ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Αλλάζουν όλα στους μισθούς του Δημοσίου...
 Ολες οι αλλαγές που θα ισχύσουν από την 1η Ιανουαρίου... Από την 1η Ιανουαρίου καταργούνται πλήρως τα δώρα σε όλο το Δημόσιο. Εγκύκλιος του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα περιγράφει τη διαδικασία εφαρμογής των περικοπών στα ειδικά μισθολόγια του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Στην ίδια... εγκύκλιο περιλαμβάνονται και οι αλλαγές στις αμοιβές αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης και ειδικών γραμματέων των υπουργείων. Διαβάστε αναλυτικά την εγκύκλιο. Αναλυτικά η εγκύκλιος: 1. Καταργούνται πλήρως σε όλο το Δημόσιο, ΔΕΚΟ, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ κ.λπ. από την 1/1/2013 τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας. Φέτος θα καταβληθούν κανονικά. Επίσης, αναστέλλεται η περαιτέρω μείωση αποδοχών στους υπαλλήλους του Δημοσίου, οι οποίοι λόγω του ενιαίου μισθολογίου χάνουν πάνω από 25% των αποδοχών τους. Οι αποδοχές τους παγώνουν στο επίπεδο που διαμορφώθηκαν στις 31/10/2012. 2. Με βάση το πολυνομοσχέδιο, το ενιαίο μισθολόγιο επεκτείνεται και στις ΔΕΚΟ. Όμως, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ που χάνουν πάνω από το 25% των αποδοχών τους λόγω της επέκτασης του ενιαίου μισθολογίου, θα δουν από την 1/11/2012 μείωση των αποδοχών τους κατά 25% στο ποσό που υπερβαίνει το αντίστοιχο ποσό του ενιαίου μισθολογίου. 3. Μειώνεται κατά 50% η αντιμισθία των προέδρων των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, η οποία αποσυνδέεται πλέον από αυτή των δημάρχων και των περιφερειαρχών και καταργούνται πλήρως από την 1/1/2013 οι αποζημιώσεις των μελών των δημοτικών συμβουλίων και κάθε είδους επιτροπών δημοτικών συμβουλίων για τη συμμετοχή τους στις σχετικές συνεδριάσεις. 4. Από το νέο έτος μειώνονται κατά 50% οι αποδοχές στις αποζημιώσεις, έξοδα παράστασης και πάσης φύσεως αμοιβές των στελεχών των ΝΠΔΔ, των Δήμων και των περιφερειών και των ΝΠΙΔ και των ανωνύμων εταιρειών στις οποίες οι ΟΤΑ κατέχουν ποσοστό πάνω από 50%. 5. Επέρχονται μειώσεις στους βασικούς μισθούς Γενικών Γραμματέων υπουργείων, ΓΓ Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Περιφερειαρχών, Αντιπεριφερειαρχών, Δημάρχων, Ειδικών Γραμματέων υπουργείου και ειδικών θέσεων πρώτου και δεύτερου βαθμού. 6. Επεκτείνονται σε όλες τις ΔΕΚΟ το ενιαίο μισθολόγιο του νόμου 4024/2011. Μάλιστα για τον υπολογισμό των υπερωριών σε ΔΕΚΟ και όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα καταργούνται τα προβλεπόμενα στην εργατική νομοθεσία και οι αμοιβές για τις υπερωρίες και το ανώτατο όριο ωρών που μπορεί να εργαστεί ένας υπάλληλος καθορίζεται με βάση το νόμο για το ενιαίο μισθολόγιο. 7. Από τις αρχές του νέου έτους παύουν να ισχύουν όλες οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθώς και όλες οι διατάξεις νόμων, οι υπουργικές, κανονιστικές εν γένει ή διαιτητικές αποφάσεις, καθώς και οι αποφάσεις των οργάνων διοίκησης κ.λπ., κατά το μέρος που ρυθμίζουν τις αποδοχές του προσωπικού των παραπάνω νομικών προσώπων... .

