Λογική, Ιησούς Χριστός και εκκλησία

Βλέποντας το θράσος και την υποκρισία της εκκλησίας στο σημερινό περιβάλλον, οφείλω να πω αυτά που απλά σκέφτομαι με τη λογική. Ο Ιησούς Χριστός ακόμα και αν δεν είμαι σίγουρος για την ιστορική του εγκυρότητα, είμαι σίγουρος ότι δεν κήρυξε ποτέ το μίσος, τη χλιδή και την εξουσία. Αντίθετα ήταν έναν πρόσωπο που βασανίστηκε μέχρι θανάτου και ακόμη και αυτοί που τον ακολούθησαν και μίλησαν για αυτόν υπέφεραν και ήταν οι τελευταίοι και τα θύματα της εκάστοτε εξουσίας.

Οι άρχοντες της Πομπηίας

Oι αποκαλύψεις του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για παρασκηνιακές ενέργειες οικονομικών και μιντιακών κύκλων μεσούσης της κρίσεως, με στόχο να αποτραπούν εξελίξεις ή να διευκολυνθούν χρηματοδοτήσεις, αφορούν ευθέως τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ενδεχομένως, ο αρχηγός του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ προβαίνει στις συγκεκριμένες αποκαλύψεις τώρα λόγω της απώλειας της πρωθυπουργίας και της πιθανότατης απώλειας της ηγεσίας του κόμματος υπό δυσμενέστατες συνθήκες, δηλαδή με το στίγμα του παταγωδώς αποτυχημένου. Η πτώση φέρνει πικρία• ο πεπτωκώς αναζητεί τα αίτια της συντριβής σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο.

Ωστόσο οι αποκαλύψεις και οι αιτιάσεις του τέως πρωθυπουργού, και οι ακολουθήσασες απαντήσεις, δεν στερούνται σημασίας• δείχνουν ότι το σύστημα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στην οδυνηρή χρεοκοπία εξακολουθεί να κινείται με την ίδια, απαράλλαχτη μέθοδο, τη μοναδική που γνωρίζει: τον παρασιτισμό, τη διαπλοκή και την κλεπτοκρατία. Η κρίση βεβαίως κλονίζει και αποσυναρμολογεί την κραταιά κλεπτοκρατία, εξ ου και οι συμβαίνουσες τώρα διαρροές μυστικών και οι αλληλοκατηγορίες• ωστόσο όλα αυτά συμβαίνουν σε φόντο καταρρέουσας Πομπηίας.

Δυστυχώς, Πομπηία είναι η χώρα. Διαπλεκόμενοι και συνένοχοι μάχονται λυσσωδώς για να κρατήσουν τις προνομιούχες θέσεις του Παλαιού Καθεστώτος. Αλλά οι μάχες τους λαμβάνουν χώρα πάνω στις στάχτες της χώρας, πάνω σε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, πάνω στην αγωνία ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος τώρα πληρώνει τα επίχειρα της σιωπής του και της ανοχής που επέδειξε έναντι φανερών και αφανών δυναστών.

Δεν είναι θέμα ηθικολογίας. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να συνομιλούν με τους ισχυρούς της οικονομίας και τις ομάδες επιρροής. Πάντα όμως προς όφελος του κυρίαρχου πολιτικού σώματος και του δημοκρατικού κράτους. Αυτό δεν συνέβαινε όλη την προηγούμενη καταστροφική περίοδο. Το παρόν ξεκαθάρισμα λογαριασμών γεννά εντούτοις και την προσδοκία για ένα πολύτιμο δευτερογενές όφελος: να επισπεύσει την κατάρρευση του Ancien Regime.
.

Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω πως φτάσαμε ως εδώ με μια εκκλησία να αποτελεί την προέκταση του ίδιου του κράτους, με ακίνητη περιουσία και παπάδες ντυμένους στα χρυσά να έχουν υφάκι σοφού ιεροκήρυκα περπατώντας αργά συμβολικά με τη παπαδοκοιλιά της καλής ζωής σήμα κατατεθέν. Μήπως έχει χαθεί τελείως το μήνυμα εκείνης της εποχής που ο πνευματικός τους ηγέτης κήρυξε; Μήπως πραγματικά έχουν παραποιήσει την ουσία ανεπανόρθωτα; Η λογική λέει ναι. Οι ίδιοι ίσως νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να βλέπουν τα πράγματα με το δικό τους μεταμοντέρνο τρόπο.
Ίσως να έχουν ξαναγράψει στο μυαλό τους τα μηνύματα του Ιησού, σαν μια ιδέα που ξανατοποθετείται σε έναν καπιταλιστικό περιβάλλον, απλά για να μη χαθεί.. Είπε ποτέ όμως ο Ιησούς πως για να εδραιωθεί το μήνυμά μου γίνεται οι φαρισαίοι που απεχθάνομαι; Είπε ποτέ πως για να μάθει ο κόσμος για μένα, χτίστε παντού εκκλησίες ακόμα και αν σήμερα το μόνο που κρύβεται πίσω από τις εκκλησίες αυτές είναι χρήμα; Δεν απεχθανόταν ο Ιησούς το χρήμα; Είπε ποτέ ο Ιησούς να δίνουν οι πιστοί δωρεές στην εκκλησία για να τους το ανταποδώσει ο ίδιος με ένα θαύμα; Θα έλεγε κάτι τόσο υλιστικό ο δάσκαλος της πνευματικότητας; Βγήκε ποτέ ο Ιησούς να περπατήσει στα χωράφια με χρυσά γιλέκα και σκήπτρα που μάλλον κράταγε ο Ιούλιος Καίσαρας; Και τέλος, είναι δυνατόν οι πιστοί να είναι πιστοί με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να κρίνουν την εκκλησία άμεσα και να ζητήσουν εξηγήσεις από αυτή την παράνοια που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους; Είπε ποτέ ο Ιησούς "πίστευε φανατικά για να σωθείς";

