ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ Η ΧΥΤΡΑ..

Σε μια παλιά ταινία του Μελ Μπρουκς, υπάρχει μια απίστευτη σκηνή. Δείχνει το κόσμο μέσα σ΄ενα αεροπλάνο που αρχίζει να πέφτει. Η αεροσυνοδός με τις πρώτες αναταράξεις λέει να προσδεθούν, οι επιβάτες εντελώς αδιάφοροι συνεχίζουν να χαζεύουν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι γελάνε, άλλοι τραγουδάνε. Βγαίνει πάλι η αεροσυνοδός τους ενημερώνει με τρόπο πως συμβαίνει κάτι σοβαρό και αρχίζουν να χάνουν έδαφος, καμιά σημασία από το κοινό. Βγαίνει πάλι τους λέει πλέον ξεκάθαρα πως πέφτουν, σημασία τίποτα ο καθένας στο κόσμο του. Οπότε βγαίνει άλλη μια φορά και τους ανακοινώνει πως "τέλειωσε ο καφές" και τότε γίνεται το έλα να δεις! Πανικός, φωνές, ξύλο γίνεται ένα αεροπλάνο μπουρδέλο!


Χτες διαβάζοντας τα 72 μέτρα και για εκείνο το περίφημο μειλ της Τρόικα που υποδεικνύει τι να γίνει και στον ιδιωτικό τομέα, προσπαθούσα να φανταστώ σε ποιο ακριβώς σημείο τελειώνει ο καφές μας. Σε σύνολο τα μέτρα είναι κάθετη πτώση. Το αεροπλάνο έχει πάρει ήδη τροχιά καταστροφής. Όμως κάνουμε ακόμα το δικό του ο καθένας. Αναρωτιόμουν τι θα θεωρήσουμε σημείο μηδέν. Που θα σκάσει η χύτρα. Στάθηκα σ΄εκείνο το θεϊκό " 11 ώρες ανάπαυσης" Το γεγονός πως υπάρχει πρόταση όχι για το μέγεθος της σκλαβιάς, αλλά για το επιτρεπτό όριο μη δουλείας. Προσπαθούσα να μπω στο μυαλό του καλλιτέχνη που το φαντασιώθηκε. Πως βγαίνει αυτό το γ@μημένο 11. Γιατί όχι 10 ή 1? Τι είδε ο ποιητής και το σκέφτηκε. Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις σε επίπεδο εξευτελιστικό, 6ήμερη εργασία, απολύσεις με ελάχιστη αποζημίωση, κατάργηση του 8ωρου, αφανισμό της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της παιδείας, ξεπούλημα των ασημικών, όλα είναι ξεκάθαρα σε σχέση με τη συμμορία που τα αποφασίζει, αλλά εκείνο το 11 ώρες ανάπαυσης παραπέμπει άμεσα σε κανονισμό στρατοπέδου....

Φτάνει στα όρια θεϊκής εντολής, "το Σάββατο να τιμάς το Κύριό σου"... Εμπνευσμένο με τη βοήθεια επιφανών μελετητών της ανθρώπινης συμπεριφοράς, βιολόγων, γιατρών (τύπου ναζιστικά στρατόπεδα) που γνωρίζουν πόσο χρόνο πρέπει να ξεκουράζεται το πειραματόζωο προκειμένου να μην υποκύψει στο μοιραίο και να συνεχίζει να είναι ζωντανό για τα πειράματά τους.

Ναι, νομίζω πως αν μας ανακοινώσουν το επιτρεπτό όριο ανάπαυσης με συγκεκριμένο νούμερο, θα σκάσει η χύτρα. Σ΄εκείνο ακριβώς το σημείο θα μας τελειώσει ο καφές και θα αρχίσει το στερητικό σύνδρομο με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις. Μπορείς να μου λες βρε κερατά, πόσο θέλεις να δουλέψω κι αν θέλω υπακούω, αν θέλω μπορώ να φτύσω τη σκατοδουλειά σου και τα ψίχουλα ζωής που μου προσφέρεις και να πάρω όποιο δρόμο θελήσω. Μπορείς να αποφασίζεις για τις ώρες δουλείας αλλά δεν μπορείς να αποφασίσεις για τις ώρες ελευθερίας μου. Δεν θα κοιμηθώ ούτε λεπτό, δεν θα ξεκουραστώ κι όταν θα πρέπει να αποδώσω σε όσα έχεις προγραμματίσει για λογαριασμό μου θα είμαι άχρηστη και αντιπαραγωγική, κουρασμένη και θα σου κάνω λάθη, θα σε βγάλω έξω από τα πλάνα και ψάξε βρες καλύτερους για να σου κάνουν τη δουλειά.
πηγη