Ποιοι είναι οι σωτήρες της Ελλάδας;

Ποιοι αγωνίζονται να σώσουν την Ελλάδα; Ποιοι είναι οι ευπατρίδηδες, οι ευεργέτες της; Ποιοι είναι οι μόνοι σωτήρες της; Οι κάθε λογής Δήμαρχοι που χαρίζουν κάποιους από τους παχυλούς μισθούς τους; Οι φιλάνθρωποι που οργανώνουν συσσίτια; Οι πολιτικοί που υπογράφουν Μνημόνια;
Αυτό το ερώτημα, μου θύμησε τη φράση μιας ξένης ταινίας, που ο Άντονι Χόπκινς υποδυόταν έναν πάμπλουτο επιχειρηματία, ο οποίος είχε χαθεί μαζί με τους συντρόφους του σε απάτητα χιονισμένα βουνά που κατοικούνταν αποκλειστικά από αρκούδες.

Τελικά, επέζησε, και κατάφερε να γυρίσει σώος και αβλαβής αλλά μόνον ο ίδιος.
Οι δημοσιογράφοι στήθηκαν και τον περίμεναν με τα μικρόφωνα να κατέβει από το σωστικό αεροπλανοφόρο που τον περιμάζεψε στο τσακ λίγο πριν πνεύσει τα λοίσθια.

Φυσικά, του έκαναν ερωτήσεις για την περιπέτειά του, και τέλος αναρωτήθηκαν το αυτονόητο: «Πώς πέθαναν οι σύντοφοί σας;».

«Πέθαναν, σώζοντάς με» απάντησε ο μεγιστάνας.

Μάλιστα. Να, λοιπόν, γιατί θυμήθηκα αυτή τη φράση.

Γιατί, όπου κι αν βρεθώ ειδικά στο κέντρο της Αθήνας, αντικρίζω στα πεζοδρόμια και τα παγκάκια κι από έναν κουλουριασμένο άστεγο.

Γιατί οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι μου, είναι άνεργοι, ή υποαπασχολούμενοι, ή τους έχουν καταπερικόψει τον μισθό τους, και με.. μπόνους τη μόνιμη απειλή ότι μπορούν να βρεθούν από ώρα σε ώρα απολυμένοι, κλπ. κλπ.

Για όλα αυτά που όλοι ξέρουμε.

Γιατί είναι και τα παιδιά, είναι και οι υπερήλικες με τις πετσοκομμένες συντάξεις, είναι και οι επικείμενες επιτάξεις και είναι και όλοι αυτοί μαζί, οι πιο αδύναμοι, που σήμερα πληρώνουν από πάνω και το... μάρμαρο μιας χώρας που ψυχορραγεί, κι εφόσον οι κυβερνώντες της είναι όπως όλα αποδεικνύουν. βραδύκαυστοι, θα ανακάμψει μαρτυρικά αργά, και πιθανά μόνο ως ζόμπι, μιας πατρίδας που τίποτα δεν θα θυμίζει Ελλάδα.

Ήδη, οι περισσότεροι μοιάζουν πλέον ως μετανάστες της. Ως οι ξένοι, ως οι έσχατοι πολίτες της.

Κι όσα δάνεια κι αν δώσουν, όσες δωρεές κι αν κάνουν, όσες φιλανθρωπίες κι αν σκεφτούν για να κουκουλώσουν τα ακουκούλωτα, αυτή τη χώρα τελικώς θα την σώσουν αυτοί έσχατοι, που φυσικά, θα. πεθάνουν σώζοντάς την. Είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Διότι, θάνατος είναι κάθε απώλεια.

Γι' αυτό ας καταλάβουν, οι κύριοι κύριοι «Ναι σε όλα!», όπως ό,τι και να κάνουν, πλέον, όσα κι αν σκαρφιστούν, ένας είναι και θα είναι ο σωτήρας της χώρας, ο ευεργέτης της και ο ευπατρίδης της, ο ίδιος ο λαός της που καταθέτει γη και ύδωρ ήδη από το υστέρημά του για τη σωτηρία της.

Ε, αυτός είναι ο μόνος σωτήρας της. Ξεσπάσει δεν ξεσπάσει, παραπάνω. Εξεγερθεί δεν εξεγερθεί. Για τα χαμένα δικαιώματά του, για τη χαμένη δημοκρατία, είτε ακόμη και για να τους πάρει φαλάγγι.

πηγη