 Το παραμύθι συνεχίζεται. «Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο δημόσιος τομέας». Όχι ότι δεν είναι πρόβλημα η νοσηρότητά του και οι παθογένειές του, αλλά έχει γίνει κουραστικό το επιχείρημα ότι αυτός κατέστρεψε τη χώρα.

Λένε όσοι εκμεταλλεύονται το δικαίωμα στην ανοησία ότι το Δημόσιο καταπίνει τα χρήματα των φορολογουμένων. Όμως μόνο την τελευταία 3ετία έξι τράπεζες κατάπιαν σε ρευστό και εγγυήσεις το ίδιο ποσό που κοστίζει ολόκληρη η λειτουργία του δημόσιου τομέα επί 12 χρόνια. Και αυτό το ποσό, οι τράπεζες το κατάπιαν από τους φορολογούμενους.

Ο Δημόσιος τομέας κουτσά – στραβά κάτι παράγει. Οι τράπεζες δεν παράγουν. Διαχειρίζονται χρήμα που το αγοράζουν φτηνά, το πουλάνε ακριβά και κερδοσκοπούν. Όμως ο ελληναράς ποτέ δε θα τολμούσε να εμφανιστεί μπροστά στον Λάτση και στον Σάλλα και να τους πει «Ακούστε ρε ρεμάλια, τεμπελχανάδες, εγώ σας πληρώνω οπότε θα μου δώσετε χαμηλότοκο δάνειο μην τα γ....ω όλα».

Αντιθέτως, ο ελληναράς που πονάει το νύχι του ποδιού του θα εμφανιστεί στα επείγοντα ενός νοσοκομείου στις 3 το ξημέρωμα κι επειδή θα του έχει «πάρει τη σειρά» κάποιος τραυματίας από τροχαίο είναι ικανός να θιχτεί και να τα σπάσει όλα με το επιχείρημα ότι «εγώ σας πληρώνω ρε άχρηστοι γιατροί και νοσοκόμοι, εγώ θα μπω πρώτος».

Έτσι του έμαθαν, έτσι κάνει. Το καλύτερο είναι ότι μαγκιές πουλούσαν και οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ που μέχρι πρότινος είχαν μηδενικές ασφαλιστικές εισφορές. Παρ’ όλα αυτά, ένιωθαν κι εκείνοι ιδιοκτήτες του ΕΣΥ και εργοδότες του προσωπικού των νοσοκομείων.

Νιώθει μάγκας, λοιπόν ο ελληναράς όταν πληρώνει φόρους για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, αλλά νιώθει κότα όταν πληρώνει τα δεκαπλάσια για να κερδοσκοπεί ο ιδιωτικός τομέας και δη οι τράπεζες.

Δείτε έναν ελληναρά πώς πλησιάζει το γραφείο του διευθυντή ενός υποκαταστήματος τράπεζας για να ζητήσει συμβιβασμό στην αποπληρωμή του δανείου του. Σταχτί χρώμα και ιδρωμένος. Φοβισμένο ανθρωπάκι. Τραυλίζει. Στην τράπεζα κωλώνει, στα νοσοκομεία ξεσπαθώνει. Το δικαίωμα στην ηλιθιότητα. Το χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία.

