Η Αθήνα ότι είχε να δώσει, το έδωσε

του Βασίλη ΚΟΝΤΟΖΑΜΑΝΗ (*)
Τις ημέρες που πέρασαν σκεφτόμουν τη χρονιά που έφυγε. Μια χρονιά που θα στιγματίσει την πατρίδα μας για την επόμενη δεκαετία, αν όχι και για δεκαετίες. Δεν είναι μόνο τα όσα δραματικά συνέβησαν στην οικονομία και τις έντονες κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται. Αλλά κυρίως τα αποτελέσματα τους.
Με πιο ανησυχητικό αποτέλεσμα ένα νέο κύμα μετανάστευσης νέων, ικανών και μορφωμένων ανθρώπων στο εξωτερικό. Ανθρώπων που η Ελλάδα δεν τους δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουν το ταλέντο τους και η μόνη διέξοδος τους είναι η φυγή από την πατρίδα. Και να δείτε που θα πετύχουν στο εξωτερικό. Όπως πέτυχαν οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που μετανάστευσαν τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60.

Κατάγομαι από μια περιοχή της Ελλάδας, την Αρκαδία, και έχω την τύχη να γνωρίζω αρκετούς συμπατριώτες μου οι οποίοι μεγαλούργησαν στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και όπου άλλου πήγαν. Όπως επίσης γνωρίζω τη συνεισφορά τους στον τόπο μου, αλλά και τι έχασε αυτός γιατί δεν τους έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξουν τις δεξιότητες τους, το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο και την εργατικότητα τους. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τα μικροοικονομικά και μακροοικονομικά μεγέθη και το πως αυτά θα βελτιωθούν, εκείνο που έχει μεγαλύτερη αξία είναι το πως θα δώσουμε τις ευκαιρίες στο ικανό και αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας αφενός να μείνει στην Ελλάδα και αφετέρου να επιστρέψουν εκείνοι που έφυγαν. Σίγουρα δεν μπορούν να δημιουργήσουν ευκαιρίες πολιτικοί, οι οποίοι πάνω από τον τόπο τους έβαζαν την επανεκλογή τους, πολιτικοί που στη πλάτη των ψηφοφόρων έχτιζαν πολιτικές καριέρες στο κεντρικό πολιτικό σύστημα εξουσίας. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες.

Ακόμη μεγαλύτερες, όμως, είναι οι ευθύνες για όλους εμάς, τους νέους πολιτικούς που φιλοδοξούμε να σηκώσουμε το βάρος της ανοικοδόμησης μιας άλλης Ελλάδας. Της Ελλάδας που θα στρέψει το βλέμμα της πέρα από την Αθήνα και θα δώσει ίσες ευκαιρίες για ανάπτυξη στην περιφέρεια. Το λέω αυτό γιατί η Αθήνα ότι είχε να δώσει, το έδωσε. Και εάν θέλετε το αθηνοκεντρικό κράτος μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Τώρα είναι η ώρα της ελληνικής περιφέρειας. Αν πρέπει να προσελκύσουμε επενδύσεις αυτές θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στην ελληνική περιφέρεια. Αν μιλάμε για μεγάλα έργα υποδομής αυτά θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στην επαρχία. Η ελληνική επαρχία διαθέτει μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα:

 Ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό που διψάει για διάκριση και έχει διατηρήσει αναλλοίωτα χαρακτηριστικά όπως είναι η εργατικότητα και το φιλότιμο. Αλλά και το ανήσυχο πνεύμα που είχε ως αποτέλεσμα να επιβιώσει η ελληνική επαρχία όταν ξεχάστηκε από το αθηνοκεντρικό κράτος.

 Τεράστιες ανεκμετάλλευτες δημόσιες εκτάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης στα χέρια νέων αγροτών. Διαθέτει όμως και τεράστιες ανεκμετάλλευτες ιδιωτικές εκτάσεις που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ανάπτυξη. Το επιχείρημα του Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία είναι ενδεικτικό. Τόσο για το τι μπορεί να γίνει, όσο και για τα εμπόδια που βάζει η γραφειοκρατία.

Τα παραπάνω πλεονεκτήματα είναι ενδεικτικά. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα πολλά. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι να θέσουμε ως βασικό πυλώνα για τη μελλοντική ανάπτυξη της πατρίδας μας, την ελληνική περιφέρεια. Μια ανεκμετάλλευτη πηγή δύναμης για το μέλλον.

(*) Ο Βασίλης Κοντοζαμάνης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων, πρώην πρόεδρος ΕΟΦ, πολιτευτής ΝΔ Αρκαδίας.