Βλέπω δημόσιο υπάλληλο και μου ʽρχεται να του ορμίσω. Και ο ίδιος μου ο αδερφός να ʽναι δεν υπολογίζω τίποτα. Θηρίο γίνομαι, τίποτα δεν με κρατά. Και εκείνος ανάλογα αισθήματα έχει για εμένα, τον κ...δημοσιογράφο που «τα παίρνω από τους πολιτικούς και παίζω το παιχνίδι τους και ξέρει όλη μου την φάρα τι σκατά είμαστε. Τα βαποράκια τους κάνουμε. Κι έχουμε πισίνες και καγιάκ και σπίτια και μας ενόχλησαν οι υπάλληλοι». Ναι! Είμαστε σε εμφύλιο. Μας θέλουν σκοτωμένους μεταξύ μας. Αδύναμους να πολεμήσουμε. Με το μυαλό θολό να λύνουμε τις διαφορές μεταξύ μας, όπως έκανε ο Κοεμτζής με του μπάτσους για μια παραγγελιά. Για εκείνον ήταν τότε ζήτημα τιμής και για μας ζήτημα τιμής θα είναι,αλλά με την άλλη έννοια του όρου.
Οι μπάτσοι και οι κουκουλοφόροι, οι γάβροι και οι βάζελοι, οι πράσινοι και οι κόκκινοι, δεν έφταναν. Χρειάζονταν κι άλλους κι άλλους, πολλούς άλλους για να φτάσουμε στον πάτο. Πρέπει να «φαγωθούμε» μεταξύ μας, αφού «μαζί τα φάγαμε».
Ξεκίνησε με τους καπνιστές και τους αντικαπνιστές, μας προέτρεψαν να γίνουμε ρουφιάνοι. Ήταν μια καλή αρχή. Οι νόμιμοι και παράνομοι. Μας χώρισαν σε δύο κατηγορίες και μετά σε άλλες κι άλλες κι άλλες...όλοι εναντίον όλων μέχρι που αποδομήθηκαν τα πάντα.
Έτσι μου ʽρθε προχθές που πήρα ταξί να μην τον πληρώσω τον ταξιτζή, γιατί είναι κλέφτης και φοροφυγάς και ήθελε το επάγγελμα του κλειστό. Και στο γιατρό δεν θέλω να πάω γιατί αν δεν του δώσω φακελάκι θα μου δώσει λάθος φάρμακα, που του τα πλασάρει η εταιρία από την οποία τα παίρνει, μέχρι να υποκύψω.
Και οι στρατιωτικοί να πάνε από εκεί που ʽρθαν γιατί βγαίνουν στην σύνταξη από τα 35 κι εγώ τους πληρώνω μια ζωή. Να πάνε να γ....και οι καθηγητές και οι διανοούμενοι και οι αγρότες και όλοι οι Έλληνες μαζί.
Θα βγω στον δρόμο και θα γιαουρτώνω όποιον βρω. Και οι βουλευτές άρχισαν να πλακώνονται μεταξύ τους. Ο ένας αποκαλεί τους συναδέλφους του γομάρια, ο άλλος ορμά να τον χτυπήσει, ο τρίτος μπαίνει να τους χωρίσει. Στο τέλος θα βγάλουμε τα μάτια μεταξύ μας. Και εκείνοι που μας θέλουν υποταγμένους θα χαρούν γιατί δεν θα βλέπουμε και θα ζητάμε την ελεημοσύνη τους γονατιστοί. Και θα λέμε κι ευχαριστώ.πηγή
Ξεκίνησε με τους καπνιστές και τους αντικαπνιστές, μας προέτρεψαν να γίνουμε ρουφιάνοι. Ήταν μια καλή αρχή. Οι νόμιμοι και παράνομοι. Μας χώρισαν σε δύο κατηγορίες και μετά σε άλλες κι άλλες κι άλλες...όλοι εναντίον όλων μέχρι που αποδομήθηκαν τα πάντα.
Έτσι μου ʽρθε προχθές που πήρα ταξί να μην τον πληρώσω τον ταξιτζή, γιατί είναι κλέφτης και φοροφυγάς και ήθελε το επάγγελμα του κλειστό. Και στο γιατρό δεν θέλω να πάω γιατί αν δεν του δώσω φακελάκι θα μου δώσει λάθος φάρμακα, που του τα πλασάρει η εταιρία από την οποία τα παίρνει, μέχρι να υποκύψω.
Και οι στρατιωτικοί να πάνε από εκεί που ʽρθαν γιατί βγαίνουν στην σύνταξη από τα 35 κι εγώ τους πληρώνω μια ζωή. Να πάνε να γ....και οι καθηγητές και οι διανοούμενοι και οι αγρότες και όλοι οι Έλληνες μαζί.
Θα βγω στον δρόμο και θα γιαουρτώνω όποιον βρω. Και οι βουλευτές άρχισαν να πλακώνονται μεταξύ τους. Ο ένας αποκαλεί τους συναδέλφους του γομάρια, ο άλλος ορμά να τον χτυπήσει, ο τρίτος μπαίνει να τους χωρίσει. Στο τέλος θα βγάλουμε τα μάτια μεταξύ μας. Και εκείνοι που μας θέλουν υποταγμένους θα χαρούν γιατί δεν θα βλέπουμε και θα ζητάμε την ελεημοσύνη τους γονατιστοί. Και θα λέμε κι ευχαριστώ.πηγή
αυτα τα αισθηματα φιλε προεκυψαν απ τη διαλυση του κοινωνικου ιστου δυο χρονια τωρα! ξυπνατε μονο η εννοια της πατριδας που ξεχασαμε μπορει να μας ενωσει,γιατι θα τη χασουμε! ελευθερια ανεξαρτησια καθαρη και αμεση δημοκρατια !ενας βουλευτης για καθε επαρχια και ανακλητος απο τοπικη λαικη συνελευση οποτε κανει πατατες θελετε αυτη την προταση εχω
ΑπάντησηΔιαγραφήπου χαθηκατε ολοι ?
ΑπάντησηΔιαγραφή