Πάμε γι’ άλλα. Στο επόμενο επιχείρημα του κώλου. «Οι φόροι των πολιτών πηγαίνουν όλοι για τους μισθούς του Δημοσίου». Γελοιότητα. Οι μισθοί στο Δημόσιο μειώθηκαν τα 2 τελευταία χρόνια κατά 35%. Πόσο μειώθηκαν οι φόροι του ελληναρά; Λογικά θα έπρεπε να μειωθούν εφόσον οι φόροι πάνε εξ ολοκλήρου στη μισθοδοσία. Δε λέω ότι θα έπρεπε να μειωθούν κατά 35%, αλλά ένα 5%, ένα 10% δε θα έπρεπε; Κι όμως, παρά τη μείωση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο, οι φόροι αυξήθηκαν 100% μαζί με νέα χαράτσια. Πού πάνε αυτά τα χρήματα; Έλα ντε ελληναρά. Πού είναι η μαγκιά σου; Άντε βρες το. Αποκλείεται να το βρεις μόνος σου, οπότε αν έχεις κότσια να μάθεις την αλήθεια διάβασε αυτό και ξεμπερδέψου λίγο. Αν βαριέσαι να διαβάσεις, δεν πειράζει, μείνε με το δικαίωμα στην ηλιθιότητα. Αυτό θέλουν.

Να πούμε και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα; Άλλο μεγάλο παραμύθι. Οι μειώσεις στους μισθούς θα κάνουν την Ελλάδα ανταγωνιστική, λέει το κρατικοδίαιτο νεοφιλελεύθερο μπουλούκι λαμογιών. Και πολλοί τους πιστεύουν. Μέχρι και κάποιοι απολυμένοι και άνεργοι που νιώθουν μέρος της δικαιολογημένης θυσίας για την πατρίδα. Το δικαίωμα στην ηλιθιότητα το έχουν όλοι. Πάρε, λοιπόν έναν πίνακα.

Χώρα              Κατώτερος μισθός     Κύρωσης της τελευταίας συμφωνίας

Λουξεμβούργο      1.757,56 ευρώ                      01/01/2011

Βέλγιο                   1.,498,87 ευρώ                     05/01/2011

Ιρλανδία                1.499,33 ευρώ                      01/07/2011

Ολλανδία              1.,424,40 ευρώ                      01/01/2011

Γαλλία                  1.,365,00 ευρώ                      01/01/2011

Αυστρία                1.000,00 ευρώ                       01/01/2009

Κύπρος                    909,00 ευρώ                       01/04/2011

Ελλάδα                   739,56 ευρώ                      15/07/2010

Μάλτα                     664,95 ευρώ                       01.01.2011

Ισπανία                    653 ευρώ                            01/03/2011

Πορτογαλία             485 ευρώ                            01/01/2011

Σλοβακία                 317,00 ευρώ                       01/01/2011

Εσθονία                   278,02 ευρώ                       01/01/2008

(Τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Εργοδοτικών Οργανώσεων (FedEE) για το οικονομικό έτος 2011- Στον πίνακα δεν αναφέρονται η Γερμανία, η Ιταλία και η Φινλανδία διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία από την FedEE)

Λοιπόν; Η Ολλανδία είναι πιο ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική ή η Εσθονία; Η Γαλλία είναι πιο ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική ή η Σλοβακία; Είναι εμφανές ότι οι 9 στις 10 χώρες που βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα της λίστας έχουν υψηλότερο, μέσο αλλά και βασικό μισθό.

Μια ακόμη απόδειξη περί του μεγέθους της παπαριάς ότι η μείωση μισθολογικού κόστους φέρνει ανάπτυξη είναι και το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 90η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της ανταγωνιστικότητας ανάμεσα σε 142 χώρες από όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα του World Economic Forum . Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση σε ανταγωνιστικότητα μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτη στην κατάταξη έρχεται η Ελβετία, ακολουθούμενη από την Σιγκαπούρη που παραγκώνισε την Σουηδία στην τρίτη θέση . Στην συνέχεια της λίστας βρίσκονται η Φιλανδία, οι Η.Π.Α., η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία, η Ιαπωνία και η Βρετανία καταλαμβάνοντας τις θέσεις 4 ως 10 αντίστοιχα. Δηλαδή οι νεοφιλελεύθεροι μπουμπούκοι θέλουν να μας πείσουν ότι η Ελβετία, η Σουηδία και η Γερμανία έχουν μικρότερο μισθολογικό κόστος και γι’ αυτό κυριαρχούν στον πίνακα ανταγωνιστικότητας. Πάντως σίγουρα αυτό δε συμβαίνει στη Γερμανία καθώς σύμφωνα με έρευνα του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) του Βερολίνου τα 2/3 των εργαζόμενων πλήρους απασχόλησης στη Γερμανία (14,9 εκατομμύρια εργαζόμενοι) έχουν μηνιαίο εισόδημα 2922 ευρώ μεικτά!

