
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα
Πάνω στην ομίχλη του Μαινάλου
στις λαγκαδιές με τα νερά
ν’αρπάξω τις ρίζες ν’ αναρριχηθώ
πάνω στα κάστρα και τα γεφύρια
στα καμπαναριά.
Να νιώσω την περηφάνια μου
στα σύννεφα που πνένε
στις ήρεμες ματιές σας.
Να πετάξω στα παραθύρια σας
χελιδόνι της ελπίδας
στο τραπέζι με τι δαντελένιο
τραπεζομάντιλο
μέσα στην κάμαρη
ν’αφήσω δροσερές ανεμώνες της βροχής
.Χρήστου Π. Μποσμή
Καλλιθέα, 4.01.1988
Ανορεχτους σας βρισκω.Μπραβο χρηστο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τέτοιους δίσεκτους καιρούς,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου να ‘βρει τόπο να ριζώσει η Ποίηση;
Λιπόσαρκα όνειρα.
Ο θάνατος λογίζεται κέρδος
και οι ζωές των ανθρώπων
αναίτιο κι άλογο έξοδο.
Σε τέτοιους άνομους καιρούς,
που να ‘βρει τόπο ν' ανθίσει η Ποίηση;
Το αλφάβητο άχρηστο.
Τεχνολόγοι, λογιστές-κοστολόγοι,
οι αφεντάδες υπαρχόντων και υπάρξεων.
Σε τέτοιους δόλιους καιρούς,
που να ‘βρει τόπο να καρπίσει η Ποίηση;
Μπροστά στις πράξεις ανόμων,
ο άφτερος Πήγασος για κάπου αλλού καλπάζει.
Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς,
θε να ‘βρει τόπο να ριζώσει, ν’ ανθίσει
και να καρπίσει η Ποίηση.
Των ποιητών οι στεναγμοί, ζωής ανάσες.
Μελάνι ανεξίτηλο το δάκρυ θα γενεί,
και η οργή τους χάρτινο όπλο ανίκητο
γι ανάταση κι ανάσταση.
Δέλτα Βήτα
Το χαμομηλάκι
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΑ ΛΙΤΗ ΚΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΦΤΙΑΣΙΔΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή