα ζωντανή όπως και πολλές άλλες αξιόλογες και ανυστερόβουλες πρωτοβουλίες. Μάλλον είναι η ώρα που θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν οι κάτοικοι τούτης της χώρας, όσοι τουλάχιστον δεν ανήκουν (ακόμα) στις κατηγορίες εκείνες που αυτά τα Χριστούγεννα θα «γευτούν» την «φιλευσπλανία», την «φιλανθρωπία», την «αλληλεγγύη», την «θαλπωρή» της καθεστηκυίας τάξης, μιας δράκας οικογενειών που έχουν καταστρέψει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ας αναλογιστούν μερικοί ότι αυτές ίσως να είναι και οι τελευταίες γιορτές που θα περάσουν χωρίς να έχουν ανάγκη κάποιου συσσιτίου όχι για να χαρούν μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα αλλά για να επιβιώσουν και μόνο. Το 2013 δεν είναι μακριά έτσι και αλλιώς. Μια απλή πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι αρκετή για τους κατατάξει (και αυτούς) στη μεγάλη κατηγορία του 60%. Προσοχή λοιπόν και κλειστά τα αυτιά στις σειρήνες των «φιλάνθρωπων». Η λύση και η απάντηση μέχρι να ανατραπούν είναι μια. Κανένας μόνος του στην κρίση. Δε μιλάμε για σλόγκαν αλλά για μια κοινωνική αναγκαιότητα χωρίς να χασκογελάμε και να το παρουσιάζουμε ως event ή ως άλλη πράξη ακτιβισμού.

Ας ενισχυθούν από τον λαό όλες οι «ανώνυμες» και μη διαφημιζόμενες από τα κανάλια της διαπλοκής πρωτοβουλίες όχι μόνο λόγω των Χριστουγέννων αλλά κάθε μέρα μέχρι να βγούμε ξανά στο φως ως κοινωνία. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο, οι πανανθρώπινες αξίες δεν είναι a la carte. Ή τα έχεις ή δεν τα έχεις. Οτιδήποτε άλλο είναι υποκρισία και εμπαιγμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της βούλησης για ένα καλύτερο αύριο για όλους. Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός αρκεί να πιστέψουμε σε αυτόν. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τη φράση του Αριστοτέλη: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων»…

πηγη