Ακόμη και πρωτοετής φοιτητής οικονομικής σχολής γνωρίζει ότι η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται άμεσα από 5 παράγοντες: (1) το μισθολογικό κόστος, (2) το μη-μισθολογικό κόστος, (3) την απόδοση του εργαζομένου, δηλαδή την παραγωγικότητα της εργασίας του (4) την συναλλαγματική ισοτιμία όταν πρόκειται για εξαγωγές σε χώρες με διαφορετικό νόμισμα (5) και το γενικότερο οικονομικό – φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο που προσφέρει μία χώρα στους επιχειρηματίες, δηλαδή το κατά πόσον ευνοεί τις επενδύσεις.

Άμεση απόρροια των παραπάνω είναι ότι το κόστος εργασίας είναι συσχετισμένο με την παραγωγικότητα, και κατά συνέπεια την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας, αλλά δεν αποτελεί τη μοναδική αλλά ούτε καν την ισχυρότερη ερμηνευτική μεταβλητή. Είπα, όμως, το δικαίωμα στην ηλιθιότητα είναι σεβαστό. Απλώς γίνεται επικίνδυνο όταν μετατρέπεται σε κυβερνητική πολιτική.

Το τι κρύβεται πίσω από τις κατάρες που πέφτουν στο Δημόσιο Τομέα και στους «υψηλούς μισθούς» του Ιδιωτικού τομέα είναι γνωστό. Είναι η προστασία που παρέχει το Κράτος στους φοροφυγάδες, η ανοχή στα καρτέλ, η ασυλία που παρέχεται στους μεγαλοεργολάβους και η διαπλοκή εξουσίας – επιχειρηματιών. Το Δημόσιο σαφώς και είναι αντιπαραγωγικό. Μπορεί να γίνει παραγωγικότατο. Στα στοιχεία που παραθέτονται στο άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» καταρρίπτεται ακόμη ένας μύθος. Αυτός του υπερτροφικού Δημόσιου Τομέα. Η «Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων είναι 11,4% και ότι αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Φυσικά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι πολύ πιθανόν ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σύντομα στην τελευταία θέση. Όμως αυτό δεν αρκεί. Ο Δημόσιος τομέας στην Ελλάδα πρέπει να τελειώσει και να ξεπουληθεί. Ο πολίτης πρέπει να γίνει ολοκληρωτικά πελάτης.

Στο θέμα του μισθολογικού κόστους στον Ιδιωτικό Τομέα τα πράγματα είναι ακόμη απλούστερα. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες πρέπει να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Κι αν είναι ξένοι επιχειρηματίες ή πολυεθνικοί καρχαρίες, ακόμη καλύτερα. Θα φοροδιαφεύγουν ακόμη ευκολότερα και θα πετάνε κοκαλάκια στην πολιτική τάξη για αντάλλαγμα.

Είναι πολλοί οι λόγοι που θαυμάζω τους Ισπανούς. Ένας από αυτούς είναι ότι δεν έπεσαν στην παγίδα να αλληλοσπαραχτούν εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Αγωνίζονται μαζί, επειδή έχουν αντιληφθεί τον κοινό εχθρό. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να καταφέρουμε κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι οι εχθροί ζουν μέσα μας και είναι η ηττοπάθεια, ο φόβος και η εξάρτηση από τους ντίλερς ψεύτικων ελπίδων.

πηγη