Σε όσα συμβαίνουν σήμερα η εκκλησία όφειλε να είναι με το λαό, στις πράξεις και όχι στα ανούσια λόγια της Κυριακής. Τα μπλα μπλα με την αργή βαθιά φωνή και τις επικλήσεις σε αιώνιες τιμωρητικές δυνάμεις είναι αν μη τι άλλο δίχως κανένα νόημα και σημασία έχει το αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας. Ο Ιησούς Χριστός δεν θα άφηνε κανέναν άστεγο να κοιμάται έξω από το σπίτι του όπως επανειλημμένα βλέπω να συμβαίνει στο κέντρο της πόλης μου. Δεν θα προσλάμβανε ποτέ ιδιωτικά security για να υπερασπίζεται την περιουσία του, όπως πολλές εκκλησίες κάνουν αναρτώντας και πινακίδα "ο χώρος φυλάσσεται από την ANGELS security"(το angels είναι αληθινό και προκαλεί γέλιο για ευνόητους λόγους).

Η εκκλησία λοιπόν βρίσκεται πιο κοντά από τον κάθε πολίτη στους χώρους της εξουσίας, ορκίζει κυβερνήσεις, φωτογραφίζεται στα προεδρικά μέγαρα, και η ίδια συνεδριάζει με τους πληθωρικούς τους εκπροσώπους στην ιερά σύνοδο. Διαχειρίζεται πλούτο, όποιος και αν είναι αυτός, πραγματικά δε με αγγίζουν τα όσα πολλοί λένε, σιγά την μεγάλη περιούσια κτλ. Ο Ιησούς μίλησε ποτέ για πλούτο; Δεν είπε ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα; Δίνει τον ένα χιτώνα η εκκλησία? Ας δώσει τη μία στις δύο εκκλησίες για να ζήσουν άστεγοι, αφού δεν ανοίγει ούτε τις πόρτες της τα βράδια. Εάν όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά, τότε για ποια ιδεολογία μιλάμε; Δεν υπάρχει καμία ιδεολογία τότε και μέσα μας ξέρουμε ότι γενικά υπηρετούμε γκρεμισμένες ιδεολογίες, άρα όλες μας οι πράξεις είναι μια ψυχωσική ατέλεια.

Εάν ο Ιησούς Χριστός ήταν σήμερα εδώ δε θα πήγαινε σε καμία εκκλησία, δε θα έκανε το σταυρό του για άφεση αμαρτιών, δεν θα φίλαγε το χέρι κανενός εκκλησιαστικού ΗΓΕΤΗ, γιατί ο ίδιος δεν ήταν ένας αληθινός ηγέτης του κόσμου αυτού αλλά ενός άλλου κόσμου. Επίσης δεν θα αγκάλιαζε μόνο χριστιανούς ο Ιησούς Χριστός, αλλά θα αντιμετώπιζε ως ίδιους όλους τους ανθρώπους. Ότι ήταν δικό του θα άνηκε σε όλους και δε θα επωφελούνταν μόνοι οι πιστοί του από την ευεργεσία του. Είναι πολλά ακόμα τα όσα η εκκλησία έχει παραποιήσει σήμερα.

Η ουσία είναι μία μόνο, ας εκπληρώσει σωστά η πλειοψηφία αυτού που αποκαλούμε εκκλησία έστω ένα μήνυμα από αυτά που ο Ιησούς τους είπε. Οι ρίζες τις υποκρισίας ξεκινάνε από την ίδια και δείχνει πόσο μικρή και αποκομμένη από τα πραγματικά είναι. Βολεύει η θεωρία, αλλά όταν πρόκειται και για λίγη πράξη με περιουσιακό σκοπό, τότε είναι καλή και ευκίνητη. Η εκκλησία δεν είναι η λαϊκή φωνή του μόχθου σήμερα. Είναι το χαϊδεμένο παιδί της κρατικής εξουσίας, για ευνόητους λόγους.

Ας νικήσει η λογική..
πηγή